لکنت زبان در دوقلو ها مخصوصا پسر ها بیشتر از کودکان دیگر اتفاق می افتد. به جز دوقلو هایی که پیش از ۳۳ هفته متولد شده اند یا دچار آسیب مغزی شده اند، اختلالات زبان در دوقلو ها به طور معمول خفیف است. دوقلو زایی با میزان بیشتری از نارسایی و عوارض زایمان همراه است که هر دو، جز عوامل خطر برای اختلالات زبانی می باشند. بعضی از دوقلو ها بین خود نوعی زبان خصوصی ایجاد می کنند که مانع رشد طبیعی زبان شان می شود. شدت لکنت زبان در دوقلوها اختلالی است که شامل مشکلات مکرر و قابل توجه در روان بودن و سلیسی گفتار می شود. رابطه میان ژنتیک و لکنت زبان در دوقلوها بیان می کند که در برخی از دوقلوها لکنت زبان تبدیل به یک اختلال مزمن می شود که تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا می کند. کلینیک گفتاردرمانی لکنت دکتر صابر با جمعی از متخصصین گفتاردرمانی حرفه ای در جهت درمان لکنت زبان کودکان، عالی ترین خدمات را خدمت مراجعه کنندگان عزیز در دو منطقه غرب و شرق تهران ارائه می دهد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
لکنت زبان در دوقلو ها و وراثت
انتقال ژنتیکی لکنت زبان هم چنین می تواند با مقایسه وقوع لکنت در دوقلو های غیر همسان و همسان مورد بررسی قرار گیرد. دوقلو های همسان ( که به آن ها دوقلو های تک تخمکی نیز گفته می شود) ژن های کاملاً یکسانی دارند. در دوقلو های غیرهمسان( دو تخمکی)، همانند هر دو خواهر یا برادر دیگری، تنها 25 درصد ژن های آن ها یکسان است، شباهت های بیشتر در صفات دوقلو های همسان در مقایسه با صفات دوقلو های غیرهمسان به طورکل وابسته به وراثت می باشد. بسیاری از مطالعات لکنت زبان در دوقلو ها، دو یافته عمده را آشکار می سازند. یکی از آن ها این است که در مقایسه با دوقلو های غیرهمسان، که جنسیت شان نیز یکی است، دوقلو های همسان تطابق بیشتری را نشان می دهند( اگر یکی از دوقلو ها لکنت زبان داشته باشد، دیگری نیز خواهد داشت.) دومین مورد این است که با وجود سازش بیشتر در بین دوقلو های همسان، هنوز دوقلو های همسان زیادی وجود دارند که یکی از دوقلو ها لکنت زبان دارد و دیگری لکنت زبان ندارد( ناسازگاری)، این دو یافته پیشنهاد می دهند که ژن ها به تنهایی عمل نمی کنند، محیط باید با ژن ها برای ایجاد رفتار مورد پرسش تعامل کند، و حتی در دوقلو ها، محیط آن ها( هم قبل از تولد و هم بعد از تولد) ممکن است آنطور که به صورت سطحی به نظر می آید مشابه نباشد.
لکنت زبان و فرزند خواندگی
یکی از قدرتمند ترین روش ها برای بررسی مشارکت نسبی ژن ها و محیط در لکنت زبان، در نظر گرفتن خانواده لکنتی هایی است که بلافاصله پس از تولد به فرزند خواندگی انتخاب شده اند. وقوع بیشتر لکنت زبان در بین خویشاوندان زیستی لکنتی های به فرزندخواندگی انتخاب شده از نقش بیشتر لکنت زبان در بین خویشاوندان پذیرفته شده از نقش بیشتر محیط حمایت خواهد کرد. مطالعات اندکی که انجام شده اند نتایج شان را ترکیب کردند اما یک مطالعه که هم خانواده های زیستی و هم پذیرفته شده را بررسی کرده، دریافته است که هرچند هم انتقال موروثی و هم محیط در وقوع لکنت نقش دارند اما انتقال موروثی تا حدودی نقش پررنگ تری دارد.
لکنت زبان در دوقلو ها و بررسی ژن ها
انسان ها بین 25000 تا 35000 ژن متفاوت دارند. ژن ها بخش هایی از DNA هستند که صفات گوناگون فرد را مشخص می کنند. DNA دربرگیرنده« کتابی راهنما» است که به بدن می گوید چگونه مواد شیمیایی گوناگون که تعیین کننده ویژگی هایی همچون وزن فرد، قد، رنگ چشم، آسیب پذیری احساسی، توانایی ورزشی، و هرچیز دیگر که تحت تأثیر انتقال موروثی هستتند را بسازد زنجیره ای بسیار بلند DNA( که شامل ژن های بسیاری هستند) در ساختار های کوچک کرم مانندی پیچیده می شوند که کروموزوم ها نامیده می شوند. تقریباً هر سلولی در بدن شامل 23 جفت کروموزم است- یک عضو از هر جفت از سوی پدر فرد و یکی از سوی مادر است. ممکن است برخی صفت ها بیشتر توسط ژن های مادر تعیین شوند و برخی دیگر بیشتر توسط ژن های پدر، برخی صفت ها توسط یک ژن تعیین می شوند، برخی دیگر توسط عمل چند ژن با یکدیگر. جست و جو برای ژن ها مرتبط با لکنت زبان با نگاه کردن به کروموزوم ها در بسیاری از افراد خویشاوند انجام می شود، برخی از آن ها که لکنت زبان دارند و برخی که لکنت زبان ندارند. بنابراین، کروموزوم های زیادی در افراد خویشاوند تماماً یکسان خواهند بود، اما اگر ژنتیک یک عامل در لکنت زبان است، گروهی از خویشاوندان که لکنت زبان دارند یک یا چند کروموزوم بیشتر خواهند داشت که با گروهی از خویشاوندان که لکنت زبان ندارند متفاوت خواهند بود.
بررسی رابطه لکنت زبان و ژنتیک
گفتاردرمانان لکنت زبان، خانواده ها و جوامع را با تمرکز زیاد بر روی افرادی که لکنت زبان دارند، در نظر می گیرند و هفت کروموزوم مختلف را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد با لکنت زبان در ارتباط هستند. یکی از کروموزوم ها نشان داده است که سه بخش ژنتیکی را انتقال می دهد که یکی از آن ها با کنترل حرکتی و تنظیم احساسی مرتبط است. کروموزوم ها و ژن های بسیار متفاوتی یافت شده که با لکنت زبان در ارتباط هستند و دال بر این موضوع هستند که اصلیت لکنت زبان ممکن است تا چه حد متنوع و پیچیده باشد. ممکن است عوامل بسیار متفاوتی باعث لکنت زبان شوند و این عوامل با سایر عوامل برای ایجاد یک پایه عصب شناختی برای لکنت زبان تعامل می کنند. برای مثال، نقایص نوروفیزیولوژیک ممکن است باعث ایجاد مشکلات و تأخیرهایی در کنترل حرکتی گفتار، پردازش حسی، طرح ریزی و اجرای زبانی، و یا آسیب پذیری احساسی شوند. ترکیب این مشکلات ممکن است باعث ایجاد تکرار ها، کشیده گویی ها و قفل هایی شود که در کودکان هنگامی ظاهر می شوند که آن ها گفتار و زبان را در سراسیمگی بین رشد و شکوفایی بیش از حد گفتاری و صحبت کردن های نامفهوم رشد می دهند و از سوی دیگر، محیط طبیعی کودک یک خانواده معمولی است. هنگامی که با والدین درباره علم ژنتیک در لکنت زبان صحبت می کنید، آگاه باشید که ممکن است والدین احساسات مختلفی درباره احتمال این که کودک شان یک پیش زمینه ای برای لکنت زبان داشتن را به ارث برده باشد، داشته باشند. از یک سو ممکن است این موضوع به آن ها کمک کند تا بفهمند که شیوه والدینی آن ها باعث لکنت زبان نشده است، از سوی دیگر ممکن است والدین به خاطر انتقال ژن هایی که ممکن است باعث لکنت زبان شده باشند، احساس گناه کنند درهر حالت برای آن ها مهم است بدانند که تغییرات ژنتیکی نه کاملاً خوب هستند و نه کاملاً بد، چارلز داروین نابغه را به یاد داشته باشید، ژن هایی که زمینه را برای لکنت زبان یک کودک مهیا می سازند ممکن است استعداد های بسیار مفید یا حتی فوقالعاده ای را نیز انتقال دهند.
