بسیاری از والدین از رفتارهای عصبی، پرخاشگرانه و قشقرق های کودکان خود در محیط های مختلف نظیر مهمانی، هنگام رفتن به مدرسه و مراکز خرید اظهار ناراحتی می کنند. باید توجه کنید که بسیاری از کودکان در سنین 3تا5 سالگی رفتار قشقرقی و پرخاشگری از خود نشان می دهند اما رفتار هایی که طولانی مدت و متناوب هستند باید مورد توجه قرار بگیرند. مرکز رفتاردرمانی دکتر صابر در زمینه درمان کودکان عصبی و کنترل رفتارهای پرخاشگرانه کودکان به صورت تخصصی فعالیت می نماید. استفاده از تکنیک های بازی درمانی و رفتاردرمانی موجب بهبود رفتارهای عصبی کودک و ایجاد رفتارهای ساختار یافته در کودکان می گردد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
کودکان عصبی و قشقرق کودکان
اجازه بدهید تا رفتارهای قشقرقی را در نظر بگیریم، همه آن ها خیلی عادی هستند زمانی که کودکان کم سن یاد می گیرند تا عواطف و نا امیدی خود را مدیریت کنند. محققین دریافته اند که بیشتر از ۸۰ درصد پیش دبستانیهای 5-3 ساله یک بار یا بیشتر در ماه، رفتار عصبی دارند، اما کمتر از ده درصد کودکان کم سن و سال رفتار عصبی روزانه را دارند. استفاده از پرسشنامه ی والدین به نام (MAP-BP) multidimensional assessment of preschool disruptive behavior برای کمک به شمارش تعداد دفعات، کیفیت، و شدت خیلی از رفتارهای قشقرقی و همچنین توانایی های مدیریت خشم، مطالعه نشان داد که:
- ۶۱ درصد از پیش دبستانی ها زمانی که نا امید، عصبانی و ناراحت هستند قشقرق را نشان می دهند.
- ۵8 درصد در طول فعالیت های روزمره مثل زمان خواب، موقع صرف غذا و یا لباس پوشیدن قشقرق را نشان میدهند.
- اگرچه ۵۶ درصد رفتارهای قشقرقی را همراه با والدین بروز می دهند، تنها ۳۶ درصد رفتارهای قشقرقی را با بزرگسالان مثل معلم و پرستار دارند.
- ۲۸ درصد اشیاء را تخریب و می شکستند و ۲۴ درصد شخصی را ضربه، گاز یا لگد زدند.
- والدین نتوانستند برای ۲۶ درصد از رفتارهای قشقرقی دلیلی را پیدا کنند.
ما می دانیم که رفتارهای عصبی کودکان که طولانی و متناوب هستند به احتمال زیاد از نظر تکاملی عادی نیستند و اینکه یک مسئله غیرعادی به خصوص در کودکان بزرگتر است.
درمان کودکان عصبی
در رفتاردرمانی کودکان این موضوع ضروری است که بین رفتار قشقرقی که به علت عوامل عاطفی مثل نرسیدن کودک به چیزی که علاقه دارد بروز میکند و بحران حسی به علت تحریک بیش از حد که نیازهای نوروبیولوژیکال برآورده نمی شود، افتراق گذاشت. رفتار مشاهده شده ممکن است یکسان باشد اما علل ریشه ای ممکن است کاملا متفاوت باشد.
رفتارهای حسی تحریک کننده
- عدم تطابق بین موقعیت و ظرفیت پردازش حسی
- نیازهای حسی برآورده نمی شود.
- تحریک حسی ناراحت کننده و یا دردناک است.
- نیازها برای پاسخ به تحریکات حسی خیلی زیاد می شود.
- ممکن است در نتیجهی استرس های جنگ – گریز به خودش یا دیگران صدمه بزند.
رفتارهای قشقرقی
- عدم تطابق بین موقعیت و عوامل عاطفی شامل شناخت و مقابله با استرس.
- نیازهای عاطفی و علایق برآورده نمی شود.
- نیاز به توجه برآورده نمی شود.
- در حالت کلی از روی عمد به خودش صدمه نمی زند.
عملکرد کودک در مغازه اسباب بازی
رفتاری: ایزابل یک عروسک تازه میخواهد و مادرش میگوید نه. او شروع به ناله و شکایت می کند و اگر مادرش کنار نیاید خودش را روی زمین پرت میکند و شروع به گریه و فریاد زدن می کند. آخرین باری که این اتفاق افتاد، مادرش کوتاه آمده و عروسکی که ایزابل خواسته است را خریداری کرده است. این کار ممکن است الان جواب بدهد.
حسی: سوفیا حساسیت های بینایی و شنوایی را با هم دارد، بنابراین رفتن به داخل مغازه اسباب بازی با وسایل الکتریکی پر سرو صدا، گفت و گوی بسیاری از مردم به اضافه محوطه هایی پر از اسباب بازی های رنگارنگ، باعث شد که سرش وزوز کند و شروع به احساس لرزیدن و ترسیدن کرد. او یک عروسک دید و از مادرش خواست که آن را بخرد. وقتی که مادر نه گفت، برای او موضوع زیادی بود تا با آن کنار بیاید. او خودش را به کف زمین پرت کرد و شروع به گریه کردن و فریاد زدن کرد. او فقط نمی تواند به خودش کمک کند.
عملکرد کودک در میز شام
رفتاری: جاستین با لگوهایش ساختمان می سازد. او درکل گشنه اش نیست و علاقه ای به اینکه شام چی باشد نیز ندارد. او به خاطر اینکه والدینش مجبورش می کنند چند تکه کوچک مزه میکند و دوباره می رود تا بازی کند.
وقتی که پدرش اصرار می کند تا سر میز بماند حتی اگر خوردن غذا را انجام داده است، او بشقابش رابلند میکند و به زمین پرت می کند. پدرش او را برای مدت زمانی به داخل اتاقش می فرستد.
حسی: جک تون عضلانی پایین و مهارت های پردازش حس عمقی ضعیفی دارد. او از خوردن شام روی میز تنفر دارد چون روی صندلی اش راحت نیست و گاهی اوقات از روی آن به زمین می افتد که باعث می شود که خواهرش به او بخندد. برای او بهتر است که موقع غذا خوردن سر پا بایستد و یا حتی اگر بین لقمه هایی که می خورد دور میز بدود. زمانی که پدر و مادر خسته او می خواهند که بنشیند و آرام باشد، بشقابش را بلند می کند و به زمین پرت میکند. پدرش او را به داخل اتاقش می فرستد.