دسته: اوتیسم

آموزش مفاهیم به کودکان اوتیسم

برای سنجش میزان پیشرفت کودک و نحوه آموزش مربی اوتیسم، مانند هر ارزشیابی دیگری، باید اطلاعاتی کسب کرد. سپس آن اطلاعات را تجزیه، تحلیل و تفسیر کرده و با استفاده از آن نتایج، تغییرات مطلوب را در اهداف کلی و رفتاری محتوا و رسانه ها ارائه داد. مرکز توانبخشی اوتیسم دکتر صابر، در آموزش مفاهیم به کودکان اوتیسم، مانند آموزش رنگ به کودک اوتیسم، با توجه به نتیجه مشخص می شود کودک به چه سطحی از هدف رسیده است. یعنی با توجه به نتیجه آموزش مشخص می شود که کودک در کسب تمامی اهداف و یا بیش از نیمی از آنها موفق بوده اند با خیر. بررسی برنامه آموزشی برای کودکان اوتیسم می تواند به تعیین اهداف واقعگرایانه و یا تغییر نحوه آموزش مهارت به کودکان اوتیسم تاثیر گذار باشد. مرکز درمان اوتیسم دکتر صابر با استفاده از تکنیک های مختلف آموزش کودکان اوتیسم نظیر روش ای بی ای، پکس و…. و بهره گیری از مربیان و متخصصان مجرب در حیطه آموزش کودکان اوتیسم و با نظارت دکتر اوتیسم به بهترین نتیجه درمانی در زمینه آموزش کودکان دست یافته است. بخش های این مرکز شامل کاردرمانی اوتیسم و گفتاردرمانی اوتیسم ، رفتاردرمانی، بازی درمانی و بخش سنجش و آموزش کودکان اوتیسم می باشد.

بررسی برنامه آموزشی برای کودکان اوتیسم

بررسی های برنامه آموزشی اغلب ممکن است نشان دهد که عدم موفقیت ناشی از یکی از موارد زیر است:

اهداف انتخاب شده مناسب نیستند

محتوا مناسب با اهداف نیست

شیوه های آموزشی مورد استفاده مؤثر و خوب نبوده اند

رسانه مطلوب استفاده نشده است.

چنین شیوه ای از بررسی را “ارزشیابی نهایی” می نامند. همان طور کهمی دانید مطلوب است که کودک از ارزشیابی رفتارهای ورودی کمترین نمره (صفر) و از ارزشیابی نهایی بالاترین نمره (نمره بیست) را بگیرد. اما مانند هر امر ایده آل دیگر امکان دستیابی کامل به این هدف همیشه ممکن نیست؛ بنابر این باید محدوده ای از موفقیت در نظر گرفته شود که کسب آن برای اکثر کودکان قرار گرفته در یک مقطع رشدی خاص ممکن باشد.

آموزش مفاهیم به کودکان اوتیسم و حیطه های مختلف آن

آموزش مهارت به کودکان اوتیسم به منظور یاد گیری انجام می شود، یادگیری نیز در یک محدوده مشخص به دست نمی آید بلکه تمامی آنچه که در طول زندگی انجام می شود ناشی از تجارب یادگیری است. علوم و فنون مختلف یاد گرفته می شوند، مطالبی مانند ریاضیات، ادبیات و غیره همه یادگرفتنی هستند. اما نحوه برقراری ارتباط و لذت بردن از حضور دیگران، آداب معاشرت و رسوم جاری در یک جامعه نیز یاد گرفته می شوند. ورزش ها و حرفه های گوناگون نیز آموخته می شوند. شاید تهیه فهرست کاملی از تمامی آنچه در دوره زندگی یاد می گیریم غیر ممکن باشد. اگر یاد گیری های مختلفی وجود داشته باشند پس اهداف آموزشی نیز متنوع، گوناگون و متفاوت خواهند بود. همان طور که پیش از این توضیح داده شد، اهداف آموزشی را می توان در سه حیطه طبقه بندی کرد و هدف های جزئی طرح درس مهارت ها و توانایی هایی هستند که فرد در جریان آموزش به آنها می رسند، این سه حیطه عبارتند از حیطه شناختی، حيطه عاطفی و حیطه روانی حرکتی. در این بخش این سه حیطه با توضیحات بیشتر و دقیق تر توضیح داده می شوند.

بزرگ کردن فرزندی با اختلال طیف اوتیسم با مجموعه‌ ای از موانع و چشم‌ اندازها همراه است. به عنوان یک والد، مسئولیت ‌های شما فراتر از ابراز محبت و حضور در کنار آن‌ هاست؛ همچنین به معنای کمک به آن‌ ها برای کسب مهارت ‌های زندگی است که آن‌ ها را قادر می‌ سازد تا به تنهایی از پس دنیا برآیند. آموزش این مهارت ‌ها به کودکان مبتلا به اوتیسم حیاتی است زیرا در رشد و موفقیت ‌های آینده آن ‌ها نقش دارد. ارتباط مؤثر در دستیابی به موفقیت در تمام جنبه‌ های زندگی نقش دارد. این امر به ویژه برای کودکان اوتیسم صادق است، جایی که توسعه مهارت ‌های ارتباطی بسیار مهم است. ایجاد فضایی که فرزند شما را تشویق کند تا افکار، خواسته‌ ها و احساسات خود را با استفاده از وسایلی مانند گفتار، حرکات یا روش ‌های جایگزین مانند تصاویر و زبان اشاره بیان کند، ضروری است. تمرین منظم و تلاش ‌های ارتباطی هدفمند به عنوان کاتالیزوری عمل می ‌کند که آن‌ ها را قادر می ‌سازد تا با دیگران تعامل داشته باشند و روابط معنا داری را در محیط‌ های شخصی و اجتماعی ایجاد کنند. آموزش مهارت ‌های اولیه مراقبت از خود به فرزندتان برای کمک به آن‌ ها در مستقل ‌تر شدن در کارهایشان بسیار مهم است. روی مواردی مانند لباس پوشیدن، آراستن و رعایت بهداشت تمرکز کنید. هر کار را به مراحل تقسیم کنید تا آسان تر شود. کمک به کودکان اوتیسم برای مدیریت احساسات شان نیز واقعاً مهم است زیرا آن ‌ها می‌ توانند در کنترل احساسات خود مشکل داشته باشند. یکی از راه‌ های انجام این کار، کمک به آن‌ ها برای درک و ابراز احساسات شان به روش‌ های مناسب است. می‌ توانید از مواردی مانند تصاویر، داستان ‌هایی درباره موقعیت ‌ها و ایفای نقش سناریوها برای آموزش نحوه مقابله با آن ‌ها استفاده کنید. همچنین تشویق فعالیت ‌هایی مانند تنفس، استراحت یا استفاده از ابزارهایی که می‌ توانند آن ‌ها را آرام کنند، به فرزندتان مهارت ‌هایی برای مدیریت و کنترل احساسات شان در شرایط مختلف می ‌دهد. در نهایت، آموزش توانایی ‌های مفید مدیریت زمان از طریق برنامه‌ ها و روال ‌ها، کودک را برای موفقیت در کارهای مدرسه و موقعیت‌ های روزمره نیز آماده می ‌کند. آموزش مهارت‌ های زندگی به کودکان اوتیسم یک تلاش تیمی است. مهم است که صبور و ثابت ‌قدم باشید و رویکرد را برای هر کودک سفارشی کنید. با اختصاص زمان و انرژی برای پرورش این توانایی ‌ها، والدین می‌ توانند در افزایش استقلال، اعتماد به نفس و رفاه کلی فرزندشان نقش داشته باشند.

اهداف حیطه شناختی در برنامه آموزش مفاهیم به کودک اوتیسم

این حیطه با پاسخ های شناختی فرد سر و کار دارد و جنبه های ذهنی در بخش هایی که با اندیشه در ارتباط هستند را مدنظر قرار می دهد، در برنامه آموزش مفاهیم به کودک اوتیسم حفظ کردن، فهمیدن، استدلال کردن، مورد توجه است و شامل دو بخش اطلاعات و مهارت هایی ذهنی است. اغلب دروس در این حیطه قرار دارند. این اهداف به جریان هایی که با ذهن و اندیشه آدمی سروکار دارند مربوط می شوند مثلا حفظ کردن استدلال کردن و فهمیدن این حیطه خود به دو بخش فرعی تقسیم می شوند که عبارتند از؛

دانش و توانایی ها و مهارت های ذهنی ۔ دانش؛ شامل یاد آوری امور جزیی و کلی، روش ها و فرایندها، الگوها، ساخت ها و موقعیت ها است. یعنی حفظ و نگهداری مطالب از قبل آموخته شده است مانند آموزش رنگ به کودکان اوتیسم.

توانایی ها و مهارت های ذهنی؛ سازمان دهی و یا تجدید سازمان مطالب آموخته شده برای منظوری خاص مورد نظر است. یعنی فرد از آنچه که یاد گرفته است در موقعیت جدیدی استفاده کند.

این بخش از پنج طبقه فرعی تشکیل شده است که عبارتند از :

الف – فهمیدن: یعنی درک و فهم مطلب، این مرحله یک قدم بالاتر از دانش است. در دانش از فرد خواسته می شود که مطالبی را که آموخته است بدون دخل و تصرف به باد آورد اما در در این طبقه فرد چیزی از خود به موضوع اضافه می کند.

ب – به کار بستن: استفاده از قوانین و قواعد روش ها در موقعیت های عینی

ج – تحليل؛ شکستن یک مطلب به اجزاء تشکیل دهنده آن به نحوی که روابط درونی آن مشخص شود

د- ترکیب: کنار هم گذاشتن عناصر و اجزا، برای ایجاد یک کل و تولید یک طرح جدید

ه – ارزشیابی: داوری در مورد ارزش یک مطلب و موضوع برای مقاصد معین.

 اهداف حيطه عاطفی و آموزش مهارت به کودکان اوتیسم

آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان اوتیسم با نگرش ها، علائق، عواطف و ارزش ها سر و کار دارد، و فعالیت هایی مانند درک لذت تعامل با دیگران، ارتباط و جنبه های مختلف آن، درک عواطف و احساست دیگران در این حیطه قرار دارند. بنابراین طبقه بندی حوزه عاطفی و آموزش مهارت به کودکان اوتیسم نیز به طور مستقیم در ارتباط با نگرش ها، ارزش های احساسات و عواطف است. این حیطه ۵ بخش دارد

الف – دریافت کردن حساسیت نسبت به وجود بعضی پدیده ها و محرک های محیطی و میل و توجه به پذیرش آنها

ب – پاسخ دادن: فرد علاوه بر توجه داشتن نسبت به آنچه که می بیند پا می شنود از خود فعالیت نشان می دهد و به آن فعالانه پاسخ می دهد

ج – ارزش گذاری: رفتار در این طبقه دارای ویژگی های باور و با نگرش است و ارزش ها، درونی می شوند.

د – سازمان: پس از درونی شدن ارزش ها، مجموعه ای از آنها ایجاد می شود، در نتیجه نیاز به سازمان دهی آنها به وجود می آید.

ه – شخصیت پذیرفتن به وسیله مجموعه ای از ارزش ها: نظام ارزشی فرد به صورت یک سبک و شیوه در می آید.

 اهداف حیطه روانی – حرکتی در آموزش اوتیسم

در این حیطه با پاسخ های حرکتی فرد در زمینه هایی مانند ورزش، حرفه آموزی و امور هنری سرو کار داریم

طبقه بندی آموزش مهارت به کودکان اوتیسم در این بخش شامل ۴ طبقه اصلی است:

الف – حرکات کلی بدن: شامل حرکاتی که با بالا تنه و پایین تنه انجام می شوند و حرکاتی که چند عضو را درگیر می کنند.

ب – حرکات هماهنگ ظریف

ج – رفتار ارتباطی غیر کلامی: شامل بیان چهره ای، اشاره سر و دست و حرکات بدنی

د – ارتباطات کلامی : شامل تولید صدا، هماهنگی اشارات صدا و کلمه مطالب ذکر شده در این بخش به عنوان چارچوب مشخص و قابل قبولی برای ادامه محتوایی این مطلب استفاده قرار می گیرد، در ادامه از شش روش آموزشی برای افراد دارای اختلالات طیف اوتیسم سخن گفته می شود. این روش ها در نهایت با استفاده از دیدگاه عینی سعی دارند تا مداخلات مورد نیاز افراد دارای اوتیسم را به آنان ارائه کنند. پیش از آنکه توضیحاتی در مورد کاربرد روش های مختلف آموزش برای افراد دارای اوتیسم ارائه شود، این بخش با توصیه های کلی برای آموزش کودکان دارای اوتیسم و ارائه توضیحاتی در مورد برنامه های آموزش انفرادی به پایان می رسد. توجه به این نکات علیرغم روش هایی که مورد استفاده قرار می دهد می تواند تضمین کننده موفقیت شما باشد.

نتیجه‌گیری:

آموزش مفاهیم به کودکان اوتیسم نیازمند صبر، خلاقیت و استفاده از روش‌های متنوع است. موفقیت در این مسیر به طراحی برنامه‌ای منظم، استفاده از ابزارهای مناسب و هماهنگی بین والدین، مربیان و درمانگران بستگی دارد. به یاد داشته باشید که هر کودک اوتیسم منحصر به فرد است و ممکن است به روش‌های مختلفی پاسخ دهد. با ترکیب تکنیک‌های بصری، عملی و بازی‌های آموزشی، می‌توانید به کودک کمک کنید تا مفاهیم مختلف را بهتر درک کند و در مسیر رشد و یادگیری پیشرفت چشمگیری داشته باشد.

منابع:

moveupaba.com

سوالات متداول:

1-چطور می‌توان مفهوم علت و معلول را به کودک اوتیسم فهماند؟
از طریق آزمایش‌های ساده عملی و بازی‌هایی که رابطه علت و معلولی را به صورت ملموس نشان می‌دهند.

2-آیا استفاده از کارت‌های آموزشی برای کودکان اوتیسم مفید است؟
بله، فلش کارت‌های تصویری با طراحی مناسب یکی از مؤثرترین ابزارها برای آموزش مفاهیم به این کودکان است.

تدریس به کودکان اوتیسم

در زمان انتخاب برنامه ی تدریس به کودکان اوتیسم برای فرزندتان، باید به این نکته توجه داشته باشید که تعداد زیادی از این روش ها می تواند موثر باشند . البته به شرط آنکه شما و فرد اجرا کننده روش تدریس به کودکان اوتیسم، برنامه را با توجه به نیاز کودک تان اجرا کنید و معلمان نیز افرادی کارآزموده باشند که به درمان کودک اهمیت بدهند. این دو شرط دارای اهمیتی فوق العاده هستند. میزان کارایی و توان مربی اجرا کننده روش می تواند یکی از مهمترین شروط برای افزایش توانایی فرزندتان باشد. فرقی نمی کند که از میانبرنامه های نحوه تدریس به کودک اوتیسم موجود مانند ای، پی، ای، تیچ، دی، ای، آر. و یا برنامه هایی که پس از این ظاهر می شوند، کدام را برگزیده اید مربیان خوب و یا ضعیف در تمامی روش ها وجود دارند و در اغلب موارد روش ها در عمل با هم چندان تفاوتی ندارند. بنابراین، باید برنامه ای را برای درس خواندن کودکان اوتیسم برگزینید که با آن احساس راحتی بیشتری می کنید اما تأكيد اصلی را بر فردی بگذارید که قرار است با فرزندتان کار کند و میزان تسلط او بر برنامه را در نظر گیرید. مرکز اوتیسم دکتر صابر در ارائه خدمات آموزشی و تدوین روش های تدریس مناسب پیشرو می باشد. خدمات کاردرمانی اوتیسم و گفتاردرمانی اوتیسم نیز در مرکز درمان اوتیسم دکتر صابر ارائه می گردد.

درس خواندن کودکان اوتیسم

بر اساس شواهد موجود بهترین برنامه درمانی اوتیسم برای یادگیری یک مطلب تدریس آن است. طرح درس راهنمایی است که مربیان آموزشی برای تدریس خود تنظیم می کنند. در زمان تدریس به کودکان اوتیسم یک درس ساختاری شناختی از موضوع در ذهن مدرس شکل می گیرد و گام های تدریس و مباحث مربوط به موضوع هریک بخشی از این ساختار را شکل می دهند. این شیوه می تواند نوعی طرح درس ذهنی در نظر گرفته شود. شاید شنیده باشید که می گویند بعضی از اساتید و یا آموزگاران بدون نگارش طرح درس کلی، پس از اتمام هر دوره تدریس، مقاله کتاب و یا پژوهشی را نیز به اتمام می رسانند. چنین مربی و با استادی قطعا از روش تهیه طرح درس روزانه سود می جوید و در انتهای دوره با توجه به بازخوردهایی که در طی گام های آموزشی دیده و ثبت کرده است توانسته شواهد سودمندی گردآوری کند و با مقاله ای تدوین کند .

اغلب مربیان و آموزگاران در آغاز برنامه نگارش نحوه تدرس به کودکان اوتیسم (مخصوصا در ارتباط با افراد دارای نیازهای ویژه به دلیل انفرادی بودن آموزش) از این کار انتقاد می کنند و چندان با آن موافق نیستند. علت این امر زمان بر بودن این کار و نیاز مندی به دقت، توجه و تحلیل در مرحله تدوین برنامه تدریس به کودک اوتیسم است، اما داشتن طرح و نقشه راه برای آموزگاران و والدینی که اقدام به آموزش فرزندشان می کنند، ضروری است زیرا که دشواری و پیچیدگی کار آنان را بیشتر از هر زمان دیگری مشخص می کند.

یک آموزگار و با مربی در طی یک دوره تدریس به کودکان اوتیسم تصمیم گیری های بسیار متعدد و دشواری پیش رو دارد. تمامی این تصمیم گیری ها در طرح درس منعکس می شود و مربی یا آموزگار باید در مورد هر یک از آنها راهکارهای مناسب و قابل اجرایی ارائه کند. چارچوب ارائه شده در طرح درس در گروه افراد دارای نیازهای ویژه، به مربی و یا معلم نشان می دهد که کدام جنبه از تدریس را بر اساس توانایی و یا ناتوانی فرد باید مورد توجه قرار دهد و برجسته تر کند.

آیا می توان ادعا کرد که همه مربیان این چنین در فرایند تدریس به کودکان اوتیسم درگیر می شوند و بر کلیه جنبه های تصمیم گیری پیش رو بدون وجود یک چارچوب از پیش تعیین شده غلبه می کنند؟ اگر پاسخ منفی است چه شرایطی برای تسهیل در فرایند تصمیم گیری و کمک به تشکیل یک ساختار شناختی مناسب در فرد لازم است؟

نحوه تدریس به کودک اوتیسم

در فرایند پژوهش تنظیم یک برنامه و یا طرح از پیش تعیین شده ضروری است، این برنامه شامل مشخص کردن عنوان پژوهش، طرح سئوال های پژوهشی، تعیین ابزارهای لازم برای اندازه گیری، انجام مداخلات، ثبت نتایج و تحليل آنها است. کدام پژوهشگری است که بدون تعیین این مراحل و شرایط وارد عرصه پژوهش شده باشد و یافته های ماندگار و یا اثر گذار از خود به جای گذاشته باشد؟ اگر در غالب عرصه های هنری بداهه گویی و بداهه نوازی و سایر انواع بداهه ها به عنوان یک عنصر دارای ارزش فراوان مطرح هستند، در زمینه فعالیت های علمی داشتن طرح عینی و مشخص است که میزان ارزش آن فعالیت علمی را تعیین می کند. نظام آموزشی ایران، نظامی متمرکز است که اهداف آموزشی آن از قبل تعیین شده و به معلمین داده می شود و از آنان خواسته می شود که دانش آموزان را در نیل به این اهداف باری کنند. این موضوع باعث می شود که اهمیت تهیه طرح درس بیشتر از پیش برای معلمین و مربیان در نظام آموزشی ایران مشخص شود. اما والدین در این مسیر حق انتخاب بیشتری دارند و دست شان باز تر است.

برای دانش ‌آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، چیزهایی که اکثر دانش آموزان ممکن است هرگز متوجه نشوند، مانند بوها، نور، پژواک و حتی رنگ ‌های روشن، می ‌توانند به شدت تحریک ‌کننده باشند. معلمان باید در کلاس درس، سعی کنند همه چیز را تا حد امکان آرام و راحت نگه دارند. همچنین می ‌توانند ابزارهای حسی را به دانش‌ آموزان مبتلا به اختلال اوتیسم خود ارائه دهند تا به آن ها در پردازش اطلاعات و کاهش استرس کمک کنند. هر کودکی متفاوت است و برخی نیازهای یادگیری منحصر به فردی دارند که روش ‌های یادگیری سنتی را کمتر از حد ایده ‌آل می ‌کند. آموزش کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نیاز به راهنمایی و حمایت بیشتری دارد تا به آن ها کمک کند تا از نظر تحصیلی و اجتماعی با موفقیت یاد بگیرند. چه معلم باشید و چه والدین، ممکن است سوالاتی در مورد نحوه آموزش کودکان اوتیسم برای کمک بهتر به رشد و توسعه آن ها داشته باشید. دانش‌ آموزان مبتلا به اوتیسم ممکن است از نظر اجتماعی باهوش نباشند؛ بنابراین، اگر دانش‌ آموزی به آرامی مورد آزار قرار می‌ گیرد، احتمالاً واکنش نشان می ‌دهد یا پاسخ می ‌دهد؛ اما ممکن است این کار را به روشی انجام ندهد که مناسب به نظر برسد یا به راحتی قابل تشخیص باشد. معلمان عزیز باید مشکلات ارتباطی دانش ‌آموز را در نظر بگیرند و قبل از قضاوت در مورد خطا یا رفتار، تمام تلاش خود را برای درک کامل وضعیت انجام دهند. آگاه باشید که دانش آموزان مبتلا به اوتیسم می ‌توانند در کلاس درس منزوی شوند، پس با همکاری با دانش‌ آموزان و دستیار آموزشی برای حمایت از تبادل اجتماعی بین همسالان، از این امر جلوگیری کنید. همچنین والدین کودک را تشویق کنید تا استراتژی‌ های مهارت‌ های بازی اولیه را در طول رفتاردرمانی برای حمایت بیشتر در خانه بررسی کنید. در خدمات اولیه اوتیسم، متخصصان تشخیص و درمان اوتیسم با آموزش مهارت ‌های اساسی به خانواده ‌ها و مراقبان کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می کنند. متخصصان مجرب، رفتاردرمانی برای اوتیسم را ارائه می ‌دهند که یک درمان مبتنی بر شواهد است. همچنین این متخصصان با توجه به نیاز های فرزند شما، هم رفتاردرمانی در کلینیک وهم رفتاردرمانی در منزل را ارائه می دهند. اگر به دنبال حمایت حرفه ‌ای کودک خود هستید، کاردرمانی، گفتاردرمانی و رفتاردرمانی اوتیسم را طبق نظر متخصص کودک خود بررسی کنید تا ببینید چگونه مراقبت تخصصی می ‌تواند تفاوت ایجاد کند.

روش تدریس به کودکان اوتیسم

طرح درس به شیوه کنونی توسط بنجامین بلوم شکل گرفت، وی دو پیش فرض اساسی و غالب نظام های آموزش و پرورش را زیر سئوال برد این دو پیش فرض عبارتند از :

۱. در یادگیری هم یادگیرندگان قوی وجود دارند و هم یادگیرندگان ضعیف

۲. در یادگیری هم یادگیرندگان سریع وجود دارند و هم یادگیرندگان کند و هر دوی این ویژگی ها از خصیصه های ذاتی فرد هستند

طرح درس از ابزارهای مناسب آموزشی است که در خدمت آموزش صحیح قرار می گیرد و یادگیری را تسهیل و تکلیف معلم و فرد را مشخص می کند.

روش های مختلفی برای تدریس به کودکان اوتیسم  وجود دارد که در اینجا عمومی ترین شیوه آن مورد بررسی قرار خواهند گرفت. برای تهیه این شیوه از طرح درس گام هایی وجود دارند که یک به یک بیان می شوند :

• تعيين هدف کلی
• تعيين هدف رفتاری ( تحليل آموزشی)
• گزینش محتوا، شیوه ها، و پیش بینی رسانه ها، وسایل و مواد آموزشی مناسب با اهداف
• تعیین نوع ارزشیابی

تعیین اهداف کلی در درس خواندن کودکان اوتیسم:

معمولا این دسته از اهداف در نظام آموزش و پرورش ایران که به شیوه متمرکز اداره می شود از قبل تعیین شده و در اختیار معلم قرار داده می شوند. پیش از آغاز تدریس به کودک اوتیسم باید هدف از انجام یک مبحث درسی به طور کلی مشخص شود. این هدف معمولا براساس پیامدهای یادگیری مشخص می شود. یعنی انتظاری که از فرد یادگیرنده پس از اتمام تدریس وجود دارد. می توان گفت که عنوان هر فصل از کتاب درسی تا اندازه ای مشخص می کند که هدف از ارائه آن مطلب چیست، مثلا آشنایی با جانوران، آشنایی با خواص مواد و هدف آموزشی باید برای یادگیرندگان مشخص و معلوم باشد یعنی او باید بداند که چه مطلبی را برای چه هدفی خواهد آموخت. این جریان در مورد معلم نیز صادق است. هر چند این اهداف در عناوین دروس و با فصل ها به صورت تلویحی بیان شده اند اما چون توقعات معلم از فرد را مشخص می کند باید توسط معلم به عنوان راهنمای کلی شروع کار نوشته شوند.

این اهداف در قالب جمالات خبری نوشته می شوند و محدوده و ماهیت مطلب آموزشی را تا حدودی مشخص می کنند، ولی کارهایی را که معلم برای رسیدن به آن باید انجام دهد، و واکنش هایی را که انتظار می رود یادگیرندگان از خود نشان دهند، معین نمی کند.

مثال: آشنایی با محرک های حسی مانند نور و صدا

هرچند این هدف به معلم کمک می کند که نیت آموزش را بداند اما در انتخاب راهبرد و روش های آموزشی به وی کمکی نمی کند و حتی نحوه ارزشیابی از آموخته های فرد را به وی نمی گوید. و پس از تعیین هدف کلی، یکی از مهم ترین پرسش هایی که برای معلم مطرح می شود چگونگی کمک به فرد برای رسیدن به هدف است. به عبارت دیگر معلم باید فعالیت های خود را در کلاس درس مشخص کند و واکنش هایی را که انتظار دارد یادگیرندگان از خود نشان دهند، تعیین کند راهکارهایی برای تهیه اهداف کلی وجود دارند که عبارتند از:

الف – هر هدف بر اساس کاری که فرد در نهایت باید انجام دهد نوشته می شود

ب – هدف باید رفتار مورد انتظار را توضیح دهد

ج – هر هدف با یک فعل بیان می شود و یک بازده آموزش را در نظر دارد

د – كلمات باید به درستی انتخاب شوند و سعی شود از کمترین کلمات برای بیان هدف استفاده شود

چ – افعال معمولا غیررفتاری هستند

براساس محتوای آموزشی مربی به انتخاب روش تدریس میپردازد. روش تدریس به کودکان اوتیسم باید بر پایه توانایی های کودک و با استفاده از محرک های حسی مختلف طراحی گردد. روش های چند حسی در ادغام با روش های رفتاردرمانی بهترین روش برای آموزش به کودکان اوتیسم می باشد.

روش آموزشی در اوتیسم

درک فرهنگ اوتیسم و اثر آن بر روی رفتار و شیوه های یادگیری باعث می شود که تفاوت ها و شباهت های آنان با سایر افراد مشخص شود. به منظور شناسایی این تفاوت ها و مشابهت ها همکاری میان والدین و متخصصان از اولویت برخوردار است و باعث می شود که بیشترین میزان بهره مداخلات درمانی به افراد دارای اختلالات طیف اوتیسم برسد، آموزش مناسب به ارزیابی رشدی صحیح وابسته است .دلیل استفاده از این روش این است که بررسی های انجام شده بر روی نحوه ادراک افراد قرار گرفته در طیف اختلالات اوتیسم نشان می دهد که آنان محیط را به صورت قطعات مختلف و مجزا از هم درک می کنند. سازمان دهی رفتار حول زمینه های ویژه (مجموعه رفتارهای که در ارتباط با یک محرک یا شرایط خاص در افراد شکل می گیرد) برای آنان دشوار است و به دلیل وجود اختلالات حسی مدیریت محرک های حسی و جداسازی و طبقه بندی آنها برایشان دشوار است بنابراین واکنش های مناسب در برابر هریک از آنها برای شان اغلب غیر ممکن است. برای جبران این ناتوانی ها روش آموزشی در اوتیسم شیوه آموزش ساخت دار است که تأكیدی است بر :

سازماندهی محیط فیزیکی : شیوه ای از چیدمان که مبلمان و ابزارهای موجود در کلاس به گونه ای سازمان دهی شوند که معنی و با زمینه مشخصی را به محیط و فضای کلاس اضافه کند. این کار به دو دلیل انجام می شود نخست ایجاد موانع مشخص فیزیکی و بصری؛ مشخص کردن مسیرهایی که افراد را به مکان های مشخص شده انجام فعالیت هدایت می کند .
استفاده از برنامه های انفرادی : به منظور افزایش امکان پیش بینی محرک های محیطی برای فرد انجام می شود.
ارتقاء سطح مهارت های مستقل
تعديل و انطباق مواد و محتواهای آموزشی و شیوه هایی که بر اساس آنها اطلاعات به صورت بصری به فرد ارائه می شود .
نحوه آموزش ساخت دار نوعی برنامه آموزشی نیست، بلکه نوعی چار چوب است. چارچوبی برای تفکر درباره نیاز های کودکان دارای اوتیسم و راهنمایی که با استفاده از آن می توان هر برنامه آموزشی را برای اوتیسم در هر سطحی آموزش داد .

برای شروع برنامه حمایت های بصری موارد زیر را در نظر گیرید :

نخست به این سوال پاسخ دهید که حمایت های بصری قرار است چه نوع کمکی به فرد بکند؟ پاسخ می تواند موارد زیر باشد :

1-فراهم آوری امکان انتخاب
ارائه اطلاعات در مورد پیش بینی فعالیت های آینده و با محل قرار گیری و بافتن سایر افراد (کارگاه، کلاس درس، زمین بازی و …)
2-راهنمای انجام فعالیت و یا انتقال از محلی به محل دیگر
3-کمک به تکمیل یک کار که از مراحل مختلفی تشکیل شده است

پیش از آنکه وقت و انرژی خود را وقف انتخاب و استفاده از شیوه ای از حمایت بصری برای یک فرد کنید، با پستی در مورد اینکه کدام ویژگی این حمایت ها برای فرد مناسب است اطلاعاتی به دست آورید. اگر فرد جدید به گروه شما اضافه شده است و هنوز به خوبی وی را نمی شناسید باید زمانی را صرف این موضوع کنید که واکنش های وی را به تصاویر، اندازه، رنگ ها و شکل های مختلف مشاهده کنید. وقتی که فرد چگونگی استفاده از یک حمایت بصری خاص را یاد گرفت باید استفاده از یک محرک بصری را آغاز کنید و سپس به طور سازمان یافته تعداد روش های مناسب و مورد نظر خود را به سطح مورد نیاز برسانید. مثلا اگر از یک برنامه مربوط به جدول تصویری برای افزایش میزان استقلال در ضمن انجام بازی استفاده می کنید، اول از یک تصویر استفاده کنید. وقتی فرد یاد گرفت که به آن تصویر واکنش نشان دهد، یک تصویر دیگر اضافه کنید. هر گاه اطمینان حاصل کردید که فرد قادر است هر دو فعالیت را به طور مستقل انجام دهد، تصویر سوم را اضافه کنید و این کار را ادامه دهید تا زمانی که فرد قادر خواهد بود که تمامی فعالیت در نظر گرفته برای وی را متناسب با سن و سطح رشد خود به طور مستقل انجام دهد. برای در نظر گیری سطح رشد و سن فرد، گاه لازم است که فرد هم سن وی را که دارای رشد عادی است مشاهده کنید تا بدانید که قادر به انجام مستقل کدامین فعالیت ها است. در این صورت هدف در نظر گرفته شده شما به واقعیت نزدیک تر خواهد بود.

برنامه آموزشی برای کودکان اوتیسم

-ویژگی ها و محیط

محیط مدرسه باید انعکاسی از نیازهای یادگیری و حمایت های مورد نیاز برای انسجام اجتماعی افراد دارای اوتیسم باشد. فضاهای آموزشی باید سازمان داده شده و دارای ساخت مشخص باشند. سادگی محیط و مشخص بودن بخش های مختلف و دوری از محرک های محل و فضاهای شلوغ، نور، رنگ و صدا باید به عنوان عوامل مخل در نظر گرفته و کنترل شوند. این کار باعث می شود تا کودک بتواند بر روی فعالیت و یا بازی تمرکز کرده و آن را انجام دهد، در بخش حسی اطلاعات بیشتری در این زمینه‌ آورده شده است و محيط آرامی برای آرامش و آسودگی و کنترل اضطراب کودک در نظر گرفته شود.

-برنامه های انفرادی

برنامه های انفرادی به کودک نشان می دهد که در طی روز در مدرسه چه اتفاقاتی روی خواهند داد. این برنامه های باید منطبق بر سطح توانایی های کودک باشد. اشياء و مواد مورد استفاده باید نشان دهنده کار و فعالیت و مراحل انجام آن باشد. در این برنامه ها می توان از کلمات و تصاویر و نمادها استفاده کرد. هدف این برنامه ها برای کودکان دارای اوتیسم نشان دادن برنامه فعالیت های روزانه با استفاده از نمادها است. این کار باعث کاهش اضطراب و افزایش سطح توان یادگیری کودک‌ می شود. در بخش مربوط به برنامه های انفرادی این اطلاعات به شیوه مشخص تری و با استفاده از الگوهای عملی ارائه می شود.

-ارائه اطلاعات بصری

ارائه اطلاعات به شکل بصری می تواند بسیار مؤثر باشد. توجه به این امر نشانگر ضرورت وجود کامپیوتر در فضاهای آموزشی است. در بخش مربوط به تیچ و استفاده از حمایت های بصری این اطلاعات به شیوه مشخص تری و با استفاده از الگوهای عملی ارائه می شود.

-رفتارهای مناسب

این علامت ها باعث ارائه نمادهای قابل درکی از مفاهیم ذهنی می شود. برای آموزش مفهوم (نه) و (ایست) و سایر مفاهیم دشوار. البته این نمادهای کارایی جادویی ندارند باید آموزش داده شوند. آموزش با استفاده از برنامه های متحرک نیز یکی از روش های آموزشی است و استفاده از این روش باعث می شود که کودک در برنامه های گروهی نیز شرکت کرده و آموزش های لازم را ببیند.

-تعديل مواد آموزشی

مواد آموزش برای قابل کاربرد بودن با این گروه از کودکان باید تغییر یافته و تعدیل شوند. استفاده از علائق کودکان روش مناسبی برای آموزش و افزایش سطح یادگیری آنان است، اما برای رسیدن به این اهداف به ابزارهایی نیاز هست که تعدیل شده و مناسب سازی شده باشند. مثلا یک ماشین لگویی دارای ساخت برای فعالیتی که نیازمند مرتب کردن است. در این مطلب مثال های دیگری نیز وجود دارد. این فعالیت ها هم مورد علاقه کودک است و هم به وی کمک می کند تا با استفاده از فعالیت های بازی گونه تجارب شان را توسعه دهند (همان طور که می دانید کودکان دارای اوتیسم در این حیطه دچار مشکل هستند).

-ارتباط اجتماعی

به منظور برآوردن نیازهای مربوط به برقراری ارتباطات اجتماعی توصیه می شود که کاربرد زبان به پایین ترین سطح خود برسد و هم زمان آموزش های لازم نیز به کودک ارائه شود. استفاده از این‌روش به کودک کمک می کند تا تمرکز کند. کودک را تشویق کنید تا بتواند در کنار یک بزرگسال بازی کند این بزرگسال می تواند بازی را پیش ببرد و کودک را به تداوم برقراری ارتباط‌ تشویق کند. زمانی که کودک آمادگی لازم را کسب کند باید بتواند همراه با یک فرد هم سن فعالیتی معمول و آشنای دارای ساخت را انجام دهد.

منابع:

autismspeaks.org

earlyautismservices.com

سوالات متداول:

1-چطور می‌توان به کودک اوتیسم مفاهیم انتزاعی (مثل زمان، احساسات) را آموزش داد؟
با استفاده از ابزارهای بصری (مثل ساعت تصویری، چهره‌های احساسی)، داستان‌های اجتماعی و تمرین‌های عملی.

2-چگونه می‌توان انگیزه یادگیری را در کودکان اوتیسم افزایش داد؟
با تشویق فوری (مثل جایزه کوچک)، استفاده از علایق خاص کودک (مثل استفاده از اسباب‌بازی مورد علاقه در آموزش) و کوتاه کردن زمان جلسات آموزشی.

مربی اوتیسم در منزل

در برنامه آموزشی اوتیسم، آموزش و کسب مهارت های مختلف رفتاری، ارتباطی و اجتماعی مورد تأکید قرار می گیرد، برنامه های مورد استفاده توسط مربی اوتیسم در منزل از مداخلات و از دیدگاه های مختلف نشأت می گیرند اما تمامی آنها معطوف به ایجاد تغییر در رفتار فرد و دادن فرصتی برای رشد و بهبودی ذخیره رفتاری وی است. اغلب این دیدگاه ها خود را در قالب روش های رفتاری و تدوین برنامه های آموزش انفرادی قرار داده اند و از این دیدگاه برای انتقال اطلاعات و محتواهای آموزشی و تدوین برنامه های خود استفاده می کنند. مرکز اوتیسم دکتر صابر در زمینه تشخیص و درمان اوتیسم و آموزش پیش دبستانی فعالیت می نماید. کاردرمانی اوتیسم و گفتاردرمانی اوتیسم در مرکز اوتیسم دکتر صابر توسط تیم مجرب و تخصصی انجام می گیرد. همچنین جهت مداخلات داخل منزل آموزش مربی اتیسم و زیر نظر دکتر اوتیسم و مرکز توانبخشی اوتیسم مشغول به ارائه خدمات می باشند.

روش های آموزش بر مداخلات مختلفی تأکید دارد که به عنوان نمونه می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ مداخلات رفتاری، مداخلات مبتنی بر مهارت های اجتماعی و ارتباطی و مداخلات مبتنی بر انسجام حسی و تعدیل پیام های حسی دریافت شده. برای نیل به این اهداف و انجام مداخلات آموزشی مؤثر و مفید برنامه ریزان آموزشی برای افراد دارای اوتیسم فعالیت های مختلفی نظیر استفاده از مربی اتیسم در منزل انجام می دهند که بخش های مختلف این فعالیت ها در ادامه مطلب توضیح داده می شوند.

مربی اوتیسم

افراد دارای اوتیسم به حمایت های فراوانی احتیاج دارند. به دلیل گوناگونی و تنوع علائم و وجود مسائل و مشکلات پزشکی و مداخله ای موجود، برنامه های مداخله ای باید به شیوه انفرادی تهیه شوند. والدین و سایر افراد درگیر در برنامه های مداخله ای و آموزشی باید به این موضوع توجه داشته باشند که استفاده از شیوه ای منسجم برای رویارویی با موضوعات مشخص و کسب بالاترین ظرفیت های هر فرد دارای اوتیسم مناسب ترین شیوه ممکن است.

در این مسیر ممکن است نیاز باشد تا متخصصی را ملاقات کنید، پس بیاد داشته باشید که باید همانند یک مدیر برنامه عمل کنید و هر فعالیت در حال اجرا را به خوبی هماهنگ کنید. این مسئولیت می تواند مشکل آفرین باشد بنابراین باید دقت کنید و قدم به قدم جلو بروید تعداد زیادی از والدین به منظور کسب تجارب بیشتر و با میانبر زدن مسیر های مداخله ای و به امید دست یابی به سر چشمه سلامتی و شفا هر کاری می کنند. نمی خواهیم چنین افرادی را دلسرد کنیم اما شدیدا به این موضوع باور داریم که باید قبل از پیش روی به سمت انتخاب گزینه های مربوط به روش های گران قیمت و دارای نتایج غیر قابل پیش بینی ارزیابی دقیقی در مورد تمام گزینه های موجود انجام شود. لازم نیست هر روش جدید که به بازار می آید را بدون هیچ سبک و سنگین کردنی امتحان کرده و هزینه های هنگفت صرف کنید.

هر شیوه مداخله ای را که برمی گزینید باید در مورد پذیرش بدون قید و شرط آنچه که شنیده اید و با خوانده اید محتاط باشید. حتی اگر این اطلاعات را از سایر والدینی که فرزندشان از خدمات کلینیکی دیگر استفاده می کنند، شنیده باشید. گروهی از افراد ممکن است از توجه و علاقه شما به فرزندتان بهره کشی کنند و برنامه هایی را که احتمال دارد فاقد کارایی باشد، به شما ارائه کنند. سعی کنید کمی دیر باور باشید. اگر برنامه ای براساس اطلاعات موجود در اینترنت بر روی کودکی اثر مثبت داشته، به این معنی نیست که حتما برای فرزند شما نیز مفید است. حتما در انتخاب روش درمانی با دکتر اوتیسم فرزند خود مشاوره کنید.

کارایی روش مورد استفاده شما باید بر اساس روش های علمی تأیید شده باشد و یا حداقل باید آسیب رسان نباشد در ادامه این بخش جزئیات بیشتری در مورد گزینه های مداخله ای موجود ارائه می شود. روش هایی که از جانب سیستم های دولتی و رسمی و با مؤسسات حمایت می شوند را انتخاب کنید. (اغلب این روش ها واجد چنین ویژگی هایی هستند).

مربی اوتیسم کودکان در منزل

یکی از مشکلات استفاده از بیش از یک روش به طور همزمان، دشواری تفکیک اثر مداخلات است. اگر کودکی در حال استفاده از روش های زیستی پزشکی است و هم زمان هم از خدمات آموزشی و رفتار مداخله ای استفاده می کند، ردگیری اثر مداخلات چندان دشوار نیست زیرا که اثر مداخلات به شیوه رفتار مداخله ای بسیار آرام است. اما توصیه ما در زمانی که از بیش از یک روش مداخله ای استفاده می کنید. این حالت اغلب پیش می آید این است که فراموش نکنید که شما در هر زمان تنها می توانید یک تغيير در فرزندتان ایجاد کنید. به عنوان مثال، سعی نکنید برنامه غذایی جدیدی را هم زمان با یک برنامه آموزشی رفتاری شروع کنید. پس با یک برنامه آغاز کنید اثر آن را مشاهده کنید پس از آن برنامه دیگری آغاز کنید و اثر آن را ارزیابی کنید. مربی اوتیسم به شما در اجرای روش های مختلف درمانی کمک می کند.

اگر فرزند شما اوتیسم دارد، ممکن است از خود بپرسید که چگونه اوتیسم را در منزل درمان کنید و آیا اصلاً درمان اوتیسم در منزل امکان ‌پذیر است. اگرچه اوتیسم واقعاً قابل درمان نیست، اما کارهایی وجود دارد که می ‌توانید توسط یک مربی اوتیسم در منزل انجام دهید تا به فرزندتان کمک کنید. در واقع، تمرینات در منزل برای کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار مهم است. این درمان هم برای کودک و هم برای والدین و همچنین بقیه اعضای خانواده مفید است. درمان اوتیسم در منزل مزایای زیادی دارد، از جمله مشارکت والدین، انعطاف ‌پذیری، ثبات، محیطی آشنا، فرصت ‌های مکرر برای تمرین و یک محیط طبیعی. یک مربی اوتیسم در منزل حرفه ای باید:

-یک محیط ساختار یافته و قابل پیش ‌بینی ایجاد کند: برای موفقیت درمان خانگی، محیط باید ساختار یافته و منظم باشد. یک روال برای زمان انجام درمان ساختار یافته تعیین کند. شما باید یک اتاق یا منطقه اختصاصی از خانه خود را انتخاب کنید و لوازم ضروری را جمع ‌آوری کنید و به مربی اوتیسم تحویل دهید تا به راحتی در دسترس باشند.

-یک برنامه درمانی فردی ایجاد کند: هر کودک مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است، بنابراین هر کودک به برنامه درمانی منحصر به فرد خود نیاز دارد. یک گام مهم در تدوین یک برنامه، تکمیل ارزیابی‌ های جامع است. اطلاعات حاصل از ارزیابی ‌ها می‌ تواند برای تعیین نقاط قوت و ضعف کودک استفاده شود. اهداف شخصی، مانند آنچه کودک می ‌خواهد بتواند انجام دهد، یا آنچه خانواده می ‌خواهند او انجام دهد، اجزای مهم برنامه هستند که باید توسط مربی اوتیسم در نظر گرفته شوند.

-سبک‌ های یادگیری خاصی را انتخاب کند که برای فرزند شما مفید باشد: همانطور که هر کودک اهداف متفاوتی خواهد داشت، هر کودک به روش متفاوتی نیز یاد خواهد گرفت. چندین روش را امتحان کند تا ببیند فرزند شما به چه چیزی پاسخ می‌ دهد. برخی از کودکان از موسیقی لذت می ‌برند، برخی دیگر به حرکت یا ورودی حسی نیاز دارند، برخی دیگر به تصاویر یا سایر وسایل بصری نیاز دارند.

هم محیط کلینیک و هم محیط منزل برای درمان اوتیسم، مزایای خاص خود را دارند. درمان اوتیسم در منزل در جایی انجام می ‌شود که فرزند شما راحت ‌تر است. شما بیشتر درگیر هستید و می‌ توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر مهارت ‌های روزمره تسلط یابد. ممکن است متوجه شوید که ترکیبی از هر دو محیط برای فرزند شما بهترین کارایی را دارد.

استفاده از مداخلات رفتاری، رشدی و سایر روش های آموزشی توسط مربی اوتیسم منزل

مداخلات رفتاری، رشدی و سایر مداخلاتی که بر پایه آموزش انجام می شود به هدف ایجاد تغییر در رفتار کودک اوتیسم با استفاده از انجام فعالیت های آموزشی توسط مربی اتیسم در زمینه های ارتباطی، شناختی و مهارت های اجتماعی ارائه می شود، این مداخلات به منظور شفا و بهبودی اوتیسم انجام نمی شود، بلکه علائم را کنترل کرده و ترمیم می کند.

تجارب نشان می دهد که بهترین مربی کسی است که در هر درس فقط یک قدم از دانش آموز خود جلوتر است؛ یعنی آموزگار همانند دانش آموز در حال یادگیری است و تنها تفاوت این دو یک گام آموزشی است که مربی یک روز و با یک ساعت قبل از فرد طی کرده است. این یک واقعیت است و تهیه طرح درس روزانه نشانه بسیار خوبی برای انعکاس این حقیقت است پیش از این توضیح داده شد که بسیاری از اساتید و مربیان مشهور در اتمام یک دوره تدریس یک فعالیت پژوهشی را نیز به اتمام می رسانند این فعالیت پژوهشی، الزاما به چاپ و انتشار منتهی نمی شود، تجربه حاصل آن ممکن است تنها در گنجینه اندوخته های معلم ذخیره شود و برای تدریس های بعدی مورد استفاده قرار گیرد. اگر این نکته پذیرفته شود، گام مشترکی برای آغاز بحث برداشته شده است. این گام این است که کلاس درس آزمایشگاهی است که می توان در آن اقدام به انجام فعالیت های پژوهشی کرد.

اما بلوم معتقد است که “اگر شرایط مناسب یادگیری فراهم آید، اغلب دانش آموزان در توانایی یادگیری و سرعت یادگیری و انگیزش برای یادگیری بسیار شبیه به هم خواهند بود” (بلوم، ۱۹۸۲ به نقل از سیف ۱۳۸۰)

اثبات این امر برای تمامی بخش های آموزشی از جمله روش های نمره گذاری و ایجاد سیستم های جدید برنامه ریزی و انتخاب روش های تربیت مربی مهم بوده و تأثیر فراوانی بر آنها خواهد گذاشت. طرح درس بر اساس این دیدگاه شکل گرفته است و در تعریف آن می توان گفت “طرحی از پیش تعیین شده است که چگونگی دست یابی به هدف یک جلسه آموزشی را مشخص و شرایط و ابزار نیل به هدف را نیز بیان می کند”

نتیجه‌گیری:

مربی اوتیسم در منزل با طراحی برنامه‌های آموزشی شخصی‌سازی شده و استفاده از تکنیک‌های رفتاردرمانی (ABA) به رشد مهارت‌های کودک کمک می‌کند. ایجاد محیطی ساختاریافته با برنامه‌های بصری و تقویت مثبت، یادگیری را تسهیل می‌بخشد. همکاری مستمر با خانواده و تیم درمان برای اجرای مؤثر برنامه‌ها ضروری است. این روش به کودک کمک می‌کند مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و خودیاری را در محیط طبیعی زندگی بیاموزد.

منابع:

forbrain.com/autism

سوالات متداول:

1-چگونه فضای خانه را برای کودک اوتیسم آماده کنیم تا بهترین محیط یادگیری باشد؟
ایجاد محیطی ساختارمند با حداقل عوامل حواس‌پرتی اولین گام است. استفاده از برنامه‌های بصری، ایجاد مناطق مشخص برای فعالیت‌های مختلف و کنترل محرک‌های حسی می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. نورپردازی مناسب، کاهش صداهای مزاحم و در نظر گرفتن فضای امن برای آرامش کودک از دیگر موارد مهم است.

2-آیا می‌توان از بازی‌های روزمره به عنوان ابزار آموزشی برای کودک اوتیسم استفاده کرد؟
قطعاً بله. بازی‌هایی مثل پازل، لگو و بازی‌های تقلیدی می‌توانند به رشد مهارت‌های شناختی، حرکتی و اجتماعی کمک کنند. نکته کلیدی این است که بازی‌ها را به صورت هدفمند و با در نظر گرفتن اهداف آموزشی طراحی کنید. مثلاً می‌توان از بازی‌های نوبتی برای آموزش مهارت‌های اجتماعی استفاده کرد.

رفتار درمانی اوتیسم| درمان رفتاری اوتیسم| رفتار درمانی در کودکان اتیسم| مرکز اوتیسم | دکتر صابر

رفتاردرمانی از روش های درمانی موثر در درمان کودکان اوتیسم می باشد که در مرکز اوتیسم دکتر صابر اراه می گردد. روش های درمان رفتاری اوتیسم شامل رفتاردرمانی کودکان اوتیسم توسط روش فلورتایم، ABA، PRT و… می باشد. مرکز توانبخشی اوتیسم دکتر صابر با تجهیزات کامل کاردرمانی اوتیسم و گفتاردرمانی اوتیسم در زمینه درمان کودکان به صورت تخصصی فعالیت می نماید. 46 نیروی با تجربه و متخصص، کاردرمان، گفتاردرمان و روانشناس در مرکز اوتیسم همراه با مربیان رفتاردرمانی مشغول به ارائه خدمات به کودکان اوتیسم هستند.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

درمان رفتاری اوتیسم

اهداف رفتاری از طریق تحليل آموزشی توسط دکتر اوتیسم مشخص می شود. در تعریف تحلیل آموزشی می توان گفت: فرایندی است که در جریان آن، هدف کلی آموزش، به وظایف و اعمالی که فرد باید انجام دهد تجزیه می شود. این فعالیت به بیانی دقیق و مشخص انتظاری را که رفتار درمان از فرد دارد بیان می کند. چنین هدفی، هدف رفتاری خوانده می شود.  همان طور که می توان پیش بینی کرد این دسته از اهداف بر اساس عملکرد و با رفتار فرد یاد گیرنده بیان می شود، و منظور رفتار درمان از آموزش بخش های مختلف یک موضوع درسی را نشان می دهند. قابلیت مشاهده و اندازه گیری از مهم ترین ویژگی هایی هستند که یک هدفی رفتاری باید داشته باشد. اما چه نیازی به این کار وجود دارد و نوشتن این اهداف چه کمکی به آموزش خواهد کرد؟ در پاسخ می توان گفت که اهداف رفتاری

1. وظیفه ای را که باید یاد گرفته شود، محدود ساخته و تمام ابهامات و مشکلات ناشی از تعبیر و تفسیر آن را بر طرف می کند.
2.  امکان اندازه گیری و سنجش را فراهم می آورد و به این ترتیب می توان کیفیت و اثر بخشی فعالیت های یادگیری را تعیین کند
3. رفتار درمان و کودک را قادر می سازد که بتوانند وجود تفاوت های بین سطوح مختلف رفتار را تشخیص بدهند
4. خلاصه ای کامل و گويا از درس را فراهم می کند و به منزله یک ساخت مفهومی با پیش سازمان دهنده برای یادگیری به کار می رود

تعیین اهداف رفتار درمانی در کودکان اتیسم

برای تعیین اهداف رفتار درمان باید سئوال هایی از خود بپرسد :

• فرد باید چه کاری انجام دهد یا چه قابلیتی از خود نشان دهد که مشخص کند هدف را یاد گرفته است؟
• آیا فرد می تواند بدون انجام این فعالیت به هدف کلی نایل شود؟ اگر پاسخ بله باشد بهتر است این فعالیت حذف شود و فعالیت دیگری جایگزین شود.

هرچند برای طبقه بندی اهداف رفتاری روش های مختلف رفتاردرمانی اوتیسم وجود دارد، مثلا طبقه بندی گانيه که بر اساس آن اهداف رفتاری را در طبقه های مختلفی می توان قرار داد. هدف های رفتاری بر اساس طبقه بندی بلوم در سه طبقه یا حیطه قرار می گیرند: حیطه شناختی؛ حيطه عاطفی و حیطه روانی حرکتی.

لازم به ذکر است که معمولا جداسازی این حیطه ها از یکدیگر ممکن نیست و تنها برای سهولت در توضیح فعالیت های غالب در یک هدف اقدام به جداسازی و طبقه بندی می کنند. بنابراین چنین جداسازی هایی در اصل مجازی هستند و تنها برای سهولت در کار با کودک اوتیسم انجام می شوند درجه بندی اهداف رفتاری با جزیی از لحاظ دشواری به این صورت است که ساده ترین هدف در ابتدا و دشوار ترین هدف در انتها قرار می گیرند. قبل از آنکه آموزش شروع شود یادگیرندگان بایستی دارای توانایی هایی باشند که به عنوان پیش نیاز در نظر گرفته می شوند، و این پیش نیاز ها همانند پایه هایی هستند که ساختار شناختی فرد پسروی آنها بنا خواهد شد و به فرد کمک می کند که بتواند با موفقیت به هدف های رفتاری (جزئی) دست یابد. این بخش پیش نیاز های شناختی نامیده می شود.

مثال : برای یادگیری ضرب اعداد یک رقمی در یک رقمی، کودک باید مهارت جمع و تفریق دو رقمی را بلد باشد، بنابراین تسلط بر مهارت های مربوط به جمع و تفریق اعداد یک رقمی، از پیش نیاز های ضرب اعداد یک رقمی در یک رقمی است. بارها تجربه کرده اید که عنوان فیلمی برایتان جذاب بوده و باعث شده که آن را انتخاب کنید و با علاقه ببینید، اما پس از چند دقیقه خسته می شوید و مشاهده آن را قطع می کنید و به فکر کاری دیگر می افتید. اغلب علت این است که مقدمات و پیش نیاز های مربوط به موضوع فیلم را ندارید و اطلاعات پایه ای برای درک موضوع مطرح شده در فیلم ضروری است .

شاید تجربه کرده باشید که پس از خواندن چند صفحه از یک کتاب با عنوانی نه چندان جذاب، متوجه می شوید که بر عکس تصور اوليه شما، مطالب جذاب و جالب و قابل درک هستند و بنابراین با علاقه به خواندن ادامه می دهید، زیرا که موضوع را به خوبی درک می کنید و با دانسته های پیشین شما در ارتباط است و پیش نیاز های مربوط به آن را دارید. در جلسه درمان کودک اوتیسم هم چنین اتفاقی می افتد، اگر رفتار درمان از فرایند های شناختی شکل گرفته قبلی کودک اوتیسم، اطلاع نداشته باشد، ممکن است که مطالب آموزشی خود را بدون توجه به قابلیت های آنان انتخاب کند، و در نتیجه مطالب بغرنج و غیر قابل فهم به نظر می آیند. این کار باعث می شود که اهداف آموزشی تحقق نیابند و باعث دلسردی رفتار درمان و کوکد اوتیسم شود. گذشته از آن اگر مطالب آموزشی پیش دانسته های دانش آموزان را منعکس کند، باعث کاهش میزان توجه می شود و مطالب دیگر جذابیتی برای کودک اوتیسم نخواهد داشت .

ارزیابی قبل از درمان مشکلات رفتاری کودکان اوتیسم

در نخستین مرحله، ارزشیابی کودک اوتیسم شروع می شود. این شیوه از ارزیابی، ارزشیابی تشخیصی خوانده می شود و برای سنجش پیش نیاز های شناختی مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این باید میزان اطلاع کودک اوتیسم از اهداف رفتاری مشخص شود. بنابراین، پیش آزمون با اهداف رفتاری در ارتباط است و آنها را می سنجد و ارزیابی تشخیصی پیش نیاز های شناختی مورد نیاز برای آموزش را بررسی می کند. اگر کودک اوتیسم اطلاعات مربوط به هدف رفتاری خاصی را داشته باشند می توان آن هدف را حذف کرد و با زمان بسیار اندکی را برای مرور آن در نظر گرفت. به هر حال ایده آل آن است که فرد علاوه بر اینکه پیش نیاز های شناختی مربوط به موضوع را داشته باشد اما از پیش آزمون نمره صفر بگیرد، و اطلاعاتی که رفتار درمان به عنوان اهداف رفتاری در نظر گرفته است را بلد نباشید و در اثر آموزش وی این اطلاعات در وی ایجاد شود.

گزینش محتوا، شیوه و مواد آموزشی مناسب با اهداف رفتاری

در هر فرصت آموزشی پیامی وجود دارد که باید منتقل شود. این پیام با استفاده از مجموعه ای از محتواها منتقل می شود و برای انتقال محتوا باید رسانه ای وجود داشته باشد. محتوا اصول و مفاهیمی را دربر می گیرد که به دیگران ارائه می شود، تا به مدد آنها هدف های آموزشی تحقق یابند. در هدف های رفتاری، مضمون محتوا را مشاهده می کنیم، رفتاری که در هدف جزئی یا رفتاری بیان می شود راهنمای گزینش محتوا است. بنابراین تدارک هدف های رفتاری به تعیین محتوا کمک می کند.

مهم ترین محتوای موجود، کتاب های آموزشی برای گروه های سنی مختلف است. اما همان طور که مشخص است، کتاب ها همیشه بدون عیب و نقص نیستند و تغییرات پی در پی آنها نشانگر این امر است که آنها نیازمند رفع نقص و کامل شدن هستند. در هر حال کتاب های مختلف آموزشی، فلش کارت ها و وسایل کمک آموزشی را باید با توجه به سؤالات زیر مورد بررسی قرار دهیم :

• آیا محتوای انتخاب شده، رفتارهایی را که از کودک اوتیسم انتظار داریم در او پرورش می دهد؟
• آیا این محتوا مناسب من و مرحله رشدی کودک اوتیسم است و با توجه به این موضوع تهیه شده است ؟
• آیا توالی مناسبی بین مباحث مطرح شده وجود دارد و سلسله مراتب دشواری در آنها رعایت شده است (یعنی از مراحل ساده شروع می شود و بعد کم کم سطح دشواری آن اضافه می شود ؟)
• آیا محتوا با مدت زمان در نظر گرفته شده هماهنگی دارد؟

پس از انتخاب محتوا گزینش شیوه ها و رسانه های مناسب برای انتقال محتوا مطرح می شود، که شامل شیوه ها، روش های آموزش و رسانه هایی است که عامل ایجاد ارتباط و شرایط مطلوب بین کودک و مربی و با والد است. در نظر گیری شرایط و امکانات، نیز از عناصر بسیار مهم هستند که در هنگام انتخاب رسانه باید در نظر گرفته شوند .

ویژگی های یک رسانه باید به نحوی باشد که؛

• توجه کودک اوتیسم را به خود جلب نماید
• باعث تداوم توجه کودک اوتیسم تا اتمام آموزش باشد
• کودک اوتیسم را به پاسخ گویی و ابراز واکنش تشویق کند.

چون یک رسانه واحد، دارای تمامی این ویژگی ها نیست در نتیجه از مجموعه ای از رسانه ها برای رسیدن به یک هدف استفاده می شود. در مورد کودکان دارای اوتیسم، بررسی ها نشانگر غلبه رسانه های دیداری بر ارائه اطلاعات شفاهی است.

رفتاردرمانی در منزل برای اوتیسم

مرکز رفتاردرمانی دکتر صابر با در اختیار داشتن امکانات روز دنیا در زمینه بازی درمانی و  گروه درمانی و استفاده از تکنیک های مختلف رفتار درمانی نظیر پی آر تی، ABA ، فلورتایم، روش تیچ و… و تجربه بالای تیم تخصصی رفتاردرمان و روانشناسان کودک مرکز توانسته است بهترین نتیجه درمانی را در بهبود اختلالات رفتاری کودکان اوتیسم بدست آورد. همچنین مربیان مرکز اوتیسم دکتر صابر با ارائه خدمات رفتاردرمانی در منزل برای کودکانی که توانایی حضور در مرکز را ندارند در ایجاد رفتار های اجتماعی مناسب و بهبود عملکرد این کودکان به صورت حرفه ای فعالیت می نمایند.

آموزش کودکان اوتیسم | برنامه آموزشی برای کودک اوتیسمی| مرکز اوتیسم دکتر صابر

چگونه به کودک اوتیسم آموزش دهیم؟ برنامه آموزشی کودکان دارای اوتیسم باید با ارزیابی دقیق اوتیسم از مهارت های کودک آغاز شود و برنامه حاصل از این ارزیابی توسط دکتر اوتیسم باید به شکل یک برنامه آموزشی اوتیسم انفرادی ارائه شود. کودکان دارای اوتیسم در مقایسه با کودکان دارای رشد عادی از نظر یادگیری تفاوت های فراوانی با یکدیگر دارند اما این گروه از کودکان مهارت های مثبت زیادی نیز دارند. مثلا علاقه مندی به نظم و ترتیب، مهارت های بصری نیرومند و علاقه مندی به یکسانی و وجود علائق قوی و قدرتمند هر چند مدرسه مکانی ویژه برای برقراری تعامل است، اما کودکان دارای اوتیسم علاقه ای به برقراری ارتباط اجتماعی ندارند. بنابراین شیوه های آموزشی برای کودکان اوتیسم باید تغییر کند. مرکز درمان اوتیسم دکتر صابر در زمینه درمان و آموزش کودکان اوتیسم با استفاده از تکنیک های روز دنیا و تجهیزات پیشرفته به صورت یک تیم تخصصی و جامع عمل کرده و موجب پیشرفت های چشمگیری در این کودکان می شود.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

چگونه به کودک اوتیسم آموزش دهیم

آموزش استثنایی دارای ساخت روشی برای افزایش توانایی یادگیری کودکان دارای اوتیسم است. با استفاده از این روش آموزش بصری و تکالیف مختلف آموزشی تعدیل می شود. با استفاده از آن موارد نامشخص و پنهان آشکار می شود، اضطراب کاهش می یابد، مناسب سازی افزایش می یابد و زمینه هایی ‌برای یادگیری کودک فراهم می شود.

ارائه ساخت و چارچوب به محیط کودک دارای اوتیسم معنی می بخشد. انتظارات دیگران از وی را در قالب (رفتاری) مشخص می کند و به کنترل محرک های حسی کمک می کند، اضطراب را کاهش می دهد و توانمندی های یادگیری آنان را فعال می کند. در کل با استفاده از ساخته می توان علائم اوتیسم کودک را کنترل کرد. در بخش مربوط به تیچ این اطلاعات به شيوه مشخص تری و با استفاده از الگوهای عملی ارائه می شود.

بر اساس یافته های (اوزنوف) عملکردهای اجرایی عبارتی است که تفاوت های موجود در عملکرد مغز کودکان دارای اوتیسم را توصیف می کند. این اصطلاح بر مهارت هایی مانند عملکرد ذهنی و مهارت های توالی، کنترل تکانه ها رفتارهای حاکی از تمرکز بیش از اندازه و تفکر و دشواری در کند. آموزش دارای ساخت کمک می کند تا این موارد حل شده و سطح یادگیری فرد

افزایش یابد. این امر شامل موارد زیر است:

١. سازماندهی محیط فیزیکی

۲. استفاده از برنامه های انفرادی

3.تعديل محتوا و مواد آموزشی و روش های مداخله ای که منجر به ارائه اطلاعات به شکل بصری می شود.

برنامه آموزشی برای کودکان اوتیسم

ویژگی ها و محیط

محیط مدرسه باید انعکاسی از نیازهای یادگیری و حمایت های مورد نیاز برای انسجام اجتماعی افراد دارای اوتیسم باشد. فضاهای آموزشی باید سازمان داده شده و دارای ساخت مشخص باشند. سادگی محیط و مشخص بودن بخش های مختلف و دوری از محرک های محل و فضاهای شلوغ، نور، رنگ و صدا باید به عنوان عوامل مخل در نظر گرفته و کنترل شوند. این کار باعث می شود تا کودک بتواند بر روی فعالیت و یا بازی تمرکز کرده و آن را انجام دهد، در بخش حسی اطلاعات بیشتری در این زمینه‌ آورده شده است و محيط آرامی برای آرامش و آسودگی و کنترل اضطراب کودک در نظر گرفته شود.

برنامه های انفرادی

برنامه های انفرادی به کودک نشان می دهد که در طی روز در مدرسه چه اتفاقاتی روی خواهند داد. این برنامه های باید منطبق بر سطح توانایی های کودک باشد. اشياء و مواد مورد استفاده باید نشان دهنده کار و فعالیت و مراحل انجام آن باشد. در این برنامه ها می توان از کلمات و تصاویر و نمادها استفاده کرد. هدف این برنامه ها برای کودکان دارای اوتیسم نشان دادن برنامه فعالیت های روزانه با استفاده از نمادها است. این کار باعث کاهش اضطراب و افزایش سطح توان یادگیری کودک‌ می شود. در بخش مربوط به برنامه های انفرادی این اطلاعات به شیوه مشخص تری و با استفاده از الگوهای عملی ارائه می شود.

ارائه اطلاعات بصری

ارائه اطلاعات به شکل بصری می تواند بسیار مؤثر باشد. توجه به این امر نشانگر ضرورت وجود کامپیوتر در فضاهای آموزشی است. در بخش مربوط به تیچ و استفاده از حمایت های بصری این اطلاعات به شیوه مشخص تری و با استفاده از الگوهای عملی ارائه می شود.

رفتارهای مناسب

این علامت ها باعث ارائه نمادهای قابل درکی از مفاهیم ذهنی می شود. برای آموزش مفهوم (نه) و (ایست) و سایر مفاهیم دشوار. البته این نمادهای کارایی جادویی ندارند باید آموزش داده شوند. آموزش با استفاده از برنامه های متحرک نیز یکی از روش های آموزشی است و استفاده از این روش باعث می شود که کودک در برنامه های گروهی نیز شرکت کرده و آموزش های لازم را ببیند.

تعديل مواد آموزشی

مواد آموزش برای قابل کاربرد بودن با این گروه از کودکان باید تغییر یافته و تعدیل شوند. استفاده از علائق کودکان روش مناسبی برای آموزش و افزایش سطح یادگیری آنان است، اما برای رسیدن به این اهداف به ابزارهایی نیاز هست که تعدیل شده و مناسب سازی شده باشند. مثلا یک ماشین لگویی دارای ساخت برای فعالیتی که نیازمند مرتب کردن است. در این مطلب مثال های دیگری نیز وجود دارد. این فعالیت ها هم مورد علاقه کودک است و هم به وی کمک می کند تا با استفاده از فعالیت های بازی گونه تجارب شان را توسعه دهند (همان طور که می دانید کودکان دارای اوتیسم در این حیطه دچار مشکل هستند).

ارتباط اجتماعی

به منظور برآوردن نیازهای مربوط به برقراری ارتباطات اجتماعی توصیه می شود که کاربرد زبان به پایین ترین سطح خود برسد و هم زمان آموزش های لازم نیز به کودک ارائه شود. استفاده از این‌روش به کودک کمک می کند تا تمرکز کند. کودک را تشویق کنید تا بتواند در کنار یک بزرگسال بازی کند این بزرگسال می تواند بازی را پیش ببرد و کودک را به تداوم برقراری ارتباط‌ تشویق کند. زمانی که کودک آمادگی لازم را کسب کند باید بتواند همراه با یک فرد هم سن فعالیتی معمول و آشنای دارای ساخت را انجام دهد.

نتایج مربوط به کاربردهای آموزش مفاهیم به کودک اوتیسم

در كل، استراتژی های آموزشی پیشنهادی در این مطلب بر اساس درک نوینی است که از اوتیسم  ایجاد شده است. در هر حال این استراتژی ها بایستی با توجه به هر کودک تعدیل شوند. امکان آموزش کودک دارای اوتیسم در مدرسه زمانی وجود دارد که با آموزگار دانش و اطلاعات مربوط به اوتیسم را کسب کرده باشد، شیوه های آموزشی مورد استفاده را تعدیل کرده باشد، اهمیت استفاده از ‌استراتژی های مربوط به آموزش با استفاده از تصویر را درک کرده باشد و با استفاده از آن مهارت های ضعیف تر کودک را تقویت کند و با استفاده از آنها برنامه های آموزشی مربوط به اجتماعی شدن و ارتباطات کودک را عینی تر کند .

درمان اوتیسم چیست

روش های درمان اوتیسم در کودکان متفاوت است. برای انجام مداخله و کاهش اثر ناتوانی ها و افزایش ظرفیت و توانمندی های افراد دارای اوتیسم روش های مختلفی وجود دارد که بر پایه آنها مداخلات مختلفی انجام می شود. بسیاری از والدین سوال میکنند که واقعا درمان اوتیسم چیست؟ برنامه های درمان اوتیسم ممکن است بر افزایش توانایی انجام مهارت های زندگی روزمره متمرکز باشند، یا برای ارتقاء سطح رفتارهای ارتباطی فرد تدوین شده باشند و یا اینکه توانایی تخیل آنان را هدف قرار داده و تقویت کنند، یا رفتارهای ناسازگارانه و مشکل آفرین آنان مانند آسیب رساندن به خود و یا پرخاشگری نسبت به دیگران را تعدیل کرده یا تغییر دهند. برنامه های دیگری هستند که بر مهارت های آموزشی فرد دارای اختلال اوتیسم، تأکید دارند و اغلب عمومیت بیشتری دارند و در مورد بیشتر اختلالات رشدی کاربرد دارند و استفاده می شوند. مثلا برنامه های مداخله ای گفتار درمانی و یا برنامه های مراکز پیش دبستانی، برنامه هایی هستند که با اندک تغییر و تعدیلی برای کودکان طیف اختلالات اوتیسم کاربرد خواهند یافت. مرکز اوتیسم دکتر صابر با در اختیار داشتن امکانات روز دنیا در حیطه روش های درمان اوتیسم در کودکان پیشتاز می باشد و در قالب یک تیم جامع توانبخشی اوتیسم شامل، دکتر اوتیسم، کاردرمانی، گفتاردرمانی، روانشناسی، بازی درمانی و رفتاردرمانی، ماساژ درمانی در کنار تکنیک های جدیدی نظیر سنسوری روم، اتاق تاریک و اتاق شنیداری، آب درمانی و اتاق تعدبل حسی توانسته است به بهترین نتیجه درمانی برای مراجعین دست یابد.

روش های درمان اوتیسم

تعدادی دیگر از روش های درمان اوتیسم، شامل فعالیت هایی هستند که بر فرصت هایی برای بهبود سطح کیفیت زندگی این افراد و‌اعضای خانواده آنان تأکید دارند. مثلا فرصت هایی به آنان داده می شود تا با استفاده از آن این افراد بتوانند در مراکز عمومی مانند استخر حضور به هم رسانند و با به منظور کسب تجربه شغلی فرصت هایی به دست آورند یا به گروه های حامی از حقوق خود بپیوندند تمامی روش های ذکر شده فوق، فرد دارای اختلال را به طور مستقیم مورد مداخله قرار می دهند اما، روش های درمانی برای اوتیسم نیز وجود دارند که با این افراد به طور غیر مستقیم مداخله کنند، ولی تأكید آنها بر آموزش کسانی است که در ارتباط با افراد دارای اختلالات طیف اوتیسم هستند (مثلا والدین و با مربیان و آموزگاران) تا بتوانند مهارت های مربوط به مراقبت از کودک و با نحوه ارتباط با وی را یاد بگیرند. این روش تأثیر گذاری غیر مستقیم بر کودکان دارای اوتیسم را در نظر دارد، بنابر این تأكيد اصلی آن بر آموزش مربیان و والدین کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم است تا از این طریق سطح اثرگذاری آنان در افزایش توانمندی های کودکان اوتیسم را ارتقاء دهند.

درمان اوتیسم شامل انواع مختلفی از روش‌ های درمانی با هدف بهبود ارتباطات، مهارت‌ های اجتماعی و مهارت ‌های زندگی روزمره و همچنین مدیریت رفتار های چالش ‌برانگیز انجام می شود. رویکرد های رایج شامل درمان‌ های رفتاری مانند رفتار درمانی، گفتاردرمانی و زبان ‌درمانی، کاردرمانی و فیزیوتراپی است. داروها نیز ممکن است برای رفع علائم خاصی از جمله اضطراب یا تحریک ‌پذیری و تحت نظر پزشک استفاده شوند. رایج ‌ترین درمان رشدی برای کودکان مبتلا به اوتیسم، گفتاردرمانی و زبان ‌درمانی است. گفتاردرمانی و زبان ‌درمانی به بهبود درک و استفاده کودک از گفتار و زبان کمک می ‌کند. برخی از کودکان مبتلا به به صورت کلامی ارتباط برقرار می‌ کنند، برخی دیگر ممکن است از طریق استفاده از علائم، حرکات، تصاویر یا اشاره ارتباط برقرار کنند. بسته به نیاز های فرزند شما، گفتاردرمانی برای بهبود مهارت‌ه ای ارتباطی، کاردرمانی برای آموزش فعالیت ‌های زندگی روزمره و فیزیوتراپی برای بهبود حرکت و تعادل ممکن است کمک‌ کننده باشد. گفتاردرمانی اغلب زمانی مؤثرتر است که آسیب‌ شناسان گفتار و زبان با خانواده ‌ها و همسالان کودک همکاری می‌ کنند تا ارتباطات عملکردی را در محیط‌ های طبیعی ترویج دهند. یک روانشناس نیز می ‌تواند راه‌ هایی برای مدیریت رفتار مشکل ‌ساز توصیه کند. کاردرمانی مهارت ‌هایی را آموزش می ‌دهد که به فرد کمک می ‌کند تا حد امکان مستقل زندگی کند. این مهارت ‌ها ممکن است شامل لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و ارتباط با افراد باشد. کاردرمانی همچنین می ‌تواند شامل درمان یکپارچگی حسی برای کمک به بهبود پاسخ‌ ها به ورودی‌ های حسی که ممکن است محدود کننده یا طاقت ‌فرسا باشد. این روش برای بهبود کیفیت زندگی کودک و توانایی او در مشارکت کامل در فعالیت‌ های روزانه کار می ‌کند. هر برنامه کاردرمانی بر اساس ارزیابی ‌ها و اهداف فردی است. داروها نمی ‌توانند علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشند، اما داروهای خاصی می ‌توانند به کنترل علائم این اختلال کمک کنند. به عنوان مثال، اگر فرزند شما بیش ‌فعال باشد، ممکن است داروهای خاصی تجویز شود. گاهی اوقات متخصصان تشخیص اوتیسم کودکان، داروهای ضد روان ‌پریشی را برای درمان علائم رفتاری شدید تجویز می ‌کنند. یا ممکن است دارو های ضد افسردگی را برای کاهش اضطراب تجویز کنند. همه متخصصان تشخیص اوتیسم را در مورد هر گونه دارو یا مکملی که فرزند شما مصرف می‌ کند، به ‌روز نگه دارید. برخی از داروها و مکمل‌ ها می ‌توانند بر نحوه عملکرد یک دارو با داروی دیگر تأثیر بگذارند و عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کنند.

در یک طبقه بندی کلی این روش ها را می توان به چهار گروه عمده تقسیم کرد که در ادامه بحث به هر یک از آنها اشاره می شود

مداخلات کاردرمانی در درمان کودکان اوتیسم

کاردرمانی اوتیسم نقش مهمی را در درمان کودکان اوتیسم ایفا می کند. یک ارزیابی دقیق در زمینه حواس، مهارت ها و توانایی های ذهنی و جسمی کودکان اوتیسم و تدوین برنامه درمانی مناسب برای ارتقاء کارکرد های اجرایی مغز در کودکان اوتیسم و بهبود مشکلات حسی این کودکان از وظایف بخش کاردرمانی می باشد. کاردرمانی کودکان اوتیسم شامل کاردرمانی جسمی، حسی حرکتی، کاردرمانی ذهنی،کاردرمانی دست، کاردرمانی SI می باشد. جهت آشنایی با این درمان به مطلب کاردرمانی کودکان اوتیسم مراجعه نمایید.

درمان گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم

گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم با استفاده ار تکنیک های مختلف درمانی هم در جهت تولید گفتار درکودک و هم در راستای اموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی از قبیل نحوه ایجاد ارتباط، مهارت های دوست یابی، درک گفتار دیگران و توانایی بیان درخواست ها توسط گفتار درکودکان اوتیسم فعالیت می نماید

مداخلات روانی – آموزشی در درمان کودکان اوتیسم

این روش برنامه آموزشی، رفتاری و سایر تکنیک های آموزشی است که معطوف به ایجاد تغییر در رفتار کودک اوتیسم و دادن فرصتی برای رشد و بهبود ذخیره رفتاری وی است.

این حیطه شامل موارد زیر است:

مداخلات رفتاری : به منظور ایجاد تغيير در رفتار یک فرد و تقلیل رفتارهای ناخواسته و افزایش رفتارهای مثبت مورد استفاده قرار می گیرد. بازی های گروهی جزو این گروه می باشد.

مداخلات مبتنی بر مهارت: به منظور ایجاد، نگهداری و حمایت از مهارت های ویژه و مورد نیاز فرد استفاده می شود

مداخلات مبتنی بر ارتباط: به منظور ایجاد حس ارتباط با دیگران، تشویق به نزدیکی و دلبستگی با دیگران انجام می شود

برنامه هایی که در این روش ها استفاده می شوند عبارتند از: مداخلات جامع اولیه رفتاری، تیچ روش برقراری ارتباط با استفاده از مبادله تصوير و برنامه درمان با استفاده از فعالیت های روزانه . در این مطلب اطلاعاتی در مورد اصول اساسی و پایه ای مربوط به آموزش افراد دارای اوتیسم در محیط های آموزشی ارائه می شود. در مورد ظرفیت یادگیری افراد دارای اوتیسم و چگونگی اثر انطباق با محیط و مواد آموزشی در به فعل در آمدن توان یادگیری این کودکان مطالبی ارائه می شود. مدارس مناسب برای افراد دارای اوتیسم راهنمایی های مورد نیاز مربیان و کارکنان را به منظور فراهم کردن تغییرات لازم برای این کودکان در مدرسه فراهم می کند.

با استفاده از این راهنمایی ها برنامه های آموزشی انفرادی برای برآوردن نیازهای انفرادی افراد نیز ایجاد می شود کودکان دارای اوتیسم نیازمند برنامه های ویژه ای هستند تا با استفاده از آنها نیازهای آموزشی خاص شان برآورده شود و به برنامه های آموزشی سایر همکلاسی های خود نیز دسترسی داشته باشد. کلید دسترسی کودکان به تجارب مناسب آموزشی آگاهی مربیان از نیازهای ویژه هر کودک است. معلمان، متخصصان و دستیاران آموزشی باید از نحوه تأثير اوتیسم بر هر کودک و شیوه های یادگیری وی آگاه باشند. باید از چگونگی تأثیر اوتیسم بر توانایی برقراری ارتباط کودک و سازگاری اجتماعی وی آگاه باشند و باید ارتباط مناسبی با والدین برقرار کنند تا اطلاعات دقیق و جامعی در مورد کودک به دست آورند. این اصول و اطلاعات باید به عنوان پایه های اصلی برنامه کاری مدرسه و راهنمایی برای کیفیت برنامه های آموزش انفرادی در نظر گرفته شود.

درمان های مکمل برای درمان کودکان اوتیسم

از درمان های مکمل و نوین در حیطه درمان کودکان اوتیسم می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• بازی درمانی در جهت کنترل رفتار و آموزش مهارتهای ارتباطی
• سنسوری روم جهت تعدیل مشکلات حسی اوتیسم
• ماساژ درمانی در اوتیسم جهت آرام سازی و بهبود مشکلات حسی کودکان
• اتاق شنیداری جهت پرورش مهارت های شنیداری و تعدیل حساسیت شنیداری کودک اوتیسم
• اتاق تاریک در جهت بهبود مهارت های ادراک و توجه بینایی در کودکان اوتیسم
• آب درمانی اوتیسم

منابع:

cdc.gov/autism

mayoclinic.org

autismsciencefoundation.org

سوالات متداول:

1- آیا رژیم غذایی خاصی برای درمان اوتیسم مؤثر است؟
برخی خانواده‌ها از رژیم‌های بدون گلوتن و کازئین (GFCF) استفاده می‌کنند، اما شواهد علمی قطعی وجود ندارد. بهتر است با متخصص تغذیه مشورت شود.

2-تفاوت درمان اوتیسم خفیف و شدید چیست؟
در اوتیسم خفیف، تمرکز بر تقویت مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی است. در اوتیسم شدید، درمان‌ها بیشتر روی کنترل رفتارهای چالش‌برانگیز و خودیاری متمرکز هستند.

علائم اوتیسم در نوزادان- کودکان |علایم اتیسم در نوجوانان | مرکز درمان اوتیسم دکتر صابر

افراد دارای اوتیسم علائم مختلف و گوناگونی از خود نشان می دهند اما همه این علائم در یک طبقه بندی جامع علائم اوتیسم  قرار می گیرند. جهت تشخیص دقیق علائم اوتیسم در نوزادان  و کودکان نیاز به بررسی کودک توسط  دکتر اوتیسم می باشد که با انجام معاینات بالینی و چک لیست های والدین بتواند تشخیص درست و زودهنگامی داشته باشد. علائم اوتیسم در نوجوانان بارزتر و قابل مشاهده تر می باشد. به همین علت والدین از پی درمان به مرکز توانبخشی اوتیسم مراجعه و جهت ارزیابی کود اقدام می نمایند. مرکز تشخیص و درمان اوتیسم دکتر صابر در زمینه تشخیص علائم اوتیسم و درمان تخصصی کودکان اوتیسم فعالیت می نماید. کادر درمان با تجربه در کنار تجهیزات به روز درمانی در مرکز اوتیسم دکتر صابر این مرکز را از دیگر مراکز تهران متمایز می کند.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

علائم اوتیسم در نوزادان و کودکان

سه حیطه کلید و چارچوب اصلی اختلالات طیف اوتیسم را تشکیل می دهد. این سه حیطه عبارتند از

• ارشد اجتماعی
• زبان و ارتباط
• تفکر و تخیل

لازم به ذکر است که هر سه حیطه با یکدیگر همپوشی دارند و افراد دارای علائم اوتیسم تنوع گسترده ای از ناتوانی ها را که در نهایت خارج از این سه حیطه نیست از خود نشان می دهند تفاوت های موجود میان علائم اوتیسم کودکان نیز اغلب ناشی از وجود نقصی با درجه های متفاوت شدت در یکی از این سه حیطه است،

علائم اوتیسم در نوجوانان و رشد اجتماعی

نوجوانانی دارای اوتیسم تأخیر شدید و قابل ملاحظه ای در زمینه رشد اجتماعی، به ویژه رشد ارتباطات میان فردی از خود نشان می دهد. علائم اوتیسم در نوجوانان شامل دشواری ویژه و قابل مشاهده ای در برقراری ارتباطات اجتماعی و تعامل های معمول بین افراد می باشد و فرایند طبیعی مانند دوست یابی برای آنان سخت و گاه غیر ممکن است. تفسير جنبه غیر کلامی تعامل اجتماعی (درک نگاه و احساسات دیگران از طریق حالت های صورت، درک زبان بدن و حرکت های آن) برای این افراد دشوار و اغلب غیر ممکن است. از مراحل بسیار ابتدایی رشد، علائم اوتیسم در نوزادان ،نشانه های نقص و یا تأخیر در توسعه زمینه های اجتماعی را آشکار می سازد. کودکانی که در مراحل بعدی رشد تشخیص اوتیسم دریافت می کنند در مقایسه با افرادی که در زمینه اجتماعی دارای رشد طبیعی اند دارای شیوه های تعاملی متفاوتی هستند. از جمله اینکه :

• کمتر به دیگران نگاه می کنند
• کمتر به نام خود واکنش نشان
• لبخند متقابل کمتر مورد استفاده آنان قرار می گیرد
• بازی های اجتماعی (مثلا بازی دالی یا قایم باشک) را انجام نمی دهند و یا به طور یک جانبه و با خودشان انجام می دهند.

نوجوانان دارای اوتیسم، ممکن است علائمی حاکی از ناتوانی در ادراک اصول اولیه تعامل اجتماعی از خود نشان دهند. مشکل این است که این افراد جایگاه رفتارها و مناسبت های مربوط به آن را درک نمی کنند.

در کل، در علائم اوتیسم در کودکان مشکل در درک احساسات دیگران دیده می شود و قادر به همدلی با دیگران و قرار دادن خود به جای آنان نیستند. بنا بر این نقص در توانایی همدلی کردن با دیگران سد بزرگی بر سر راه دوست یابی و رشد فرایندهای مربوط به آن است. این امر باعث انزوا و ناتوانی این افراد در برقراری ارتباط در وضعیت های اجتماعی می شود.

زبان و ارتباط

افراد دارای اوتیسم در جنبه های متفاوت رشد زبان، گفتار و ارتباط مشکل دارند. تأخیر عمده در کاربرد اجتماعی زبان (که به عنوان عملکردهای زبانی شناخته شده است) و ادراک معانی نهفته در زبان (که معنی با سمنتیک” نامیده می شود) وجود دارد. هرچند تمامی افرادی که بر چسب تشخيصي اختلالات طیف اوتیسم دریافت می کنند، در این حیطه دشواری و با تأخیر دارند، اما این افراد توانایی های گوناگون و متفاوتی در زمینه عملکردهای گفتاری از خود نشان می دهند. در این گروه کودکانی وجود دارند که از نظر دایره واژگان، دستور زبان مورد استفاده و مهارت های گفتاری در حد همسالان فاقد مشكل خود، قرار دارند از سوی دیگر گروه قابل توجهی از این افراد که اغلب به عنوان “افراد دارای اوتیسم کلاسیک ” شناخته می شوند فاقد توانایی زبان و گفتار هستند.

شیوه های متفاوت تفکر و توانایی محدود تخيل از علائم اوتیسم در نوجوانان

یکی از ویژگی های تعیین کننده اختلالات طیف اوتیسم و آسپرگر وجود خشکی و عدم انعطاف در تغییرات ایجاد شده در محیط و امور روزمره است. انعطاف می تواند عاملی برای احساس دستپاچگی و به هم ریختگی آنان در زمان بروز تغییر در محیط در نظر گرفته شود. تعداد زیادی از نوجوانان دارای اوتیسم از تغییرات ایجاد شده در محیط و نحوه اجرای امور روزمره دچار ترس شده و مایل به حفظ “همانی ها و عدم تغيير آنها هستند. این امر باعث می شود تا در برابر گیجی و درماندگی ناشی از تغییر از خود حفاظت کنند. تفکر منعطف و سیال نیازمند استفاده از نشانگان و استعاره ها است. یعنی توانایی درک این موضوع که یک نشانه و یا علامت می تواند معنی خاصی را به ذهن القاء کند، (مثلا تصویر بشقاب می تواند به عنوان علامت غذا در نظر گرفته شود). انجام بازی های استعاره ای و برقراری ارتباط هر دو به نحوی توانایی فرد را در استفاده از نشانگان و استعاره ها را نشان می دهد. هر دو حیطه در افراد دارای اختلالات طیف اوتیسم دیده می شود.

افراد دارای اوتیسم گستره وسیعی از رفتارهای وسواسی، و تکراری را به صورت کلیشه ای از خود نشان می دهند. این رفتارها می توانند به شدت مخرب بوده و مانعی بر سر راه رشد همه جانبه فرد باشند. زیرا الزام فرد به انجام این فعالیت ها باعث می شود که انجام بسیاری دیگر از فعالیت های مورد نیاز را به تأخیر اندازد، رفتارهای کلیشه ای و تکراری نوجوانان اوتیسم اغلب بسیار محدود و فاقد تنوع است ممکن است ساعت ها به بخشی از یک شیء خیره شوند (مثلا فرمان و با چرخ ماشین و یا ماشین لباسشویی در حال چرخش) و یا شیفته شیء خاص (مثلا دکمه یک لباس) باشند. اغلب از نقش شیء و با کاربرد و عملکرد آن در کلیت سیستم (مثلا نقش چرخ یا فرمان در کلیت ماشین) اطلاعی ندارند. وجود چنین علائقی، مهارت های مربوط به بازی کردن کودک را تحت تأثیر خود قرار می دهد و مانعی برای رشد این حیطه به شمار می آید. به دلیل تفاوت الگوهای مورد استفاده برای بازی در این گروه از کودکان، سایر کودکان نیز میلی به بازی کردن با این افراد از خود نشان نمی دهند و بنابر این بازی های مشترک و تعاملی نیز زمینه رشد و توسعه نمی باید.

توجه به جزئیات امور روزمره نیز از ویژگی های این افراد به شمار می رود. رفتارهای وسواسی شامل فعالیت هایی مانند چیدن و سازماندهی و یا عملکردهای تکراری مانند خاموش و روشن کردن چراغ و با اصرار بر بسته بودن در است. یک فعالیت کلیشه ای عملکردی است که به طور مکرر تکرار می شود و تغییرات بسیار کمی در نحوه اجرای آن داده می شود. این فعالیت ها گاه با سرعت زیاد انجام می شود (مثلا بال بال زدن و تکان دادن دستها چرخاندن خود، ضربه زدن، تکان دادن خود و با تکان دادن سر به طرفین). تعدادی از این رفتارها می تواند به فرد آسیب برسانند. وجود چنین رفتارهایی باعث تفاوت میان فرد دارای اوتیسم و خواهر و برادر وی و با گروه همسالانش می شود و عاملی برای منزوی شدن اجتماعی این افراد به شمار می رود. دشواری های حسی نیز در این گروه از کودکان مشاهده می شود که به نوبه خود می تواند بر رفتارهای آنان و نوع تعامل با محیط تأثیر بگذارد.

اختلال طیف اوتیسم چیست؟| اختلالات طیف اوتیستیک در کودکان|مرکز درمان اتیسم دکتر صابر

 اختلال طیف اوتیسم چیست؟این اختلال جزء اختلالات رشدی است. اختلالات طیف اوتیستیک بر روی ارتباط و تعامل و رفتار فرد تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به اختلالات اوتیستیک ممکن است این مواردی نظیر پرخاشگری،علایق محدود،گفتار محدود را تجربه کنند. مرکز درمان اوتیسم دکتر صابر به صورت تخصصی بر روی اختلال طیف اوتیسم در کودکان فعالیت می نماید.  مرکز توانبخشی اوتیسم شامل تجهیزات پیشرفته درمانی در جهت بهبود کودکان طیف اوتیسم می باشد.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

علایم اختلال طیف اوتیسم در کودکان

رفتار: پرخاشگری، رفتار تکانشی، گریه بیش از حد، تحریک پذیری، بیش فعالی، تکانشی بودن، تعامل اجتماعی نامناسب، تقلید غیر ارادی رفتار و حرکات دیگران، بی قراری، تکرار بدون معنای کلمات خود، ارتباط چشمی ضعیف، حرکات تکراری، جیغ زدن، خودآزاری، تکرار مداوم کلمات و فعالیت ها.

شناخت: علایق محدود به تعدادی اشیا و مشکل توجه کردن.

گفتار: صدای غیر معمولی، اختلال در گفتار و درک و بیان غیر کلامی، پژواک گویی، گفتار غیر هدفدار، نارساخوانی.

رشد: ناتوانی یادگیری یا تاخیر گفتار در دوران کودکی.

روان: افسردگی و درک نکردن عواطف.

عضلات: هماهنگی ضعیف، وجود تیک در عضلات، ناپخته بودن حرکات.

همچنین موارد دیگر در اختلال طیف اوتیسم رایج است: نگرانی و اضطراب، راه رفتن روی پنجه پا،فقدان همدلی، حساسیت به صدا و نور.

درمان ها: مدیریت عصبانیت و پرخاشگری، خانواده درمانی، تحلیل کاربردی رفتار ( ABA )، درمان رفتاری، پردازش حسی، درمان به وسیله حیوانات، گفتار درمانی.

متخصصین اختلالات طیف اوتیستیک:

کاردرمان: بهبود زندگی روزانه و مهارت های کاری

گفتار درمانگر: متخصص در بهبود اختلالات گفتاری و زبانی و تعامل و ارتباط.

روانشناس بالینی: درمان مشکلات عاطفی و اثرات اوتیسم بر روابط خانوادگی.

عصب شناس: درمان اختلالات سیستم عصبی.

روانپزشک: درمان اختلالات اولیه اوتیسم با دارو درمانی.

متخصص کودکان و نوجوانان: حمایت های پزشکی برای نوزادان،کودکان و نوجوانان.

علائم کودکان طیف اوتیسم همانند رنگین کمان دارای تنوع است و باید توسط دکتر اوتیسم تشخیص داده شود. برای مثال بهره هوشی در بعضی از کودکان اختلالات طیف اوتیسم ممکن است بالاتر از حد متوسط و در بعضی دیگر پایین‌تر از حد متوسط باشد. علاوه بر این ارتباط با دیگران و دنیای خارج در افراد دارای اختلال طیف اوتیسم دچار ( A ) کل است.

توجه: اطلاعاتی که اینجا مشاهده می کنید معمولا برای شرایط خاصی اتفاق می‌افتد و این اطلاعات توصیه های پزشکی نیستند و در صورتی که مشکلات پزشکی دارید برای کسب اطمینان به مراقبین سلامت مراجعه کنید.

ویژگی‌های زبانی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

• رعایت نوبت از جمله هنگام گفتگو با اطرافیان تقریباً برایشان غیر ممکن است.
• از عناصر زبرزنجیری کلام بعد استفاده می کنند طوریکه آهنگ وزیر و بمی گفتار آنها غیر عادی به نظر می رسد.
• در طول مکالمه ارتباط چشمی با مخاطب برقرار نمی کنند.
• حتی افراد بالغ مبتلا به اختلالات طیف اوتیستیک از درک جوک، استعاره و طعنه و کنایه عاجزند.
• شاخص ترین ویژگی فرد مبتلا به اختلال اوتیسم مشکل در روابط اجتماعی است.
• برجسته ترین ویژگی در گفتار فرد مبتلا هم اختلال طیف اوتیسم در کاربردشناسی زبان است. به همین خاطر بسیاری از محققان این دو اختلال اصلی را مرتبط به هم می دانند چون کاربردشناسی بخشی از توانش اجتماعی است.

باورهای غلط درباره اختلال طیف اوتیسم

• تمامی کودکان طیف اوتیسم صحبت نمی کنند!
• بهره هوشی تمامی کودکان اختلال طیف اتیسم بالاست!
• کودکان طیف اوتیسم قادر به نشان دادن صحبت خود نیستند!
• اختلالات طیف اوتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند!
• اختلال طیف اوتیسم در کودکان تماس جسمی محبت‌آمیز برقرار نمی کنند!

ما می‌دانیم که این کودکان تحریکات حسی را به گونه‌ای متفاوت درک می‌کنند که موجب اشکال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد؛ اما به هر حال کودکان طیف اوتیسم می‌توانند محبت کنند. در صورتی که اختلالات طیف اوتیسم را باور کنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم.

نشانگان بیماری اوتیسم

در مرور نوشته های آکادمیک و مقاله های چاپ شده قدیمی به مواردی بر می خوریم که ویژگی افراد دارای نشانگان بیماری اوتیسم نوشته شده، اما نامی برای آن در نظر گرفته نشده است. در سال 1933 دکتر هوارد پاتر در مورد تعدادی از کودکانی که به باور او نوعی از اسکیزوفرنی کودکی را دارند، مطالبی را به چاپ رساند. یک سال پس از او محققی دیگر در مقاله ای که به چاپ رسانده گروهی از نوجوانان را معرفی کرد، که دارای ناتوانی هوشی شدید بودند و رفتارهای کاتاتون نیز از خود نشان دادند. مدتها طول کشید تا نشانه های بیماری اوتیسم به صورت یک نشانگان مطرح گردد. با تشخیص علت اوتیسم و درمان به موقع نشان های اوتیسم در کودکان می توان توانایی های کودکان را به حداکثر رساند و امکان تحصیل مناسب را برای کودکان فراهم نمود. مرکز تشخیص و درمان اوتیسم دکتر صابر در حیطه شناخت علائم اوتیسم و درمان تخصصی آن فعالیت می نماید.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

درست پیش از آغاز جنگ جهانی دوم محققان هلندی مقاله ای را به چاپ رساندند که در مورد افرادی بود که رفتارهای ناشی از نشانگان بیماری اوتیسم داشتند و در آن مقاله برای بار نخست از واژه نشانگان اوتیستیک به گونه ای که امروزه به کار می رود استفاده شده بود. اما چه کسی برای بار نخست از علائم نشانگان اوتیسم با شکل امروزی استفاده کرد کانر” و یا آسپرگر تا چند سال اخیر گفته می شد که کانر در سال ۱۹۴۳ با مقاله ای که در مورد تعدادی از بچه های دارای نشانه های اوتیسم منتشر کرد پیشگام اصلی بیماری اوتیسم در نظر گرفته می شود زیرا که مقاله آسپرگر یک سال بعد به طور مستقل به چاپ رسید و سال ها بعد به دنیای غیر آلمانی زبان معرفی شد. اما، فرزند آسپرگر این جریان را درست نمی داند و بر اساس شواهدی که در اختیار دارد پدرش را پیشگامی می داند که حداقل ده سال قبل از کانر،نشانگان اوتیسم را به عنوان اختلال معرفی کرده است. پروفسور مایکل راتره که از افراد مطرح در زمينه بیماری اوتیسم به شمار می رود، معتقد است که کانر پیشگام در نظر گرفته می شود، زیرا که توصیف کامل و جامعی همراه با تابلوی دقیق بالینی از تیم ارائه کرد. همین جریان در مورد نخستین فردی که با استفاده از تلسکوپ اقدام به بررسی ماه کرد نیز صادق است. تا پیش از این گالیله را به عنوان نخستین فردی معرفی می کردند که دست به چنین کاری زده است، اما بررسی ها نشان داد که یک ستاره شناس گمنام انگلیسی به اسم توماس هاریوت پیش از او این کار را کرده است. با این وجود به دشواری می توان گفت که هاریوت بیشتر از گالیله بر ادراک ما از ماه تأثیر گذاشته است، زیرا تبیین گالیله از آنچه که مشاهده کرده است و سازمان دهی مشاهداتش بسیار ارزشمند تر از آن بوده که جایگاه خود را تنها به دلیل تأخیر زمانی از دست بدهد. چنین همزمانی ای در ارائه نظریه تکامل نیز بین چارلز داروین و الفرد والاس فردی که به شکلی کاملا مستقل باورهای مشابه با نظریه داروین را طی نامه ای برای خود داروین فرستاده بود نیز وجود دارد. این کار باعث شد که داروين تردید و دودلی مربوط به ارائه نظریه اش را کنار گذاشته و آن را زودتر از زمانی که قرار بود انتشار دهد. با علم و اطلاع از این موضوع هنوز چالز داروین به دلیل تبیین روشن و مشخصی که از نظریه تکامل ارائه کرده است به عنوان پیشگام این نظریه شناخته می شود اما در کنار نام وی به آلفرد والاس نیز اشاره می شود.

مطالعات بعدی نشانگان اوتیسم را به صورت طیفی از علائم مطرح می کند که در افراد مختلف متفاوت است برای مثال افرادی با نشانه هایی نظیر مشکلات ارتباطی و اختلالات کلامی وجود دارند که علائمی از اختلالات شناختی دیگر را از خود نشان نمی دهند و در بیماری اوتیسم خفیف یا آسپرگر قرار می گیرند. این طبقه بندی باعث می شود که اوتیسم از مقوله ناتوانی های یادگیری خارج شده و به عنوان اختلالی متفاوت مورد توجه قرار گیرد. زیرا تا پیش از آن افراد دارای نشانگان اوتیسم را به عنوان کسانی که می توانند دارای عملکرد هوشی عادی باشد مورد بررسی قرار نمی دادند. امروز باور این امر برای ما آسان است که افرادی دارای نشانگان اوتیسم می توانند افرادی با هوش متوسط و یا حتی بالاتر از حد معمول باشند. مرکز توانبخشی اوتیسم دکتر صابر به بررسی و درمان کودکان اوتیسم توسط بهترین دکتر اوتیسم به صورت تخصصی می پردازد.

بیماری اوتیسم چیست؟

بیماری اوتیسم چیست؟ علت بیماری اوتیسم چیست؟ اوتیسم اختلالی است که از زمان وجود بشریت بر روی کره خاکی وجود داشته است. با نگاهی گذرا به بسیاری از شخصیت هایی که در داستان ها و افسانه های گذشته وجود دارند می توان ویژگی های افراد دارای طیف اوتیسم را مشاهده کرد. شاید بتوان کیومرث شاهنامه را که از اجتماع گریزان بود و در کوه ها زندگی می کرد، پوستین پوشی کم حرف بود، فردی دارای رفتارهای مرتبط با بیماری اوتیسم در نظر گرفت؛ یا اغلب شخصیت های دارای رفتار غریب و نا آشنا، مانند سکوت دائم علیرغم توان گفتار و میل به گوشه گیری همراه با رگه هایی از هوشمندی را در بیشتر قصه ها و افسانه ها افرادی دانست که نشانه هایی از اختلال طیف اوتیسم را باز نمایی می کنند. مرکز تشخیص و درمان اوتیسم تهران زیر نظر دکتر صابر به بررسی علت اوتیسم و درمان تخصصی آن پرداخته است. کادردرمان اوتیسم با تشخیص علائم طیف اوتیسم، درمان مناسب و پیشرفته بیماری اوتیسم را در مرکز توانبخشی اوتیسم دکتر صابر ارائه می دهند.در مطلب فوق به توضیح این مطلب که طیف اوتیسم چیست و علت اوتیسم چیست پرداخته می شود.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

تاریخچه بیماری اوتیسم

بررسی شخصیت های تاریخی نیز تأیید کننده وجود چنین گروهی از افراد است. به عنوان مثال شاه کریستینای هفتم که در قرن هیجدهم میلادی بر دانمارک فرمانروایی می کرد، ویژگی های افراد دارای اوتیسم با عملکردهای بالا را نشان می داد. یا اغلب افرادی که به عنوان موارد گزارش شده ویژه در تاریخچه روانشناسی وجود دارند و به عنوان موارد پیچیده و ناشناخته ذکر شده اند، در بررسی های امروز نشانگان اوتیسم را از خود نشان می دهند. به عنوان مثال ویکتور یا پسر وحشی آویرن که توسط ایتارد مورد مطالعه قرار گرفته است و از خود نشانگانی مانند صحبت نکردن، بوییدن محيط و عدم علاقه به برخورد با دیگران را نشان می داده علائم ویژه ای از وجود اختلال طیف اوتیسم را داشته است. اما شناسایی این مجموعه از ویژگی ها، تحت یک نام واحد و توصیف افراد دارای این ویژگی ها تحت عنوان “اوتیسم” به کمتر از نیم قرن می رسد. اغلب کسانی که به عنوان پیشگامان اوتیسم شناخته می شوند یا هنوز در قید حیات هستند و یا به تازگی فوت کرده اند.

آیا اوتیسم بیماری است؟

اختلال طیف اوتیسم که با نام اوتیسم نیز شناخته می ‌شود، یک اختلال رشد عصبی است که بر نحوه رفتار و تعامل شما با جهان تأثیر می ‌گذارد. افراد مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط و موقعیت ‌های اجتماعی و همچنین رفتارهای تکراری یا محدود و علایق مشکل دارند. طیف وسیعی از علائم و سطوح حمایتی مورد نیاز افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد. ویژگی‌ های اوتیسم معمولاً در دوران نوزادی شروع می‌ شود، اما ممکن است تا سن 18 ماهگی یا بیشتر قابل توجه نباشند. گاهی اوقات اوتیسم تنها در مراحل بعدی زندگی بسیار دیرتر مورد توجه قرار می ‌گیرد. متخصصان اوتیسم قبلاً اوتیسم را یک بیماری می ‌دانستند که از عملکرد بالا تا شدید متغیر بود. افرادی که با سندرم آسپرگر تشخیص داده می ‌شدند، اکنون با اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می ‌شوند. اصطلاح « سندرم آسپرگر» دیگر استفاده نمی ‌شود. علائم اصلی مرتبط با اوتیسم در 2 حوزه کلی قرار می‌ گیرند: مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات، رفتارها و علایق محدود و تکراری. اوتیسم یک بیماری روانی نیست، یعنی در حقیقت اصلاً بیماری نیست. اوتیسم یک تفاوت عصبی – تکاملی است که عمدتاً بر نحوه تفکر، درک و تعامل فرد با دیگران تأثیر می ‌گذارد. اختلالات طیف اوتیسم نباید به عنوان یک موجودیت بیماری که یا وجود دارد یا وجود ندارد، در نظر گرفته شود بلکه باید به عنوان ترکیبی از ویژگی‌ های رفتاری و شناختی یک کودک در نظر گرفته شود. این تغییر در مفهوم تشخیص اختلالات طیف اوتیسم ممکن است قابلیت مقایسه تشخیصی را افزایش داده و منجر به حمایت بهتر از نیازهای کودکان و والدین آن ها شود. تحقیقات جدید نشان می ‌دهد که اوتیسم تشخیص داده شده در اوایل کودکی از نظر ژنتیکی و رشدی با اوتیسمی که بعد ها در طول رشد فرد شناسایی می ‌شود، متفاوت است و این تصور را که اوتیسم یک اختلال واحد و یکنواخت است، به چالش می ‌کشد. محققان دریافتند کودکانی که در اوایل کودکی تشخیص داده می‌ شوند، به احتمال زیاد در دوران نوزادی و اوایل کودکی چالش ‌های اجتماعی و رفتاری از خود نشان می‌ دهند، در حالی که آن هایی که دیرتر شناسایی می ‌شوند، نرخ بالاتری از اختلالات مانند اختلال نقص توجه و بیش ‌فعالی و افسردگی دارند. تجزیه و تحلیل‌ های ژنتیکی نشان داد که گروهی که اوتیسم شان زودتر تشخیص داده شده بودند، از نظر واریانت‌ های نادر و مضر در ژن ‌های محدود شده غنی‌ تر بودند، در حالی که گروهی که دیرتر تشخیص داده شده بودند، نمرات خطر پلی ‌ژنیک بالاتری برای موفقیت تحصیلی و سایر صفات پیچیده داشتند.

طیف اوتیسم چیست؟

واژه اوتیسم (برگرفته از در زبان یونانی) به معنی خود، بر اساس شواهد موجود در سال ۱۹۱۲ برای بار نخست در نوشته های بلولر مورد استفاده قرار گرفت. البته بلولر برای توصیف افراد دارای اوتیسم از این واژه استفاده نکرد بلکه او در مقاله ای به دو نوع شیوه تفکر اشاره کرده که یکی از آنها را شیوه منطقی خواند و دیگری را شیوه اوتیسمی، بلولر تفكر اوتیسمی را برای افرادی که علاقه ای به برخورد با دیگران ندارند و میلی به برقراری ارتباط ندارند به کار نبرد، به همین خاطر وی را به عنوان پیشگام شناسایی اوتیسمی معرفی نمی کنند، بلکه او برای بار نخست از این واژه در متون روانشناسی آکادمیک استفاده کرد.

شاید بتوان چنین نتیجه گیری کرد که در کل هیچ کشفی کاملا بدون ارتباط با دانش و اطلاعات دیگران وجود ندارد و هر چیز نوینی با واسطه و یا بدون واسطه تحت تأثير اتفاقات پیش از خود بوده و از آنها تأثیر گرفته است. به همین دلیل تعیین پیشگام واقعی و مستقل در زمینه اغلب کشفیات علمی کاری غیر ممکن و با حداقل غیر منطقی خواهد بود و هیچ کشفی کاملا اصيل نبوده و بدون ارتباط با وقایع پیش از خود نیست و هیچ کاشفی نیز به عنوان تنها عامل کشف خود در نظر گرفته نمی شود، با این وجود تعدادی از متخصصان و پژوهشگران فعال در حیطه اوتیسم از جمله پروفسور مایکل فیتز جرالد” از دانشگاه ترینیتی ایرلند، اعتقاد دارند که کانر، خود از این امر اطلاع داشت که پیش از او آسپرگر در مورد این اختلال صحبت کرده بود و به دلیل اینکه کانر که خود اصلا آلمانی بود و به خوبی به زبان آلمانی تسلط داشت، این پژوهش را خوانده و از آن الهام گرفته بود اما در مقاله خود اشاره ای به آن نکرده بود. بنابراین کاری غیراخلاقی و دور از شأن یک پژوهشگر انجام داده است کاری که اکنون سوء استفاده علمی خوانده می شود. اما عده ای دیگر از جمله “دکتر لورنا وینگ” که با آسپرگر ملاقات داشته معتقد است که کانر از این جریان اطلاع نداشت و دلیل او این است که کانر و آسپرگر هر دو معتقد بودند که از اختلالی متفاوت صحبت کرده اند و علائم گزارش شده آنان بر دو اختلال متفاوت دلالت می کند بنابراین دلیلی برای کار وجود نداشت که مقاله خود اشاره و یا استناد به مقاله آسپرگر بکند.

از تمام این موارد گذشته کسانی که مقاله آسپرگر را به زبان اصلی بررسی کرده اند معتقد هستند که شیوه نگارش و نوع استدلال ارائه شده توسط وی با توجه به استاندارهای آن دوره برای مقالات علمی، با مقاله نگاشته شده توسط کاتر قابل مقایسه نیست و مقاله کانر به مراتب دقیق تر و مناسب تر نگاشته شده است. به نظر می رسد که بداقبالی آسپرگر تنها استفاده از زبان آلمانی برای نگارش مقاله اش نبوده بلکه عوامل دیگر نیز در کم توجهی به یافته های وی نقش داشتند. از جمله این عوامل می توان به همدلی و علاقه آسپرگر به حزب نازی که در آن زمان آلمان تسلط داشت اشاره کرد. بررسی های تاریخی نشان می دهد که با توجه به باور حزب نازی به اصلاح نژاد و حذف افراد دارای مشکلات روحی و جسمی، فعالیت های آسپرگر در کلینیک کودکان دارای نیازهای ویژه با توجه به گرایش های فکری وی جای بررسی بیشتری دارد. اما فرزند وی مدارکی در دست دارد که نشان دهنده دیدگاه انتقادی آسپرگر نسبت به باورها و فعالیت های حزب نازی است.

در هر حال، دو پیشگام بزرگ در زمینه اوتیسم بدون شک کانر و آسپرگر هستند. هر دو فعالیت هایشان را در زمانی تقریبأ واحد (دهه ۱۹۳۰) شروع کردند. دو فردی که دارای شخیصت هایی کاملا متفاوت بودند. هرچند موضوعی که آنان مورد بررسی قرار دادند مشترکات فراوانی داشت، اما تفاوت های قابل توجهی نیز میان کار آن در مشاهده می شود. روانپزشک اسکاتلندی دکتر فرد استون’، از جمله افرادی است که با هر دو نفر ملاقات داشته. به باور وی تفاوت میان این دو فرد چشمگیر بود. کائر را در اواسط دهه ۵۰ میلادی در شهر ادینبورگ ملاقات کرد و او را شخصی خوش لباس، دقیق و دوست داشتنی یافت. همان، آسپرگر را در دهه ۶۰ میلادی در کنفرانسی در وین ملاقات کرد.

وظیفه آسپرگر در آن جلسه، پذیرش و خوش آمد گویی به شرکت کنندگان بود. کاری که به هیچ عنوان به آن علاقه ای نداشت. استون می گوید که آسپرگر به جای خوش آمد گویی و برخورد با دیگران در کنار در ورودی سالن کنفرانس روی صندلی نشسته بود. استون نتوانست با او وارد گفتگو شود، به باور او آسپرگر خود از اختلالی که شناسایی کرده بود رنج می برد. اغلب کسانی که با کانر برخورد کرده اند ، صمیمیت و رفتار دوستانه او را ستایش کرده اند. ظاهرش نیز تأیید کننده این امر بود، گوش های بزرگ و لبخندی شیطنت بار و مهم تر از همه، بذله گویی و نکته سنجی کلامی اش دیگران را تحت تأثیر قرار می داد، خبرنگار روزنامه ای در شهر بالتیمور که با وی مصاحبه کرده بود، جلسه مصاحبه را دو ساعت بذله گویی، نکته سنجی و تعریف خاطره ذکر کرده است. در همین مصاحبه اوج روحيه انسان گرایی زمانی مشخص می شود که به خبرنگار می گوید: “هر کودک، هر بزرگسال و هر فردی در جامعه خواستار سه چیز است؛ احترام، پذیرش و تأیید از جانب دیگران. اگر این سه مورد برای همه وجود داشته باشد، افراد جامعه علیرغم سطح توانایی هوشی و یا هر توان و استعداد دیگری قادر خواهند بود که به درستی عمل کنند. در مقابل آسپرگر به معنی واقعی دارای رفتاری قدیمی، اصیل و اقامنشانه بود. لورنا وینگ، وی را در سال ۱۹۷۹ در لندن ملاقات کرد. اندک زمانی پس از این ملاقات بود که آسپرگر در سال ۱۹۸۰ از دنیا رفت. وینگ می گوید که مکالمه به زبان انگلیسی انجام می شد و آنها در حالی که چای می نوشیدند، در مورد این موضوع صحبت می کردند، که آیا سندروم توضیح داده شده توسط وی نوعی اوتیسم است یا خیر و چه ارتباطی میان اختلال توضیح داده شده از جانب وی و سندروم معرفی شده توسط کانر وجود دارد. آسپر کاملا معتقد بود که سندرم توضیح داده شده توسط وی با سندرم معرفی شده کانر کاملا متفاوت است.

البته تأیید می کرده که همپوشی هایی میان این دو وجود دارد. وینگ می گوید که او می خواست آسپرگر را در مورد طیف بودن این اختلال قانع کند بنابراین از اختلالات طیف اوتیسم سخن می گفت. اما آسپرگر مؤدبانه این نظر را رد می کرد. چندین دهه بود که همه تصور می کردند مقاله سال ۱۹۴۳ کانر در مورد اوتیسم به نام “اختلال اوتیستیک تماس عاطفی” که در نشریه آمریکایی کودک عصبی” به چاپ رسید، نخسین مقاله ای است که در مورد اوتیسم به چاپ رسیده است و مقاله آسپرگر یک سال بعد (۱۹۴۴) تحت عنوان “اختلال روانی اوتیسم در دوره کودکی که در نشریه آلمانی “روانپزشکی و بیماری های اعصاب “” به چاپ رسید. بنابر این کانر پیشگام اوتیسم به شمار می رود. اما پنج سال قبل از آن (۱۹۳۸) در سخنرانی که آسپرگر در بیمارستان دانشگاه و بین ارائه کرد، از این اختلال صحبت کرد. او از اصطلاح “اختلال روانی اوتیسمی” سخن گفت، اصطلاحی که نشان می داد که منظور آسپرگر نوعی اختلال در شخصیت بود. این سخنرانی در همان زمان تحت عنوان “کودکی با ذهن غیر طبیعی” در هفته نامه وینا به چاپ رسید.

البته مدارک دیگری وجود دارد که نشان می دهد آسپرگر این اصطلاح را حتی قبل از آن نیز به کار برده است. دختر وی دکتر ماریا آسپرگر فلدر  که روانپزشک است، مدارک و مستنداتی دارد که نشان می دهد پدرش در سال ۱۹۳۴ از اصطلاح اوتیسم  استفاده کرده است. او نامه ای را که آسپرگر پس از مسافرت به شهر های لایپزیک و پستدام در آلمان برای همکاری در اتریش نوشته است به عنوان شاهدی بر این ادعا نشان می دهد. نامه ای که تاریخ آن به ۱۴ آوریل ۱۹۳۴ بر می گردد. در این نامه آسپرگر به دشواری های فراروی شناسایی این مفهوم اشاره می کند و پیشنهاد می کند که اصطلاح اوتیسم می تواند توصیف خوبی برای ویژگی های نشان دهنده این اختلال باشد. دختر آسپرگر در مورد دفتر خاطراتی صحبت می کند که آسپرگر در آن باورهای خود را یادداشت می کرده و در بخشی از آن به مشکل وجود تعصب در جامعه آلمان اشاره می کند و از مقاله ای چاپ نشده صحبت می کند که در آن انتقادات فراوانی را به دیدگاه نژادپرستانه حزب حاکم نازی وارد کرده است. هر چند کار هم می گوید که کودکان مورد نظر خود را از سال ۱۹۳۴ به بعد مورد مطالعه قرار داده است اما آسپرگر گروه کودکان مورد بررسی خود را پیش از دهه ۱۹۳۰ انتخاب و مطالعه کرده است.

نشانه های اوتیسم اختلالی را توضیح می دهد که رشد و گسترش مهارت های اجتماعی و ارتباطی فرد را مختل می کند. یعنی این تشخیص نشان دهنده نوعی اختلال رشدی است که با نقص در رفتارهای ارتباطی و کلامی و وجود الگوهای غیر طبیعی در هر دو زمینه مشخص می شود. این اختلال در افراد مختلف علائم متفاوتی دارد و برای جداسازی آن از سایر اختلالات، اصطلاح «اختلالات طیف اوتیسم» و یا مخفف آن ( ASD ) مورد استفاده قرار می گیرد. علت این امر این است که دسته ای از افراد وجود دارند که دارای اوتیسم هستند اما اثری از مشکلات و علائم دیگر در آنان مشاهده نمی شود و عملکردهای شناختی مشابهی با جمعیت عادی دارند، با وجود این ویژگی ها و علائم تشخيصي اوتیسم را نیز در خود دارند. این گروه با نام آسپرگر از سایرین جدا می شوند. براساس این اطلاعات می توان نتیجه گرفت که اختلال آسپرگر و علائم بیان شده توسط کانر با هم اختلالات طیف اوتیسم را تشکیل می دهند. بنابراین به جای استفاده از برچسب تشخیصی اوتیسم برای این دسته از اختلالات، دکتر اوتیسم از اصطلاح اختلالات طیف اوتیسم در کودکان استفاده می شود.

علایم اختلال طیف اوتیسم در کودکان

رفتار: پرخاشگری، رفتار تکانشی، گریه بیش از حد، تحریک پذیری، بیش فعالی، تکانشی بودن، تعامل اجتماعی نامناسب، تقلید غیر ارادی رفتار و حرکات دیگران، بی قراری، تکرار بدون معنای کلمات خود، ارتباط چشمی ضعیف، حرکات تکراری، جیغ زدن، خودآزاری، تکرار مداوم کلمات و فعالیت ها.

شناخت: علایق محدود به تعدادی اشیا و مشکل توجه کردن.

گفتار: صدای غیر معمولی، اختلال در گفتار و درک و بیان غیر کلامی، پژواک گویی، گفتار غیر هدفدار، نارساخوانی.

رشد: ناتوانی یادگیری یا تاخیر گفتار در دوران کودکی.

روان: افسردگی و درک نکردن عواطف.

عضلات: هماهنگی ضعیف، وجود تیک در عضلات، ناپخته بودن حرکات.

همچنین موارد دیگر در اختلال طیف اوتیسم رایج است: نگرانی و اضطراب، راه رفتن روی پنجه پا،فقدان همدلی، حساسیت به صدا و نور.

درمان ها: مدیریت عصبانیت و پرخاشگری، خانواده درمانی، تحلیل کاربردی رفتار ( ABA )، درمان رفتاری، پردازش حسی، درمان به وسیله حیوانات، گفتار درمانی.

مداخلات درمانی طیف اوتیسم

مداخله طیف اوتیسم اغلب توسط یک تیم میان رشته­ای انجام می­شود و بر ارتباطات ، مهارت­های اجتماعی ، مهارت­های بازی ، اختلالات حسی و اصلاح رفتار متمرکز می­شود. به دلیل تنوع زیاد در درمان بالینی ، مداخله باید کاملا  فردی باشد و مراجع به صورت مداوم ارزیابی مجدد شود ، زیرا رفتار­ها غالبا متناقض هستند. کاردرمانگران معمولا هنگام کار با کودک طیف اتیسم یک رویکرد یکپارچگی / مدولاسیون حسی را اتخاذ می­کند. نمونه ­هایی از مداخله کاردرمانی از رویکرد مبتنی بر حسی ، جلیقه وزین ، حرکت و نشیمنگاه نشستن ، اسباب­ بازی­های متحرک ، پروتکل ویلبارگر.

یک رویکرد رایج دیگر ، مداخله رفتاری فشرده است. عموما کاردرمانگران طیف اوتیسم در این رویکرد درگیر نیستند ، اما ممکن است مشاوره­ای با متخصصین مداخله رفتاری فشرده یا خانواده­های علاقمند به این روش ارائه دهند. این رویکرد از اصول منظمی برای آموزش به کودکان استفاده می­کند و به آن­ها می ­آموزد که چگونه هنگام ارائه کلمات خاص و محرک­های محیطی ، واکنش نشان دهند. روش­های موجود در مداخله رفتاری فشرده مبتنی بر این نظریه است که کودکان مبتلا به اتیسم به طور خود به خود از محیط خود یاد نمی­گیرند و باید درباره همه چیز­هایی که برای یادگیری احتیاج دارند آموزش دریافت کنند.

منابع:

healthdirect.gov.au/autism

pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

urmc.rochester.edu

medscape.com

سوالات متداول:

1-چه تفاوتی بین اوتیسم و آسپرگر وجود دارد؟
سندرم آسپرگر در حال حاضر زیرمجموعه طیف اوتیسم محسوب می‌شود. تفاوت اصلی در عدم تأخیر در رشد زبان و هوش طبیعی یا بالاتر در افراد آسپرگر است.

2-تفاوت بین اوتیسم خفیف و شدید چیست؟
در نوع شدید، فرد ممکن است کاملاً غیرکلامی باشد و نیازهای حمایتی زیادی داشته باشد، در حالی که در نوع خفیف فرد می‌تواند با چالش‌های کمتری زندگی نسبتاً مستقلی داشته باشد.