انواع تمرینات حسی حرکتی در کودکان در مرکز کاردرمانی حسی حرکتی دکتر صابر و توسط تیم مجرب کاردرمانی درکی حرکتی انجام می گیرد. تمرینات کاردرمانی حرکتی در جهت بهبود مهارت های هماهنگی حرکتی و مهارت های حسی حرکتی کودکان در بخش های مختلف کاردرمانی تعادلی، کاردرمانی درکی حرکتی و کاردرمانی جسمی ارائه می شود. مرکز کاردرمانی در تهران دکتر صابر به صورت تخصصی در زمینه ایجاد هماهنگی عضلات در کودکان با اختلالات تاخیر حرکتی، اختلالات تکاملی مانند اوتیسم و اختلال هماهنگی حرکات فعالیت می نماید. دو شعبه فعال کلینیک در غرب و شرق تهران موجب دسترسی آسان بیماران به امکانات مرکز تخصصی کاردرمانی دکتر صابر می گردد. کاردرمانی در منزل از دیگر خدمات مرکز می باشد که در جهت تسریع بهبودی بیماران با اختلالات مهارت های حسی حرکتی ارائه می گردد.
تمرینات حسی حرکتی پیشرفته در کودکان
این تمرینات حسی حرکتی سخت ترین گروه تمرینات هماهنگی عضلانی می باشند و کودکان جهت رسیدن به این مرحله باید بتوانند تمرینات مراحل قبلی را انجام دهند یا حداقل هماهنگی عضلانی آنها در حد تمرینات ساده تر باشد. در این تمرینات هماهنگی عضلانی کودک باید به حدی باشد که بتوانند دست و پاهای خود را به سرعت حرکت دهند و بتوانند وضعیت بدن خود را در عرض چند ثانیه از حالتی به حالت دیگر در حین پریدن عوض کند در واقع هماهنگی حرکتی کودک و سیستم عصبی عضلانی وی باید بسیار بیشتر نسبت به تمرینات مراحل اول یکپارچه و هماهنگ شده باشند.
در انواع تمرینات حسی حرکتی معمولاً تغییر وضعیت اندام ها از یک حالت به حالت دیگر به خصوص در پاها زمانی صورت می گیرد که معمولاً هر دو اندام تحتانی در هوا و بالای زمین قرار دارند یعنی در حین پریدن صورت میگیرد.
شروع آموزش در این تمرینات باید به گونه‌ای باشد که ابتدا حرکات در اندام تحتانی و سپس در اندام فوقانی صورت گیرد بدین منظور که ابتدا کودک باید تمرینات جهشی را در پاها انجام دهد و سپس تمرینات دست ها اضافه گردد. در تمرینات کاردرمانی درکی حرکتی پیشرفته معمولاً پنجه فرد تمرین کننده روی زمین است (حالتی شبیه دویدن) زیرا در این وضعیت سرعت حرکت و عکس العمل فرد افزایش می یابد.
در برنامه ریزی تمرین درمانی برای افراد با اختلال هماهنگی عضلانی باید به نحوی برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری نمایند که فرد تمرین کننده به مرور زمان، قادر به انجام تمرینات این بخش گردد.
مهارت های حسی حرکتی کودکان- جهشی و پرشی
در این بخش به ارائه تمرینات مهارت های حسی حرکتی کودکان به صورت پیشرفته و تخصصی پرداخته می شود. این تمرینات در ایجاد هماهنگی حرکتی دست و پا، همچنین افزایش سرعت پردازش اطلاعات و سرعت پاسخدهی کودکان موثر است.
از کودک بخواهید تمرین پروانه را انجام دهد. در حالی که دستها و پاها جفت شده اند، مراجعه کننده می پرد و در هوا دست ها و پاها را باز میکند و به همین صورت فرود می آید.
کودک پاها و دستها را جفت می کند یک لحظه می پرد و همزمان پاها و دستها را عقب و جلو می گذارد. این تمرین به مراتب از تمرین بالا سخت‌تر است.
پاها را شبیه رقص کردی با سرعت یکی یکی به سمت جلو پرتاب می کند و همزمان در جلوی صورت دست میزند.
کودک درجا بالا و پایین می پرد و همزمان دستهایش را شبیه وزنه برداران بالای سر می برند و دوباره نگه می دارد، این تمرین تقریبا راحت می باشد.
پاها به سرعت از ران به سمت عقب بدن می روند و دست ها از عقب شانه به جلو آمده و در جلو صورت به یکدیگر می خورند.
کودکان با سرعت بالایی نوک پنجه های پایش او را به زمین میکوبد و دستها به سرعت از آرنج خم و راست میکند.
کودک در حالیکه با پاهای جفت ایستاده هنگام پریدن پاها را به یک طرف می چرخاند و دستها را به یک طرف دیگر می چرخاند تا ها و لگن به طرف چپ و تنه و دست ها به طرف راست می چرخند.
مراجعه کننده با پاهای جفت شده شبیه ( V ) به جلو می پرد و دست ها در راستای شانه به جلوی صورت می‌آیند و سپس هنگام برگشتن برمیگردد و پاها نیز همزمان در عقب جفت می شوند.
در تمرین هماهنگی حسی حرکتی کودک پاها را به صورت برعکس روبه عقب باز می کند و سر جایش می گذارد و هنگام بریدن دست ها جلو صورت با کف دست روی یکدیگر قرار دارند و سپس هنگام باز شدن پا در عقب در عرض شان قرار می گیرند.
کودک کف دستها را در راستای شکم‌خود موازی زمین قرار می دهد و سپس به سرعت ران های خود را خم کرده و سر زانوهایش را به کف دستها میزند در این تمرین دستها ثابت هستند و زانوها به سرعت به دست ها می خورند.
این تمرین مانند تمرین بالا است، با این تفاوت که دست راست به سر زانوی چپ میخورد و برعکس.
مانند تمرین بالا می باشد با این تفاوت که دستها به قوزک پای مقابل برخورد می‌کنند.
مانند تمرین بالا است با این تفاوت که مراجعه کننده دستها را به قوزک خارجی پا میزند،در این حرکت،چرخش ران ها برعکس تمرین بالا می باشد.
کودک پاها را از زانو به سمت بازرس نخ می کند و دست ها را به پاشنه می زند.
با استفاده از یک پله (پله های فومی) از مراجعه کننده بخواهید پاهایش را به سرعت روی پله بگذارد و به ترتیب دست ها را بالا و پایین بیاورد.
کودک یک پا را جلو نگه میدارد و پای دیگر در راستای بدن روی زمین میباشد و سپس مراجعه کننده می پرد و در حین پریدن پای جلویی را جای پای دیگر می گذارد و پایی را که روی زمین بوده در عقب در بالا (در بین هوا)نگه می دارد این حرکت به صورت متناوب تکرار می شود و دست ها به ترتیب یکی یکی بالا و پایین می روند.
شبیه تمرین بالاست با این تفاوت که پاها از پهلو دور و نزدیک میشوند و جای یکدیگر را می گیرند و دست ها نیز یکی یکی بالا و پایین می روند.
کودک میپرد یک بار پا را داخل شکم خم میکند و سپس دوباره پریده و پای دیگر را از زانو خم کرده و به باسن میزند.
مراجعه‌کننده می پرد یک پا را در سمت خارج پای دیگر قرار می دهد و بعد حرکت را به صورت عکس انجام میدهد و دست ها در جلوی صورت به یکدیگر می خورند.
کودک به صورت پریدن در حالی که پاهایش از یکدیگر باز هستند و آنها را یکی یکی به یکدیگر میزند و همزمان یک دست روی سر و دست دیگر پشت کمر قرار میگیرد.
شبیه تمرین پروانه است با این تفاوت که کودک زانوها و کمر را دولا کرده و دست ها را نزدیک جلوی مچ پا می آورد و سپس در جا می پرد و پاها شبیه (V ) باز شده و دستها بالای سر قرار می گیرد (شبیه مرحله آخر پروانه).
کودک در حالی که پاهایش جفت هستند جفت پا بالا می پرد و همزمان هر دو دست را به سر زانو میزند.
پاها را مستقیم با زانوی صاف بالا بیاورد و زیر ران ها دست بزند.
کودک با سرعت درجا میزند و دست ها را به ترتیب یکی را روی سینه و دیگری را روی شکم می کوبد.
مانند تمرین بالا می باشد با این تفاوت که دستها از آرنج به ترتیب خم میشوند.
شبیه تمرین پروانه است با این تفاوت که پا ها جفت نمی شوند بلکه به صورت ضربدری از یکدیگر عبور می کنند.
شبیه تمرین پروانه زدن میباشد با این تفاوت که هر دو دست در حالی که کف دستها مقابل صورت هستند با هر بار پریدن بالا و پایین می روند.
این تمرین در واقع ترکیبی از دو تمرین می باشد بدین معنی که فرد یکبار شبیه پروانه می پرد و بعد از جفت کردن پاها در وسط، پاها را عقب جلو می گذارد به همراه آنها نیز دستها که مرحله اول شبیه حرکت پروانه از پهلو باز شده بودند این بار از جلو باز میشوند.
مراجعه کننده رقص پا انجام میدهد (درجا میزند) و در این درجا زدن کمی پاها به این طرف و آن طرف می چرخد یا پاها کمی باز شده و به یکدیگر ضربه میزنند. هم زمان مراجعه کننده دست ها را که کاملاً در عرض شانه باز هستند از آرنج خم می کنند و یکی یکی به گوش هایش میزند.
مانند تمرین رقص کردی می باشد فقط پاهای که یکی جلو می آیند.
مراجعه‌کننده شبیه لی لی کردن روی یک پا ( چپ) لی لی می کند و همزمان پای دیگر ( راست) را عقب و جلو می گذارد و دست همان پا نیز عقب و جلو می رود. پایی که لی لی میکند باید در یک نقطه ثابت بماند.
مانند تمرین بالا می باشد با این تفاوت که دست ها از عرض شانه باز شده و در جلوی صورت به یکدیگر می خورند.
سوالات متداول:
1-چه تفاوتی بین مهارت حرکتی و حسی-حرکتی وجود دارد؟
مهارتهای حرکتی صرفاً به حرکت اندام‌ها و عضلات مربوط میشوند، در حالیکه مهارتهای حسی-حرکتی شامل هماهنگی بین حواس (مثل بینایی یا حس لامسه) و حرکت عضلات است. برای مثال، گرفتن توپ نه‌تنها نیاز به حرکت دست دارد بلکه وابسته به دیدن توپ و زمانبندی مناسب نیز هست.
2-آیا مشکلات مهارتهای حسی-حرکتی به رشد ذهنی کودک مرتبط هستند؟
بله. مهارتهای حسی-حرکتی نقش مهمی در رشد شناختی، توجه، تمرکز و یادگیری دارند. کودکی که در هماهنگی حسی-حرکتی مشکل دارد، ممکن است در نوشتن، خواندن، حل مسئله و حتی در تعاملات اجتماعی نیز دچار چالش شود.
تمرینات تعادلی چیست؟ در این بخش تمریناتی تعادلی با وضعیت قامتی ثابت بر اساس رویکردهای درکی- حرکتی و به خصوص کاینستزیا ارائه شده است، تمرین برای حفظ تعادل ضمن تقویت درک حرکتی و تعادل، یک تحریک حسی مناسب جهت تحریک حس عمقی هستند و به صورت بسیار مناسبی حس عمقی را به خصوص در اندام هایی که روی زمین هستند و تحمل وزن می کنند، تحریک و تقویت می کنند. تقویت حرکات تعادلی در کاردرمانی حسی حرکتی کلینیک کاردرمانی تهران دکتر صابر توسط تمرینات تخصصی تعادلی انجام می گیرد. تمرین تعادل برای کودکان موجب بهبود تعادل، هماهنگی حرکتی و حس عمقی کودکان می گردد. تمرینات مهارت های تعادلی برای تمام گروه های هدف ( تربیت فرزند سالم و با استعداد و توانبخشی اختلالات ذهنی-جسمی) به خصوص کودکان اوتیسم بسیار مناسب است و ضمن کمک به بهبود درک و حرکت این کودکان یک منبع تحریک حسی مناسب برای حس عمقی است که بسیار در تغذیه حسی این کودکان، ارزشمند است. تحریک این حس به آرامش و کاهش حرکات کلیشه ای این کودکان کمک می کند. مرکز کاردرمانی تهران دکتر صابر در زمینه کاردرمانی تعادلی و کاردرمانی یکپارچگی حسی حرکتی، ماساژ درمانی تخصصی و سنسوری روم برای کودکان به صورت تخصصی فعالیت می نماید. در این مطلب به ارائه چند تمرین در این زمینه پرداخته می شود.
تمرینات تقویت حرکات تعادلی
در اینجا به ارائه چند تمرین برای حفظ تعادل در کودکان می پردازیم که در وضعیت چهار دست و پا ، نشسته و ایستاده ارائه می گردد.
در حالت چهار دست و پا یک پا را بالا بگیرد.
در حالت چهار دست و پا یک دست را بالا بگیرد.
در حالت چهار دست و پا،دست و پای مخالف را بالا بگیرد. ( و در حالتهای موافق)
دو زانو بایستد.
پهلوانی بنشیند.
با پاهای صاف بنشیند، کف دست ها را روی زمین بگذارد و در حالی که پاشنه روی زمین است باسنتان را از روی زمین بلند کند.
باسن را شبیه کوهان شتر بالا بیاورد. در این تمرین بهتر است کف پا و پاشنه روی زمین باشند. در این صورت تاندون آشیل نیز کشیده میشود ( انجام تمرین در این حالت مشکل است.)
مانند تمرین بالا ولی یک پا را بالا بگیرد.
مانند تمرین بالا با این تفاوت که با سن پایین تر از کتاب‌ها است و به جای پاشنه پا،پنجه روی زمین است.
در حالت ایستاده یک پا را از زانو گرفته و داخل شکم خم کند.
در حالت ایستاده یک پا را روی پای دیگر بگذارد.
در حالت ایستاده یک پا را از زانو خم کند و بایستد.
در حالت ایستاده یک پا را با زانوی صاف از ران خم کند و بایستد.
یک پا را از بغل ( پهلو) باز کند و بایستد.
یک دست و یک پا را بالا بیاورد و بایستد.
تمرینات تعادلی در کاردرمانی برای جهش و پرش
در این بخش تمرین برای حفظ تعادل از سرعت و جهش برخوردار می باشد و از نظر سختی در درجات بالای تمرینات هماهنگی عضلانی قرار دارند و کودکان یا افراد با ضعف شدید هماهنگی عضلانی نمی توانند تمرینات این بخش را انجام دهند.
تمرینات این بخش مربوط به تمرینات سریع اندام تحتانی به تنهایی می باشد. تمرینات مربوط به دست ها حذف می شود و هدف تمرین دهنده فقط معطوف به تمرینات پای فرد تمرین کننده باشد و دست ها باید آزاد باشند. در این بخش نیز تعداد محدودی تمرین داده میشود و سایر تمرینات را باید با حذف تمرینات دست، به دست آورد.
از کودک بخواهید تمرین پروانه (پاها را با پریدن باز و بسته کند) را انجام دهد ولی دست ها را حرکت ندهد.
کودک پاها را جفت می کند یک لحظه می پرد و همزمان پاها را عقب و جلو می گذارد، این تمرین به مراتب از تمرین بالا سخت تر می باشد.
کودک پاها را شبیه رقص کردی با سرعت یکی یکی به سمت جلو پرتاب میکند.
نظیر این تمرینات و تمرینات بدنی دیگر در بخش کاردرمانی جسمی مرکز کاردرمانی دکتر صابر به صورت تخصصی و ویژه برای گروه کودکان با نیاز های خاص ارائه می گردد. اما جهت بهبود مهارت های تعادلی کودکان در مرکز تخصصی دکتر صابر از بخش های تخصصی دیگر نظیر سنسوری روم و ماساژ درمانی نیز استفاده مس شود.
برای مثال، در بخش سنسوری روم با استفاده از ابزار های تخصصی نظیر تیلت برد مکانیکی یا بالانس بیم حسی به کودک کمک می شود با تلفیق حواس بینایی، لامسه ، حس عمقی و حس تعادل به صورت هماهنگ به محرک های وستیبولار پاسخ دهند.
تمرینات تعادلی در اتاق سنسوری:
بالانس بیم لمسی وسیله ای که به کودک کمک می نماید با تلفیق حس عمقی و لامسه کف پایش در مسیری که تعادلش به هم می خورد تمرینات وستیبولار را انجام دهد.
تیلت مکانیکی این ابزار توسط درمانگر کنترل می شود و تحریکات تعادلی را در جهات مختلف با سرعت و شدت تنظیم شده وارد می نماید تا به صورت تدریجی قدرت تعادل کودک را افزایش دهد و نا امنی جاذبه ای را در او کم کند.
مازهای نوری در جهت حفظ تعادل در طول مسیر در فضایی که نورهای محیطی کم شده اند موجب بهبود مهارت های هماهنگی بینایی حرکتی در کودکان می گردد و در نتیجه حس وستیبولار و تعادل را در کودک بهبود می بخشد.
توپ های تعدلی، کودک با قرار گرفتن بر روی این توپ ها در وضعیت های مختلفی نظیر نشسته و خوابیده محرک های حسی را درک و پردازش می نماید و با تحریک گیرنده های فشار عمقی در پا ها، تنه و دست ها یکپارچگی حسی خود را بازمی یابد.
سوالات متداول:
1.برای درمان حس تعادل چه کارهایی میتوان انجام داد؟
استفاده از کاردرمانی حس تعادل، سنسوری روم و ماساژهای عمقی از جمله بهترین راه های درمان اختلال حس تعادلی است.
2. چه تمریناتی برای کودکی با ترس از ارتفاع ماسب است؟
تمرینات تعدلی روی تیلت برد، تمرینات تعادلی روی تخته تعادل هوشمند و استفاده از توپ سی پی برای بهبود نا امنی جاذبه ای در کودکان مفید است.
3.چرا کودک من در رد شدن از جوب یا موانع زمین می خورد؟
یکی از دلایلی که کودکان دست و پا چلفتی به نظر می رسند اختلال در حس تعادل آنان است که با انجام تمرینات کاردرمانی تعادل قابل اصلاح می باشد.
مهارت های حرکتی ظریف چیست؟ حرکات ظریف انگشت به حرکاتی گفته می شود که کودک به صورت هماهنگ با استفاده از عضلات دست و انگشتان جهت کاربرد از ابزار ها و جابه جایی، حمل و دست ورزی اشیاء از آن استفاده می کند. بسیاری از کودکان به علل مختلف نظیر تاخیر حرکتی، اختلالات مغزی، ضعف در قدرت عضلات و مشکلات حسی ، دچار ضعف در حرکات ظریف انگشت می گردند و توانایی استفاده مناسب از ابزار ها و در پی آن دست نویسی را بدست نمی آورند. کاردرمانی دست در جهت تقویت مهارت های حرکتی ظریف و بهبود دست ورزی کودکان و مهارت های پیچیده دستی فعالیت می نماید. مرکز کاردرمانی دکتر صابر در بخش کاردرمانی دست با استفاده از ابزار های مختلف درمانی و تکنیک های درمان تخصصی به تقویت مهارت های حرکتی ظریف کودکان کمک می کند.
استفاده دو طرفه از دست ها
حرکت دست نوزاد طبیعی در ابتدا غیر متقارن بوده و سپس این حرکات متقارن می شود. حرکات غیر متقارن از ویژگی های کودک ۳ ماهه است و الگوهای متقارن نیز در ۱۰-۳ ماهگی با مهارت های دستیابی و گرفتن دو طرفه اشیا و بردن دستها یا اشیا به سمت دهان، پیشرفت میکند با پیشرفت این مهارت ها کودک قادر خواهد بود تا در خط میانی بدن با دست هایش بازی کند و در نهایت می‌تواند در فعالیتهای دو طرفه دست شرکت کند. کودک در ۱۰-۹ ماهگی می تواند در هر دو دستش یک شی را گرفته و آنها را به همدیگر بزند که این در رشد مهارتهای دو دستی اهمیت بسیاری دارد. در حدود ۱۰ ماهگی، عملکردهای دو دستی به خوبی تکامل یافته و کودک می‌تواند قسمتی از شی را با یک دست گرفته و با دست دیگر اجزای آن را درستکاری کند که کسب مهارت های ظریف دو دستی به رشد این توانایی وابسته است.
در ۱۷-۱۸ماهگی حرکتهای همزمان دست ها بروز می کند. مثلاً نوزاد با یک دست شی ای را نگه داشته و با دست دیگر آن را دستکاری میکند یا فعالیتی را انجام می دهد. برای اینکه مهارت استفاده دو طرفه از دستها به درستی صورت گیرد، نوزاد باید بتواند از هر دو طرف بدن و هر دو دست برای انجام عملکرد های مختلف استفاده کند. علاوه بر این قرار گیری صحیح اشیا در دست به ثبات شانه، آرنج و مچ بستگی دارد. که با افزایش مهارتهای دستیابی، گرفتن، رها کردن و دستکاری اشیا الگوهای حرکتی دو دستی نیز اصلاح می شود. در ۲۴-۱۸ ماهگی نیز مهارت هایی رشد می‌یابد که پیش نیاز دستکاری همزمان اند و مهارتهای بینایی درکی و شناختی یکپارچه شده و کودک از برنامه ریزی حرکتی به طور موثرتری در طول فعالیت ها استفاده می کند. کودک مهارت دستکاری همزمان دو شی را در سن ۳-۲ سالگی نشان میدهد و درسن ۲.۵ سالگی می تواند از حرکات دست و بازوی مخالف برای فعالیت های سخت تر مثل بریدن با قیچی، استفاده کند.
مهارت حرکتی پرتاب توپ
مهارت پرتاب توپ به توانایی رها کردن ارادی بستگی دارد. کودک در پرتاب توپی کوچک، باید در اندام فوقانی حرکات منظم و زمان بندی شده ای داشته باشد و بتواند بازی را در وضعیت شروع قرار داده و حرکات تنه و مفصل اسکاپولاهومرال را تنظیم کند تا برای پرتاب توپ آماده شود و بتواند شانه را هنگام راست کردن آرنج و آرنج را هنگام حرکت مچ از Ext به وضعیت طبیعی برگرداند و انگشتان و شست را باز کند. کودک در دو سالگی باید بتواند هنگام پرتاب توپ به سمت جلو، تعادل تنه را حفظ کند تا به جلو حرکت نکند. در این سن، کودک می تواند هنگام پرتاب توپ حرکات Ext تنه را حفظ کند ولی در طول پرتاب توپ، قادر به حفظ Flexشانه نیست. کودک می‌تواند تنه و بازو را به صورت مجزا از هم حرکت دهد، اما هنوز توانایی حرکت مجزای بازو و آرنج را ندارد. کودک در ۳-۲.۵ سالگی می تواند توپ را به محل مخصوص و تا فاصله ۳ فوت(تقریبا یک متر) به سمت جلو پرتاب کند و حرکت بازو را قبل از رها ساختن توپ کنترل نماید. و در ۳.۵ سالگی کودک می تواند توپ را ۷-۵ فوت (تقریباً ۲-۱.۵ متر) به طرف جلو به موازات یک خط راست پرتاب کند. کودک قبل از اینکه توپ را رها کند آرنج را در مقابل شانه وضعیت دهی می کند. و در پرتاب کردن توپ همزمان با کنترل مفصل اسکاپولاهومرال، توانایی در بالا آوردن شانه و کنترل همزمان در باز کردن آرنج، مچ و انگشتان، دقت و تخمین فاصله پیشرفت میکند. و در ۵ سالگی، کودک می‌تواند پرتاب از پایین به بالا را تا ۵ فوت (تقریبا ۱.۵ متر) و در ۷-۶ سالگی تا ۱۲ فوت (تقریبا ۳.۵ متر) انجام دهد. کودکان ۵ ساله و بزرگتر ممکن است پرتاب از بالا به پایین را نیز انجام دهند که در این مهارت لازم است کودک بتواند شانه را Flexکرده و به طرف داخل بچرخاند.
مهارت های استفاده از ابزارهای
از دیگر مهارت های ظریف دستی، مهارت استفاده از ابزار می باشد که کودک باید بتواند به جای استفاده بیشتر از دست خود، طرز استفاده از ابزار را بداند و عملاً از آن استفاده کند. مهارت استفاده از ابزار در تمام زمینه ها مثل مراقبت از خود، بازی و سرگرمی، فعالیتهای مربوط به مدرسه و… لازم و ضروری است.
بعد از این که کودک توانستند مهارت های پایه ای مثل دستیابی، گرفتن و رها کردن تسلط یابد، مهارت استفاده از ابزار، برای خوردن و بازی به همراه مهارت دستکاری در داخل دست پدید می آید. مهارت دستکاری به اشیا اجازه میدهد بعد از قرار گرفتن در دست، تنظیم شوند که برای پیشرفت مهارت استفاده از ابزار، داشتن مهارت دستکاری نسبت به تسلط داشتن در گرفتن و رها کردن ضروری است. از عوامل کلیدی در کسب مهارت استفاده از ابزار یکپارچگی بیشتر در مهارت های پایه ای به همراه پیشرفت مهارت های شناختی است. محققان تأکید می‌کنند در انجام هر عملکردی، فرد باید بداند که او چه کاری می خواهد انجام دهد (جنبه اهدافی از انجام کار) و چگونه می تواند آن را انجام دهد (جنبه عملکردی از کار) که هر دو جنبه دو به پیشرفت مهارت های شناختی و توانایی مهارتهای حرکتی کودک بستگی دارد. در کسب این مهارت مثل هر مهارت جدید دیگر، در ابتدا ناهماهنگی هایی مشاهده میشود و لازم است درمانگر روش هایی را که کودک در استفاده از این مهارت به کار می گیرد ثبت کند و سپس روش های ناهماهنگ استفاده شده را هماهنگ کند که مرحله مهمی در فرآیند کسب مهارت است.
مهارت مذکور در مرحله شروع که به سطح بالایی از توجه نیاز داشت با پیشرفت مهارت و تمرین در آن، به مرحله ای می رسد که به شکل کاملاً خودکار، سریع و با دقت بیشتری صورت میگیرد. لازم به یادآوری است که برای هر مهارتی لازم و ضروری است تا اینکه مهارت مورد نظر برای انجام وظایف روزمره تبدیل گردد. محققان، کودکان را در استفاده هر یک از ابزارهای مورد نیاز جهت نقاشی کردن، نوشتن، قیچی کردن و خوردن مورد مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که مهارت استفاده از قیچی زمانی پدید می آید که کودک یاد بگیرد تا انگشتان خود را در داخل سوراخ دسته قیچی قرار داده و قیچی را باز و بسته کند. در ابتدا، بریدن عملاً فقط برش زدن است در این مرحله شانه Flex و آرنج Ext شده و قیچی بدون حرکت دادن روی کاغذ قرار می گیرد. ولی کودک قادر به باز و بسته کردن مکرر قیچی جهت ادامه برش نیست. در سه سالگی کودک در حین استفاده از قیچی، ساعد را به وضعیت Pronation و یا در وضعیت Midposition قرار میدهد.
مقیاس Peabody Developmental motor مهارت استفاده از قیچی را بدین شرح عنوان می کند :
سن شرح
۲ سالگی کودک می‌تواند با قیچی برش بزند
۲.۵ سالگی بیشتر کودکان می‌توانند کاغذ را در حدود ۶ اینچ برش بزنند
۳-۳.۵ کودکان می توانند یک خط راست را به طول ۶ اینچ ببرند
۳.۵-۴ کودکان می توانند یک دایره را ببرند
۴.۵-۵ کودکان می‌توانند یک مربع را ببرند
۶-۷ مهارت برش های پیچیده پیشرفت میکند
سایر عواملی که درمانگر باید هنگام ارزیابی مهارت کودک در بریدن توجه کند شامل پهنای خط ، اندازه و پیچیدگی طرح کشیده و اندازه کاغذ می باشد. وضعیت انگشت شست در داخل سوراخ دسته قیچی ثابت باقی می ماند اما وضعیت دیگر انگشتان، مطابق با سطح رشدی کودک و نوع قیچی مورد استفاده شده، تغییر می یابد که در گرفتن تکامل یافته (بعد از ۶ سالگی) کودک انگشت میانی را در داخل سوراخ پایینی دسته قیچی قرار داده و دو انگشت سمت اولنار (حلقه و کوچک) در وضعیت خم شده باقی می‌ماند و انگشت اشاره، بخش پایینی از قیچی را (جهت ثبات بیشتر) نگه می دارد.
سن رایج به کودک جهت آموزش استفاده از وسایل مربوط به خوردن بدین شرح است :
استفاده از قاشق در ۱۸ ماهگی
استفاده از چنگال در دو سالگی
چاقو در سن شش سالگی
طی تحقیقاتی که روی رشد حرکات ظریف دست استفاده از قاشق در نوزادان ۲۳-۱۱ ماهه صورت گرفت، محققان از الگوی گرفتن قاشق در نوزادان، طرز قرار گرفتن قاشق در دست، حرکات استفاده شده در پر کردن قاشق، بردن آن به سمت دهان، برداشتن غذا از روی قاشق و بیرون آوردن از دهان و همچنین میزان توجه بینایی روی حرکت، زمان بندی حرکتی و استفاده از دست غالب در خوردن، نوارهای ویدیویی تهیه نموده و آن را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند به طور متوسط تنوع الگوهای گرفتن دربین کودکان ۱۷-۱۱ ماهه کم است و بیشتر نوزادان ۱۷ ماهه و بزرگتر بیش از ده نوع مختلف از الگوهای گرفتن را به کار میگیرند، در حالی که هیچ یک از آنها به الگویی که بزرگیسالان به کار میگیرند مشابهت ندارد (الگوی رایج استفاده شده بزرگسالان، انتقال دسته قاشق به کف دست است که چهار انگشت به دوردسته قاشق خم می شود. الگو دیگر، دسته قاشق بیشتر بین انگشتان قرار می گیرد تا کف دست.) در ۲۳-۱۷ ماهگی نوزاد با انگشت اشاره باز شده، دست قاشق را نگه میدارد و به جهت معینی هدایت می کند. در این دوره نوزاد در استفاده از قاشق توانایی بیشتری خواهد داشت و توجه بینایی در طی این فرایند بهتر میشود. از اجزای دیگر در پیشرفت مهارت استفاده از ابزار در کودکان می‌تواند به نقش دست کمکی نیز اشاره کرد. مثلاً نقش دست کمکی در نوشتن و رنگ زدن، به عنوان ثابت کننده کاغذ است و در استفاده از قیچی و در طول بریدن، دست کمکی کاغذ را نگه داشته و در حین چرخاندن و حرکت دادن آن هماهنگ با دستی که قیچی را گرفته است در جهت صحیح حرکت میکند. هنگام خوردن نیز استفاده از دست کمکی، به سن کودک و وسیله مورد استفاده (قاشق و چنگال) بستگی دارد. نوزادان بین ۲۳-۱۸ ماهه هنگام خوردن با استفاده از قاشق از دست کمکی برای ثابت کردن بشقاب استفاده می‌کنند. یادگیری استفاده از چاقو نیز مستلزم این است، کودک یاد بگیرد غذا را با یک دست با چنگال ثابت کرده واز چاقو برای جدا کردن یا بریدن غذا استفاده نماید.
کاردرمانی حرکات ظریف دست
کاردرمانی در دست یکی از شاخه های توانبخشی است که در جهت تقویت حرکات ظریف دست و اصلاح مشکلات دست ورزی، هماهنگی دو طرفه دست ها، هماهنگی چشم و دست، استفاده صحیح از ابزارها، توانایی مداد گرفتن، مهارت های نوشتاری و… به ارائه خدمات کاردرمانی در قالب فعالیت های هدفمند و طبقه بندی شده می پردازد. مطالب مرتبط را می توانید در لینک زیر دنبال کنید
یک شبکه ی مشبک تهیه کنید و از کودک با ضعف در حرکات ظریف دست و انگشتان بخواهید نخ را از این شبکه به صورت زیگزاگ عبور دهد (این تمرین تا حدودی به مهارت گره زدن کمک میکند) وسایلی جهت این تمرین در بازار موجود می باشد.
دو سر نخ را از سوراخ های شبکه مشبک عبور دهد و در صورتی که می تواند آنها به صورت ضربدری عبور دهد و در صورت داشتن توانایی کافی، گره بزند.
سر یک طناب را به یک مکان بسته و سری دیگر آن را به دست مراجعه‌کننده دهید و از او بخواهید به نحوی طناب را به چرخاند که میانی طناب شکل بیضی را به خود بگیرد.
در کاردرمانی در تقویت حرکات ظریف انگشت از کودک بخواهید یک کاغذ سایز آچار یا یک روزنامه را پاره کند، نحوه پاره کردن بسیار مهم است بدین صورت که هنگام پاره کردن باید انگشتان اشاره و شست هر دو دست را روی یکدیگر قرار گیرند ( کاغذ باید بین آنها باشد و انگشتان کنار یکدیگر باشند) و هنگام پاره کردن دست ها یکی از عقب و دیگری جلو حرکت کند هر گونه گرفتن غیر از این مدل یا کشیدن هر دو دست در عرض ( یعنی عقب جلو نباشد) نشان دهنده ضعف هماهنگی حرکتی می باشد. چنانچه مسیر پاره شدن کاغذ صاف و راست باشد نشان دهنده مهارت هماهنگی فرد تمرین کننده است.
از کودک با ضعف حرکات ظریف انگشت بخواهید ۵ انگشتش را روی دکمه های ارگ گذاشتهو دونه دونه آنها را به ترتیب فشار دهد به عنوان مثال از انگشت کوچک شروع کرده و تا انگشت شست ادامه دهد.
جهت تقویت مهارت های حرکتی ظریف از کودک بخواهید مهره نخ کند هرچه مهره ها و سوراخ آنها کوچک در باشند و نخ نازک تر نخ کردن سخت تر می باشد. چنانچه مراجعه کننده دلبند شما نمی تواند مهر نخ کند از سیم مسی،شلنگ سرم و یا سیم آنتن تلویزیون استفاده کنید.
تعدادی مار بکشید و از مراجعه کننده بخواهید بامداد یک خط مابین آنها بکشد.
از مراجعه کننده بخواهید سوار دوچرخه بشود و شما دوچرخه را هل بدهید و از او بخواهید فقط فرمان را کنترل کند و در محیط حرکت کند.
از کودک با ضعف در حرکات ظریف انگشتان بخواهید پردوپگ بورد را بچیند شما می توانید در ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف از این وسیله استفاده کنید تا در پایان دوره تمرینات ارزیابی خوبی داشته باشید و نتایج پایانی و اولیه را با یکدیگر مقایسه کنید. در صورت استفاده از پردو پگ بوردبه عنوان ارزیابی اولیه هرگز در حین تمرینات اجازه استفاده از آن را به مراجعه‌کننده ندهید زیرا این امر باعث افزایش مهارت مهره چیدن در پردوپگ بورد شده که این امر در ارزیابی شما ایجاد خطا میکند.شما می توانید در ارزیابی مهارت انگشتان فقط چیدن میله ها را تست کنید و ارزیابی می تواند به صورت تخصیص زمان جهت چیدن میله ها باشد یا اینکه تعداد محدودی میله بچیند و گرفتن زمان آن محاسبه شود.
از یک وسیله شبیه پردوپگ بورد استفاده کرده که دارای میخ ها و میله های فراوان است و از مراجعه کننده بخواهید کفشهای پول را دور دو عدد میخ بیاندازد.
در کاردرمانی مهارت های حرکتی ظریف از مراجعه کننده بخواهید انواع پیچ و مهره را با دست ببندد و باز کند.
تعدادی بولینگ تهیه کنید و حلقه های بولینگ را داخل آن بیندازید.
تمرین تایپ کردن با صفحه کلید را انجام دهد.
یک کاغذ و قیچی به مراجعه‌کننده بدهید تا بدون هدف و با هدف قیچی کند.
از مراجعه کننده بخواهید دستگیره در را رو به پایین فشار دهد پی‌درپی در را باز و بسته کند (اکثر این کودکان درکی از نحوه باز کردن در ندارند.)
با استفاده از یک گوشی لمسی برخی بازی هایی را که با انگشت بازی می شوند را به مراجعه کننده بدهید.
از یک وسیله با دکمه ها و زیبای بزرگ استفاده کنید و از مراجعه کننده بخواهید آنها را باز و بسته کند.
از کودک با ضعف در حرکات ظریف انگشتان دست به خواهید با هر کیفیتی میوه را با دست و یا چاقو،پوست بکند.
مراجعه کننده با دست خود مقداری آب حمل کند،جهت آموزش و یا راحتی کار ابتدا از او بخواهید این کار را با ماسه بادی یا ماسه دریا انجام دهد.
در کاردرمانی در مهارت های حرکتی ظریف از کودک به خواهید کفش را با دو انگشت اشاره در وضعیت های کاملا صاف و خمیده بکشد.
مراجعه‌کننده مقداری خمیر را در بین کف دو دست به شکل گلوله خمیری در آورد.
با انگشت اشاره یک نخ بسته را دور انگشت بچرخاند. (انگشت اشاره در وضعیت اشاره به سمت بالا باشد.)
یک نخ را با انتهای انگشت اشاره و سر انگشت شست نگه دارد و آن را دور انگشت اشاره بچرخاندن است.
با دو انگشت اشاره و شست ( Pinch ) خمیر بازی را تیکه تیکه کند.
وسیله‌ای به نام چینه را مراجعه کننده از هم جدا کند و دوباره به هم بچسباند،روش صحیح جدا کردن به این صورت است که دو چینه را با انگشت شست و کنار انگشت اشاره می گیرد و هر دو را رو به پایین حرکت میدهد تا چینه ها از هم جدا شوند.
یک کتاب را در دست بگیرد و تمام صفحات کتاب را به سرعت و رقم بزند.
از کودک با ضعف در حرکات ظریف انگشت بخواهید صفحه های کتاب را به نرمی و به روش صحیح بدون آنکه صفحات کتاب آسیب ببینند یا جای ورق زدن باقی بماند،ورق بزند.
در جهت بهبود مهارت های حرکتی ظریف از کودک بخواهید کلید در قفل بچرخاند.
در حالت ایستاده یک دست را صاف نگه میدارد و با دست دیگر توپ را از سمت چپ دست صاف شده پرت کرده و توپ طی یک مسیر منحنی در سمت راست دست صاف شده گرفته می شود.
توپ را روی کف دست بگذارد و توپ را به سمت بالا پرتاب کرده و همزمان دست را می چرخاند تا توپ روی پشت دست قرار بگیرد.
سوالات متداول:
1.کودک از چه سنی می تواند قیچی کند؟
کودکان از دو سال و نیمگی می تواند با قیچی برش دهد.
2.برای بهبود مهارت های ظریف دستی چه کارهایی می توان کرد؟
بازی های دستی با انگشتان، دست ورزی اشیاء از جمله فعالیت هایی است که والدین می توانند با کودکان انجام دهند. همچنین تمرینات کاردرمانی دست در جهت بهبود حرکات ظریف دست کمک کننده می باشد.
تعادل تحت تاثیر فاکتورهای درونی و بیرونی است. فاکتورهای بیرونی که می‌تواند کنترل تعادل را تحت تأثیر قرار دهد و خطر افتادن را کاهش دهد، عبارتند از اصلاح محیط منزل و تجویز وسایل کمکی مثل ارتز های مچ پا، عصا یا واکر توسط بعضی از مبتلایان به ام اس ممکن است در مقابل استفاده از ابزارهای بعضی از مبتلایان به ام اس ممکن است در مقابل استفاده از ابزارهای کمکی مقاومت کنند و اغلب نیازمند آموزش و دریافت تشویق از کاردرمان ام اس توانبخشی هستند. مرکز توانبخشی بیماران ام اس در زمینه حرکات فیزیوتراپی برای بیماران ام اس و استفاده از وسایل کمکی برای بیماران ام اس فعالیت می نماید. خدمات کاردرمانی در منزل برای بیماران ام اس از دیگر خدمات مرکز درمان ام اس دکتر صابر می باشد.
وسایل کمکی برای ام اس ممکن است بعضی عملکرد ها را بهبود بخشد اما باعث کاهش بعضی دیگر شود. برای مثال ارتز ( AFO) می‌تواند تعادل استاتیک را در مبتلایان به ام اس که مشکل قدرتی و اختلال تعادل خفیف دارند، افزایش دهد، در حالی که زمانی که فرد ۱۰ متر راه می رود محدودیت تعادل داینامیک برای او ایجاد می شود. پیشگیری از افتادن هدف مهمی در توانبخشی ام اس است، به ویژه هنگامی که افتادن و ترس از آن به تغییر حرکت و کاهش مشارکت منجر شود. بهبودی در تعادل استاتیک و داینامیک، فاکتور اصلی در کاهش افتادن محسوب می شود. علاوه بر آن، ارزیابی خطرات موجود در منزل به منظور کاهش افتادن بررسی شده و مشاوره انجام می شود. توجه به این نکته ضروری است که درمانگر می بایست به حفظ انگیزه مراجع کمک کند و نقاط مثبت و پیشرفت ها را به مراجع یادآوری کند تا مشارکت کافی مراجع در بهبود تعادل، روند درمان را تسریع بخشد.
نکات کلیدی جهت شروع تمرینات فیزیوتراپی در بیماران ام اس
پیدا کردن مرکز مشکل: پیش نیاز شروع برنامه تعادلی بیمار ام اس ،یافتن مرکز مشکل است، به این معنا که دکتر ام اس می بایست تمامی عضلات را با روش ( MMT ) مورد ارزیابی قرار داده و لیستی از تمامی عضلات دچار اسپاسم و ضعف تهیه نماید. لیست برای بهبود تعادل بیمار ام اس، بسیار کمک کننده است. بسیاری از این مراجعان برای رهایی از عوارض و محدودیت های اسپاسم عضلات به دنبال تزریق بوتاکس میروند. مخصوصاً در بعضی موارد اگر بوتاکس به عضلات اداکتور ران و یا همسترینگ تزریق شده باشد، به این علت که این عضلات در حفظ تعادل ایستاده دخیل هستند،اختلال تعادلی شدیدی در برد قابل مشاهده است. بنابراین نام عضلاتی که در گذشته یا اخیراً تزریق بوتاکس داشته اند اینکه چند وقت از این طریق میگذرد را هم به لیست خود اضافه کنید زیرا ممکن است اولویت تقویت عضلانی در فیزیوتراپی بیماران ام اس با این عضلات باشد. پس از تهیه لیست، عضلات را جهت برنامه افزایش قدرت و تحمل عضله در تمرینات حرکتی فیزیوتراپی اولویت‌بندی کنید.
توجه به آنتاگونیست نه فقط آگونیست: مشکل بسیاری از درمانگران در بی نتیجه ماندن روند تمرینات حرکتی فیزیوتراپی در ام اس ، توجه صرف به عضلات آگونیست و غفلت از عضلات آنتاگونیست می باشد. برای مثال، مراجعه نمی تواند هنگام نشستن لب تخت کمر خود را صاف نگه داشته و حالت کایفوز همچنین در اکستنت کردن کمر با ضعف مواجه است. اگر با هدف بهبود تعادل مراجع در حالت نشسته، اکستانسورهای تنه را مورد ارزیابی قرار داده و به دلیل وجود ضعف در آن ها، صرفاً بر روی آگونیست یعنی اکستانسورهای تنه تمرکز شود از روند درمان نتیجه کافی حاصل نخواهد شد. اما اگر با بررسی فلکسورهای تنه، ضعف این عضلات مشخص شد، تقویت این عضلات نیز باید در برنامه فیزیوتراپی ام اس گنجانده شود. علت این امر آن است که در حالت نشسته لب تخت اکستانسور های تن به صورت انقباض کانسترینگ و فلکسورهای تن همزمان به صورت اکسنتریک در حال انقباض هستند تا بتوانند کمر را در وضعیت صاف نگه دارند. تقویت سرفه آگونیست ها ( در اینجا اکستانسور های تنه) باعث میشود مراجع کمر خود را تا حدی به سمت بالا بیاورد ولی قادر به حفظ وضعیت صاف کمر نباشد. به همین خاطر می بایست تمرینات تقویت عضلات هم بر روی عضلات آگونیست (در این مثال اکستانسور های تنه) و هم-در صورت ضعف-بر روی عضلات آنتاگونیست (در این مثال فلکسور های تنه) انجام شود .
از تمرینات تعادلی برای بیماران ام اس سطح پایین شروع کنید. طبق نظر برتا بوبت زیربنای تعادل ایستاده، کسب تعادل در حالت نشسته، توانایی دو زانو ایستادن، دو زانو راه رفتن و حفظ حالت یک زانو جلو و یک زانوی عقب (در حالتی که فرد روی زانوها ایستاده) می باشد. بنابراین اگر هدف، بهبود تعادل مراجع در حالت ایستاده است باید ابتدا به بهبود تعادل در وضعیت های پایه پرداخت. در هر یک از این وضعیت ها بهتر است از تمرینات استاتیک به سوی تمرینات داینامیک پیشروی کرد. برای مثال اگر هدف کوتاه مدت، کسب تعادل در حالت دو زانو است تمرینات استاتیک مثل توانایی حفظ خود در حالت دو زانو با چشم باز و بعد با چشم بسته میباشد. تمرینات داینامیک مانند اینکه مراجع توپ سی پی را در دست گرفته و به زمین بزند و مجدداً بالای سر ببرد و یا با حفظ تعادل توپ را یکبار از زیر زانوی راست و بار دیگر از زیر زانوی چپ عبور دهد. بهتر است در درجه بندی تمرینات، ابتدا لترال شیفت مراجع در حالت استاتیک تقویت شود و سپس از طریق قرار دادن مت زیر یک زانو ، سطح را بی ثبات کرده و تمرینات داینامیک از او خواسته شود.
معیارهای انتخاب وسیله کمکی
انتخاب وسیله کمکی مناسب برای بیماران ام اس، یک تصمیم حیاتی است که مستقیماً بر استقلال حرکتی، ایمنی و کاهش پیشرفت ناتوانی تأثیر می‌گذارد. پنج معیار کلیدی در این انتخاب باید مدنظر قرار گیرد:
۱. سطح ناتوانی (EDSS):
اگر نمره EDSS شما زیر ۴ است (ضعف خفیف پاها)، عصا یا واکرهای سبک بدون چرخ کافی‌اند.
برای نمره ۴ تا ۶٫۵ (ضعف متوسط با اختلال تعادل)، واکرهای چرخدار با ترمز دستی و ویلچرهای سبک‌وزن توصیه میشوند.
در نمرات بالای ۷ (ناتوانی شدید)، ویلچرهای الکتریکی با پشتیبانی قفسه سینه ضروری است.
۲. شرایط فیزیکی فردی:
قدرت دستها: اگر ضعف عضلات دست دارید، وسایل با دسته‌های ضخیم و نرم (مثل دسته‌های ژله‌ای) از لغزش جلوگیری می‌کنند.
تعادل: بیمارانی که اسپاسم پا دارند، به واکرهای چرخدار با پایه‌های پهن (برای جلوگیری از واژگونی) نیازمندند.
۳. محیط زندگی:
خانه‌های با پله‌های باریک: ویلچرهای تاشو با عرض کمتر از ۶۵ سانتی‌متر.
سطوح ناهموار (حیاط، خیابان): واکرهای سه‌چرخه با چرخ‌های لاستیکی ضخیم.
۴. وزن کاربر و تحمل وسیله:
تحمل وزن واکرها معمولاً ۱۱۰-۱۵۰ کیلوگرم است. اگر وزن شما بالاتر است، از مدل‌های فولادی (نه آلومینیومی) استفاده کنید.
وزن خود وسیله: ویلچرهای آلومینیومی (۸-۱۲ کیلوگرم) برای جابجایی آسان‌تر از فولادی (۱۵-۲۰ کیلوگرم) هستند.
نتیجه‌گیری:
در این مقاله، دکتر صابر به بررسی وسایل کمک‌ای ضروری برای بهبود کیفیت زندگی بیماران ام‌اس پرداخته و تأکید میکند که این تجهیزات نه تنها ابزاری برای جبران محدودیت‌ها، بلکه عامل کلیدی در حفظ استقلال، ایمنی و توانمندی افراد هستند. همانطور که ایشان اشاره می‌کنند، انتخاب وسایلی مانند عصاهای هوشمند، واکرهای تاشو، صندلی‌های چرخدار سبک‌وزن، و تجهیزات تطبیقی خانه (دستگیره‌های ارگونومیک، نرده‌های حمام) باید با توجه به پیشرفت بیماری، سطح خستگی، و نیازهای فردی انجام شود تا از افتادن، تحلیل عضلانی و وابستگی بی‌مورد جلوگیری گردد.
دکتر صابر خاطرنشان می‌سازد که استفاده به‌موقع از این وسایل، مانع هدررفت انرژی بیماران در فعالیتهای روزمره شده و آنها را برای مشارکت در درمان‌های اصلی مانند فیزیوتراپی آماده‌تر میکند. ایشان همچنین بر نقش حیاتی تیم درمان (فیزیوتراپیست، کاردرمانگر) در تجویز و آموزش صحیحِ کاربرد این ابزارها تأکید دارند، چرا که یک وسیله نامناسب می‌تواند به جای کمک، باعث آسیب شود.
در نتیجه، پذیرش این وسایل به عنوان همراهان توانمندساز—نه نشانه‌ای از ناتوانی—ذهنیت بیماران را تغییر داده و به آنها جسارت میدهد تا با وجود چالش‌های ام‌اس، زندگی پویا و ایمنی داشته باشند
سوالات متداول:
1. آیا استفاده طولانی‌مدت از ویلچر باعث ضعف عضلات میشود؟
بله، اگر بدون برنامه فیزیوتراپی باشد. ترکیب استفاده از ویلچر + تمرینات مقاومتی روزانه (با باند کشی) از تحلیل عضلات جلوگیری میکند.
2- بهترین عصا برای بیماران ام اس با لرزش دست کدام است؟
عصاهای چهارپایه (Quad Cane) با پایه‌ی پهن و دسته‌های ضد لرزش (مثل مدل‌های DRIVE Medical) تعادل را ۴۰% بهتر از عصاهای معمولی افزایش می‌دهند.
در کاردرمانی کودکان، تمرینات تقویت مهارت حرکتی کودکان کاربردهای فراوانی دارد. درمانگران مرکز کاردرمانی اختلالات هماهنگی حرکتی در تهران دکتر صابر در قالب بازی برای تقویت عضلات ، مهارت های هماهنگی حرکتی و بهبود مهارت های حسی حرکتی از تمرینات مهارت های حرکتی استفاده می نمایند. تعدادی از این تمرینات در حالت خوابیده اجرا می شوند این تمرینات جنبه عمومی دارند و تمام افراد سالم و افراد دارای اختلالات ذهنی یا جسمی و به خصوص بیمارانی که نمی توانند در حالت ایستاده تمرینات هماهنگی را انجام دهند، می‌توانند از آنها استفاده کرده و مهارت حرکتی خود را افزایش دهند،یکی از محاسن این تمرینات این است که می‌تواند برای کودکانی که توانایی راه رفتن ندارند یا تعادل مناسبی ندارد مورد استفاده قرار گیرد این تمرینات به خصوص برای افرادی که در اثر آسیب مغزی دچار آپراکسی حرکتی شده اند نیز مفید می باشند. بخش کاردرمانی جسمیمرکز کاردرمانی تهران دکتر صابر با ارائه تمرینات حرکتی در قالب بازی برای تقویت مهارت حرکتی به کودکان در جهت بهبود تعادل، قدرت عضلات و هماهنگی حرکتی کمک می کند.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
تمرینات تقویت مهارت حرکتی کودکان
این تمرینات در وضعیت خوابیده انجام می گیرد. می توان در وضعیت ایستاده نیز انجام شود:
از کودک بخواهید پاها را به صورت یکی یکی داخل شکم خم کند.
با خم شدن هر پا دست روی پای مخالف می خورد.
با خم کردن هر پا دست همان طرف را روی پای خم شده می زند.
با خم کردن هر پا دست ها یکی یکی بالای سر می روند.
مراجعه کننده می خوابد پاها را از بغل باز و بسته میکند.
دستها نیز از پهلو باز و بسته می شوند.
با باز و بسته کردن پاها دست ها یکی یکی از کنار تنه بالای سر می روند که این تمرین بسیار سخت می باشد.
پاها را باز میکند و با هر بار بازکردن،دست ها را به بغل ران میزند.
کودک یک پا را داخل شکم خم میکند و همزمان پای دیگر را از پهلو باز میکند بعد از چند بار انجام دادن حرکت را برعکس میکند.
در تمرین شماره ۹ در حالیکه دست ها از پهلو باز هستند که جلوی صورت دست میزند این تمرین بسیار سخت است.
در حالت خوابیده پاها را یکی یکی داخل شکم خم میکند و با آرنج به زانوی پای مخالف می زند.
از کودک بخواهید دوچرخه بزنند (یکی در میان پاها را داخل شکم خم کند) در دوچرخه پاها کاملاً صاف نمی‌شوند و پاشنه کاملاً در هوا می باشد.
کاملا خوابیده دستها کنار بدن می باشند با باز شدن هر پا دست همان طرف تا عرض شانه باز میشود سپس به سمت دیگر باز می شود.
کودک میخوابد هر دو پا را داخل شکم خم میکند و با دستها سر زانوها را گرفته و به سمت چپ و راست میچرخد.
در تمرین ۱۴ دست ها در راستای عرض شانه باز می شوند و همزمان دستها از آرنج به صورت متناوب خم می شوند.
در تمرین ۱۵ دست ها در جلوی سینه با آرنج صاف می شوند و همزمان بر عکس حرکت پا ها حرکت می کنند.
کودک شبیه صلیب میخوابد با خم کردن حرکت پا داخل شکم (پاشنه باید روی زمین باشد) یک دست به کنار ران پای خم شده میخورد و این حرکت در طرف دیگر نیز تکرار می شود.
کودک میخوابد هر دو پا را مقداری داخل شکم خم میکند (حدود ۴۵ درجه) دستها از شانه ۴۵ درجه و از آرنج ۹۰ درجه خم می کند سپس یک پای راست را کمی خم می کند و همزمان ران را به طرف داخل می چرخاند تا قوزک پای راست بیرون بدن قرار گیرد،سپس کف دست راست به قوزک پای راست ضربه میزند و بعد از آن پای راست صاف شده و حرکت را به همین صورت برای پای چپ انجام می دهد.
تمرین ۱۸ را به صورت همزمان با هر دو دست و پا انجام دهد.
کودک به پهلو میخوابد دست را از پهلو روی ران می گذارد و همزمان هر دو با هم باز می شوند.
کودک به پهلو میخوابد پاها صاف و کشیده و دست ها بالای سر قرار می گیرند هم زمان که پا داخل شکم خم میشود دست به سمت پهلوی شکم حرکت می کند.
کودک روی شکم می خوابد پاها را یکی در میان از زانو روی باسن خم میکند.
در وضعیت تمرین فوق دست ها را یکی یکی به قوزک بیرونی پای خم شده میزند.
در حین انجام تمرین ۲۲ دستها جلوی صورت باشد و یکی یکی از آرنج به سمت صورت خم و باز شوند. در صورتی که نتواند تمرین فوق را همزمان با دستها انجام دهد میتوان با طناب مچ پاها را بسته سر طناب را به دست مراجعه‌کننده داد و همزمان مراجعه کننده با صاف کردن دست ها و پاها را نیز از زانو خم کند.
کودک می نشیند پاها را با زاویه ۴۵ درجه خم می کند (پاشنه روی زمین است)کف دست ها را روی انگشتان پا گذاشته سپس زانوها را به اندازه عرض شانه باز و بسته میکند،باز و بسته شدن زانو ها از زیر آرنج دست ها صورت میگیرد.
کودک می نشیند پاها را به صورت کشیده کنار هم می گذارد،دستها را روی زانو گذاشته و همزمان هم پاها را به سمت شکم خم میکند و دستها را تا عرض شانه باز میکند.
در وضعیت تمرین ۲۵ دستها به جای زانو روی قوزک های داخلی پاها قرار می گیرند و طبیعتاً پاها بیشتر باز میشوند.
به پهلو میخوابد و ران ها را یکی یکی از زانو به سمت باسن خم میکند این تمرین جهت افرادی که ضعف عضلانی شدید در عضلات همسترینگ دارند به علت حذف جاذبه بسیار مفید است.
بازی برای تقویت عضلات با وسایل
تمرینات با وسایل به دو بخش کلی تمرینات با وسایل حرکات درشت و ظریف تقسیم شده است. این دسته از تمرینات حداقل احتیاج به یک وسیله کمکی دارند پا فرد تمرین کننده بتواند تمرینات مهارت های حرکتی را انجام دهد، والدین و درمانگران محترم می توانند وسایل را تهیه نموده و یا با خلاقیت خود وسیله مشابه دیگری را جایگزین کنند.
در کل بهتر است بدانید بازی با هر وسیله‌ای که احتیاج به دقت و تمرکز به همراه حرکات بدنی داشته باشد و منجر شود فرد بازی کننده از یک برنامه یا طرحواره حرکتی خاصی استفاده کند در واقع یک تمرین هماهنگی حرکتی می باشد که با توجه به نحوه درگیر کردن گروههای عضلانی و عضو تمرین کننده می توان آنرا به تمرین هماهنگی جهت عضلات ظریف و درشت تقسیم کرد، بنابراین شما با دقت در محیط اطراف می توانید به تعداد تمرینات فرد تمرین کننده بیفزایید. در این بخش ما مجموعه ای کامل از تمرینات را ارائه می دهیم که تمام گروه های عضلانی را تحت تاثیر قرار داده و می توان گفت به انجام تمرینات این بخش تقریباً تمام گروه های عضلانی ظریف و درشت درگیر بوده و باعث بهبود هماهنگی حرکتی آنها می گردد.
نکته دیگر که لازم به ذکر می باشد این است که معمولاً کودکانی که اختلال هماهنگی حرکتی ظریف دارند معمولاً از انجام این تمرینات یا بازی های هماهنگی خود داری کرده و از نزدیک شدن به آنها اجتناب می کنند لذا این کودکان یا افراد،مانند سایر افراد سالم این تمرینات یا بازیها را انجام نمی دهند و هماهنگی لازم را کسب نمی کنند این تمرینات فرصت و راهنمای مناسبی هستند تا شما با انجام آن ها کودکان را تشویق به انجام فعالیت‌ها نمایید و باعث بهبود وضعیت هماهنگی آنها گردید.
استفاده از یک رقیب یا همبازی در بازی برای تقویت عضله مناسب می باشد و باعث افزایش انگیزه فرد تمرین کننده میگردد ولی باید مراقب باشید که رقابت به نحوی نشود که حالت یک مسابقه جدی به خود بگیرد و کم به برد و باخت به خود بگیرد زیرا در این حالت فرد تمرین کننده به علت توانایی کمتر ممکن است شکست خورده و دچار سرخوردگی گردد، در واقع حضور هم بازی باید به نحوی باشد که منجر به شادمانی و تفریح تمرینات گردد و هیچ گونه رقابت جدی صورت نگیرد. تمرینات با وسایل به دو بخش کلی تمرینات با وسایل حرکات درشت و ظریف تقسیم شده است.
سوالات متداول:
1-آیا تمرینات مهارتی باید به‌صورت روزانه انجام شوند؟
بله. تمرینات روزانه حتی به مدت کوتاه (۱۵ تا ۳۰ دقیقه) بسیار مؤثرتر از جلسات پراکنده هستند. استمرار در تمرین باعث تقویت سریع‌تر مسیرهای عصبی میشود.
2-اگر کودکی در بستن بند کفش مشکل دارد، چه تمرین‌هایی مفید هستند؟
-تمرین باز و بسته‌کردن زیپ و دکمه.
-بستن بند با نخ ضخیم و سوراخ‌های بزرگ.
-استفاده از کفش‌هایی با بندهای رنگی برای آموزش بهتر گره‌زدن.
-بازی‌هایی که قدرت انگشتان را تقویت می‌کنند مثل خمیر بازی یا گِل بازی.
کاردرمانی در ام اس طیف وسیعی از کارها مانند مراقبت از خود،فعالیت های لذت بخش زندگی ( سرگرمی) و کمک به جامعه از طریق کار و فعالیت های تولیدی را در بر میگیرد. علائم ام اس در هر دوره‌ای از بیماری، می تواند منجر به تاثیر منفی بر این اکوپیشن ها شود. بنابراین کاردرمانگران در سراسر بیماری و در شرایط متفاوت، خدماتی از جمله مراقبت های حاد، توانبخشی بستری، توانبخشی سراپایی، برنامه روزانه، توانبخشی در خانه و خدمات مبتنی بر جامعه را به افراد مبتلا به ام اس ارائه می دهند. مرکز کاردرمانی برای ام اس دکتر صابر در زمینه مشکلات حرکتی، اختلالات حسی و تعادلی و بهبود عملکرد بیمار فعالیت می نماید. خدمات کاردرمانی ام اس در منزل برای مراجعینی که توانایی حضور در کلینیک تشخیص و درمان ام اس را ندارند نیز در این مرکز ارائه می گردد. از دیگر خدمات مرکز گفتاردرمانی در بیماران ام اس می باشد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
کاردرمانی در بیماران ام اس
ارزیابی کاردرمانی برای ام اس مراجع- مدار بوده و بر یادداشت کردن نقش هایی که بیمار ام اس تمایل یا نیاز دارد که به طور موثر تر یا رضایت بخش تر انجام دهد،تمرکز دارد. همچنین توانایی ها، قابلیتها (جسمانی،شناختی،اجتماعی،عاطفی) و شرایط محیطی (فیزیکی،اجتماعی،فرهنگی) که بر عملکرد او تاثیر گذار است، نیز یادداشت می شوند. کاردرمانگر ام اس از طریق روند ارزیابی، عوامل محدود کننده فعالیت و مشارکت را شناسایی کرده و فاکتورهای قابل تغییر این محدودیت‌ها را مشخص میکند. ابزارهای ارزیابی شامل ابزار مصاحبه از طریق روشهای استاندارد (مانند مقیاس عملکرد کاری کانادا ( COPM )، ابزار خود-گزارشی و همچنین ابزار ارزیابی اقدامات عملکردی می باشد. تمرکز مداخلات کاردرمانگران با توجه به علایق، نیازها و اهداف بیمار ام اس، بر بهبود توانمندی در مراقبت از خود، تحرک، زندگی خانوادگی، فعالیت های اوقات فراغت یا حفظ نقش‌ها (مانند کارمند یا دانشجو بودن) است.دستیابی به این اهداف مستلزم آن است که کاردرمانگران استراتژی ها و راه حل هایی را که در سه سطح می باشند شناسایی و اعمال نمایند:
در حوزه شخصی (مثلاً کاردرمانگر علائم را کاهش میدهد، تطابق مراجعه با شرایط بیماری را بهبود می‌بخشد، ظرفیت عملکرد،حرکت و توانایی حل مسئله را افزایش می دهد.)
کارهای خاص (به عنوان مثال تغییر روتین ها و عادات،تغییر عوامل مورد نیاز انجام فعالیت_توالی، زمانبندی_اصلاح روش انجام کار برای مثال استفاده از وسایل کمکی).
محیطی که شخص با آن سر و کار دارد (به عنوان مثال آموزش مراقبان مراجع،اصلاح خانه،ایجاد شبکه های پشتیبانی،تجویز و آموزش استفاده از تکنیک های کمکی.)
نشانه های ام اس که در کاردرمانی برای ام اس توجه شود
نشانه های رایج بیماران مبتلا به ام اس که توسط کاردرمانگران مطرح می شوند عبارتند از: خستگی، شناخت، زبردستی اندام فوقانی، قدرت، هماهنگی، تعادل و بینایی. کاردرمانگران ام اس از روشهای مداخله‌ای خاصی برای ایجاد تغییر و دستیابی به اهداف مورد نظر استفاده می کنند که از آن جمله می توان به آموزش،مشاوره و حمایت اشاره کرد.
بیماریهای التهابی سیستم اعصاب مرکزی همچون ام اس، منجر به تخریب میلین، الیگودندروسیت ها و آکسونها می شوند. آسیب ( CNS ) منجر به اختلال در هماهنگی، قدرت،حس و تعادل بیماران مبتلا به ام اس میشود. به همین دلیل اختلال تعادل تاثیر منفی بر انجام فعالیتهای روزمره، مشارکت و کیفیت زندگی فرد می گذارد. سیستم تعادلی با حفظ مرکز ثقل بدن در محدوده سطح حمایتی ( BOS ) پوسچر بدن را در سطح حمایتی کنترل میکند و مانع از برهم خوردن تعادل و افتادن فرد میشود. سیستم های بینایی،حسی پیکری و وستیبولار،اطلاعات مورد نیاز را در خصوص موقعیت بدن در فضا فراهم می کنند. داده های حسی پردازش و یکپارچه سازی می شوند تا پاسخهای حرکتی مناسب برای حفظ تعادل ایجاد کنند. تغییرات ایجاد شده در کنترل تعادل مراجعان ام اس ممکن است ناشی از محدودیت‌های بیومکانیکال، ناتوانی در جمع آوری اطلاعات قابلیت اطمینان سیستم های بینایی، حسی پیکری و وستیبولار یا به علت ضعف یا اسپاستیسیتی ایجاد شده در عضلات باشد.
محدودیت بیومکانیکال و اجزای اسکلتی در کاردرمانی ام اس
به منظور درک مشکل حرکتی و کنترل تعادل در بیماران ام اس، نیازمند کسب دانش پایه از ویژگی‌های مکانیکال بدن مثل ابعاد ( BOS)، وضعیت مرکز ثقل و تحرک و قدرت پلانتار فلکسور های مچ پا هستیم که این موارد به مقدار زیادی بر وضعیت ثبات بدن تاثیر می گذارد، محدودیت های بیومکانیکال مثل قد و وزن شخص بر حرکت مرکز ثقل بدن تاثیر می گذارد. حدود مرکز ثقل بدن تقریباً ۵۵ درصد از قد فرد در زمانی که ایستاده است، می باشد. میانگین وضعیت مرکز ثقل روی زمین حدود ۲۵ سانتی متر از جلوی مچ پا میگذرد. زمانی که بدن انسان بی ثبات باشد، مرکز ثقل پیرامون این وضعیت میانگین نوسان می کند. این نوسانات زمانی که چشم فرد باز است یا بر سطح سفتی ایستاده، تقریباً ۵ میلی متر در صفحه ساژیتال و ۲۵ میلیمتر در صفحه فرونتال قرار دارند.
بُعد ،شکل و ماهیت ( BOS ) به طور گسترده ای بر تعادل تاثیر می گذارد. عرض پا و محل( BOS ) به جهت و مقدار نوسان مرکز ثقل بستگی دارد. در فاز ایستاده نرمال،جهت و مقدار نوسان کوچک بوده و به میزان زیادی در جهت جلو-عقب است. در ایستادن روی یک پا،میزان نوسان بیشتر و در جهت داخلی-خارجی می باشد. افراد با مشکلات تعادل و مراجعان ام اس، تمایل به عریض کردن ( BOS ) در کارهای استاتیک و داینامیک دارند. آنها در حالتی که پاهات چسبیده باشد یا در وضعیت گردو شکستن،تعادل ضعیفی از خود نشان می دهند. به علاوه افراد دچار اختلالات تعادلی شدید،تمایل به افزایش عرض (BOS ) ، کاهش طول گام و همچنین اکستانسیون مچ ، زانو و لگن برای کاهش فاصله مرکز ثقل و( BOS ) دارند.
در وضعیت ایستاده کامل، خط جاذبه از جلوی مفاصل مچ و زانو و از پشت مفاصل لگن و از جلوی سگمانهای سینه و گردن می گذرد. این خط لزوم فعالیت عضلات را برای کنترل گشتاور بدن که به علت کشش جاذبه ایجاد می شود،خاطرنشان می کند. عضلات کاف و اکستانسور های هیپ و تنه به صورت فعالانه بدن را در وضعیت ایستاده و راست حفظ می کنند. ضعف در سایر کوه های عضلانی مثل چهار سر ران، ابداکتورهای هیپ و دورسی فلکسورهای مچ در طول فعالیت هایی مثل راه رفتن و بالا رفتن از پله ها سبب عدم تعادل فرد می شود.
اسپاستیسیتی یک علامت شایع دیگر در مبتلایان به ام اس است که در نتیجه آسیب عصبی در مسیر فیبرهای بلند ( CNS ) اتفاق می‌افتد. اسپاستیسیتی و تعادل مرتبط بوده و توسط مقیاس های کلینیکی اندازه گیری می شوند و نیاز به توانبخشی ام اس دارند. مقالات نشان داده اند که در افراد با اسپاستیسیتی متوسط، سرعت و دامنه ناحیه نوسان در صفحه داخلی-خارجی افزایش می یابد.
خستگی علامت شایع دیگر مراجعان ام اس است که بر کنترل پوسچرال تاثیر می گذارد. اگرچه با افزایش خستگی اختلالات تعادل افزایش می یابد،اما در پژوهش‌های انجام شده مراجعان ام اس افزایش خستگی را قبل از افتادن گزارش نکرده‌اند و ارتباطی بین خستگی و خطر افتادن یافت نشده است. به علاوه در مراجعان ام اس با سطح آسیب به متوسط،با وجود اینکه شرکت‌کنندگان میزان خستگی بیشتری در ساعات بعد از ظهر تجربه می کنند،در تعادل آنها به هنگام ایستادن، بین صبح و عصر تفاوتی وجود نداشته است.
استراتژی های حسی در کاردرمانی ام اس
به منظور حفظ تعادل، سیستم عصبی مرکزی بدن می بایست بتوانند حرکات و پوزیشن بدن را درک کند. این هدف به وسیله موارد زیر به دست می آید: 1 – توانایی گیرنده های بدن در جمع‌آوری اطلاعات حسی پیکری، وستیبولار 2- توانایی ( CNS) در انتخاب و یکپارچه سازی اطلاعات قابل اطمینان در مورد وضعیت بدن در فضا و وضعیت آن نسبت به محیط خارج بدن.
اختلالات تعادل در مبتلایان به ام اس می تواند منجر به کاهش توانایی گیرنده های بدن برای جمع آوری اطلاعات یا عدم توانایی ( CNS ) برای تفسیر صحیح آن اطلاعات شود. سیستم سوماتوسنسوری از چندین گیرنده تشکیل شده ( دوک عضلانی،گیرنده های سطحی و مفصلی) که به ( CNS ) اجازه کنترل وضعیت سگمانها، حرکات و نیروهای داخلی و خارجی عمل کننده بر بدن را میدهد. سیستم وستیبولار در خصوص نیروهای اینرسی و وضعیت و حرکت سر نسبت به جاذبه اطلاعات مورد نیاز را فراهم می کند. اطلاعات وضعیت ثبت نسبت به تنه نیز از طریق گیرنده های عمقی گردن فراهم می شود. در نهایت داده‌های بینایی اطلاعاتی در مورد وضعیت و حرکت سر و چشم ها نسبت به محیط اطراف ارائه می‌دهند.این داده ها همچنین اطلاعاتی در خصوص بلندی و ارتفاع اشیا موجود در محیط بیرونی نسبت به زمین فراهم می کنند که منجر به افزایش درک فرد از جهات و راستای اشیا می شود. به نظر میرسد افراد در برهم خوردن تعادل بر روی سطح حمایتی، در ابتدا از سیستم حس عمقی برای برقراری تعادل استفاده می کنند و در شرایط ایستادن در وضعیت قائم روی یک فوم، داده های حسی پیکری قابل اطمینان کمتری دارند و فرد بیشتر به اطلاعات بینایی-وستیبولار تکیه می کند.
در پژوهشی که با استفاده از ثبات سنج بر کارایی سیستم های حسی و استراتژی های حسی در مراجعان ام اس انجام شده است، کاتانئو و همکارانش نشان دادند که هنگام تغییر داده های حسی (مثلاً زمانی که چشم هایشان را می بندند و یا پرده های فومی شکل زیر پا می گذارند)در استراتژی های حسی بیش از ۵۰ درصد از مبتلایان به ام اس اختلال به وجود می آید.یافته های این پژوهش حاکی از آن است که مشکل این افراد در تغییر از سرنخ های بینایی به سرنخ های حسی پیکری و وستیبولار است. همچنین نشان دهنده این نکته است که افراد مبتلا به ام اس زمانی که تنها یک سرنخ حسی در دسترس داشته باشند، در استفاده از اطلاعات وستیبولار و حفظ تعادل دچار مشکل میشوند. زمانی که بسته حمایتی به صورت ناگهانی برای این مراجعان حرکت کند،پاسخهای پوسچرال اتوماتیک بدن با تاخیر انجام میشود و این افراد دچار مشکل می شوند. این مطالعات همچنین بین پاسخ های پوستر آل تاخیری و تأخیر در هدایت حسی پیکری نخاع ارتباطاتی یافته اند (که به وسیله کمون پتانسیل برانگیخته حسی پیکری اندازه گیری می شود). بر این اساس درگیری احتمالی شبکه حسی پیکری با درک نادرست سگمان های بدن و پاسخ های حرکتی ناکافی یا تاخیری مرتبط میباشد.
استراتژی های حرکتی و سینرژی ها در کاردرمانی ام اس
بدن انسان زنجیره ناپایداری از سگمان ها است که به وسیله مفاصل مرتبط شده‌اند. به منظور حفظ تعادل ایستاده، ( CNS ) باید استراتژی های حرکتی را برای کنترل این سگمان ها به کار گیرد. 3 استراتژی متفاوت در این خصوص تعریف شده که عبارتند از استراتژی مچ، استراتژی هیپ و استراتژی گام برداشتن.
استراتژی مچ: استراتژی مچ به وسیله حرکات پاندولی شکل حول مفصل مچ به وجود می آید.این استراتژی معمولاً در طول فعالیت های روزمره اتخاذ نمی‌شود و عمدتاً زمانی که فرد روی یک سطح سفت با مرکز ثقل نزدیک به ( BOS ) قرار گرفته استفاده می شود. در این استراتژی،فرد از نیروهای سطح موج برای حفظ مرکز ثقل درون ( BOS ) استفاده میکند.حرکت پاندولی شکل کاملاً کوچک بوده و با چشم قابل دیدن نمی باشد. از آنجایی که استراتژی مچ نیاز به سطح حمایتی و تولید نیروی کافی در مچ دارد، افراد مبتلا به ام اس که ضعف دو طرفه پلانتار فلکسور های مچ و حس عمقی آسیب دیده دارند،ممکن است این استراتژی را به سختی انجام دهند.
استراتژی هیپ: این استراتژی از نیروهای برشی برای حفظ مرکز ثقل بدن در( BOS ) استفاده میکند،که به وسیله خم شدن زیاد هیپ و در نتیجه پوزیشن دهی مجدد مرکز ثقل بدن تعریف می شود. این استراتژی عمدتاً در حالت بی ثباتی و در یا زمانی که ( BOS ) کوچک شده باشد،مورد استفاده قرار می گیرد. استراتژی هیپ نیازمند حرکات سریع سگمان های محوری به جمع‌آوری اطلاعات بینایی- وستیبولار قابل اطمینان می باشد. بنابراین استفاده از این استراتژی می‌تواند برای مراجعان ام اس که دچار اختلالات وستیبولار هستند،مشکل باشد. این استراتژی گاهی در افراد با ضعف عضلات دیستال و در کسانی که اختلالات مخچه ای دارند،دیده می شود. در مراجعان مخچه ای اصلاح پوسچر به میزان زیادی در ناحیه لگن صورت میگیرد و همچنین لرزش تنه و سر قابل مشاهده است.
استراتژی گام برداشتن: استراتژی گام برداشتن حرکت سریع اندام تحتانی در جهت حرکت مرکز ثقل می باشد. برخلاف استراتژی هیپ و مچ که تمایل به حفظ مرکز ثقل درون ( BOS ) دارند این استراتژی مکان ( BOS ) را تغییر میدهد و تا زمانی که تعادل را بازگرداند،مرکز ثقل در حال جابجا شدن است. زمانی که مرکز ثقل دچار عدم ثبات شده یا تقریباً خارج از ( BOS ) قرار میگیرد،از این استراتژی که نیازمند حرکات سریع اندام تحتانی و تصحیح وضعیت است،استفاده میشود. در نتیجه ضعف فلکسورهای هیپ پ اسپاستیسیتی عضلات کاف،اعتبار این استراتژی ها کاهش می یابد. افراد مبتلا به ام اس به میزان بیشتری به این استراتژی وابسته هستند. این مراجعان،در طول استفاده از این استراتژی به داشتن گام‌های متعدد و کوتاه با افزایش فاصله بین پا ها تمایل دارند. این موارد سبب اختلال در کنترل نوسان جانبی ( داخلی_ خارجی) می شود.
کنترل شناختی
به منظور حفظ وضعیت ایستاده، سیستم عصبی مرکزی باید خطرات محیطی را ( برای انتخاب پاسخ حرکتی مناسب) در نظر بگیرد. در افراد سالم جمع آوری اطلاعات،تفسیر و واکنش با هم کار می‌کنند،تا تعادل بتوانند با حداقل توجه هوشیارانه حفظ شود. این فرآیند اتوماتیک نیازمند منابع شناختی و درگیری نواحی مغزی است. فرضیه حاضر بیان میکند که ( CNS ) اطلاعاتی را که از تجارب گذشته فراگرفته شده،برای اصلاح وضعیت عصبی-حرکتی و ایجاد پاسخهای پوسچرال استفاده میکند،و سبب پیش بینی خطرات احتمالی از دست دادن تعادل و در نتیجه به حداکثر رسیدن پاسخهای پوسچرال در شرایط محیطی میشود. بعد از آسیب به ( CNS ) در ام اس،نیاز بیشتری به کنترل شناختی و اراده ای برای حفظ تعادل وجود دارد. این افزایش کنترل شناختی نیاز به مهارت های حل مسئله،حافظه و توجه مناسب را افزایش میدهد.مطالعات بیان می‌کنند که ۴۳ تا ۴۵ درصد مبتلایان به ام‌اس دچار نقص های شناختی در حیطه‌های توجه،پردازش اطلاعات،سرعت،حافظه کاری حافظه بینایی – فضایی و عملکرد اجرایی هستند که همه این موارد به عنوان فاکتورهای خطر افتادن تعریف شده‌اند. اخیراً عملکردهای شناختی سطح بالاتر با تمرکز بر کنترل تعادل،مورد بررسی قرار گرفته اند. محققان سرعت راه رفتن و دیگر متغیرهای راه رفتن شرکت کنندگان را در یک یا دو تکلیف ارزیابی کردند. در شرایط تکلیف دوگانه افراد باید در حین شمردن ترتیبی اعداد راه می رفتند و نیاز بود تا هر ترتیب به یک شکل تکرار شود. در مقایسه با گروه کنترل،مبتلایان به ام اس تی جلساتی که تکالیف دوگانه بود،کاهش بیشتری در سرعت راه رفتن نشان دادند، 3 فرضیه برای کاهش سرعت مطرح شد:
اختلال عملکرد حسی-حرکتی در افراد مبتلا به ام اس منجر به کنترل آگاهانه تکالیفی میشود که نیاز به توجه دارند. اما از آنجایی که سیستم حافظه کاری ظرفیت محدودی دارد،تکالیف دوگانه سبب کاهش توجه ای می شود که به کنترل حرکت اختصاص داده شده،و در نتیجه در عملکرد اختلال ایجاد می شود.
به علت این که حافظه کاری در مبتلایان به ام اس کاهش می یابد.
نقص‌های توجهی منجر به مشکل در کنترل همزمان کارها می شود.
جهت یابی فضایی
اصطلاح «جهت یابی فضایی» به توانایی افراد برای تشخیص صحیح وضعیت سگمان های بدن در فضا و ویژگی های فضایی محیط اطلاق میشود. به منظور حفظ تعادل،باید اطلاعات حسی چند وجهی یکپارچه شده و مرتبط با تکلیف،تفسیر شوند. استراتژی های حسی-حرکتی و پردازش های شناختی در این ائتلاف درگیر شده و توانایی جهت یابی را فراهم می کنند. افرادی که سیستم حسی مناسبی دارند ولی در جهت یابی فضایی دچار مشکل هستند،گیج به نظر می رسند.دانش محدودی در مورد این جنبه از تعادل در افراد مبتلا به ام اس وجود دارد.
ارزیابی آسیب های ایجاد شده برای فرد توسط دکتر ام اس
جزء نهایت درمان ارزیابی آسیب‌های فرد است. دامنه حرکتی، اسپاستیسیتی و ترمور ارزیابی میشود تا تاثیری که بر توانایی شخص جهت انجام استراتژی‌های حسی-حرکتی و ظرفیت تعادل در زندگی روزمره می گذارد،مشخص شود. قدرت عضلات به وسیله ارزیابی دستی عضلانی یا ابزارهای ایزوکینتیک ارزیابی می شود،در حالیکه اسپاستیسیتی معمولاً به وسیله مقیاس آشورث یا مقیاس اسپاستیسیتی ام اس سنجیده می شود.
کاردرمانی ام اس در منزل
یکی دیگر از خدمات مرکز کاردرمانی ام اس در تهران دکتر صابر خدمات کاردرمانی در منزل برای بیماران ام اس می باشد که به صورت کاملا تخصصی و با استفاده از امکانات و تخصص کاردرمانان با تجربه مرکز ارائه می شود. تمرینات تعادلی، تقویت عضلات، بهبود مهارت های حرکتی و هماهنگی حرکتی از نمونه تمرینات ارائه شده در کاردرمانی در منزل است.
سوالات متداول:
1-کاردرمانگر چه نوع ارزیابی‌هایی برای بیمار ام‌اس انجام میدهد؟
ارزیابی‌ها شامل بررسی قدرت عضلانی، دامنه حرکتی، مهارتهای ظریف دستی، تعادل، هماهنگی، خستگی، شناخت، بینایی، الگوی خواب، و توانایی انجام فعالیتهای روزمره مانند شستن ظرف یا استفاده از تلفن است. همچنین ابزارهایی مانند تست‌های عملکردی (مثلاً FIM یا 9 Hole Peg Test) استفاده میشود.
2- آیا کاردرمانی می‌تواند به خستگی (Fatigue) بیماران ام‌اس کمک کند؟ چگونه؟
بله. کاردرمانی با آموزش روشهای مدیریت انرژی مانند تقسیم فعالیت‌ها، استفاده از ابزار کمکی، تغییر در سبک انجام کارها و اولویت‌بندی فعالیت‌ها، به کاهش خستگی و افزایش بهره‌وری در زندگی روزمره کمک میکند.
کاردرمانی جسمی حرکتی به درمان اختلال جسمی کودکان میپردازد. مشکلات جسمی کودکان شامل اختلالات ژنتیکی مانند دیستروفی عضلانی، آسیب های مغزی مانند فلج مغزی، اختلال حرکتی ارتوپدیک کودک می شود. همچنین اختلال جسمی کودک می تواند به علت تاخیر حرکتی در رشد کودکان اتفاق بیافتد. مرکز توانبخشی دکتر صابر در زمینه کاردرمانی جسمی کودکان به ارائه تمرینات تخصصی کاردرمانی حرکتی توسط متخصصین مجرب کاردرمانی می پردازد. بهبود اختلالات جسمی و حرکتی می تواند در استقلال فردی کودک و پیشرفت تحصیلی او نقش بسزایی داشته باشد.
اختلال جسمی اکتسابی شامل نقص عضو، ضربه مغزی و آسیب های مغزی، تومورهای مغزی و نخاعی و…
تمرینات کاردرمانی جسمی حرکتی درشت اندام تحتانی
در این بخش تمرینات هماهنگی حرکتی مربوط به اندام تحتانی یا پاها ارائه شده است این تمرینات مربوط به کسانی است که از ضعف شدید هماهنگی عضلانی رنج می برند و نمی توانند حرکات دست ها و پاها را همزمان با یکدیگر هماهنگ کنند یا افرادی که هماهنگی عضلانی آنها در پاهای شان ضعیف تر از دست هایشان می باشد.
در این بخش نیز فقط تعداد محدودی تمرین جهت بهبود اختلال جسمی حرکتی بیان شده و باید مانند بخش قبل عمل گردد.
مراجعه کننده در جا می زند(یعنی پاها را یکی در میان به زمین می کوبد).
مراجعه کننده پاها را به اندازه عرض شانه باز می کند و پاها را یکی در میان جمع کرده و به یکدیگر میزند.
مراجعه کننده پاها را یکی یکی از ران خم می کند و بالا می آورد (حدود ۹۰ درجه)
تمرینات دو اندام جهت بهبود مشکلات جسمی کودکان
کودک با اختلال جسمی با پاهای جفت ایستاده و پای چپ را مانند رقص کردی جلو آورده و سپس زانوی پای راست را خم کرده و به باسن میزند همزمان هر دو دست را با حرکت هرپا تا عرض شانه از پهلو بالا می آورد.
همانند تمرین بالا میباشد با این تفاوت که دستها تا عرض شانه باز هستند و با خم شدن هر زانو به داخل شکم به سمت کنار بدن (پهلو) به صورت متناوب برای حرکت می کنند.
کودک با مشکلات جسمی پاها را به اندازه عرض شانه باز می کند دستها را کنار بدن قرار می دهد سپس یک پا و دست سمت راست را ۹۰ درجه داخل شکم و بدن خم می کند و همزمان دست دیگر را در حالی که کنار بدن است با کمی خم کردن تنه به طرف چپ در کنار پا به سمت زانو حرکت میدهد و تمرین را برعکس انجام میدهد.
مراجعه کننده پاها را باز میکند سپس دولا شده و به ترتیب دست چپ را به قوزک راست و دست راست را به قوزک چپ میزند.
کودک با اختلال جسمی یک پا را جلو و پای دیگر را عقب می گذارد سپس دولا شده و زیر ران پای جلو گذاشته شده،دست میزند و بعد دست ها در راستای شانه در پهلو قرار میدهد.
در تمرین قبل می توان پاها را عقب جلو نگذارد (در یک راستا) و به جای ثابت نگه داشتن یکی یکی از آنها را جلو بگذارد و زیر آن ها دست بزند.
مراجعه‌کننده یک پا را جلو و یک پا را عقب می‌گذارد و دستها را از پهلو باز کرده و در راستای شانه قرار می دهد سپس پای جلویی را ثابت نگه میدارد و پای عقبی را جلو می آورد و با جلو آوردن هر پا دستها را به حالت دست زدن جلو می آورد.
مانند تمرین قبل است فقط یک دست و یک پا حرکت می کند نه هر دو دست،دست دیگر کنار پهلو ثابت است.
مانند تمرین (فوق) است با این تفاوت که حرکت دست و پا برعکس می باشد بدین معنی دست رو به پایین حرکت میکند و پا رو به بالا حرکت میکند.
در حالت ایستاده تا ها عقب-جلو می باشند و سپس با عقب جلو گذاشتن پاها و دستها را با پای هم آن طرف عقب و جلو می برد.
پاها را اندازه عرض شانه بازکرده و پاها را از قوزک به یکدیگر میزند و همزمان با هر دو دست که بالای سر قرار دارند و در طرف چپ و راست دست میزند،بهتر است با خوردن هر پا به قوزک پای دیگر،در همان طرف دست بزند.
از کودک با اختلال جسمی حرکتی بخواهید ملق بزند،جهت آموزش از مراجعه کننده به خواهید چهار دست و پا شود و گردن را تا جایی که می‌تواند به سمت داخل شکم خم کند و ثابت نگه دارد و بعد زانوها را از روی زمین بلند کند و با پنجه به جلو بیاید تا ملق بزند.بهتر است هنگام چرخیدن سر زیر تنه نباشد بلکه با خم شدن به یک طرف روی بغل گردن غل خورد. کودکان با اختلال حرکتی عضلانی به شدت در انجام و رعایت این موارد مشکل دارند.
کودک با مشکلات جسمی پاها را به صورت ضربدری جلو می‌آورد یعنی هر پا که جلو می‌آید در سمت خارجی پای دیگر قرار می گیرد و دستها عکس مسیر حرکت پا در طرف مقابل به یکدیگر می خورند (یا دست می زنند).
در تمرین فوق می توان جهت راحتی تمرین در همان طرفی که پا حرکت کرده است و در همان سمت قرار گرفته است دست زد.
در تمرین قبل دست ها به صورت متناوب از پهلو باز میشوند.
مانند تمرین بالاست فقط حرکت دست ها فرق می کند بدین صورت که دست ها در راستای شانه یکی از آرنج ها خم شده روی سینه قرار میگیرد و دست دیگر با آرنج باز به صورت صاف و کشیده کنار بدن قرار می گیرد. جهت راحتی و زیبایی تمرین بهتر است و زمانی که پا به سمت چپ حرکت می کند آرنج دست راست صاف باشد و آرنج دست چپ خم شود.
در کاردرمانی جسمی پاها را عقب جلو می گذارد سپس مانند مشت زدن در ورزش های رزمی،دست سمت پایی که رو به جلو حرکت می کند مشت میزند و دست دیگر کنار پهلو قرار میگیرد حرکت پاها و دستها باید همزمان باشند و جای پاها و دستها به صورت متناوب عوض میشوند. جهت زیبایی و قشنگی تمرین بهتر است دستی که مشت میزند کف دستان رو به زمین باشد و دستی که کنار پهلو مشت شده است کف آن رو به بالا باشد.
مانند تمرین (فوق) می باشد با این تفاوت که حین مشت زدن پای سمتی که مشت میزند یک قدم رو به جلو حرکت می کند و پایین دیگر فقط به عنوان تکیه گاه عمل می کند ولی دست پای تکیه گاه مشت میزند.
در کاردرمانی اختلال جسمی پاها را عقب و جلو می گذارد و به صورت ریتمیک بدونه تغییر دادن مکان پاها با حرکت دادن لگن (انتقال وزن رو به جلو)پاشنه پای عقبی را بلند کرده سپس پاشنه را روی زمین می‌گذارد و پنجه پای جلویی را بالا آورد در این هنگام دستها از پهلو کنار شانه باز شده اند و هر بار که پاشنه بلند می شود و بدن رو به جلو حرکت می کنند آنها نیز جلو آمده و جلوی صورت با آرنج صاف به یکدیگر می خورند.
در تمرین قبل دستها کنار پاها هستند و به صورت ریتمیک دائماً باز و بسته می شوند.
پاها کمی بیشتر از عرض شانه باز می شوند و یا بلند شدن پاشنه پای چپ بدن مقداری روی پنجه پا چرخیده و به سمت راست متمایل میشود در این هنگام دست چپ نیز به سمت چپ حرکت کرده یک لحظه در راستای شانه راست قرار میگیرد و برمی گردد.
همان تمرین قبل است با این تفاوت که هر دو دست به سمت راست حرکت کرده و سپس حرکت را برعکس می کنیم.
کاردرمانی جسمی حرکتی در این تمرین یک پا را جلو آورده و روی زمین گذاشته نمی شود در همان موقع پایی که روی آن تکیه کرده اید را خم و راست می کنید و با هر خم کردن پا دست ها در جلوی صورت به یکدیگر می خورند و این تمرین فشار زیادی را به زانوی پای تکیه گاه وارد می کند و در صورت داشتن آرتروز حاد یا شدید از انجام دادن آن خودداری کنید در ضمن این تمرین باعث تقویت مناسب عضلات زانو و لگن می گردد.
پاها کمی بیشتر از عرض شانه باز میشوند و مراجعه‌کننده دولا شده و پشت مچ هر پا به صورت متناوب دست میزند.
کودک با مشکلات جسمی حرکتی با پاهای جفت شده می ایستد و دستها را بالای سر با آرنج صاف قرار می دهد سپس پای راست را از پهلو (بدون اینکه با زمین تماسی داشته باشد یعنی از کنار باز شده و روی زانو قرار نمی گیرد) حرکت می دهد و هر دو دست از پهلو به سمت راست با آرنج صاف به سمت راست و به سمت پای راست خم می شوند،حرکت را به صورت متناوب عوض میکند. این تمرین فوق العاده سخت می باشد.
کودک با اختلال جسمی درجا میزند دستها در جلوی صورت،به صورت صاف و کشیده قرار میگیرد و در حین درجا زدن مراجعه کننده مچ دست ها را بدون حرکت دادن شانه به سمت پایین و بالا حرکت می دهد بهتر است دست ها مشت نباشند.
یکی از مشکلات شایع در کودکان مشکلات حرکتی می باشد. مشکلات حرکتی به دلایل مختلف در کودکان رخ می دهد. اختلالات حرکتی مختلف نظیر فلج مغزی، مشکلات ارتوپدیک مانند پا پرانتزی، در رفتگی لگن، بد فورمی های ستون فقرات همه از دلایل مشکلات حرکتی کودکان می باشد. از دیگر موارد قابل ذکر تاخیر رشد حرکتی کودکان است که موجب تاخیر در راه رفتن در کودک می گردد. مرکز کاردرمانی دکتر صابر به صورت تخصصی به بررسی مشکلات حرکتی نوزادان و ارائه تمرینات مناسب بر روی مشکل حرکتی کودکان فعالیت می نماید.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
مشکلات حرکتی چیست و شدت آن چگونه مشخص میشود؟
سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت(Gross Motor Function Classification System ) یا ( GMFCS ) روشی است که غالباً کاردرمانگران برای توصیف عملکردی حرکات درشت کودکان فلج مغزی از آن استفاده می کنند. در این سیستم اختلال حرکتی کودک در پنج سطح تعریف شده و به طور خاص روی توانایی ها و محدودیت های کودک در سه حوزه نشستن،ایستادن و راه رفتن تاکید می گردد.
سطح یک ( GMFCS ): کودک در منزل،مدرسه،بیرون منزل و اجتماع قادر به راه رفتن است. او می تواند بدون استفاده از نرده از پله ها بالا برود. کودک مهارت های حرکتی درشت از قبیل دویدن و پریدن را انجام می دهد ولی در سرعت حرکت،تعادل و هماهنگی حرکت مشکل دارد.
سطح دو ( GMFCS ): کودک در اکثر محیط ها قادر به راه رفتن است. او با گرفتن نرده از پله ها بالا می رود. او ممکن است در راهپیمایی های طولانی دچار مشکل شده و هنگام راه رفتن روی زمین های ناهموار،سراشیبی ها،جاهای شلوغ یا فضاهای تنگ و محدود نیز دچار مشکلات تعادلی گردد. کودک مسافت‌های طولانی را با کمک دیگران یا با استفاده از وسایل (عصا و واکر) و تجهیزات کمکی چرخدار می‌پیماید.این کودکان برای انجام دادن مهارتهای حرکتی درشت مانند دویدن و پریدن از حداقل توانایی برخوردار هستند.
سطح سه ( GMFCS ): کودک در اکثر فضاهای خانگی و داخل ساختمان با استفاده از ویلچر و واکر قادر به راه رفتن هست. او تحت نظارت و یا با کمک دیگران می تواند با گرفتن نرده از پله ها بالا برود. کودک مسافت های طولانی را با کمک وسایل کمکی چرخدار پیموده و ممکن است در مسافت های کوتاه خودش آن وسیله (ویلچر یا واکر چرخدار) را به جلو براند.
سطح چهار ( GMFCS ) : کودک در اکثر اماکن و فضاها برای جابجایی نیاز به تجهیزاتی دارد که یا با کمک دیگران(هل دادن)؛حرکت داده می شود و یا با استفاده از بطری کار می کنند. او ممکن است در داخل منزل با کمک دیگران،با استفاده از وسایل کمکی (ویلچر) باتری دار،و یا واکر های مخصوصی که کودک را به خوبی حمایت می‌کنند،قدم بردارد. او می‌تواند با کمک ویلچرهای دستی یا باطری دار در مدرسه،فضاهای بیرون و در اجتماع حضور پیدا کند.
سطح پنج ( GMFCS ): کودک در تمامی فضاها و اماکن با کمک دیگران و نیز با استفاده از ویلچر دستی جا به جا می شود. توانایی این کودکان برای حفظ وضعیت های ضد جاذبه سر و گردن (مانند گردن گرفتن و کنترل سر) و نیز کنترل حرکات دست ها و پاها محدود است.
مشکلات حرکتی نوزادان
بررسی دقیق روند رشد نوزاد از این نظر بسیار حائز اهمیت می باشد که هر گونه تاخیر حرکتی در رشد کودک می تواند نشانه مشکلات حرکتی یا اختلالات رشد روانی در آینده نوزاد باشد. به همین علت تشخیص مشکلات حرکتی نوزاد توسط دکتر تاخیر حرکتی و برطرف نمودن آن ها در بهبود رشد حرکتی مناسب نوزادان نقش اساسی دارد. کاردرمانی جسمی در نوزادان به صورت تخصصی به درمان مشکلات حرکتی نوزادان می پردازد.
تمرینات کاردرمانی برای مشکل حرکتی کودکان
در اینجا به ارائه تمریناتی در جهت بهبود مشکلات حرکتی در کودکان می پردازیم که والدین نیز می توانند در منزل با فرزندان خود انجام دهند. هماهنگی حرکتی موجب بهبود مشکلات حرکتی کودکان می گردد. این امر نیاز به تکرار و تمرین فراوان دارد.
کودک با مشکلات حرکتی یک پا را جلو و پای دیگر را عقب قرار می دهد و دست مقابل پایی را که عقب قرار گرفته است را بالا نگه میدارد و سپس پای عقبی را از زانو خم کرده و بالا می آورد و همزمان دست مقابل را نیز پایین آورده و به زانوی پای مقابل میزند و پس از اصابت دست به زانو سریعاً پا به عقب برگشته (به حالت اولیه) و بالای سر قرار می گیرد و حرکت را به صورت پشت سر هم تکرار می کند. در این تمرین باید بعد از چند بار تکرار جای پاها عوض میشود.
کودک با مشکل حرکتی یک پا را جلو و پای دیگر را عقب قرار می دهد و زیر هر ران که خم می شود یکبار دست میزند (رسیدن دست ها به یکدیگر کفایت میکند.)
تمرین فوق را در حالیکه پاها در در راستای (عقب جلو نباشند) یکدیگر هستند را انجام دهد. در حالیکه ایستاده پاها را از ران خم می کند و زیر هر ران که خم می شود یکبار دست میزند (رسیدن دستها به یکدیگر کفایت می کند.)
کودک با مشکلات حرکتی در حالی که یک پا را عقب می گذارد،همزمان دست طرف مقابل را از جلوی سینه تا ۹۰ درجه بالا ( flex ) می آورد و سپس حرکت را برعکس می کند.
کودک با مشکلات حرکتی می ایستد پاهایش را شبیه رقص کردی یکی یکی در حالی که زانو ها صاف هستند با خم کردن رانها جلو می دهد و همزمان در جلوی بدن دست ها را به هم نزدیک و دور می کند،دست ها بهتر است نبرد درجه پا عرض شانه باز ( flex ) شده باشند و در جلوی بدن به یکدیگر نزدیک شوند.
کودک با مشکلات حرکتی می ایستد و سپس پاها را یکی یکی به سمت عقب بدن حرکت میدهد (پشت بدن می گذارد) در این حرکت نیز باید زانوها صاف و حرکت از ران صورت گیرد جهت راحتی و زیبایی تمرین بهتر است هنگام عقب گذاشتن پاها فقط پنجه یا نوک انگشت شست روی زمین قرار گیرد و همزمان با حرکت پاها دستهایی که به اندازه ی 90 درجه بالا آمده ( flex ) و در جلوی قفسه سینه (صورت)قرارگرفته‌اند به سمت عقب تا راستای شانه یا کمی عقب تر حرکت می کنند.توصیه میشود به این عقب رفتن یک پا دستها رو به عقب بیایند و برعکس.
کودک با مشکلات حرکتی در حالی که پاها جفت هستند،دست و پای یک طرف را همزمان از پهلو دور ( abd ) می کند و دوباره آن را سر جای اولیه قرار میدهد و سپس از طرف دیگر را دور میکند.
کودک با مشکل حرکتی در حالی که دستها و پاها در حالت ایستاده کنار بدن میباشند،سپس یک دست به همراه پای مخالف را از پهلو دور ( Abd ) می کند و پس از برگرداندن اندامهای حرکت کرده و به جای اولیه،اندامهای دیگر را به همین صورت حرکت میدهد. در صورتیکه مراجعه کننده نمی تواند این تمرین را انجام دهد می تواند این تمرین را در یک دست و پای مخالف چند بار تمرین کند سپس سراغ بخش دیگر برود.
کودک با مشکلات حرکتی بخواهید پاها را کمی بیشتر از عرض شانه باز کند سپس خم شود و دست راست را به قوزک داخلی پای مخالف بزند و دست دیگر نیز باید به سمت بالا حرکت کند و یک زاویه ۱۸۰ درجه با دستی که به قوزک برخورد می کند پیدا کند و سپس حرکت را برعکس کند.
در وضعیت تمرین بالا بعد از اصابت هر دو دست با پای مخالف،دست ها در وسط هر دو پاها به زمین میخورد و بعد کمر را صاف میکند و بایستد. این تمرین ۴ مرحله دارد.
کودک با مشکل حرکتی می ایستد پاها را به اندازه عرض شانه باز می کند سپس پاها را یکی یکی از زانو خم کرده و به باسن میزند و همزمان دست ها را با هم از آرنج خم می کند.
کودک با مشکلات حرکتی می ایستد پای راست را از بغل به اندازه یک عرض شانه باز می کند و پای چپ را به پای راست میزند دوباره پای راست را باز میکند و با پای چپ دوباره به پای راست میزند به عبارت دیگر به اندازه دو قدم از پهلو به یکدیگر حرکت می کند. در انتها دوباره دو قدم به همان صورت،برمیگردد. در تمام مراحل فوق نیز باید دست ها را از آرنج بدون وقفه خم کند،این تمرین جز تمرینات سخت میباشد.
در تمرین فوق دستها کودک کنار بدن می باشند و با هر قدم همزمان از پهلو باز می شوند.
در تمرین فوق زمانی که مراجعه کننده به کنار میرود دست ها از پهلو باز میشوند و زمانی که به وسط می آید دست ها همزمان جلو بیایند این تمرین فوق العاده سخت میباشد.
نتیجه‌گیری:
در این مقاله که به بررسی مشکلات حرکتی کودکان در وب‌سایت دکتر مهدی صابر پرداخته شده است، میتوان نتیجه‌گیری کرد که اختلالات حرکتی مانند اختلال هماهنگی رشدی، مشکلات در راه رفتن، دویدن یا استفاده از اندام‌ها، نشان‌دهنده ضعف در فرآیندهای برنامه‌ریزی عصبی–عضلانی و ادراک حسی هستند. مهمترین پرسشی که مطرح میشود این است که آیا والدین و متخصصان به این ضعف‌ها توجه کافی دارند. کاردرمانی تخصصی با ترکیب تمرینات هماهنگی حسی-حرکتی و تقویت عضلانی می‌تواند بهبود چشمگیری ایجاد کرده و سبب افزایش استقلال کودک در زندگی روزمره شود. تمرینات ساختاریافته مانند فعالیت با توپ، مسیرهای مانع، تمرینات ریتمیک و تمرینات تعادلی، در کنار بازخورد مناسب محیطی، نقش زیادی در شکل‌دهی مسیرهای عصبی و ایجاد تعادل حرکتی دارند. تشخیص به‌موقع و ارزیابی دقیق، نقطه شروع این مسیر درمانی است. استفاده از آزمون‌هایی مانند ارزیابی نورولوژیک و تست MMT به متخصص کاردرمانی کمک میکند تا وضعیت عضلات، عملکرد اجزای حرکتی و تعامل بین حس و حرکت را بررسی کرده و مسیر درمانی مناسب را طراحی کند. تمرینات باید مرحله‌ای باشند؛ یعنی ابتدا ضعف در مهارتهای پایه مانند راه رفتن یا دویدن اصلاح شود و سپس تمرینات حساس به هماهنگی و ریتم ارائه شوند. هرگونه تاخیر در تشخیص یا مداخله می‌تواند مشکلات ثانویه‌ای مانند کاهش اعتماد به نفس، اختلال در یادگیری یا تن‌زنی عضلات ایجاد کند.
همچنین همکاری خانواده در اجرای منظم تمرینات طراحی‌شده توسط کاردرمانگر اهمیت زیادی دارد. والدین باید آموزش ببینند تا تمرینات را با علاقه و پیوستگی انجام دهند. مقاله نشان داد تمرین منظم، ارزیابی مستمر و تنظیم مرحله‌ای برنامه‌ها، همراه با پشتیبانی عاطفی و محیطی، می‌تواند پیامدهای مثبت گسترده‌ای داشته باشد. در نهایت درخواست است که مخاطبان با دقت بیشتری به نشانه‌های اولیه ضعف حرکتی توجه کرده و برای شروع سریع مداخله به کلینیک‌هایی مانند مرکز دکتر صابر مراجعه نمایند.
سوالات متداول:
1-آیا مشکلات حرکتی می‌تواند موقتی باشد؟
در برخی موارد ضعف عضلانی ناشی از بی‌تحرکی یا بیماریهای کوتاه‌مدت موقتی است، اما اختلال هماهنگی رشدی معمولاً نیازمند ارزیابی و تمرین ساختاریافته برای اصلاح و بهبود است
2-چه علامت‌هایی نشان میدهد کودک نیاز به ارزیابی هماهنگی حرکتی دارد؟
اگر کودک در راه رفتن، دویدن، گرفتن توپ، استفاده از قیچی، پوشیدن لباس یا انجام فعالیتهای مشابه دچار مشکل است، نیاز به ارزیابی تخصصی برای تشخیص اختلال هماهنگی حرکتی دارد.
در توضیح این موضوع که کاردرمانی دست چیست؟ می توان اینگونه بیان کرد که کاردرمانی دست قسمتی از خدمات کاردرمانی می باشد که بر روی مهارت های حرکتی درشت و ظریف دست تمرکز دارد. در کاردرمانی دست کودکان با ارائه تمرینات کاردرمانی دست به تقویت مهارت های هماهنگی حرکتی، نوشتن و مهارت های ریز انگشتان نظیر استفاده از ابزار های مختلف، مهارت های خود یاری کمک می کند. استفاده موثر از دست ها در فعالیت های مختلف به وضعیت بدن، مسائل شناختی، ادراک بینایی و مهارت های دستی فرد بستگی دارد. مهارت های دستی با واژه هایی مثل هماهنگی حرکتی ظریف و ظرافت به جای هم بکار گرفته می شود. در کاردرمانی دست برای نوشتن به صورت تخصصی بر روی مهارت های نوشتن کودکان و بهبود سرعت و مهارت حرکات انگشتی فعالیت می نماید. مرکز کاردرمانی دکتر صابر در زمینه کاردرمانی دست در مهارت نوشتن، الگوی مداد دست گرفتن، مهارت های دستی و هماهنگی دو طرفه، بهبود حرکات ظریف با در اختیار داشتن تیم توانبخشی مجرب مشغول به ارائه خدمات می باشد. همچنین کاردرمانی دست در نوزادان با مشکلات حرکتی،کودکان با تاخیر رشدی و کلامزی و کاردرمانی دست کودکان اوتیسم تاثیر ویژه ای بر مهارت های این کودکان دارد. در این مقاله سعی داریم شما را با کاردرمانی دست و تمرینات کاردرمانی دست برای کودکان جهت بهبود مهارت های زیر و درشت انگشتان آشنا نماییم.
کاردرمانی دست کودکان
تمرینات کاردرمانی دست برای کودکانی که دارای اختلال هماهنگی رشدی ظریف،و یا ظریف و درشت با هم هستند بسیار مناسب بوده و منجر به فعالیت تمام عضلات ظریف و عضلاتی که در حرکات ظریف نقش دارند میشوند. انجام تمرینات کاردرمانی دست و کسب مهارت در آنها به مرور زمان،سبب بهبود فعالیتهای حرکتی درشت و ظریف در انگشتان و دستان فرزند دلبند شما می شود، انجام تمرینات کاردرمانی دست در کودکان سالم و بدون اختلال باعث افزایش هماهنگی حرکتی آنها شده و در پیشرفت یادگیری و موفقیت آنها در زمینه های جسمی،هنری و فعالیت های مدرسه موثر است و باعث میشود فرد مهارت های حرکتی ظریف را بهتر و زودتر فرا بگیرد. این تمرینات به صورت یک دستی و یا دو دستی ارائه شده اند،شما میتوانید جهت راحت تر شدن تمرین،تمرین را فقط با یک دست انجام دهید و جهت سخت تر شدن تمرین،بعد از اینکه مراجعه کننده تمرین مورد نظر را در هر دست به صورت جداگانه یاد گرفت از وی بخواهید حرکت را همزمان در دو دست انجام دهد. انجام حرکت در دو دست به صورت یکسان یا برعکس بسیار سخت تر از انجام حرکات در یک دست است.
بسیاری از کاردرمانگران کسب مهارتهای دستی را وابسته به عملکرد وضعیت بدن، ادراک بینایی و شناختی می دانند، اما مهارتهای دستی نیازمند توجه و دستکاری اشیا نیز هست. مهارتهای دستی در ارتباط با حس لامسه – حس عمقی و اطلاعات بینایی شکل می گیرد. حتی کودکان می توانند این مهارت را بدون فیدبک های بینایی با تطبیق اطلاعات حسی پیکری بدرستی انجام دهند. الگو های تشکیل دهنده مهارت های دستی شامل موارد زیر است:
دستیابی( reach ): حرکت دادن بازو با حفظ ثبات شانه و حرکت دست جهت تماس با شی مورد نظر
گرفتن( grasp ): جاسازی شی در داخل دست
حمل کردن( carry ): حمل و انتقال شی در دست به محل مورد نظر
رها کردن اختیاری( voluntary release ): رها کردن ارادی شی از دست در زمان و مکان مناسب
دستکاری در داخل دست( in hand manipulation ): تنظیم موقعیت شی در دست بعد از گرفتن آن
استفاده از دو دست( bilateral hand use ): استفاده از هر دو دست برای انجام فعالیت
شرایط جامعه و مسائل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، جنسیت، نقش های مورد انتظار از فرد نقش مهمی در نوع کسب مهارتهای دستی دارد که کاردرمانگر در ارزیابی و تعیین انواع مداخله درمانی برای رفع مشکلات مربوطه، باید آن را مدنظر قرار دهد. به عنوان مثال، شما کودکی را در نظر بگیرید که به علت شرایط اقتصادی و فرهنگی خانواده به امکانات کمتری دسترسی داشته باشد، بنابر این میزان مهارت های دستی او در مقایسه با دیگر کودکان که در شرایط مناسبی بوده اند، تفاوت چشمگیری خواهد داشت و در ضمن، نوع وسایل مورد استفاده در فرهنگ ها نیز متفاوت است.
علاوه بر این سن کودک نیز در کسب مهارت ها تاثیر بسزایی دارد که وسایل و لوازم مورد استفاده شده متناسب با سن کودک، فرصت مناسبی را برای رشد مهارت های دستکاری کودک فراهم می کند. اگر چه فعالیت های مختلف و میزان دسترسی به وسایل و اشیا گوناگون در رشد مهارت های خاص لازم می باشد ولی کافی نیست چرا که نحوه بکاربردن و استفاده صحیح از اشیاء نیز مسئله ای مهم است. جهت کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به مقاله کاردرمانی کودکان در سایت ما مراجعه کنید.
تمرینات حرکتی درشت در کاردرمانی دست کودک
تمرینات این بخش برای کسانی که از ضعف شدید هماهنگی عضلانی رنج می برند و نمی توانند تمرینات پیچیده دست ها را همزمان انجام دهند بسیار سودمند است.
دستها را به صورت کشیده و صاف از جلو (در سطح ساژتیال) بالا می آورد. دست ها می توانند یکی درمیان یا همزمان بالا و پایین بروند.
دستها را از پهلو (در سطح فرونتال) صاف و کشیده بالا می آورد. در این تمرین باید مواظبت کرد دست ها به جلوی بدن (یعنی به سطح ساژینال) برنگردد.
در جلوی بدن (شکم) و پشت (کمر) به صورت ریتمیک دست بزند.
به صورت همزمان با خم کردن آرنج کف یک دست را زیر گلو روی قفسه سینه و دیگری را روی شکم بکوبد و یکی در میان جای دست ها را عوض کند،به عنوان نمونه دست راست را زیر گلو روی قفسه سینه و دست چپ را روی شکم بکوبد و بعد به صورت ریتمیک راست را روی شکم و چپ را روی قفسه سینه بکوبد.
تمرینات کاردرمانی دست کودکان در حرکات ظریف
در این بخش تمرینات کاردرمانی دست در جهت بهبود هماهنگی حرکتی در حرکات و فعالیت های ظریف ارائه شده است. انجام این تمرینات به بهبود عملکرد ظریف در دست ها کمک می کند. در تمام تمرینات زیر حرکت فقط باید در مفاصل مورد نظر و ذکر شده صورت گیرد و هر گونه حرکت در سایر مفاصل نشان دهنده ضعف هماهنگی حرکتی است.
آزمودنی در حالت نشسته یا ایستاده در حالی که دست هایش کاملا در مقابل صورتش صاف است،مچ دست را خم و راست ( flex , ext ) می کند. حرکت باید فقط در مفصل مچ صورت گیرد هرگونه حرکت در سایر مفاصل اندام فوقانی در تمرینات یک و دو نشانه ضعف هماهنگی عضلانی می باشد.
در حالت فوق آزمودنی دستهایش را به طرف چپ و راست خم ( RD , UD ) میکند. در تمرین یک و دو هیچ حرکتی در سایر مفاصل نباید صورت گیرد.
آزمودنی کف دست خود را بر روی میز می گذارد و انگشت اشاره را به صورت متناوب بر روی میز می زند.
تمرین فوق را برای سایر انگشتان دست نیز انجام دهد،در این تمرین و سایر تمرینات دست،فقط انگشت مورد نظر حرکت کند. در صورت حرکت سایر انگشتان، آزمودنی از هماهنگی پایینی برخوردار است،البته حرکت همزمان انگشت چهارم و پنجم به علت چسبیدگی زیاد تاندون هایشان به یکدیگر اشکالی ندارد.
در وضعیت بالا (تمرین ۴ ) در حالی که شست در بیرون از سایر انگشتان است آزمودنی شست را از سطح میز بلند کرده و به صورت متناوب به سطح میز می زند.
در حالت بالا (تمرین ۵) در حالیکه تمام انگشتان به یکدیگر چسبیده اند،آزمودنی انگشت شست خود را به طرف بیرون باز و بسته میکند. بلند شدن شست ناشی از ضعف و هماهنگی است.
آزمودنی تمام انگشتان را به صورت متناوب، یکی یکی بر سطح میز می زند (شبیه پیانو زدن) ضربه زدن بهتر است از طرف انگشت کوچک باشد. حرکت باید به صورت هماهنگ و ریتمیک صورت گیرد.
آزمودنی کف دست را روی میز می گذارد و انگشت اشاره را به طرف بیرون و داخل حرکت دهد،در حین این حرکت،حرکت همزمان انگشتان، مچ دست یا سایر مفاصل یا بلند شدن انگشتان اشاره از سطح میز نشان دهنده ضعف هماهنگی می باشد.
تمرین فوق (8) را برای انگشتان سوم،چهارم و پنجم نیز انجام دهد.
تمام انگشتان را به صورت همزمان و متناوب به طرفین باز بسته کند،انگشتان نباید از سطح میز بلند شوند در صورت بلند شدن نشان دهنده ضعف هماهنگی و ضعف قدرت عضلات بین استخوانی است.
آزمودنی کف دست را در حالتی روی لبه میز قرار دهد که انگشتان از اولین مفصل ( MP ) آویزان باشند و سپس انگشتان را از همان مفصل در حالی که سایر مفاصل انگشتان ( DIP , PIP ) ثابت هستند خم و راست کند و بر پشت میز بزند.
تمرین فوق را برای مفصل وسط ( PIP ) انجام دهد.
آزمودنی پشت دست را در وضعیت ( sup ) روی میز قرار میدهد و نوک انگشتان کوچک و شست را به صورت متناوب هم میزند (حرکت آپوزیشن)،همین تمرین را برای سایر انگشتان نیز انجام دهد عدم برخورد نوک انگشتان با یکدیگر یا نداشتن ریتم مناسب نشان دهنده ضعف هماهنگی می باشد.
آزمودنی نوک انگشتان را به ترتیب و سریع مانند تمرین بالا از انگشت اول تا آخر به صورت موزون به یکدیگر میزند.
در حالی که پشت دست بر روی میز است انگشتان را از محل مفصل اول انگشتان خم کند و بر روی میز بزند،مفاصل وسط و آخر انگشتان نباید خم شود.
کف دست را روی میز می گذارد و سپس به صورت متناوب کف دست را به طرف آسمان می چرخاند. حرکت باید با سرعت انجام شود،انجام همزمان هر دو دست به سخت تر شدن تمرین کمک میکند.( حرکت « sup , pro » ساعد)
مراجعه کننده یک دست را از کف و دست دیگر را از پشت روی میز می گذارد و به صورت همزمان دست ها را از ساعت می چرخاند و دستی که کف آن روی زمین است به سمت روی آسمان می چرخاند و دست دیگر برعکس حرکت می کند. ( حرکت « sup , pro » ساعد بصورت متناوب و همزمان).
دست راست را مشت کرده و دست دیگر را با انگشتان باز روی میز قرار می دهد به صورت همزمان و متناوب دستی که مچ است باز شده و دستی که باز است می گردد. جهت آسان تر شدن تمرین می توان هر دو دست را همزمان باز و بسته کرد.
مراجعه کننده آرنج اش را روی میز بگذارد کف هر دو دست را مقابل چشمانش به یکدیگر بچسباند سپس به صورت همزمان بدون اینکه کف دست ها از یکدیگر جدا شوند مچ دست ها را به طرف چپ و راست خم میکند.
در وضعیت تمرین فوق (تمرین ۱۹) در حالی که کف دست ها به یکدیگر چسبیده اند همه انگشتان مقابل یکدیگر را به صورت همزمان از یکدیگر دور کرده و به صورت همزمان به یکدیگر ضربه بزنند (یا بچسبند)،در این تمرین می توان کف دست ها را جای انگشتان از هم دور کرد و به یکدیگر ضربه زد.
در تمرین فوق (تمرین ۲۰)جهت سخت تر شدن تمرین بهتر است انگشتان یکی یکی و متناوب دور شده و سایر انگشتان به همراه کف دست به یکدیگر می چسبند.
در وضعیت تمرین های فوق ( 19- 20- 21) در حالی که تمام انگشتان و کف دست به یکدیگر چسبیده انگشتان به صورت همزمان از پهلو همه با هم از یکدیگر دور ( Add, Abd ) و نزدیک می شوند.
در وضعیت فوق ( تمرین 19 یا 22) فقط شست ها از یکدیگر دور می شوند.
در وضعیت تمرین (19) ،برعکس تمرین شماره ۱۹ سر انگشتان به یکدیگر چسبیده اند و از یکدیگر جدا نمی شوند و در عوض کف دست ها از یکدیگر دور میشوند (در این تمرین انگشتان باید از مفصل اول خم گردند.
در وضعیت تمرین ۱۹ هر دو دست همزمان در کنار هم مشت می شوند.
در وضعیت تمرین ۱۹ و برعکس تمرین ۲۵ دست ها به صورت متناوب می شوند.
در وضعیت مشابه تمرین ۱۹ دستها در حالیکه آرنجها روی میز هستند با خم و باز کردن آرنج ها به صورت متناوب روی میز مشت میزند.
در وضعیت تمرین بالا به صورت همزمان مشت میزند.
سر انگشتان شست را به یکدیگر می‌چسباند و سپس دستها را با محور سر انگشتان شست به بالا و پایین می چرخاند.
این تمرین فوق العاده سخت میباشد در وضعیت تمرین فوق (29) محور حرکت ابتدا به انگشت کوچک منتقل شده و بعد از یکدیگر دور می شوند.
مراجعه کننده در حالی که انگشتان باز هستند دست را روی میز قرار میدهد و سپس مچ را به چپ و راست حرکت می دهد. این تمرین را در حالتی که دستها مشت شده اند انجام دهد.
مراجعه کننده آرنجا و هر دو دست را در حالی که خم هستند روی میز می گذارد به نحوی که کف یک دست روی به صورت و دست دیگر پشت دست رو به صورتش باشد سپس مراجعه‌کننده شروع به چرخاندن ( حرکت « sup , pro » ) هر دو دست از ساعد میکند به نحوی که حرکت هر دو دست خلاف جهت یکدیگر باشند.
کاردرمانی دست برای نوشتن
یکی از عوامل مهم در عملکرد دست، وضعیت ظاهری و استخوان بندی آن می باشد که وجود هر گونه ناهنجاری مانند انگشت اضافه یا کم، می تواند مهارت های دستی را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین در اجرای صحیح حرکات، عملکرد صحیح و مناسب اندام فوقانی(مثلا آرنج و شانه) به همراه قدرت مناسب و تون عضلانی طبیعی لازم است.
کاردرمانان دست جهت ایجاد مهارت های دستی مناسب با سن کودک نیاز به توجه به مسائل حرکتی، مهارت های بینایی، عملکرد حس پیکری، یکپارچگی حسی، ادراک بینایی، شناختی، یکپارچگی اسکلتی، عملکرد عضلانی، فاکتورهای فرهنگی و اجتماعی دارند.
کاردرمانی جسمی حرکتی
کاردرمانی جسمی حرکتی در مهارت های دستی در کودکان با مشکلات جسمی نظیر فلج مغزی و اختلالات هماهنگی رشد حرکتی کاربرد دارد. در کاردرمانی جسمی حرکتی با انجام تمریناتی نظیر روی دست ها راه رفتن، مهارت های توپی و تمرینات هماهنگی دوطرفه دست ها به تقویت مهارت های جسمی کودکان کمک می شود. مرکز کاردرمانی دست دکتر صابر در حیطه اختلالات یکپارچگی حسی حرکتی، اختلالات یادگیری و هماهنگی حرکتی، بیش فعالی و… به بهبود مهارت های دستی کودکان، دست ورزی و استفاده از ابزار ها و دست نویسی فعالیت می کنند.
مهارت های بینایی و کاردرمانی حرکات ظریف
مهارت های بینایی نقش مهمی در رشد مهارت های دستی دارد که برای یادگیری مهارت های حرکتی جدید لازم می باشد، یک کودک یا نوزاد در حال رشد، مهارت های بینایی را با مهارت های دستی هماهنگ کرده که بعد ها هماهنگی چشم و دست با مهارت های ادراک بینایی ترکیب می شود. در حدود 4 ماهگی نوزاد شروع به حرکت دادن دست تحت کنترل بینایی می کند و برای گرفتن یک شی انگشتان را حرکت داده و تلاش میکند تا اشیا را در دست بگیرد. این روند رشد در کودکان با مشکلات حرکتی رخ نمیدهد و نیاز به کاردرمانی دست برای نوزاد می باشد. پیشرفت یکپارچگی بینایی – حرکتی تقریبا تا سن 6 ماهگی به طول می انجامد و در نهایت در سن 9 ماهگی به تکامل می رسد. همچنین بینایی برای یادگیری مهارتهای حرکتی ظریف و فعالیت هایی که نیاز به حرکات دقیق دارد، مهم است( مثلا نخ کردن مهره های کوچک، چیدن پازل و…) کاردرمانی حرکات ظریف بر روی این مهارت ها متمرکز شده است.
عملکرد حس پیکری در کاردرمانی دست کودکان
ارتیاط زیادی بین عملکردهای حس پیکری دست و مهارت های دستی وجود دارد. اگر مهارت های دستی، مناسب و صحیح باشند، نشانه عملکرد صحیح حس پیکری می باشد. اما عکس این گفته همیشه درست نیست. پس عملکرد سوماتوسنسوری مناسب، لزوما منجر به مهارت های دستی طبیعی نخواد شد. تحقیقات در این زمینه نشان می دهد، بزرگسالانی که عملکرد دستی طبیعی دارند، در منیپولیشن اشیا( دستکاری) برای حفظ ثبات و استحکام شی در دست به فیدبک های بینایی ولامسه برای پیشرفت در بسیاری از زمینه های مهارت های دستی کودکان به ویژه حرکات مستقل انگشتان و شست لازم است.
کاردرمانان دست گزارش کرده اند که در اکثر نوزادان در حدود 6 ماهگی درک لمسی و شناخت اشیا از طریق لمس شکل می گیرد و در حدود 2/5 سالگی کودک بدون دیدن، اشیایی را که قبلا دیده است و در 5 سالگی اشیایی که قبلا ندیده اند، فقط با لمس می تواند تشخیص دهد. در 6 سالگی نیز جنبه دیگری از ادراک لمسی مثل تشخیص اشیا سه بعدی و درک جهت فضایی رشد می یابد و با افزایش سن، توانایی تشخیص و تمایز تمامی مشخصات اشیا از طریق لامسه به طور کامل شکل می گیرد. اکثر کودکانی که در کنترل حرکتی انگشتان نقص دارند یا در حرکت انگشتان محدودیت دارند در درک و استفاده از اطلاعات حسی مشکلات زیادی دارند. کاردرمانی انگشت دست در حیطه تقویت حس لامسه، حس عمقی و تقویت عضلات نقش دارد. اطلاعات حاصل از لامسه برای پیش بینی مقدار نیروی لازم برای گرفتن و بالا بردن اشیا لازم است.
ارزیابی عملکرد حس پیکری در کودکانی بویژه کودکان کوچکتر و کودکان با ناتوانی دشوار است، بنابرین فرایند ارزیابی پیچیده است.
یکپارچگی حسی و کاردرمانی دست کودکان اوتیسم
مشکلات یکپارچگی حسی عبارتند از: مشکلات مربوط به ثبت حسی، بیش حسی، لمسی، تمایز لمسی ضعیف و دیس پراکسیا ( اختلالات برنامه ریزی حرکتی) می باشد. به عنوان مثال کودکان اوتیسم با ثبت حسی ضعیف در فعالیت هایی که مهارت های دستی زیادی می طلبد کمتر شرکت می کنند و کودکان اوتیسم با بیش حسی لمسی ، از تماس با اشیا اجتناب می کنند. عملکرد های لمسی و حس عمقی ضعیف در کودک اوتیسم منجر به نقص در برنامه ریزی حرکتی که بدنبال ضعف در پردازش لمسی و حس عمقی به وجود می آید تحت عنوان somatodyspraxia مطرح می شود. مشکلات پردازش حسی ارتباط مستقیم با پیشرفت مهارت های دستی دارد. کاردرمانی دست نوزادان و کودکان بر روی مشکلات حسی و یکپارچگی حسی در کودکان توجه خاصی دارد. در مورد کودکان اوتیسم، کاردرمانی دست کودکان اوتیسم در جهت افزایش قدرت عضلات دست کودک اوتیسم، افزایش حس عمقی در دست ها و بهبود حس لامسه در کودکان اوتیسم نقش دارد.
کاردرمانی دست و درک بینایی و شناخت:
تمایز رشد درکی و شناختی از هم دشوار است. به ویژه زمانی که در ارتباط با مهارتهای دستی کودکان همراه باشد.به همین علت معمولا این دو عبارت با هم استفاده می شوند. کودک اجازه تعامل و استفاده از اشیا را با پیشرفت مهارت های دستی و رشد درکی – شناختی بدست می آورد. درک کودک از مشخصات اشیا و سرعت حرکتی مورد نیاز با قدرت مناسب، بر توانایی کودک در کنترل اشیا تاثیر می گذارد. کودک این اطلاعات را از طریق دستکاری اشیا بدست می آورد. در شش ماه اول زندگی، نوزاد از درک بینایی و لمسی برای هدایت رشد حرکتی استفاده می کند تا از مکان اشیا در فضا آگاهی یابد. در شش ماهه دوم، نوزاد دستش را متناسب با ویژگی اشیا مثل اندازه، شکل و سطح تنظیم می کند. محققان تاکید می کنند دستکاری اشیا در دوران نوزادی بین 6- 12 ماهگی جهت یادگیری مشخصات آن، زمان مهمی است چرا که این یادگیری در رشد زبانی و مفاهیم تاثیر دارد. در 2 سالگی کودک یاد می گیرد تا اشیا را با محیط به صورت مناسب و هدفمند ترکیب کند. علاوه بر رشد ادراکی، رشد شناختی نیز روی مهارت های دستی تاثیر بسزایی دارد.برای مثال افزایش توجه، تمرکز، قدرت حل مسئله در پیشرفت توانایی دستکاری همزمان دو شی موثر است. کودک در فعالیت های دو دستی نیاز بیشتری به توجه و برنامه ریزی دارد، بنابر این این گونه مهارت ها بعد از مهارت های یک دستی پیشرفت می کنند.
یکپارچگی اسکلتی:
یکپارچگی مفاصل و ساختارهای استخوانی دست در عملکرد آن تاثیر مهمی دارد. کودکان با اختلالات مادرزادی و غیر طبیعی دست در انواع الگوهای گرفتن، با مشکل مواجه می شوند، چرا که حرکت دادن اشیا بین انگشتان و مهارت های دستکاری در داخل دست و مهارت استفاده از دو دست محدود شده و یا صورت نمی گیرد. هم چنین درگیری انگشت شست نسبت به دیگر انگشتان بر روی کسب مهارت های دستی و استفاده از آن تاثیر بیشتری دارد. علاوه بر این دامنه حرکتی مناسب، بازو و دست را برای گرفتن و حمل کردن اشیا، وضعیت دهی می کند. هر مسئله ای که دامنه حرکتی را کاهش دهد بر روی مهارت های دستی موثر است.
عملکرد عضلانی:
عملکرد مناسب عضلات به قدرت، تون و تحمل آن مربوط می شود. برای انواع مهارت های دستی نظیر گرفتن و نگه داشتن شی در دست، حین حمل و جا به جایی اشیا وجود قدرت عضلانی لازم ضروری است. درجه بندی قدرت عضلانی و تاثیر آن برفعالیت های کودک به شرح زیر است:
کودکان با قدرت ضعیف تر( poor ) در شروع بازکردن انگشتان یا الگوی آپوزیشن شست که لازمه گرفتن است،ناتوان اند. این کودکان نمی توانند از عضلات دست برای کنترل، استفاده نمایند. کودک با قدرت عضلات ضعیف ( fair ) ممکن است بتواند الگوی گرفتن را شروع کند اما قادر به بلند کردن اشیا از زمین نیستند.کودک با قدرت متوسط( mildly ) در طول یک فعالیت تحمل کمتری دارند و برای گرفتن و نگه داشتن یک شی در طول خوردن، رنگ کردن، نوشتن و… با مشکل مواجه می شوند. هنگام فعالیت تون عضلانی روی ثبات بازو و دست تاثیر می گذارد. آسیب در سیستم عصبی مرکزی منجر به ایجاد تون غیر طبیعی( افزایش یا کاهش) شده که می تواند روی دامنه حرکتی و سرعت حرکات و ثبات حرکت تاثیر گذار باشد.
کودکان با اختلالات رشدی مشکلاتی در روند رشد مهارت های دستی از خود نشان می دهند. این مشکلات موجب کندی یادگیری و ناتوانی کودک در انجام فعالیت های خود یاری و مراقبت از خود ، همچنین ایجاد استقلال در کودک می شود. در تمامی حیطه های کاردرمانی کودکان باید کاردرمانگر، کودک با مشکل رشدی را با دیگر کودکان سالم مورد مشاهده و مقایسه قرار داده تا رشد مهارت های دستی این کودکان را بررسی کند. مراحل رشد مهارت های دستی در کودکان به شرح زیر است.
مهارت دستیابی و حمل کردن
دستیابی به معنی حرکت دادن دقیق و صحیح دست به سوی هدف مشخص است. به عبارت دیگر دستیابی در مهارت های دستی، جابجایی دست با حفظ کنترل، سرعت مناسب به سمت شی و آماده کردن آن برای گرفتن تعریف میشود. در چند روز اول زندگی، نوزاد برای دستیابی به شی، نیاز به توجه بینایی دارد و بعد از چند ماه بازوها شروع به فعالیت بیشتری کرده و نوزاد با دور کردن بازو اقدام به گرفتن اشیا نموده و در نهایت بین ۱۹_۱۲ ماهگی دستیابی با باز کردن بازو تکمیل می شود.
به تدریج با رشد مهارتهای دستی به توجه کمتری نیاز خواهد بود. در ابتدا دست ها در کنار بدن قرار دارد و با افزایش توجه بینایی روی دست و ثبات بیشتر پروگزیمال بازو کودکان دست ها را در فاصله دورتر از دیدشان نگه می دارند. در ابتدای رشد مهارت های دستی الگوی گرفتن دو طرفه، به صورت قرینه است که معمولا ابتدا در حالت خوابیده به پشت و سپس در وضعیت نشسته رخ می دهد. در این مرحله کودک دستیابی را با دوره کردن بازو، چرخش داخلی شانه، پرونشین ساعد وبا باز کردن کامل انگشتان انجام میدهد. زمانی که کودک حرکت مجزای دو طرفه بدن را کسب کرد، دستیابی یک طرفه شروع میشود و دور کردن بازو چرخش داخلی شانه نسبت به حالت اولیه کاهش می‌یابد و دست برای گرفتن اشیا باز شده که معمولا بیش از اندازه واقعی شی است.
هنگامی که کنترل کتف و ثبات تنه تکامل یافت، کودک دستیابی را با کمی خم کردن شانه، باز کردن کامل آرنج، سوپینیشن ساعد و با باز کردن مچ انجام میدهد و دستیابی تکامل یافته، معمولا با راستای مناسب به همراه کمی چرخش آن به طرف شی همراه می باشد.
بنابراین در طول رشد مهارت های دستی، کودک در سال‌های اولیه زندگی، الگوی دستیابی یک طرفه را تصحیح میکند، تحرک مناسب بازو را افزایش داده و باز کردن انگشتان را متناسب با اندازه اشیا تنظیم می کند.
تکامل دستیابی به همراه گرفتن تا سن ۱۲ سالگی ادامه می یابد. کودک در این مدت دست را متناسب با اندازه اشیا باز می کند و بدون توجه به بینایی آن را در دست میگیرد. اگرچه قبل از این سن، برای باز کردن دست و حرکت آن به سمت اشیا نیاز به توجه بینایی داشت.
حمل کردن به معنی بلند کردن شی و حرکت دادن آن است و شامل ترکیب حرکات بدن به همراه حفظ ثبات اشیا در دست می باشد هنگام برداشتن شی، دامنه حرکتی مفاصل متناسب با نوع فعالیت مورد نظر تنظیم می گردد، که این امر مستلزم هماهنگی صحیح بین مفاصل دیستال دست و مچ بوده و کودک باید بتواند ساعد را در هر درجه ای از چرخش آن، ثابت نگه دارد و وضعیت ساعد و مچ را در طول حمل اشیا به طور مناسب حفظ کند و برای وضعیت دهی مناسب اشیا حرکات چرخشی شانه را با خم کردن و دور کردن مناسب آن همراه سازد.
کودک در رشد مهارت های دستی قبل از گرفتن شی، دستیابی را به همراه چرخش تنه، باز کردن آرنج، چرخش ساعد، با حفظ ثبات مچ و با انگشتان باز انجام می دهد.
انواع الگوهای گرفتن و کاردرمانی در مهارت های نوشتاری
دو اصطلاح مهم در رشد مهارت های دستی prehensile و non prehensile برای تعریف حرکات دست بکار می رود.که non prehensile شامل هل دادن یا بلند کردن یک شی با انگشتان یا با داخل کف دست است، و prehensile شامل گرفتن اشیاست و به انواع گرفتن قوی[power Grasp] و ظریف [precision Grasp] تقسیم میشود که در precision Grasp به آپوزیشن بین انگشتان شست و اشاره و در power Grasp به استفاده از داخل دست نیاز خواهد بود در یک گرفتن قوی، جهت کنترل مناسب، شست نسبت به دیگر انگشتان در Flex یا Abd نگه داشته میشود.
ما هنگام کار با اشیاء مختلف در طول انجام هر فعالیتی متناسب با آن از الگوی گرفتن خاصی استفاده می کنیم. مثلا در گرفتن اشیا کوچک جهت کنترل بیشتر آن از الگوی گرفتن ظریف (به دلیل وجود فیدبک های حسی در نوک انگشتان). اشیا متوسط با هر دو الگو و اشیا بزرگ از الگوی گرفتن قوی استفاده می‌کنیم. محققان نوع دیگری برای دسته بندی انواع گرفتن ارائه داده‌اند:
گرفتن بدون پوزیشن نشست که شامل power Grasp ,Hook Grasp و Lateral Grasp
گرفتن با آپوزیشن نشست که شامل tip pinch و palmar pinch است که palmar pinch خود به انواع استوانه ای (cylindrical) ، کروی (sphrical) و Disk Grasp تقسیم می شود.
Power Grasp برای بریدن کیک ( دست راست این کودک)
Hook Grasp : گرفتن قلابی برای حمل کیف
Lateral pinch : گرفتن کناری برای قفل کردن در(قوی ترین نوع گرفتن با نیاز به هماهنگی کمتر)
Pincer grasp برای برداشتن اشیاء ریز
Three_ jaw thuck graso : گرفتن سه نقطه ای برای قرار دادن مکعبهای چوبی روی همدیگر (با دست راست)
Spherical grasp گرفتن کروی گرفتن توپ و آماده کردن برای پرتاب آن
این کودک با دست چپ از الگو cylindrical grasp یا گرفتن استوانه ای (ابتدایی ترین نوع گرفتن) برای نگه داشتن ظرف وبا دست راست به حالت disk grasp جهت باز کردن درب آن استفاده می کند. لازم است که Abd انگشتان را مناسب با درب ظرف تنظیم کند.
ulnar palmar grasp انگشت اشاره و شست در این الگو بکار گرفته نمی شود.
مهارت های دستکاری (in hand manipulation)
مهارت های دستکاری درون دست به پنج دسته تقسیم می شوند
انتقال از انگشتان به کف دست
انتقال از کف دست به انگشتان
حرکت شی در طول انگشتان
چرخش ساده
چرخش پیچیده
انتقال به حرکت خطیت انگ شی از کف دست به سمت انگشتان و بلعکس اطلاق می شود که در طول این حرکت ، شی با انگشت شست و دیگر انگشتان در تماس بوده که الگوی انتقال شی از کف دست به انگشتان سخت تر از الگوی انتقال انگشتان به کف دست است.نوع دیگر مهارت های دستکاری درون دست حرکت خطی شی بر روی سطح انگشتان است، که در طی حرکت شی انگشت شست در مقابل سایر انگشتان قرار دارد و مفاصل انتهایی انگشتان به حرکت شی کمک می کنند. در همه این موارد به حفظ قوس کف دستی در طول فعالیت نیازمندیم.
چرخش اشیا در دو نوع چرخش ساده( 90 درجه یا کمتر) و پیچیده ( 180 تا 360 درجه)تقسیم می شود. در چرخش ساده انگشتان به صورت یک واحد عمل می کنند و شست در وضعیت آپوزیشن قرار می گیرد. در طول چرخش پیچیده انگشت شست و سایر انگشتان به طور متناوب و مستقل از هم حرکت می کنند. برای انجام مهارت دستکاری درون دستی می توان به موارد پیش نیاز زیر اشاره کرد:
حرکت و حفظ ثبات در درجات مختلف از سوپینیشن ساعد
ثبات مچ دست
آپوزیشن انگشت شست در تماس با اشیا و با سطح انگشتان دیگر ( بدون تماس با کف دست)
حرکت مجزای انگشتان شست، میانی و اشاره
کنترل قوس عرضی کف دست
حرکت مجزای انگشتان سمت رادیال( میانی، اشاره و شست) و اولنار( کوچک و حلقه) از همدیگر
توانایی در تنظیم و توزیع نیرو در نوک انگشتان
تمرینات زیر به مهارت های گرفتن مداد و دست نویسی در کودکان کمک بسزایی می کند. ابتدا به کودک کمک کنید تمرینات کاردرمانی دست را با کمک شما و الگو گیری از حرکات درمانگر انجام دهد در مرحله بعد سرعت حرکت را بالا ببرید.
از مراجعه کننده بخواهید تا کف دستش را با انگشتان باز روی میز بگذارد. سپس تمام انگشتان را با هم خم کند و روی یک نقطه در زیر کف دست قرار دهد.
مراجعه کننده دست را مشت کرده (در حالت مشت صحیح شست باید روی انگشتان قرار گیرد)سپس به حالت شمردن یکی یکی از انگشتان را از طرف انگشت کوچک باز کند تا به شست برسد این مهارت در یادگیری مهارت شمردن و آموزش جمع و تفریق بسیار کاربرد دارد. این تمرین جذب تمرینات سخت است.
انگشتان را به حالت تفنگ درآورده و شلیک کند. جدا بودن تاندون‌های خم کننده ( فلکسوری) در انجام این تمرین بسیار تاثیرگذار است،این تمرین جزء تمرینات سخت است.
دست ها را در وضعیت رقص برره ای قرار دهد و شروع به رقصیدن شبیه رقص برره ای کند این تمرین فوق‌العاده سخت میباشد.
پشت دست را روی میز بگذارد و سپس شبیه حالت گرفتن خودکار سه انگشت شست،اشاره و میانی را از سر انگشتان به یکدیگر بچسباند و دور کند،سه انگشت دیگر در تمام لحظات خمیده روی کف دست هستند.
تمرین فوق را به حالت برعکس انجام دهد یعنی کف دست ها روی میز باشد.
بشکن را آموزش دهید چنانچه کودک نتوانست صدای بشکن را تولید کند هیچ اهمیتی ندارد،این تمرین نیز بسیار سخت است.
تمرینات کاردرمانی در مهارت های نوشتن
کاردرمانی دست تاثیر بسزایی در درمان مشکلات نوشتاری کودکان و بهبود دست نویسی در آنان دارند. کودکان با مشکلات نوشتاری در محیط مدرسه و در طول تحصیل با مشکلات فراوانی روبه رو هستند. کند نویسی ، مشکلات دیکته نویسی، بد خط نویسی، جا اندازی کلمات و حروف از مشکلات شایع دانس آموزان با اختلال نوشتن هستند. مشکلات این کودکان شامل عدم مجزا سازی انگشتان ، عدم هماهنگی حرکتی و مشکلات کنترل حرکتی و تحمل عضلانی پایین می باشد. تمرینات کاردرمانی دست در جهت دست کاری اشیاء، تمرینات حرکتی ظریف و هماهنگی حرکات انگشتی ارائه می شود. از تمرینات کاردرمانی دست که می توان برای کودکان با اختلال نوشتن بکار برد در زیر نوشته شده است:
دست ها را به صورت یکی در میان مشت و باز کند
دست ها در جلوی بدن کشیده نگهدارد و مچ دست را بالا و پایین کند
کف دست را روی میز قرار دهید سپس تک تک انگشتان را از روی میز بلند کند و مجدد روی میز بگذارد، بدون اینکه بقیه انگشتان حرکت کنند.
پشت دست را روی میز بگذارید سپس هر انگشت را به شست بچسبانید و مجدد باز کنید، این تمرین را برای همه انگشتان جداگانه انجام دهید.
کف دست را روی میز قرار دهید و انگشتان را از هم دور کنید سپس بدون بلند شدن انگشتان از روی میز انگشتان را به هم نزدیک کنید و به هم بچسبانید.
مهره های ریز را با سر انگشت شست و اشاره گرفته و داخل نخ قرار دهد.
مداد را با انگشت اشاره و شست بگیرد، سپس انگشتان را بدون اینکه از هم باز شوند، از مفصل اول خم کنند و مجدد صاف کند. این حرکت را به صورت مکرر تکرار کند
به صورت متوالی سر همه انگشتان را به هم بچسباند و سپس انگشتان دست را کاملا باز کند.
کاردرمانی دست در منزل برای کودکان
کاردرمانی در منزل برای مهارت های دستی به کودکان کمک می شود تا با استفاده از تمرینات مستمر دست در جهت تقویت عضلات، بهبود هماهنگی حرکتی دو دستی، تقویت مهارت های ریز انگشتان، دست ورزی و استفاده از ابزار های گوناگون، مداد گرفتن و دست نویسی، تقویت مهارت های خود یاری مانند لباس پوشیدن، حمام کردن و غذا خوردن فعالیت می نماید. کاردرمانان متخصص در زمینه دست کودکان به کودک کمک می کنند از توانایی های خود در حداکثر توان خود استفاده نموده و با تقویت حس عمقی و مجازا سازی عضلات دست توانایی های ظریف کودک را بهبود می بخشند. استفاده از وسایل منزل و موقعیت های حقیقی، اعتماد به نفس کودک را در انجام وظایف فردی خود و استقلال بیشتر آماده می سازد. مرکز کاردرمانی دکتر صابر با تجهیزات پیشرفته در حیطه دست در دو شعبه غرب و شرق تهران فعالیت می نماید.
سوالات متداول:
1.کاردرمانی دست برای کودکان چکار می کند؟
کاردرمانی دست در بهبود مهارت های دست ورزی، قدرت عضلات دست و مهارت های درشت مانند پرت کردن و کشیدن اشیا و هماهنگی حرکتی و آموزش استفاده از وسایلی مانند قیچی و قاشق، بهبود دست نویسی و سرعت نوشتن کاربرد دارد.
2. کاردرمانی دست برای چه کودکانی مناسب است؟
کاردرمانی دست در بهبود مهارت های دست کودکان با تاخیر حرکتی یا مشکلات جسمی مانند فلج مغزی، کودکان با مشکلات عدم هماهنگی حرکتی و کلامزی، اختلالات یادگیری ، کودکان با مشکلات حسی مانند اوتیسم کاربرد دارد.
اختلال هماهنگی حرکتی رشدی از اختلالات هماهنگی رشدی می باشد که در حیطه حرکتی کودک را دچار مشکلات فراوانی می کند. تقویت مهارت های حسی و حرکتی در کنار تمرینات هماهنگی حرکتی مانند تمرینات هماهنگی دست و پا در کودک به بهبود مهارت های حسی حرکتی کودکان کمک بسزایی می کند. بهترین مرکز کاردرمانی در اختلالات تکاملی کودکان زیر نظر جناب آقای دکتر صابر مدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به بررسی مشکلات حرکتی در کودکان و درمان خام حرکتی و اختلالات هماهنگی رشدی در کودکان می پردازد. اختلال تاخیر رشدی با مشکلات رشد مهارت های حرکتی درشت و ظریف در کودکان نمایان می شود. کاردرمانی در اختلال هماهنگی رشدی شامل کاردرمانی جسمی حرکتی،کاردرمانی درکی حرکتی و کاردرمانی حسی حرکتی می باشد که در مرکز درمان اختلالات حرکتی در تهران به صورت تخصصی ارائه می گردد. بهترین مرکز درمان اختلال رشد در تهران با تجهیزات پیشرفته درمانی زیر نظر بهترین دکتر تاخیر حرکتی به درمان تاخیر حرکتی در کودکان و مشکلات هماهنگی رشدی می پردازد.
اختلال هماهنگی حرکتی
موجودات برای زندگی سالم و زنده ماندن به عوامل زیادی نیاز دارند. یکی از مهم ترین این عوامل که جزء اساسی ترین آن هاست، رشد حرکتی می باشد. موجودات با حرکت، بسیاری از نیازهای خود را برطرف می‌کنند. حرکت جهت اینکه برای موجود زنده سودمند و تاثیر گذار باشد، احتیاج به مولفه هایی دارد. یکی از این مولفه‌ها هماهنگی حرکتی می باشد که به حرکت زیبایی، تناسب،سودمندی و سرعت می بخشد، بنابر این هماهنگی حرکتی جزء لازم حرکت می باشد و یکی از اساسی ترین نیازهای موجودات زنده است. انسان جهت انجام کلیه فعالیت هایش نیاز به حرکت با هماهنگی حرکتی مناسب دارد و بدون هماهنگی لازم در مهارت های حرکت، از انجام برخی از فعالیت هایش باز می ماند. حیوانات نیز احتیاج به هماهنگی حرکتی دارند. در حیوانات به دلیل تکامل انتخابی معمولاً حیوانی که از مهارت حرکتی مناسب برخوردار نیست، چه شکار باشد و چه شکارچی، محکوم به شکست و نابودی بوده و در چرخه انتخاب بهترین ها حذف می گردد و به همین دلیل است که حیوانات بزرگسال از مهارت حرکتی چشمگیری برخوردار هستند. در انسان در صورت وجود ناتوانی حرکتی و اختلال هماهنگی حرکت، به علت حمایت دیگران از هر لحاظ: تغذیه، پوشاک، انجام فعالیت های روزمره و غیره توسط دیگران چرخه حذف وجود ندارد، بلکه کیفیت زندگی در تمام جنبه ها دستخوش تغییر می شود و سطح زندگی فرد را از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و شخصی به سطوح پایین سوق می دهد. اختلال هماهنگی حرکتی سطح زندگی فرد را از بالاترین سطح ممکن به پایین ترین سطح مهارت های حرکتی ممکن سوق می دهد. اختلال هماهنگی حرکتی که باعث کاهش مهارت حرکتی می گردد به طور عمده دو صورت است:
1.اختلال هماهنگی حرکتی ناشی از آسیب به یکی از ارگان های بدن نظیر:
اختلال هماهنگی رشدی در اعصاب مرکزی مغز و نخاع: نظیر سکته مغزی، فلج مغزی، پارکینسون و مولتیپل اسکلروزیس
اعصاب محیطی اعصاب موجود در اندام ها و تنه: نظیر قطع عصب محیطی، فلج زایمانی، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک اسپاینال ماسکولار آتروفی
عضلات: نظیر انواع میوپاتی ها
اختلالات سوخت و ساز بدن متابولیکی: نظیر گالاکتوزمیا و فنیل کتنوریا
اختلالات فیزیولوژیک اختلالات تقاطع عصبی_ عضلانی: نظیر میاستنی گراو
اختلالات حرکتی کودکان و نوزادان از طریق انجام آزمایشات کلینیکی و پاراکلینیکی و انواع تصویربرداری ها رادیوگرافی، ام آر آی و سی تی اسکن قابل تشخیص و مشاهده است و اختلال هماهنگی حرکتی ناشی از آسیب ارگانیک و فیزیولوژیک بوده و علت آن نیز مشخص است.
2. عدم آسیب زدن به ارگان های بدن عدم وجود آسیب به ارگان های بدن: در این نوع اختلال هماهنگی حرکتی، فرد هیچگونه آسیب مشخص ارگانیک یا فیزیولوژیک ندارد و انجام آزمایشات کلینیکی و پاراکلینیکی و انواع تصویربرداری ها نشان دهنده سلامت مغز، نخاع، عضلات و سایر ارگان‌های بدن او می باشد. در این نوع اختلال هاهنگی رشد، فرد در انجام کارها و فعالیت های حرکتی مورد نظر مهارت و هماهنگی حرکتی کافی را ندارد و در برخی موارد از انجام آن ناتوان است. این اختلال اصطلاحاً اختلال هماهنگی رشدی نامیده می شود. در کل از واژه اختلالات هماهنگی رشدی به عنوان یک اختلال صرفاً زمانی استفاده می شود که ناشی از آسیب های بالا نباشد،همچنین با وجود سلامت ارگان های یاد شده، فرد هماهنگی حرکتی و مهارت حرکتی لازم را ندارد.
علت اختلالات هماهنگی رشدی- اختلال تکاملی
تعاریف بسیاری در مورد اختلال هماهنگی رشدی وجود دارد که، چند مورد آن را ذکر می کنیم
تعاریف بر اساس معیار DSM تجدید نظر شده: این اختلال را با چهار معیار تعریف می‌کنند که عبارتند از:
الف: عملکرد فرد در مهارت های روزمره زندگی که احتیاج به هماهنگی حرکتی دارد اساساً کمتر از آن چیزی است که از سن واقعی نه تقویمی و سطح هوشی فرد انتظار می رود. اختلال هماهنگی رشدی ممکن است خودش را از طریق اختلال تاخیر رشدی در نقاط مهم دوران رشد نظیر نشستن، چهار دست و پا رفتن، راه رفتن، پرتاب اشیا، پریدن، دویدن، دست و پا چلفتی بودن و عملکرد ضعیف در ورزش و نوشتن نشان دهد.
اختلال در معیار الف به صورت معناداری در دست یابی به مهارتها، موفقیتهای تحصیلی و فعالیت های روزمره اختلال ایجاد میکند.
اختلالات هماهنگی گفته شده ناشی از اختلالات پزشکی مانند: فلج مغزی یا اختلالات نافذ رشدی اوتیسم و غیره نباشد.
اختلال هماهنگی رشدی ناشی از کند ذهنی نباشد، در این صورت علائم اختلال هماهنگی رشد می تواند ناشی از کند ذهنی باشد، و چنانچه عقب ماندگی ذهنی وجود دارد اختلالات حرکتی ناشی از آن نباشد.
تعریف اختلالات رشدی
این انجمن اختلالات رشدی و اختلالات عملکردی را تعریف و طبقه بندی می کند. مطابق با تعریف این انجمن، اختلال هماهنگی رشدی به صورت اختلالی با نقص های جدی در رشد و هماهنگی مهارت های حرکتی دیده میشود و این اختلال حرکتی باید ناشی از عقب ماندگی ذهنی، آسیب های مادرزادی و اکتسابی اعصاب های مرکزی و محیطی نباشد. با این وجود در بسیاری از موارد در ارزیابی های دقیق بالینی، حرکاتی مانند تاخیر تکاملی در کودکان و عصبی_رشدی مشاهده می گردد که برخی عبارتند از: حرکاتی کره شکل، حرکات آینه وار تکرار حرکات یک عضو توسط عضو دیگر، سایر حرکات همراه با اختلال هماهنگی حرکتی در مهارت های حرکاتی درشت و ظریف دیده می شود.این تعریف رشدی را از اختلال تکاملی ناشی از بد شکلی های راه رفتن، اختلال هماهنگی حرکتی ایزوله اختلال هماهنگی در یک عضو یا یک اندام، به عنوان مثال در فلج زایمانی که اختلال هماهنگی فقط در دست دیده میشود و کلیه نقایص حرکتی ناشی از عقب ماندگی، اختلالات حرکتی پزشکی مانند بیماری های ویلسون و پارکینسون و اختلالات روانی_اجتماعی مانند بیماری های اعصاب و روان نظیر اسکیزوفرنی مزمن جدامی‌کند.
سندرم کودکان کلامزی در اختلالات حرکتی در کودکان
سندروم بچه های دست و پا چلفتی: برای اولین بار در سال ۱۹۷۵ توصیف شد و شامل کودکانی بود که دارای بهره هوشی نرمال و بدون هیچگونه آسیب پزشکی و نورولوژیک بودند، این کودکان در انجام کارهای روزمره ناتوان بودند و در فعالیت های حرکتی، هماهنگی حرکتی لازم را نداشتند این نام که در گذشته بسیار پرکاربرد بود، امروزه چندان رایج نیست ولی با این حال بعد از نام اختلال هماهنگی رشدی بیشترین کاربرد دارد.
اختلال برنامه حرکتی رشدی:یکی دیگر از تعاریفی که از اختلال هماهنگی رشدی میشود، اختلال برنامه حرکتی رشدی می باشد این تعریف در انگلستان رایج بوده و توسط بنیاد درمان اختلالات حرکتی انگلستان ارائه می شود. دیس پراکسیا یا اختلال برنامه حرکتی به صورت نقص یا عدم تکامل سازماندهی و برنامه ریزی حرکات تعریف میشود قبل از انجام هر حرکتی احتیاج به ارائه برنامه حرکتی توسط مغز می باشد. مغز یا اعصاب مرکزی این افراد از ارائه برنامه حرکتی صحیح جهت انجام حرکات و کار ها ناتوان است. به این اختلال هماهنگی رشدی و اصطلاح اختلال برنامه حرکتی رشدی تمایز و تفاوت وجود دارد.دوی و هندرسون معتقد بودند اختلال برنامه حرکتی(دیس پراکسیا) را نمی‌توان به صورت یک کل یا نماد جدا یا یک زیر گروه از اختلال هماهنگی رشدی معرفی کرد.
سندروم دام : نام و تعریف دیگری از اختلال هماهنگی رشدی است. این سندروم عبارت است از اختلال در توجه، کنترل حرکت و درک که توسط گیلبرگ ارائه شد، تا هم زمان اختلالات همراه این اختلال را نیز شرح داده باشد این اصطلاح خارج از کشور سوئد کاربردی ندارد.
سنسوری روم
سایر اسامی اختلال هماهنگی رشدی
این اختلال به خصوص در گذشته دارای نام‌های گوناگونی بوده است اما رایج ترین آنها به خصوص در سال های اخیر اختلال هماهنگی رشدی است.
نام اختلال هماهنگی رشدی در کنفرانس های بین المللی لندن و انتاریو کانادا در سال ۱۹۹۴ مورد توافق متخصصین اختلالات حرکتی قرار گرفته است،از آن به نام اختلال هماهنگی رشدی نام می برد و در کنفرانس های لیدز ۲۰۰۶ و کنفرانس لویی ۲۰۱۰ بر نام اختلال هماهنگی رشدی تاکید شده است. در حال حاضر به صورت گسترده این نام کاربرد دارد.
مگالهاس با بررسی مقالات مربوط به این اختلال از سال ۱۹۹۴ تا سال ۲۰۰۶ بیان کرد نام اختلال هماهنگی رشدی با ۵۷ درصد موارد مصطلح ترین نام در بین کشور های مختلف می باشد و میزان استفاده از آن رو به افزایش می باشد، وی همچنین درصد استفاده برخی از نام ها را این چنین ذکر کرد:
دست و پا چلفتی ۷.۲ درصد
اختلال برنامه حرکتی ۳.۵رصد
اختلالات نوشتاری ۳.۱ درصد
اختلال هماهنگی چشم و دست ۲.۸ درصد
اختلال عملکرد یکپارچه حسی ۲.۵ درصد
اختلال توجه کنترل حرکتی و درک ۲.۵ درصد
بد کار کردی های خفیف نورولوژیکال ۲.۲ درصد
اختلالات درکی_حرکتی
اختلال یادگیری حرکتی
اختلال تاخیر حرکتی خفیف در کودکان
تاخیر رشدی
اسامی و نام های دیگری نیز وجود دارند که کاربرد آنها بسیار کم و نادر است و درصد آنها به اتفاق اسامی بالا که درصد جداگانه ندارند، جمعاً ۲۳ درصد می باشد.
در ایران نیز با توجه به اینکه اکثر کتاب های ترجمه شده در این زمینه معمولاً قدیمی بوده، این اختلالات جسمی حرکتی را عمدتا با نام های دست و پا چلفتی، خام حرکتی و اختلال هماهنگی حرکتی ترجمه کرده‌اند و نام اختلال هماهنگی رشدی چنانچه موجود باشد در پایان نامه های دانشجوی سال های اخیر دیده می شود.
همانطور که ملاحظه کردید اختلال رشدی دارای اسامی متعددی است اما از همه رایج تر در منابع علمی اختلال هماهنگی رشدی می باشد و منابع سال های اخیر و کنفرانس های بین المللی اخیر عمدتاً برنامه اختلال هماهنگی رشدی تاکید دارند. اسامی مورد استفاده دیگر معمولا به صورت یک نشانه از سایر بیماری ها یا اختلالات جسمی مورد استفاده قرار میگیرند. مثلا آپراکسیا اختلال عدم برنامه حرکتی به عنوان یک اختلال، در سکته مغزی دیده میشود.
وضعیت ظاهری افراد مبتلا به اختلال تاخیر حرکتی و لباس پوشیدن آنها، در اکثر موارد خفیف اختلال مانند کودکان هم سنشان می باشد ولی در موارد شدید تر، به خصوص زمانی که والدین در مرتب کردن لباس ها به آنها کمک نمی کنند، کاملا با هم سالشان متفاوت است.
چنانچه افراد مبتلا به تاخیر حرکتی(کلامزی) به تنهایی لباس بپوشند، در مرتب کردن و پوشیدن لباس‌های شان معمولا ناتوان هستند و معمولا لباس‌هایشان مرتب نیست. هنگام استفاده از پیراهن معمولاً یک طرف آن را داخل شلوار و طرف دیگر بیرون شلوار می باشد.افراد مبتلا به اختلال حرکتی دکمه های پیراهن را در صورت بستن بعضاً جابجا می بندند یا جا می اندازند، دکمه های پیراهن، دکمه های شلوار و سگک کمربند معمولا در یک راستا یا یک مسیر مستقیم قرار ندارند. کودکان اختلال تاخیر تکاملی ،کفش هایشان را در سنین پایین تا به تا می پوشند. معمولا از این کودکان کلامزی( دست و پا چلفتی) خواسته می شود تا لباس هایشان را مرتب کنند ولی با وجود تلاش فراوان اصلا متوجه مشکل و یا موفق نمی شوند.
این کودکان کلامزی در اکثر فعالیت های روزمره زندگی توانایی های کمتری نسبت به همسالان خود نشان می‌دهند و معمولا باید در غذا خوردن، پوست کندن میوه ها، گرفتن ناخن ها، حمام کردن و غیره به آنها کمک کرد. کودکان تاخیر رشدی در مهارت هایی مانند: پریدن، لی لی کردن و دویدن، ضعف آشکاری نشان می دهند.
در بسیاری از مهارت های حرکتی ظریف مانند: نوشتن،مناسب قیچی کردن، تا کردن کاغذ،پاره کردن صاف یا مناسب کاغذ،نخ کردن،بستن بند کفش،بستن دکمه و زیپ،رنگ کردن بدون بیرون زدگی و جای خالی،مشکل دارند. در کل کودکان خام حرکتی کارها را جدا از اینکه کدام مهارت حرکتی درشت یا ظریف یا هر دوی آن ها آسیب دیده باشد با سرعت بسیار پایین یا بی دقت و متفاوت با همسالان خود انجام می دهند. کودکان با اختلال حرکتی برای انجام این کارها تلاش زیادی می کنند، ولی معمولاً نسبت به همسالان خود نا موفق تر هستند. اکثراً توانایی راندن دوچرخه را نداشته یا دیرتر نسبت به همسالان خود یاد می گیرند. اختلال حرکتی کودکان موجب می گردد کودک در تیم های ورزشی شرکت نمی کنند یا اگر هم شرکت کنند،زود اخراج می شوند یا مورد بی مهری قرار می گیرند.
در برخی از موارد اختلالات هماهنگی رشدی کودکان ،مهارت حرکتی کافی در ناحیه صورت، لب ها و زبان را نداشته و در بلعیدن آب دهان در بین صحبت کردن مشکل دارند و مقداری آب دهان از لب کودکان خارج میشود. همچنین به همان صورت که گفته شد با توجه به اینکه کودکان خام حرکت در انجام یک مهارت مجبورند بیش از حد تلاش کنند، ناخودآگاه توجه‌شان از دیگر قسمت های بدن نظیر لب ها منحرف شده و ممکن است آب دهان آنها از گوشه دهان شان جاری شود. کودکان با اختلال حرکتی گاهی مشکلات گفتاری نیز دارند.
انواع اختلال هماهنگی رشدی
اختلال هماهنگی رشدی از نظر وجود اختلال در مهارت های حرکاتی درشت و ظریف به سه نوع تقسیم می شود:
اختلال هماهنگی رشدی حرکات ظریف: در این اختلال، فرد مبتلا فقط در انجام حرکات ظریف مشکل دارند و حرکات و فعالیت های مرتبط با حرکات درشت را به صورت طبیعی انجام می دهد.
اختلال هماهنگی رشدی حرکات درشت: در اختلال تاخیر حرکتی در کودکان ،فرد مبتلا در انجام حرکات و فعالیت های مرتبط با مهارت های حرکتی درشت مشکل دارد ولی حرکات و فعالیت های ظریف را به صورت طبیعی انجام می دهد.
اختلال هماهنگی رشدی حرکات ظریف و درشت: در اختلال تاخیر تکاملی فرد هم در حرکات ظریف و هم در حرکات درشت، مشکل دارد. اختلال خام حرکتی شایع تر از انواع دیگر است. کاردرمانی دست در درمان اختلال هماهنگی رشدی مورد استفاده قرار می گیرد.
ویژگی های غالب والدین کودکان با اختلالات هماهنگی رشدی
والدین کودکان تاخیر حرکتی اکثراً انواع نگرانی ها را در مورد وضعیت و ناتوانی‌های حرکتی و انواع اختلالات همراه آن دارند و مجموعه از احساسات منفی نظیر غم،گیج بودن،اضطراب و عصبانیت را تجربه می کنند و تلاش می کنند راه مناسب درمان تاخیر حرکتی در کودکان را پیدا کنند. آنها سوالات بسیاری از خود و اطرافیان می پرسند. از قبیل این که اختلال تاخیر تکاملی چیست؟ چه عواملی آن را ایجاد می کند؟این اختلال در دخترها شایع تر است یا در پسرها؟کودک آنها چه مشکلاتی را در آینده تجربه میکند؟ راه درمان اختلال هماهنگی رشد چیست؟بسیاری از والدین کودکان نگران موفقیت های تحصیلی کودک خود از عوارض همراه اختلالات حرکتی هستند.
این والدین معمولا حمایت بسیاری از کودکانشان در انجام مهارت های حرکتی نشان می دهند و معمولا سعی می کنند برای جلوگیری از اتلاف وقت و زودتر انجام شدن فعالیتهای کودکان پوشیدن لباس و پوشیدن کفش و غیره خود این فعالیت‌ها را انجام دهند. همچنین نگرانی های بسیاری در مورد وضعیت هماهنگی و اختلال هماهنگی حرکتی کودکان خود دارند و از اینکه نمی دانند مشخصاً چگونه مشکلات حرکتی کودک خود را مدیریت کنند، رنج می برند.
شیوع اپیدمیولوژی اختلالات هماهنگی رشدی
شیوع اختلال هماهنگی رشدی تقریباً بالاست. شیوع اختلال رشدی را حدود ۵ تا ۶ درصد از کودکان برآورد کرده است. شیوع این اختلال در اکثر کشورها نیز تقریباً در همین حدود است که میزان قابل توجهی می باشد. البته بسته به اینکه از چه تستی استفاده شود و در غربالگری تا چه اندازه حساسیت به خرج داد و نوع خفیف و موارد مشکوک اختلال تاخیر حرکتی را وارد آمار کرد و یا فقط نوع شدید آن را در آمار مد نظر قرار داد، این آمار تغییر می کند. به عنوان مثال در انگلستان شیوع این اختلال مطابق با معیارهای در جدیدترین غربالگری حدود ۱.۸ درصد از کودکان ۵ و ۷ ساله ذکر شده است در همین تحقیق ۴.۹ درصد از کودکان، مشکوک به اختلال هماهنگی رشدی هستند که با جمع این دو عدد، احتمالاً شیوع آن به ۶.۹ درصد از کودکان می رسد.
با توجه به معیارهای بالا و اجرای تست هوش، شیوع اختلال هماهنگی حرکت را در کشورهای مختلف از ۱.۴ درصد تا ۱۹ درصد از دانش آموزان را تخمین زده اند. این اختلاف شیوع مربوط به نحوه تشخیص می باشد.
در ایران شیوع اختلال حرکتی کودکان حدود ۶ درصد ارزیابی شده است که تقریباً مطابق با آمار جهانی است. با توجه به جمعیت بالای دانش آموزان ایران، متاسفانه رقم بالایی از دانش آموزان به اختلال خام حرکتی مبتلا هستند،که بسیار زیاد است و با توجه به عوارض جسمی، عاطفی_روانی و تحصیلی این اختلال توجه ویژه آموزش و پرورش کشور را می‌طلبد.
در برخی از منابع اختلال هماهنگی حرکتی را به سه نوع شدید و متوسط خفیف تقسیم می‌کنند. تقسیم بندی به صورت شدید و متوسط رایج تر است و آمارهای گوناگونی در این زمینه وجود دارد. در سوئیس نوع شدید حدود ۴.۹ درصد از کودکان ۷ ساله و نوع متوسط حدود ۸.۶ درصد از کودکانه ۷ ساله را تشکیل می دهد و نسبت پسر به دختر در هر کدام به ترتیب ۴ به ۱ و برای متوسط ۷ به ۱ می باشد. نوع شدید اختلال هماهنگی رشدی در سنگاپور حدود ۴ درصد و نوع خفیف حدود ۱۵ درصد است.
اختلالات هماهنگی رشدی در پسرها شایع تر از دخترها است و نزدیک به ۲ ( ۱.۹) برابر است. در این زمینه نیز اختلاف نظر وجود دارد برخی از منابع قدیمی تر این اختلاف را بیشتر ذکر می کنند، در نوع خفیف اختلال هماهنگی حرکت نسبت پسر به دخترا تا ۷ برابر و نوع شدید آن را تا ۴ برابر بیان می‌کنند. در برخی منابع این اختلاف به حدود ۲ ( ۱.۹) برابر می رسد و آخرین منبع در دسترس این اختلال را ۳.۱۷ درصد بیان کرده‌اند. البته میزیونا به تنهایی معتقد است اختلاف معنی داری بین پسر و دختر وجود ندارد.
علت اختلال هماهنگی رشدی- اختلال خام حرکتی
سبک زندگی و زمینه فرهنگی در میزان شیوع اختلال تاخیر رشدی بسیار موثر است. به عنوان مثال در مقایسه دو جامعه کانادا و یونان که کودکان آنها سبک زندگی و زمینه فرهنگی متفاوتی دارند، شیوع اختلالات جسمی حرکتی متفاوت می باشد به طوری که شیوع درکودکان یونانی که چاق تر بوده و ظرفیت قلبی_ریوی ضعیف تر و شاخص توده عضلانی پایین‌تری دارند، بیشتر است. شیوع در کودکان یونانی ۱۹ درصد و در کودکان کانادایی به ۸درصد میرسد که اختلاف قابل توجهی است.
جنسیت،کم تحرکی،وضعیت اقتصادی و اجتماعی پایین،وزن و چربی زیاد،ارتباط مستقیمی با افزایش شیوع اختلال هماهنگی رشدی دارند. وضعیت اقتصادی و اجتماعی پایین روی دختر ها نسبت به پسر ها تاثیر بیشتری دارد و در شرایط مساوی زندگی روی مهارتهای حرکتی دختر ها تاثیر منفی بیشتری دارد. همچنین،ظرفیت قلبی و ریوی پایین،تفاوت های فرهنگی و زندگی در جامعه که با زبان غیر مادری صحبت می کنند ارتباط مستقیمی با کاهش رشد مهارت های حرکتی به خصوص در پسرها دارد. با وجودی که احتمال شیوع مشکلات رشد مهارت حرکتی در پسر ها بیشتر است ولی دختر هایی که مشکلات مهارت حرکتی دارند در عین شگفتی دو برابر بیشتر نسبت به پسرها بی تحرک هستند.
پروگنوز یا پیش آگهی در صورت عدم درمان اختلال هماهنگی رشدی
درمان در کودکان اختلال هماهنگی رشد باید هر چه زودتر صورت گیرد و هر چه سن کودک کمتر باشد تاثیر بیشتری می توان دریافت کرد. مداخلات درمانی در اختلال رشدی باید قبل از سن مدرسه یا سال های اولیه مدرسه هرچه زودتر صورت گیرد. عدم انجام درمان به موقع باعث می شود که کودک تمام علائم اختلال هماهنگی حرکتی خود را با خود به سنین بزرگسالی برده و او را در کسب زندگی مستقل مناسب با مشکل روبه رو کنند. کودکانی که هیچ درمانی در مورد آنها صورت نگرفته اکثراً مشکلاتی که همراه اختلال تاخیر حرکتی است را در بزرگسالی نیز همراه دارند. عدم درمان اختلال هماهنگی رشدی در تمامی سطوح از خفیف تا شدید تاثیر منفی دارد و باعث می شود در بزرگسالی این افراد در انجام فعالیت های روزمره در سطح پایین تری نسبت به سایر بزرگسالان عمل کنند و رضایت و کیفیت زندگی آنها به نسبت پایین تر از دیگران باشد و از شرایط روحی_روانی پایین تری برخوردار باشند.
کاردرمانی در اختلال هماهنگی حرکتی رشدی
کاردرمانی در اختلال هماهنگی حرکتی رشدی بیشتر به افرادی کمک میکند که هماهنگی عضلانی دستها و پا های آنها پایین می باشد و همچنین این افراد به علت ضعف شدید هماهنگی حرکتی توانایی انجام حرکات تمرینی دست و پا را به صورت همزمان ندارند. در این بخش تمرینات هماهنگی حرکتی درشت ویژه اندام فوقانی (دستها) و اندام تحتانی (پاها) ارائه شده است ،بهتر است کودکان با اختلال هماهنگی حرکتی ابتدا تمرینات این بخش را انجام دهند تا هماهنگی حرکتی عضلانی آنها افزایش یابد.
مهارت های حسی و حرکتی
تمرینات مهارت های حسی حرکتی برای کسانی که از ضعف شدید هماهنگی عضلانی رنج می برند و نمی توانند تمرینات هماهنگی دست و پا را همزمان انجام دهند بسیار سودمند است. این افراد ابتدا باید تمرین های بخش های ۱ و ۲ را به صورت مجزا انجام دهند تا هماهنگی حرکتی آنها افزایش یابد و با کسب مهارت بیشتر به انجام تمرینات سایر بخش ها اقدام نماید.
در این بخش فقط تعداد محدودی تمرین جهت مهارت های حسی و حرکتی ارائه می شود و مابقی ارائه نشده‌اند و فرد تمرین دهنده باید تمرینات پشرفته را به دو قسمت دست و پا تقسیم کند و سپس آنها را جداگانه انجام دهد به عنوان مثال در تمرین ابتدا فقط تمرین دستها را به تنهایی انجام دهد.
بهترین مرکز درمان اختلال رشد
انجام تمرینات و برنامه‌های مداخله ای در درمان اختلال هماهنگی رشدی بسیار ارزشمند بوده و باعث بهبود عملکرد می گردد. تقریباً مداخله تمام مطالعات منجر به بهبود نسبی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی حرکتی شده‌اند.
درمان های بسیاری در رابطه با بهبودی و تاثیر گذاشتن روی اختلال هماهنگی رشدی وجود دارد به طوری که بیش از ۳۰ نوع مداخله گوناگون در این زمینه ذکر شده است. تقریباً تمام محققان و متخصصان معتقدند مداخلات درمانی اختلال تاخیر رشدی باید انجام شود و اجرای آن از عدم اجرای آن به مراتب سودمند تر است. اکثر درمان ها در اختلال حرکتی کودکان در چند گروه عمده قرار می گیرند که از بین گروه های موجود اکثر مداخلاتی که استفاده می شوند در دو گروه عمده قرار می گیرند که عبارتند از: رویکرد کار محور و رویکرد فرایند محور قرار می گیرند.
در این گروه از تمرینات با توجه به اینکه فرد دارای اختلال تاخیر تکاملی در کدام زمینه بیشتر دچار مشکل است، یکی از مداخلات استفاده می شود و در این گروه مداخلات بیشتر روی زمینه های آسیب و زمینه های جسمی که فرد اختلال هماهنگی رشدی مشکل دارد تکیه می گردد و اکثر درمان ها در اختلال رشد فقط مشکل جسمی فرد را مورد توجه قرار می دهند. البته ناگفته نماند با بهبود وضعیت هماهنگی حرکتی فرد بسیاری از مشکلات و عوارض جانبی اختلال هماهنگی رشدی به صورت غیر مستقیم بهبود می یابند.
روش یکپارچگی حسی در درمان اختلالات درکی حرکتی
روش یکپارچگی حسی در درمان اختلالات جسمی حرکتی توسط کاردرمان خانم جین آیرس در سال ۱۹۷۰ در آمریکا معرفی شد. در کاردرمانی در اختلال هماهنگی رشدی هدف این است که تمرینات ای به کودک داده شود که چند حس پیکری کودک را همزمان درگیر کنند. عمده ترین حواسی که در این روش تحریک، ویرایش و یکپارچه می گردند عبارتند از: وستیبولار، حس عمقی،حس حرکت، بینایی، شنیداری و حس لمس شامل حواس استرگنوزیس،حس تشخیص مکان لمس، حس سرما_گرما و غیره. مهمترین حس در کاردرمانی در یکپارچگی حسی،حس وستیبولار می باشد زیرا تحریک این حس باعث تحریک بیشتر قسمت های مغز می گردد.
در روش یکپارچگی حسی در کاردرمانی هماهنگی حرکتی،تمرینات و فعالیت ها به گونه‌ای است که اکثر حواس فوق را درگیر کند. مهمترین اصل در این روش حضور فعال کودک در فعالیت می باشد. لذا جهت حضور فعال کودک اصل خوشایند بودن تمرین برای کودک باید رعایت گردد، کودک باید فعالیت ها را آگاهانه انجام دهد. به عنوان مثال از کودک خواسته می شود، زمانی که بر روی تاب سوار شده است، توپ پرتاب شده توسط کاردرمانگر را بگیرد و داخل یک سبد بیاندازد یا برای کاردرمانگر پرتاب کند. در این تمرین اکثر حواس تحریک می گردند. در این روش درمان اختلال هماهنگی رشد از وسایلی مانند توپهای بزرگ در سایزهای متفاوت، تاب، تیوپ ماشین سنگین، تخته تعادل، تخته های چوبی باریکه و پله، استخر توپ زیاد استفاده می شود.
میزان اثرگذاری یکپارچگی حسی در کاردرمانی در اختلال هماهنگی رشدی
این مداخله کاردرمانی در بهبود وضعیت حرکتی کودک اختلال هماهنگی رشدی مفید است و اکثر مطالعات تحقیقی از تاثیر این درمان در تاخیر تکاملی در کودکان نام برده‌اند.
برخی از منابع هم از تاثیر ضعیف این روش نام برده اند و معتقدند این روش در مقایسه با سایر درمان های آموزش مهارت های حرکتی و کار محور نظیر کاردرمانی درکی-حرکتی به جز روش کاینستزیا از تاثیر کمتری برخوردار است. و در واقع این روش کاردرمانی در اختلال هماهنگی رشدی در مقایسه با عدم انجام مداخله از تاثیر بسیار خوبی برخوردار می باشد ولی در مقایسه با سایر روش ها تاثیر کمتری دارد.در کل تاثیر کاردرمانی تعادلی و حسی در درمان اختلال هماهنگی رشدی در مطالعات گذشته نسبت به مطالعات اخیر بیشتر بوده است.در مطالعات گذشته از تاثیر قابل توجه این مداخله در بهبود اختلالات رشدی نظیر اختلالات توجه،اوتیسم و به خصوص اختلال یادگیری نام برده اند اما مطالعات اخیر از تاثیر جزئی آن در درمان اختلالات یادگیری هماهنگی رشدی نام میبرند. این روش در بهبود اختلالات رفتاری به خصوص افرادی که هر دو اختلال یادگیری و هماهنگی رشدی را با هم دارند،مناسب می باشد. این روش ضمن اینکه در بهبود مهارت های حرکتی موثر است همزمان در بهبود مهارتهای تحصیلی نیز تاثیرگذار میباشد. کاردرمانی یکپارچگی حسی در کودکان اوتیسم کاربرد فراوانی دارد.
کاردرمانی در تاخیر حرکتی کودکان
یکی از مداخلاتی است که در کاردرمانی جسمی هماهنگی حرکتی استفاده می شود و در این روش برخی از مهارت های کاری یا یک فعالیت خاص به عنوان مثال فعالیت های تعادلی انجام فعالیت های تعادلی باعث افزایش عملکرد حس پیکری میگردد تا اندازه‌ای عملکرد تعادلی را بهبود می بخشد، آموزش و تمرین داده می شود به عنوان نمونه: آموزش لباس پوشیدن در این مداخله به عنوان کار یا فعالیت مورد نظر با استفاده از انواع راه حل هایی که قابل درک و فهم و اجرا برای مراجعه کننده باشد آموزش داده می شود و سپس این فعالیت آن قدر تکرار می گردد تا مراجعه کننده آن را بیاموزد. به عنوان مثال چنانچه مراجعه کننده سکته مغزی کرده و نیمی از بدنش فلج شده باشد با استفاده از این روش به وی روشهایی آموزش داده می شود تا بتواند با استفاده از یک دست لباس بپوشد.
از کاردرمانی حرکتی کودکان بیشتر جهت آموزش مهارت های روزمره زندگی استفاده می گردد و با روش گرایش و شناخت نسبت به اجرای کارهای روزمره و آموزش عصبی حرکتی کار که در آینده با آنها آشنا می شوید متفاوت است. روش گرایش و شناخت نسبت به اجرای کارهای روزمره بیشتر یک استراتژی میباشد که به مراجعه کننده آموزش می دهد چگونه با استفاده از این روش انجام فعالیت های روزمره را بیاموزد. استفاده از روش آموزش مهارتهای حرکتی خاصی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی موثر است.
ولی این تاثیر در مقابل روش های کار محور کمتر است. با این حال کاردرمانگر گاهی صلاح می داند از این روش استفاده کنند.
درمان اختلالات حرکتی با رویکرد کار محور
روش های این رویکرد جز روشهای معاصر در درمان اختلالات هماهنگی حرکتی است و تقریباً نقطه مقابل سایر مداخلات می باشد. در این رویکرد،نحوه یا اجرای کودک در یک فعالیت خاص را از لحاظ هر چیزی که روی اجرای کودک از قبیل رفتار،محیط،شناخت و غیره تاثیر می گذارد،در مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند. پس از تجزیه و تحلیل فاکتورهای موثر در مورد فعالیت مورد اجرا،روش ها و برنامه هایی در نظر گرفته میشود تا عامل های موثر تحت مداخله قرار گیرند.
فرق این روش در کاردرمانی حرکتی کودکان با سایر فعالیت ها در این است که در این روش فقط بر فعالیت های عملکردی ضروری کودک در فعالیت های روزمره زندگی تاکید می کنند و مهارت هایی که کودک در انجام فعالیتهای روزمره زندگی و سایر فعالیت های عملکردی ضروری در مدرسه و اجتماع که کودک در انجام آنها ناتوان است را به او آموزش می دهند و انگیزه ی کودک را بالا میبرند تا از طریق کار کردن آن و شرکت کردن در فعالیت های خانه مثلا کمک به آشپزی از قبیل پوست کندن پیاز ،سیب زمینی و غیره مدرسه،تفریحات و ورزشی،آن مهارت را بیاموزد.
در واقع این روشها از سایر رویکردها از قبیل: رویکردهای اختلال یا فعالیت محور، از رویکرد های شناختی استفاده کرده و آنها را وارد فعالیت های عملکردی روزمره کودک می کند و مهارت های عملکردی را مستقیماً به کودک آموزش می دهد. در واقع مداخلات دیگر،به طور خاص کاری با انجام فعالیت هایی که کودک نمی تواند انجام دهد به عنوان مثال دکمه بستن،دوچرخه سواری ندارند بلکه سعی می کنند هماهنگی حرکتی کودک را بهبود بخشند تا هماهنگی کودک در انجام سایر فعالیت ها بهبود یابد و خود کودک به مرور آنها را یاد بگیرد،بدون اینکه کاردرمانگر آنها را مستقیماً آموزش دهد اما در روش کار محور کاردرمانگر مستقیماً سراغ فعالیتی می رود که کودک از انجام آن ناتوان است به عنوان مثال دوچرخه سواری یا دکمه بستن را تجزیه و تحلیل کرده و با استفاده از روش های رویکرد کار محور آن فعالیت مورد نظر را آموزش می دهد.
در این روش ها کودک حضور فعال داشته و از رویکرد شناختی استفاده شده و کودک مورد آموزش قرار میگیرد حتی کودک در تنظیم اهداف برای خودش مشارکت میکند و در تقسیم فعالیت عملکردی به اجزاء کوچک فعالانه شرکت می کند لذا کودک باید از یک حداقل هوش مناسب و سن مناسب برخوردار باشد و همچنین با توجه به تعامل بیانی کاردرمانگر با کودک،کودک باید از یک حداقل مهارتهای زبانی کافی برخوردار باشد که این محدودیت ها از معایب این روش ها هستند. این روش ها را می توان به صورت گروهی یا انفرادی اجرا کرد.
روش های کار محور در درمان اختلال هماهنگی حرکتی
روش گرایش و شناخت بر اجرای کارهای روزمره در کاردرمانی حرکتی
این روش توسط هلن پولاتاژکو و آنجلا ماندیچ در سال ۱۹۹۰ معرفی شد. این روش بر روی آموزش فعالیت های اساسی زندگی روزمره تاکید می کند و به دنبال آن کودک را تحریک به شرکت در فعالیتهای خانه، تفریح،مدرسه و ورزش می کند. این روش بر روی نحوه اجرای فعالیت‌هایی که کودک دوست دارد یا نیاز دارد که انجام دهد و کسب مهارت کند تمرکز می کند. در این روش کاردرمانی درکی حرکتی از روش های گوناگونی از قبیل افزایش دانش کودک نسبت به کار یا فعالیت مورد نظر،روش های شناختی مانند روش حل مسئله،آموزش اصول یادگیری، آموزش مهارتهای خود آموزی،تطابق یا سازگاری محیط و استفاده از چهارچوب هدف_برنامه_انجام_ارزیابی استفاده می شود, در این چارچوب کودک ابتدا هدف را مشخص و سپس برنامه چیده و پس از اجرا آن را ارزیابی می کند. کاردرمانی حرکتی در کودکان در این روش به شدت وابسته به مداخلات شناختی می باشد.
در این تکنیک کاردرمانی حرکتی از کودک خواسته می شود در طول حل یک مسئله یا مسئله کاری،با صدای بلند خودش را راهنمایی کند و مراحل کار را برای خودش توضیح دهد. در این روش عقیده بر این است که وی می تواند یاد بگیرد،چطور هدف را تشخیص داده،برنامه بریزد و موفقیت اش را در برنامه اش ارزیابی کند و نیز از یک طریق یاد بگیرد چطور به رفتار و فعالیت اش نظم دهد. عمده هدف روش شناختی در کاردرمانی درکی حرکتی این است که کودک پس از آموزش،خودش بتواند مشکل را تشخیص داده سپس هدف را مشخص کند برنامه‌ای جهت پیشرفت در آن مشکل مشخص کرده و بعد از اجرا،آن را ارزیابی و مدیریت کند و به مرور توانایی حل مسئله و مهارت های کسب شده را به زندگی روزانه انتقال دهد. کودکانی که با این روش درمان می شوند،ابداع کنند و مهارت های حرکتی درشت و ظریف خود را توسعه دهند. کودکانی که مهارتهای زبانی خوبی دارند به علت اینکه این روش را بهتر درک می کنند به موفقیت بیشتری در مهارتهای حرکتی دست می یابند این روش نیازمند آموزش والدین،اطرافیان و حتی آموزگار کودک می باشد.
تاثیر گذاری روش گرایش و شناخت نسبت به اجرای کارهای روزمره
این روش یکی از موثرترین روشهای موجود است و بسیار مورد توجه متخصصین اختلالات حرکتی میباشد و گرایش به این روش هر روز گسترده‌تر میشود و از آنجا که مستقیم به سراغ فعالیتهای روزمره کودک میرود و باعث بهبودی آن ها می گردد، تمام جنبه های زندگی کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. میلر معتقد است تاثیر این روش در کاردرمانی درکی حرکتی بسیار بهتر از روش هایی است مانند اکثر روش های فرایند محور که از رویکرد شناختی استفاده نمی کنند. آدامز کارایی مثبت این روش و تصویرسازی ذهنی را در درمان کودکان اختلال هماهنگی رشدی تایید میکند.
روش آموزش عصبی حرکتی در کاردرمانی تاخیر تکاملی
این روش در کاردرمانی حرکتی برای اولین بار در هلند استفاده شد. در این روش اساس کار بر این است که کار یا فعالیت مورد نظر به اجزاء کوچکتر که توسط کودک قابل اجرا باشد،تجزیه می شود. نحوه تجزیه طوری است که در نهایت منجر به یادگیری مشکل حرکتی اصلی شود. در واقع در کاردرمانی تاخیر تکاملی اجزای فعالیت آنقدر تمرین می شوند تا اجزای عصبی_ حرکتی درگیر در آن فعالیت،آن را با آموزش فرا گرفته و به انجام آن عادت کنند.
تجزیه کار یا فعالیت شامل موارد زیر می شود: ۱- برنامه،یعنی کودک چه چیزی را نیازمند است است در مورد کار یاد بگیرد. ۲- اجرا،یعنی کودک قادر به انجام چه چیزهایی جهت اجرای فعالیت می باشد.۳- ارزیابی که می توان مجموعه‌ایی از بازخوردها را استفاده کرد. تطابق کار،جهت این که کودک بتواند آن را انجام دهد. در این روش کاردرمانی حرکتی کودک اجزاء فعالیت را یکی یکی انجام میدهد و با افزایش مهارتش به صورت پیشرونده به مراحل بالاتر می رود تا بتواند مهارت را کامل کند.با استفاده از شرایط محیطی می توان انجام یادگیری یک فعالیت را آسان تر یا سخت تر کرد. در مواردی که کودک هنوز نیاز دارد تا یاد بگیرد که چطور باید یک مشکل فعالیتی را حل کند،می توان از استراتژی های شناختی استفاده کرد.
از این روش میتوان برای بچه های کوچک تر و آنهایی که مهارتها و توانایی های زبانی کمی دارند در مقایسه با روش گرایش و شناخت نسبت به اجرای کارهای روزمره استفاده کرد و انواع فعالیت های حرکتی را آموزش داد. تاثیر گذاری روش آموزش عصبی حرکتی کار
این روش کاردرمانی جسمی حرکتی نیز از روشهای تاثیر گذار و نوین می باشد و بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این روش تاثیرات جانبی جسمی دیگری از قبیل بهبود قدرت عملکردی و ظرفیت قلبی-ریوی دارد. استفاده از این روش در آموزش و بهبود دست خط بسیار مفید است. نی می جر معتقد است اگرچه این روش باعث بهبود فعالیت مورد آموزش و فعالیت های مشابه میگردد ولی همزمان باعث بهبود عملکرد حرکتی نمیگردد و کودکان با سن بالاتر و ضعف حرکتی بیشتر،از این روش بیشتر استفاده می کنند.
کاردرمانی جسمی حرکتی
در این روش کاردرمانی جسمی حرکتی کودک فعالیت یا کاری را که می‌خواهد انجام دهد با تمام اجزایش تصور میکند و آن را به صورت ذهنی انجام می دهد بعد از اینکه چند بار این تصویر سازی را انجام داد درک و تصویر بهتری نسبت به اجرا و حرکت اندام، قبل از اجرا به دست می آورد. سپس کودک همزمان با تمرین،تصویر و درکی مناسب از وضعیت اندام ها در انجام فعالیت مورد نظر به دست می آورد و در حین انجام فعالیت نیز با استفاده از دو حس بینایی و حس حرکت،بازخوردهای لازم را گرفته و حرکت مناسب را انجام می دهد.
بر اساس این روش کاردرمانی جسمی حرکتی بر روی تقویت خاصیت مدل سازی داخلی حرکات توسط مخچه است که با تقویت آن مخچه می‌تواند نتایج دستورات حرکتی که از قشر مخ صادر شده را بهتر پیش بینی نماید و در صورت لزوم آن دستورات را اصلاح کند و در اختیار قشر مخ قرار دهد. همین امر در کاردرمانی حرکتی باعث ایجاد دستور حرکتی دقیق و بهتری می شود که نهایتاً منجر به انجام حرکت با مهارت بیشتر می گردد. این روش جهت یادگیری انواع مهارت های حرکتی و تمام افراد و سنین مفید است.
تاثیر گذاری روش تصویرسازی ذهنی حرکت
این روش کاردرمانی حرکتی کودکان در یادگیری های حرکتی و هماهنگی حرکتی بسیار مفید است و باعث می شود مهارت های حرکتی زودتر فراگرفته شوند و فرد زودتر کسب مهارت کنند. استفاده از این روش به اندازه استفاده از روش درکی حرکتی و کوپ در درمان کودکان اختلال هماهنگی موثر است و استفاده از این مداخله بسیار بهتر از آن است که هیچ مداخله ای صورت نگیرد.
تاثیر مداخلات کاردرمانی در هماهنگی حرکتی
این مداخلات از جمله مداخلات تاثیرگذار در بهبود مهارت های حرکتی می باشند و منابع زیادی از آنها حمایت میکند. این مداخلات را به صورت گروهی و انفرادی میتوان انجام داد. مداخلات کار محور بر تمام جنبه‌های اختلالات هماهنگی رشدی تمرکز کرده و برای تمام اختلالات همراه و عوامل جانبی و محیط کودک برنامه دارد و تمام اختلالات را در تمام سطوح تحت تأثیر قرار میدهد. این مداخلات باعث افزایش عزت نفس می گردند.به خصوص روش گرایش و شناخت نسبت به اجرای کارهای روزمره که بر شرکت کودک در تمام فعالیتهای زندگی تاکید می کند و باعث افزایش عزت نفس کودک گردد.
مطالعات اخیر نشان می دهد در آموزش کار های روزمره و فعالیتهای خاص حرکتی استفاده از این مداخلات کار محور در درمان تاخیر حرکتی در کودکان موثرتر از مداخلات اختلال یا فعالیت محور هستند،البته فقط در همین زمینه. به عنوان مثال چنانچه هدف شما فقط آموزش دوچرخه سواری یا آموزش پوشیدن پوشاک باشد،استفاده از روش های ذکر شده مناسب است. مادرش در کل باید ذکر شود اگرچه این درمان برای آموزش کارهای روزمره توصیه می گردند ولی هیچ مداخله ی دیگری رد نمی شود نمی‌توان آن را جایگزین سایر مداخلات نمود. در ضمن مدارک کافی در دسترس نیست تا نشان دهد مداخله ای برتر از مداخله ی دیگر است.
مداخله شناختی در کاردرمانی درکی حرکتی
اکثر کودکان اختلال هماهنگی رشدی مشکل مهارتهای شناختی دارند و مشکلات آنها در ۶ زیر گروه تقسیم بندی می گردد و در صورتیکه میانگین فرایند شناختی در این کودکان کمتر از حد نرمال باشد احتمالا مشکل درکی-حرکتی نیز وجود دارد و ارزیابی دقیق با تست های استاندارد و انجام کاردرمانی درکی حرکتی با توجه به نتایج تست ها توصیه می گردد.
در این مداخله از انواع روش های شناختی استفاده میشود تا شناخت و دانش فرد نسبت به مشکل و راه حل آن بالا برود. از کاردرمانی درکی حرکتی میتوان به همراه تمام مداخلات جهت بالا بردن دانش مراجعه کننده،کاهش ترس،افزایش انگیزه و آموزش چگونگی مواجهه یا مواجه شدن با مشکلات حرکتی استفاده کرد تا میزان یادگیری فرد را در تمرینات و فعالیت ها بالا برد. استفاده از این مداخله به تنهایی در بهبود و آموزش مهارتهای حرکتی نقش بسیار ناچیزی داشته و در مقایسه با سایر روشها از تاثیر کمتری برخوردار است. از کاردرمانی درکی حرکتی عمدتا در رابطه و همراه با سایر مداخلات استفاده میشود چنانچه آموزش مهارتهای حرکتی و مداخلات درمانی همراه با مداخلات شناختی شود میزان یادگیری مهارت های حرکتی افزایش می یابد.
استفاده از این مداخله حتی به اندازه یک خود راهنمایی شفاهی فرد خودش را به صورت بیانی راهنمایی کند در مهارتهای حرکتی درشت باعث افزایش بهبودی و یادگیری نسبت به یک تمرین صرف می گردد. این رویکرد اغلب در مداخلات کار محور و عمدتاً در روش گرایش و شناخت نسبت به اجرای کارهای روزمره استفاده می شود در این روش کودک باید تعیین هدف،برنامه،اجرا و ارزیابی را خودش انجام دهد. مداخله ال بی دی
این مداخله انجام حرکات هماهنگ و موزون شبیه رقص رقص و ایروبیک به همراه موسیقی می باشد. این مداخله در کاردرمانی هماهنگی حرکت از تاثیر مثبتی برخوردار است و باعث بهبودی در جنبه های مختلف اختلال می گردد. لیمریجسه در مقایسه این روش با یکپارچگی حسی بیان کرد این روش به مراتب موثر تر از روش یکپارچگی حسی در بهبودی اختلال هماهنگی رشدی می باشد.
سایر مداخلات کاردرمانی در هماهنگی حرکتی
مداخلات گوناگون بسیاری در رابطه با این اختلال وجود دارد این مداخلات بسیار زیاد هستند و به دلیل اینکه بعضاً یا کم تاثیر یا بی تاثیر هستند،احتیاج به امکانات خاص دارند و نیز کلی نیستند،یعنی این که فقط باعث بهبودی تا حد خاصی می شوند انجام آنها برای همه کودکان مناسب نیست.انجام این مداخلات به جای سایر مداخلات اصولی پیشنهاد نمی شود. بلکه به صورت کلی در کنار سایر مداخلات یا پس از بهبود و افزایش هماهنگی توصیه می شود.
مداخله دارویی توسط دکتر اختلالات حرکتی
مداخلات دارویی در درمان اختلال هماهنگی رشدی عمدتاً جهت درمان اختلالات همراه این اختلال مانند بیش فعالی،اضطراب و غیره استفاده می شود و داروی خاص جهت بهبود هماهنگی حرکتی وجود ندارد در گذشته از داروی فاتی اسید جهت بهبود هماهنگی حرکتی استفاده می شد. اما ریچاردسون و مانت گومری از فوق تخصصین اختلالات حرکتی نشان دادند که فاتی اسید در بهبود هماهنگی حرکتی تاثیری ندارد اما این دارو بهبود مهارت های خواندن،صداکشی و اختلالات رفتاری مانند بیش فعالی و توجه کمک می کند.
استفاده از فاتی اسید به همراه ویتامین ای در بهبود اختلال همااهنگی رشدی بی‌تاثیر است. در گذشته از داروی متیل فنیدیت جهت بهبودی اختلالات هماهنگی حرکتی استفاده می‌شد. انگلسمن پس از بررسی چند مقاله در مورد این دارو جهت بهبودی اختلال هماهنگی رشدی پی برد نمی‌توان استفاده از این دارو را جهت بهبود اختلال هماهنگی رشدی توصیه کرد.
رایس در مطالعه‌ایی که در سال ۲۰۱۲ روی کودکان بیش فعال با و بدون اختلال هماهنگی رشدی انجام داد بیان نمود استفاده از این دارو جهت بهبودی اختلالات هماهنگی حرکتی بی تأثیر است و بهتر است این کودکان را جهت بهبودی به خدمات توانبخشی ارجاع داد. در مطالعه های جالب در استفاده از این دارو متیل فنیدیت روی کودکان اختلال هماهنگی رشدی با مشکل بیش فعالی،با وجودی که این دارو تا حدودی ۲۵ درصد علائم بیش فعالی را کاهش داده ولی تاثیر معناداری بر بهبود مهارت های حرکتی نکرده و مقدار بهبودی با دارو حدود ۲۶ درصد تفاوت معناداری با تاثیر دارونما نداشته است.
استفاده از وسایل کمکی ارتز در اختلالات حرکتی کودکان
از وسایل کمکی ارتزها جهت بهبود ساختار مفاصل و پوسچر بدن در درمان اختلال حرکتی استفاده می شود این وسایل عمدتاً در پا مورد استفاده قرار میگیرند. برخی از این وسایل عبارتند از: کفی طبی جهت صافی کف پا و اصلاح وضعیت زانو، استفاده از زانوبند های مخصوص و انواع بریس ها جهت اصلاح زانو ضربدری و پرانتزی و غیره،استفاده از این وسایل باعث بهبود زوایای مفاصل شده در نتیجه به بهبود تعادل،یا عملکرد فرد کمک می کند.
این مداخله صرفاً به افرادی کمک می کند که اختلال ساختاری داشته باشند و این اختلال روی عملکرد فرد تاثیر گذاشته باشد. همچنین استفاده از این وسایل کمکی ارتز فقط باعث بهبود عملکرد در مفاصلی میشود که وسیله کمکی باعث بهبود ساختار آن ها شده است،و به هیچ وجه باعث درمان اختلال هماهنگی حرکتی نمیگردد.
مداخلات ورزشی در کاردرمانی حرکتی کودکان
انجام هرگونه مداخله ورزشی منظم باعث بهبود هماهنگی عضلانی می شود و میتوان بسیاری از ورزشها را انجام داد به عنوان مثال فوتبال و تکواندو از طریق بهبود سیستم حسی،تعادل و زمان عکس العمل باعث بهبودی هماهنگی رشدی می گردند. همچنین برخی ورزشها مانند طناب زدن یا تن آورز در بهبود تعادل ایستا و داینامیک کودکان موثر است. ولی مشکلی که در در این بین وجود دارد این است که اکثر این کودکان توانایی انجام این ورزش ها به خصوص ورزش های گروهی را ندارند و هماهنگی حرکتی این کودکان به قدری پایین است که در جلسات اولیه کلاس های ورزشی اخراج یا طرد میشوند که این مسئله باعث آسیب و کاهش عزت نفس فرد می شود،در حالی که عزت نفس این کودکان پایین است. این امر و شرکت و طرد شدن در کلاسهای ورزشی باعث آسیب شدید تر به عزت نفس و کاهش اعتماد به نفس و بروز اختلالات رفتاری میگردد. لذا بهتر است ابتدا هماهنگی حرکتی کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی را ابتدا با سایر مداخلات و تمریناتی که می خوانید بر اساس مداخلات درمانی تنظیم شده بهبود بخشید سپس کودک را در کلاسهای ورزشی ثبت نام نمود.
آب درمانی در کاردرمانی تاخیر تکاملی
در روش آب درمانی از انواع روش ها،تمرینات و وسایل آبی استفاده می شود تا عملکرد حرکتی فرد را بالا ببرند،استفاده از این روش در کاردرمانی هماهنگی حرکتی شبیه استفاده از پارک های آبی و استفاده از وسایل و امکانات آنها می باشد البته از اصول تمرین درمانی کاردرمانی و فیزیوتراپی در این روش استفاده می شود،این روش نیز در بهبود وضعیت هماهنگی حرکتی کودکان اختلال هماهنگی رشدی موثر است. مداخله اسب سواری
با توجه به اینکه سرعت عمل و زمان عکس العمل به تحریکات در این کودکان پایین است،با این مداخله ضمن تقویت عضلات بدن بخصوص از عضلات کمربند لگنی میتوان سرعت تحریک پذیری عضلات را افزایش داد سرعت تحریک پذیری و واکنش به تحریکات عضلات بدین معنی است که فرد پس از شنیدن یا دیدن یک دستور حرکتی،تا انجام دادن آن دستور حرکتی چه مقدار زمان صرف می کند و سرعت انجام حرکات چه مقدار است باعت پایین تحریک‌پذیری عضلات و زمان واکنش به دستورات باعث محدودیت در انجام فعالیت های روزمره و فعالیت های تفریحی میگردد. با استفاده ازاسب سواری می توان میزان تحریک‌پذیری و زمان واکنش به دستورات را افزایش داد و به نظر می رسد تقویت عضلات لگن و تنه و تحریک و تقویت حس عمقی به همراه سایر حواس باعث این بهبودی می گردد.این مداخله نیز مانند مداخله ورزشی برای اکثر کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بخصوص کودکان با اختلال شدید به هیچ وجه مناسب نمی باشد زیرا اکثر این کودکان اصلا نمی‌توانند روی اسب بشینند و آن را کنترل کنند و نمی توانند دست ها و تن را همزمان جهت کنترل خود و اسب هماهنگ کنند لذا باید با استفاده از سایر مداخلات دیگر ابتدا هماهنگی این کودکان را بالاتر برد تا اعصاب مرکزی آنها بتواند همزمان دست ها،تنه و سایر حواس آنها را همزمان کنترل کند.
بازی‌های رایانه‌ای همراه حرکت در درمان تاخیر حرکتی کودکان
این بازی ها به خصوص آنهایی که مانند ناینتندو وای فیت دارای حرکات بدنی هستنددر بهبود هماهنگی حرکتی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی می تواند تاثیرگذار باشد. از معایب این مداخله گران‌قیمت بودن و عدم در دسترس بودن آن می باشد،برخی از محققین معتقد به تأثیرگذاری این بازی ها و برخی دیگر معتقد به بی تاثیری این بازیها هستند،استراکر معتقد است بازی های رایانه ای ویدیویی فعال نمی توانند مهارت های حرکتی کودکان هماهنگی رشدی را تقویت کنند و تفاوتی بین انجام این مداخله و بازی ها و فعالیت های روزمره این کودکان در بهبود مهارت حرکتی یا دوره ایی که مداخله دریافت نمی کنند وجود ندارد،بررسی های وی نشان داد انجام بازی‌های رایانه‌ای فعال باعث میشود کودکان با اختلال هماهنگی رشدی تصور کنند مهارت های حرکتیشان به صورت معناداری بهبود یافته است. اگرچه کودکانی که این مداخله بر روی آنها انجام شده بود به صورت معناداری تصور می کردند مهارت های حرکتی آنها بهبود یافته است ولی در واقعیت مهارت های حرکتی آنها چندان تغییر معناداری نکرده بود. هووی ضمن اعتقاد به بی تأثیری این بازیها عقیده دارد این بی تاثیری ام بازی‌های رایانه‌ای فعال مربوط به نوع بازی یا کیفیت انجام آن ها می باشد و با انتخاب بازی مناسب شاید بتوان روی این بی تاثیری اثر گذاشت،احتمالا این اختلاف نظر محققین ناشی از اختلاف بازی های انتخاب شده است و احتمالا هر بازی می تواند تاثیر متفاوتی از بی تاثیری تا تاثیر در بهبودی داشته باشد،نحوه انجام این بازیها در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی از لحاظ دامنه حرکتی مفاصل نسبت به کودکان رشد طبیعی متفاوت می باشد به عنوان مثال این کودکان حین بازی مچ خود را بیش از کودکان رشد طبیعی خم و راست می کنند.
در کاردرمانی تاخیر حرکتی از اتاق سنسوری روم مرکز درمان اختلال رشد که بر پایه بازی های کامپیوتری و به صورت تخصصی توسط دکتر اختلالات حرکت طراحی شده است استفاده می شود. این اتاق شامل تجهیزات ویژه الکترونیکی و کامپیوتری است که کودک را وادار به انجام فعالیت های حرکتی بر مبنای بازی های کامپیوتری طبقه بندی شده می کند. با توجه به ساختار تخصصی این بازی های کامپیوتری و سطح علمی بالای آن تاثیر بسزایی بر رند درمان تاخیر تکاملی در کودکان دارد.
استفاده از بازخورد در کاردرمانی درکی حرکتی
بازخورد،عمل،گفتار یا نتیجه ای است که فرد پس از انجام یک رفتار یا فعالیت دریافت می کند و باعث تقویت و بهبود رفتار و عمل فرد می گردد. دو نوع بازخورد داریم:
۱- بازخورد درونی که فرد نتیجه عمل و رفتار مثبت خود را میبیند و به صورت باطنی از رفتارش لذت می برد و باعث تقویت رفتار و عمل فرد می گردد.
۲-بازخورد خارجی:بدین معنی است که دیگران او را تشویق می کنند در واقع فرد نتیجه رفتار شرا در عمل و گفتار دیگران می بیند و می سنجد.
مسلماً بازخورد درونی بهتر است ولی با توجه به اینکه رسیدن به این بازخورد زمان بر است فرد تا نتیجه عملش را در تمرینات ببیند زمان نسبتاً زیادی طول می کشد چنانچه هدف ما استفاده از این بازخورد است،حتماً باید از بازخورد های خارجی با برنامه منظم و دقیق تا رسیدن به هدف استفاده کرد.
برای تاثیر بهتر بازخورد باید شرایطی را رعایت کرد،وینستین پیشنهاد می کند بهتر است بازخورد متداول،پشت سر هم و با فاصله زمانی بسیار کم نباشد و تصادفی صورت گیرد. زمانی باشد که فرد اشتباهی نداشته یا از زمان اشتباه فرد گذشته باشد و بهتر است همراهان اطلاعاتی نیز به فرد داده شود.
با استفاده از بازخوردهای مثبت و هدف مندی که هدفشان تقویت درک فرد از جسم و توانایی هایش است به همراه تمرینات حرکتی می توان تصویر ذهنی،خودپنداره و مهارت های حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی و کودکان رشد طبیعی را بهبود بخشید و با توجه به ضعف کودکان با اختلال در زمینه ی موارد ذکر شده اهمیت استفاده از بازخورد پر رنگ تر به نظر می رسد البته ناگفته نماند استفاده از مداخلات حرکتی به تنهایی نیز به بهبود موارد فوق در کودکان با اختلال کمک می کند.
تمرینات هماهنگی دست و پا
در این بخش تمرین ها به جهت ایجاد هماهنگی بین اندام های مختلف بدن (دستها،پاها و چشم ها) باید به صورت همزمان انجام شود و نیاز به توجه و تمرکز بیشتری دارد و باعث می شود سطح هماهنگی حرکتی به توجه و تمرکز افزایش یابند. در تمرینات هماهنگی دست و پا حتماً دستها و پاها باید به صورت همزمان حرکت کنند هرگونه عدم همزمانی یا وقفه (یعنی دست ها حرکت کند ولی پاها حرکت نکند یا برعکس) نشان دهنده ضعف هماهنگی می باشد.
ریتم تمرینات مهارت های حسی حرکتی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است،یعنی سرعت حرکت دستها و پاها باید از یک نظم و سرعت خاص پیروی کنند و به گونه ای نباشد که پاها با سرعت کم و با تأخیر حرکت کنند و دست ها سریع و یا برعکس حرکت کنند. گاهی اوقات ، عدم یکنواختی و ریتم تمرینات فقط در یک عضو اتفاق می‌افتد و سایر اندام ها به صورت مناسب حرکت می کنند به عنوان مثال پاها به همراه دست راست به خوبی و با ریتم حرکت می کنند ولی دست چپ یا پای چپ حرکت نمی کند و یا سرعت حرکت او یکنواخت با سایر اندام ها نمی باشد و یا این که دامنه حرکتی مفاصل یک اندام مثلاً دست چپ (آرنج،شانه) متناسب با سایر اندام ها نمی باشد تمامی این ضعف ها نشان دهنده اختلال هماهنگی حرکتی رشدی می باشد که باید مراجعه کننده را به صورت مرتب و مداوم از وضعیت اندامی که به خوبی حرکت نمی‌کند آگاه کرد تا هماهنگی حرکتی ایجاد شود.
چنانچه کودکی اصلاً نتواند در این سطح تمرینات هماهنگی دست و پا ها را به صورت هماهنگ انجام دهد باید به سطوح تمرینی پایین تر برگشت و شروع به آموزش آنها کرد و در نهایت به سطح بالاتر آمد،راه حل دیگر این است که در کل تمرین را به دو بخش پاها و دستها تقسیم کرد و از مراجعه کننده بخواهید آنها را به صورت جداگانه انجام دهد. همچنین چنانچه مراجعه کننده فقط در یک اندام به عنوان نمونه فقط در دست چپ مشکل دارد از او بخواهید فقط دست چپ را با پاها حرکت دهد و کم کم بعد از یک مدت تمرین از مراجعه کننده بخواهید اکنون دست راست خود را نیز همراه دست چپ حرکت دهد لازم به ذکر است بهتر است حین تمرین به حرکت دست چپ،حرکات دست راست نیز بدون وقفه و از حرکت ایستادن اضافه گردد.
در اینجا تمرینات هماهنگی حرکتی از آسان به سخت طراحی شده است و ممکن است در موارد نادر کودک دلبند شما در تمرینات آسان،مشکل داشته باشد ولی تمرینات سخت تر را راحت‌تر انجام دهد بنابراین همه تمرینات حسی و حرکتی را انجام دهید و در صورت عدم موفقیت مراجعه کننده به سطح های تمرینی پایین تر برگردید.
مراجعه کننده درجا میزند (یعنی پاها را یکی در میان به زمین می کوبد) در حین کوبیدن پاها و دستها را به صورت کشیده و صاف از جلو (در سطح ساژتیال) بالا می آورد. دست ها می توانند یکی درمیان یا همزمان بالا و پایین بروند. این تمرین باید به صورت ریتمیک و مداوم باشد و دستها و پاها باید با یکدیگر هماهنگی و نظم داشته باشند،هرگونه خم بودن دست ها از آرنج یا شانه حین تمرین یا بی حرکت ماندن پاها یا دست ها به صورت جداگانه نشان دهنده ضعف هماهنگی حرکتی می باشد.
مراجعه کننده در حالی که درجا می زند، دستها را از پهلو (در سطح فرونتال) صاف و کشیده بالا می آورد. در تمرینات هماهنگی حرکتی باید مواظبت کرد دست ها به جلوی بدن (یعنی به سطح ساژینال) برنگردد. دست ها می توانند یکی درمیان یا همزمان بالا و پایین بروند.
از مراجعه کننده بخواهید در حین اینکه درجا میزند،در جلوی بدن (شکم) و پشت (کمر) به صورت ریتمیک دست بزند، شایان ذکر است حتما باید صدای دست زدن ها به خصوص در پشت کمر شنیده شود در غیر این صورت یا دامنه حرکتی نشانه‌ای کمتر از نرمال میباشد و یا اینکه به احتمال بیشتر مراجعه کننده به علت عدم هماهنگی حرکتی نمی تواند این کار را انجام دهد،کاهش دامنه حرکتی صرفاً بیشتر در افراد بسیار چاق یا با مشکلات ضایعات ارتوپدیک (شکستگی) اتفاق می‌افتد.
مراجعه کننده در حالی که درجا می زند باید به صورت همزمان با خم کردن آرنج کف دست ها را یکی را زیر گلو روی قفسه سینه و دیگری را روی شکم به کبد و یکی در میان جای دست ها را عوض کند. به عنوان نمونه دست راست را زیر گلو روی قفسه سینه و دست چپ را روی شکم بکوبد و بعد به صورت ریتمیک راست را روی شکم و چپ را روی قفسه سینه بکوبد.
در حین انجام تمام مراحل فوق باید پا به صورت درجا کوبیده شود و دست ها باید به صورت همزمان روی قفسه سینه و شکم فرود آیند و هیچ گونه تاخیر نداشته باشند،یعنی ابتدا راست کوبیده شود و در همان لحظه دست چپ کوبیده شود، وجود هر کدام از نقص های بالا نشان دهنده ضعف هماهنگی حرکتی می باشد.
کودکان با اختلال هماهنگی حرکتی در حالی که درجا می زند و دست ها از شانه کنار تنه است آرنج هر دو دست را به صورت متناوب و یکی در میان از مفصل آرنج خم کند. هنگام خم کردن آرنج،شانه ها هیچگونه حرکتی نباید داشته باشند (یعنی شانه ها بالا و پایین نرود).
کودکان با اختلال هماهنگی حرکتی پاها را به اندازه عرض شانه باز می کند و پاها را یکی در میان جمع کرده و به یکدیگر می زند همزمان دست ها را از پهلو باز کرده و موازی با زمین نگه میدارد، سپس در حالی که شانه ۹۰ درجه باز شده و ثابت است، کودک با اختلال هماهنگی حرکتی رشدی، دستها را از آرنج خم کرده و به گوش هایش میزند. حرکت پاها و دستها باید بسیار منظم و ریتمیک باشد و شانه ها باید ثابت باشند و با حرکت آرنج هیچ حرکتی نداشته باشند هرگونه بالا و پایین رفتن شانه یا خم و صاف نکردن کامل آرنج نشان دهنده عدم هماهنگی می باشد که باید به مرور اصلاح گردد.
مانند تمرین بالا در حالی که پاها به اندازه عرض شانه باز میباشد و از بغل به صورت ریتمیک به یکدیگر می خورند مراجعه کننده باید دست ها را به صورت متناوب و به صورت نیم دایره یکی را روی سر (یا پشت سر) و دیگری را پشت کمر قرار دهد.
کودکان با اختلال هماهنگی حرکتی رشدی پاها را یکی یکی از ران خم می کند و بالا می آورد (حدود ۹۰ درجه) و هر پایی را که خم می کند همزمان با دست همان طرف روی زانوی پا می کوبد.
مانند تمرین قبل ولی با این تفاوت که دستها را به صورت متناوب روی پای مخالف می کوبد،این تمرین باعث بهبود عبور از خط وسط بدن شده فردی را که مشکل هماهنگی دارد به راحتی به مخاطره می‌اندازد.
مراجعه کننده می ایستد و پاها را به اندازه عرض شانه باز کرده و پاها را از زانو به سمت عقب (باسن) خم کرده و همزمان با دست همان طرف به پاشنه پایش می زند، کودک باید خم کردن زانو و حرکت دست را به صورتی زمانبندی کند که دست به پاشنه بخورد نه اینکه پاشنه برگردد و بعد دست را خم کند.
کودکان با اختلال هماهنگی حرکتی پاها را به طور متناوب از ران خم می کند و کمی نیز حین خم کردن رو به بیرون می چرخاند و سپس دست را به قوزک داخلی مچ پای مخالف (یعنی راست را به چپ) میزند و برعکس.
در وضعیت تمرین بالا حین خم کردن ران،آن را به سمت داخل می چرخد و همزمان دست هر طرف به قوزک خارجی مچ پای همان طرف می خورد.
کودک پاها را عقب و جلو می گذارد سپس با خم کردن پای عقبی از ران و زانو و وزن خود را روی پای جلویی می اندازد سپس پای عقبی را به سر جایش گذاشته و پای جلویی را خم کرده و وزن پای جلویی را روی پای عقبی می اندازد این حرکت را به صورت متناوب انجام می دهد همزمان با حرکات پاها باید دست ها را در حالی که آرنج خم شده (90 درجه) و به اندازه عرض شانه باز هستند،جلو بیایند و از ساعد به یکدیگر نزدیک شوند. این تمرین نیز جزء تمرینات بسیار سخت است.
در تمرین قبل دستها به جای آنکه از آرنج خم شوند،دستها تا جلوی سینه با آرنج باز با حرکت پاها بالا و پایین می روند.
مراجعه کننده می ایستد یک پا را عقب و پای دیگر را جلو می گذارد دستها را نیز به اندازه عرض شانه باز می کند سپس پاشنه پای عقبی را کمی بلند کرده رو به جلو حرکت میکند و دستها را نیز به جلوی سینه می آورد در برگشت همزمان پنجه پای جلویی بالا می آید و پاشنه پای عقبی به زمین میخورد و دست ها به صورت اولیه باز می گردند.
مراجعه کننده می ایستد آرنج را در حالی که کف دستها موازی زمین میباشد خم میکند سپس لگن را به یک طرف می چرخاند و تنه را به سمت دیگر می چرخاند.
مراجعه کننده پاها را به اندازه عرض شانه باز می کند آنها را یکی یکی به یکدیگر میزند و در حین این کار دست سمت پای ثابت را تا عرض آن بالا می آورد،دست دیگر باید بی‌حرکت باشد و برعکس.
در ابتدا پاها جفت و دستها را روی سینه قرار دارند،پاها شبیه حرکت ( V ) یکی یکی جلو آمده و باز می شوند همزمان دست ها نیز در همان جهت با آرنج صاف بعد از حرکت حرکت پا جلو می‌آیند و با عقب آمدن پاها دستها داخل سینه خم می شوند. این تمرین جز تمرینات سخت میباشد.
در حالی که دستها روی سینه هستند حرکت ( V ) را از عقب انجام میدهد و هنگام جلو آمدن پاها،دستها روی سینه روی یکدیگر قرار می گیرند. این مهارت حسی حرکتی جز تمرینات سخت می باشد.
ترکیب هر دو حرکت ( V ) عقب و جلو می باشد.
جهت تقویت مهارت های حسی حرکتی، کودکان در حالی که پاها به اندازه طبیعی باز هستند و ایستاده پاها را یکی یکی با زانوی صاف از ران خم کرده و به جلو می آورد (شبیه رقص کردی)سپس با جلو آمدن پاها و دستها نیز در راستای صورت جلو می‌آیند و به یکدیگر می خورند هنگامیکه پاها به جای قبلی بازمی‌گردند دست ها در راستای شانه در پهلو قرار میگیرند.
کودک با اختلال هماهنگی حرکتی رشدی در حالی که مانند تمرین قبل ایستاده است یک پا حرکت می دهد و سپس سر جای قبلی می گذارد و پایی دیگر را از زانو خم کرده و پشت زانوی پای دیگر می برد و همزمان با حرکت هرپا دست ها که جلوی بدن هستند از پهلو باز شده و در راستای شانه قرار می گیرند.
مراجعه کننده درجا میزند و همزمان هر دو دست را در حالت باز می چرخاند.
نکته: دامنه حرکتی مفصل شانه در چرخش رو به عقب کمتر از رو به جلو می باشد.
کودک با اختلال هماهنگی حرکتی رشدی در حالی که به حالت طبیعی ایستاده پاها را یکی یکی داخل شکم (به اندازه ۹۰ درجه) خم می کند و در حالی که کف دستها جلوی صورت و موازی سطح زمین است آنها را با خم شدن هر زانو با هم به نزدیک زانوی خم شده آورده و یا به آن زانو ضربه می زند.
مراجعه کننده پاها را کمی بیشتر از ارزش آن باز میکند دستها را کنار بدن قرار می دهد سپس ران پای راست و آرنج دست راست را به داخل شکم (یا خط وسط بدن) ۹۰ درجه خم می کند و در مرحله بعد این تمرین را برای طرف دیگر تکرار میکند.
همانند تمرینات حسی حرکتی قبل میباشد به این صورت که ابتدا دست می چرخد و در حین چرخیدن به سمت چپ حرکت می کند و به دنبال آن دست راست به هنگام صورت میچرخد حرکت دست ها حالت متناوب دارند تا همزمان.
سوالات متداول:
1.اختلال هماهنگی حرکتی رشدی چیست؟
اختلال هماهنگی حرکتی رشدی از اختلالات هماهنگی رشدی می باشد که در حیطه حرکتی کودک را دچار مشکلات فراوانی می کند.
2.سندروم بچه های دست و پا چلفتی چیست؟
این اختلال شامل کودکانی بود که دارای بهره هوشی نرمال و بدون هیچگونه آسیب پزشکی و نورولوژیک بودند، این کودکان در انجام کارهای روزمره ناتوان بودند و در فعالیت های حرکتی، هماهنگی حرکتی لازم را نداشتند. این نام که در گذشته بسیار پرکاربرد بود، امروزه چندان رایج نیست ولی با این حال بعد از نام اختلال هماهنگی رشدی بیشترین کاربرد دارد.
