مهارت های اجتماعی به توانایی برقراری ارتباط با دیگران گفته می شود که از طریق روش های مناسب بهبود پیدا می کند. هنگامی که یک کودک توانایی برقراری مهارت های اجتماعی و همچنین برقراری ارتباط چشمی داشته باشد، می تواند دوست پیدا کند یا با دیگر افراد گفت و گوهای معمولی داشته باشد. این یک تصور اشتباه است که کودکان مبتلا به اتیسم دوست ندارند با دیگران ارتباط برقرار کنند به دلیل این که آن ها در مهارت های اجتماعی ضعف دارند. وقتی یک شخص مبتلا به اوتیسم ضعف در مهارت های اجتماعی داشته باشد یعنی که او رفتار قابل پیش بینی را با سایر دوستان نداشته و دوست پیدا کردن در آن ها دشوار تر است. آموزش مهارت های اجتماعی به یک کودک مبتلا به اوتیسم یک نوع چالش قلمداد می شود به این علت که یکی از علائم اصلی در کودکان مبتلا به اتیسم نبود یا تأخیر در مهارت های اجتماعی است. کودکان مبتلا به اوتیسم نیاز دارند تا مهارت های اجتماعی را همانند همسالان خود یاد بگیرند. مهارت های اجتماعی برای کودکان و همچنین کودکان اوتیسم مهم است چرا که اعتماد به نفس را در فرد افزایش داده و سبب می شود راحت تر دوست پیدا کند. کلینیک کاردرمانی دکتر صابر، تحت نظر بهترین دکتر اوتیسم تهران، در حوزه اوتیسم و مهارت های اجتماعی در کودکان و تقویت ارتباط اجتماعی فعالیت می کند و به درمان کودکان اوتیسم می پردازد.
جهت تماس باکلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقایدکتر صابر (کلینیکتوانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
مهارت های کودکان اوتیسم
کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت بازی، مدت زمان بازی و انعکاس ظرفیت شان برای استفاده ی نمادین دچار آسیب اند. بازی های آن ها کمتر متنوع است، کمتر خود انگیخته است و متناسب با سطح رشدی کودک هم نیست. سایر ویژگی ها:
بیشتر تکراری است
کمتر خلاقانه است
تنوع کم الگو
بیشتر به صورت انفرادی است
کمتر به صورت موازی است / کمتر مشارکتی و کمتر سمبلیک است و خلاقیت کمی دارد.
محدود با الگوی خاصی (الگوی محدود بازی) مثل حرکت یک ماشین به جلو و عقب، علاقه ی زیاد به اجزاء ظریف
علایق حسی غیر معمول در بازی جسمی (حرکتی) نمود می یابد
نقص در ارتباط با اهمیت بازی سمبلیک در ارتباط با TOM (کودک مبتلا برخلاف احساس و میل دیگران عمل می کند)
ارزیابی مهارت های اجتماعی
علاوه بر مشکلات گفتار و زبان و ارتباط، کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در حیطه های دیگری هم دچار چالش اند. این حیطه یک نقص هسته ای در اتیسم است که مجزا از حیطه ی کاربرد شناختی زبان و بازی نقصی ادراکی محسوب می شود. رفتار های مورد انتظار در مهارت های اجتماعی خیلی با اهمیت هستند برای مثال دوست داشتن، نگاه خیره، جهت یابی بدن و همزمان آواسازی رفتار هایی هستند که در طول نوزادی به آن توجه می شود. یک کودک در سن پیش از دبستان باید به همسالان علاقه مند باشد و بتواند با آن ها در بازی تصوری و تعاونی شرکت کند. در طول سال های مدرسه شکل دادن روابط دوستانه و شاد کردن دیگران رفتار های اجتماعی مناسب مورد توجه هستند. در طول بزرگسالی مهارت های اجتماعی مناسبی شامل عادت کردن به همکاران، حفظ مهارت های اجتماعی مناسب بین خود و دیگران می باشد. نقص در TOM با تعامل اجتماعی کودکان بزرگتر و بزرگسالان تداخل می کند. روش های ارزیابی مهارت های اجتماعی اوتیسم عبارت اند از:
انطباق مناسب و موثر با دیگران و نیز مشارکت با دیگران
تعامل با همسالان
شکل دادن روابط دوستانه
عادت کردن و به دست آوردن همکار
سایر روابط بین فردی
اوتیسم و تعاملات اجتماعی:
مشکلی که می‌توان مشاهده کرد این است که خیلی از کودکان عادی در حال رشد که در حلقه مشارکت نمی‌کنند ممکن است عدم رضایتشان را ابراز کنند و بپرسند چرا آنها نمی‌توانند اعضای فعال گروه باشند. برخی از آنها ممکن است احساس عدم پذیرش را ابراز کنند و مصراً بخواهند در کلاس بمانند و جلسه را مشاهده کنند. این مشکل میتواند با ایجاد یک حلقه موازی که در طی ساعات مدرسه بدون ورود کودک اوتیستیک، حل شود؛ یا شما می‌توانید کودکان طبیعی را که اعضای حلقه هستند را به نوبت مشارکت دهید طوری که همه آنها بتوانند فرصت شناخت کودکان اتیستیک را داشته باشند. همچنین، بهبود رفتار محرک کودک اتیستیک مسئولیت گروه کوچکی از همسالان نیست بلکه مسئولیت کل کلاس است. هر چند، مهم است که با کودکان اتیستیک که به صورت منفی به تغیییرات واکنش نشان می‌دهند خیلی دقیق و محتاط باشیم و نمی‌توانیم آنها را به آسانی قضاوت کنیم. ذکر این مسئله قابل اهمیت است که کودکان عادی در حال رشد به نظر از تعامل با کودکان اتیستیک و کودکانی که با اختلالات دیگر سود می‌برند، از این رو آنها یاد می‌گیرند تا آنها را بپذیرند و حمایت کنند. کودکان طبیعی فهمیدند که کودکان اتیستیک معمولاً مسئول رفتارهای نادرست‌شان که به نظر خارج از کنترل‌شان می‌رسد نیستند. فردریکسون و تورنر (2003) ادعا کردند که حلقه دوستان وقتی به درستی اجرا شود، توجه را از کودک اوتیسمی دور میکند، بنابراین خطر بدنامی و نگرانی که توسط شوتون (1998) بیان شده، کاهش پیدا میکند. همچنین این نکته قابل تأکید است که موفقیت این مداخله و نیز بیشتر شیوه‌هایی که در این کتاب ارائه شده است به خاطر علاقه و فداکاری معلمان و کودکان در حال رشد شکل گرفته است. بهتر است پسران و دخترانی برای عضویت در حلقه انتخاب شوند که توانایی‌های مختلفی دارند، طوری که کودک اتیستیک برجسته نباشد.
علاوه بر این، کودکان اتیستیک وقتی آنها در فعالیت‌هایی مشارکت می‌کنند که با آن آشنا هستند و به توجه کمتری نیاز دارد بهتر ارتباط برقرار می‌کنند. بنابراین، زمانی که هدف این حلقه آموزش مهارت‌های جدید نیست بلکه تمرین ارتباط با همسالان است لازم است تا فعالیت‌هایی پیشنهاد شود که برای کودک اتیستیک آشنا است. این مسئله چالش خیلی مهمی برای معلم است، که به صورت گسترده پذیرفته شده است که کودکان اتیستیک به آسانی تحریک نمی‌شوند و نمی‌توانند توجه‌شان را برای یک مدت طولانی حفظ کنند. بنابراین، بهتر است کودک اوتیسمی تشویق به انتخاب اسباب بازی‌هایی بشود که استفاده خواهد کرد یا فعالیت‌هایی که در مدت اقدام درمانی انجام خواهد داد. این مسئله تا حدی حالت مثبت‌شان و مشارکت فعال‌شان در حلقه را تضمین خواهد کرد.
فواید تعاملات اجتماعی کودک اوتیسم
کالابرس و همکاران (2007) با معیارهای کیفی فواید حلقه دوستان برای مشارکت اجتماعی دانش آموزان ناتوان را بررسی کردند و از والدین و متخصصین جستجو کردند و فهمیدند که:
(1) از خود بیگانگی و ناهمبستگی بین والدین کودکان ناتوان کاهش یافته بود؛
(2) شرکت کنندگان گزارش کردند که مشارکت افزایش پیدا کرده که در تجربه قابل تغییر طبقه‌بندی شد؛
(3) اقدام درمانی شرایط اکولوژیکی برای مشارکت اجتماعی دانش آموزان ناتوان ایجاد کرد؛
(4) منابع اضافی حلقه دوستان ممکن است واقعاً کنترل شود تا قدرت نفوذ را افزایش دهد.
مسئله‌ای که توجه خاصی را طلب میکند این موضوع است که کودکان اتیستیک اغلب ارتباط با همسالان را آغاز نمی‌کنند، حتی وقتی آنها عملکرد بالا دارند و می‌توانند به طور مؤثر ارتباط برقرار کنند. آنها برای نزدیک شدن به همسالان و حفظ تعامل مشکل دارند. بنابراین احتمال دارد که حلقه دوستان برای این کودکان چارچوبی را نشان دهد که آنها برای آغاز و ارتباط با فرد دیگر به آن نیاز دارند. ساختار حلقه ممکن است امنیت و محیط قابل پیش‌بینی را نشان دهد، جایی که به کودکان اتیستیک فرصتی داده میشود تا مشاهده کنند و رفتار همسالانشان را تقلید کنند و به عنوان مدل‌های رفتاری عمل کنند. هر چند، ضروری است مطمئن شویم که مهارت‌های مورد نیاز به افراد و محیط‌های دیگر تعمیم داده میشود.
همچنین این نگرانی توسط سمپون – شوین و همکاران (1998) بیان شده است، که بیان می‌کنند تکنیک‌هایی مثل حلقه دوستان به اندازه کافی نقص‌های اجتماعی کودکان اتیستیک را بررسی نکرده است. رابطه‌هایی که ایجاد می‌شوند متقابل نیستند، از این رو کودکان اتیستیک حمایت دائمی و کمک از طرف همسالانشان دریافت می‌کنند، بنابراین توجه کافی به چارچوب کلی آموزشی نمی‌شود. همچنین شما نیاز به بررسی دارید که آیا همسالانشان در حال رشد معمولی که قسمتی از حلقه هستند یاد گرفته‌اند به صورت مؤثری با کودکان اوتیسم تعامل برقرار کنند؛ همسالان دیگر هنوز نمی‌دانند چگونه رفتار کنند.
پارامتر مهم دیگر که باید بیان کنم این است که توجه کودکان اتیستیک ممکن است بهم بریزد اگر حلقه همان طور که ناگهان شروع شده متوقف شود. آنها ممکن است احساس کنند که به خاطر کار اشتباهی که انجام داده‌اند تنبیه شده‌اند و همه دوستانی که به تازگی پیدا کرده‌اند را از دست داده‌اند. بنابراین، معلم یا درمانگر که مسئول اقدام درمانی است باید به کودک توضیح دهد که چرا حلقه باید متوقف شود و دوباره به او اطمینان بدهد که او فرصت خواهد داست با دوستان‌اش در محیط‌های دیگر برای مثال در مدت زمان حلقه یا در مدت تفریح تعامل برقرار کند. وقفه ناگهانی و غیرقابل توضیح یک کار روتین ممکن است برای کودکان اتیسمی که وابسته به پیش‌بینی محیط پیرامون هستند خیلی مشکل‌ساز باشد.
سوالات متداول:
1-چگونه می‌توان به یک کودک اوتیستیک کمک کرد تا دوست پیدا کند؟
استفاده از گروه‌های اجتماعی ساختاریافته، آموزش گام‌به‌گام مهارت‌هایی مثل نوبت‌گیری، و تشویق تعاملات کوتاه در محیط‌های کنترل‌شده میتواند مؤثر باشد.
2-نقش گفتاردرمانی در بهبود تعاملات اجتماعی اوتیسم چیست؟
گفتاردرمانی به درک زبان بدن، لحن صدا و مکالمه دوطرفه کمک میکند و مهارت‌های کاربردی ارتباطی را تقویت می‌نماید.
مرکز توانبخشی اوتیسمدر حیطه درمان کودکان اوتیسم با استفاده از تکنیک های مختلف درمانی فعالیت می نماید. گفتاردرمانی اوتیسم و کاردرمانی اوتیسم از درمان های مهم در زمینه کودکان اوتیسم می باشد. کلینیک اوتیسم دکتر صابر با تجربه ای بالغ بر 18 سال فعالیت در حیطه اوتیسم و تجهیز مرکز اوتیسم تهران در همه حیطه های درمانی نظیر بازی درمانی، گروه درمانی، ماساژ درمانی، کاردرمانی ذهنی، کاردرمانی حسی، اتاق تاریک، سنسوری روم، اتاق شنیداری، گفتاردرمانی تخصصی ورفتاردرمانی شناختی اوتیسمجزو شناخته شده ترین مراکز درمان اوتیسم می باشد. از دیگر خدمات این مرکز کاردرمانی و گفتاردرمانی در منزل می باشد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتار درمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
بازی غیردستوری جهت افزایش رشد تعاملات اجتماعی و درک و بیان زبانی به کار برده میشود. نقش درمانگر یا والدین پیروی از علاقه کودک است. بازی غیردستوری در یک سطح سیستماتیک کار میکند و روی مهارت‌های فردی هر کودک توجه دارد و بر رشد زبانی و ارتباطی تأکید میکند. با هدف تجهیز کودک با تجارب زبانی و استراتژیهای ارتباطی است که پویا و موثر هستند، طوری که او میتواند آنها را در هر زمینه ممکن بکار برد. اصل آموزشی پایه بازی غیر دستوری چیدمان محیط است که باید انگیزه و فرصت‌های کودک برای پاسخ به محرک‌های محیطی گوناگون را افزایش دهد.
در این تکنیک بازی با کودک در یک محیط نقش دارد که میتواند توسط والدین، معلمان با درمانگر ساختاربندی شود. کودک در فعالیتی مشارکت میکند، در حالی که بزرگسال بعد از او بازی میکند، کارش را تقلید میکند و گفته ای تولید میکند که با سطح کلامی کودک یا سطح زمینه تناسب دارد. اگر کودک بخواهد مؤثرتر بازی کند، او باید قادر به ارتباط باشد، مرحله توجه مشترک یا نقطه عطف مشترک را تعیین کند تا در امور عادی بازی درگیر شود و به تناسب زبانی پاسخ دهد. این‌ها ارکان پایه بازی غیردستوری هستند:
1. بزرگسال با پیروی از مثال کودک به نقطه توجه مشترکی می‌رسد.
2. بزرگسال کمی در سطح یادگیری کودک چالش ایجاد میکند، در ابتدا با تقلید از رفتار یا فعالیت اش و بعد به او راهی را برای تغییر یا گسترش آنها نشان می‌دهد.
3. بزرگسال بطور موافق و سازگار به تلاش کودک برای ارتباط واکنش نشان می‌دهد.
4. بزرگسال زمینه و فرصت‌‌هایی برای کودک ایجاد میکند تا بازی اش رشد پیدا کند.
5. بزرگسال درباره فعالیت یا اشیایی که کودک شرکت میکند یا به آنها علاقه دارد نظراتی می‌دهد.
سوال بحث
بسیاری از کودکان اتیستیک در رفتارهای بازی کلیشه ای شرکت می‌کنند (مثل اجسام در حال چرخش) چگونه شما می‌توانید در این نوع فعالیت شرکت کنید و آن را گسترش دهید؟ فکر می‌کنید کودک چگونه واکنش نشان می‌دهد؟
هریس (۱۹۹۲) ذکر کرد که ضروری است مطمئن شویم نظرات با فعالیت کودک همگام و مرتبط هستند. تیگمن و پریماورا (۱۹۸۷) نشان دادند که تقلید منجر به درصد بالاتری از بازی اکتشافی میشود، در حالي که داوسون و ادام (۱۹۸۴) کشف کردند که تقلید منجر به الگو‌های بازی گوناگون ترک میشود. خیلی از کودکان اتیستیک فاقد ایده‌‌های بازی خود به خودی هستند که باید به آنها آموزش داده شود.
بازی غیردستوری میتواند در هر مرحله ارزیابی و اقدام درمانی با کودکان اتیستیک و مشکلات ارتباطی مختلف بکار گرفته شود. میتواند بصورت فردی و هم بصورت گروهی و در مکانهای عمومی یا در خانه با سطح شدتی کمتر یا بیشتر اجرا شود. بزرگسال محیط امنی برای کودک با اسباب بازی ایجاد میکند که تصادفی یا عمداً انتخاب کرده است. در مدت جلسه، بزرگسال زمان زیادی کنار کودک صرف میکند و هر دفعه که او فعالیتی را اجرا میکند، بزرگسال آن را تقلید میکند و یا یک نظر مناسب می دهد. اندربای و امرسون (1995) بیان کردند که این تکنیک به اندازه کافی تحقیق نشده است، اما مطالعاتی وجود دارد که منافع شخصی را در بر می‌گیرد. برای نمونه کنی و وینسک (۲۰۰۰) درمان بازی غیردستوری را برای یک دختر ۱۱ ساله اتیستیک بکار بردند که افزایش رفتار اجتماعی و سازگاری در خانه را گزارش کرده بود بعلاوه تحریک پذیری و کج خلقی کاهش پیدا کرده بود. همچنین، باید تأکید کنم که برخلاف این حقیقت که یکی از اهداف اقدام درمانی افزایش زبان است، مدرکی برای این مسئله وجود ندارد. به نظر می‌رسد بهبودی در توانائی کودک بخاطر تعامل با همسالان بوده است.
مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم یکی از مشکلات اساسی این کودکان است که توانایی های یادگیری کودک را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. کودک اوتیسم با مشکل ارتباطی نمی تواند آموزش های لازم را مانند یک کودک عادی، از محیط مدرسه و مهد کودک دریافت نماید. مرکز توانبخشی اوتیسم تهران دکتر صابر، در زمینه ایجاد ارتباط اجتماعی مناسب در کودکان اوتیسم با بهره گیری از خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی اوتیسم، بازی درمانی و رفتاردرمانی به فعالیت مشغول می باشد. اتاق سنسوری روم، اتاق بهبود مهارت های شنیداری و… در جهت بهبود درک گفتاری کودک و چگونگی ایجاد ارتباط صحیح در کودکان اوتیسم و درمان مشکلات اوتیسم بسیار موثر می باشد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
برای کودکان اتیستیک این سخت است که درک کنند؛ ارتباط چگونه عمل میکند. این مسئله سخت‌ترین چیزی است که شما باید به کودک اوتیسمی یاد دهید و شما نمی‌توانید صرفاً با استفاده از تصاویر و سمبل‌ها به آن دست یابید. برای مثال، گانز و همکاران (2008) گزارش کردند که کودکان اوتیسمی که در PECS تبحر پیدا کرده‌اند ایجاد لغات قابل فهم را کنترل و مدیریت نمی‌کنند. سیستم ارتباطی مبادله تصویر به آسانی استفاده میشود و نیاز به تجهیزات یا اموزش گران ندارد.
بعضی وقت‌ها ممکن است کودکانی را ببینید که کتاب مصورشان را با خودشان در مکانهای عمومی همراه دارند تا خواسته و نیازهایشان را بیان و برآورده کنند اما لازم نیست کاملاً ارتباط برقرار کنند.
شما می‌توانید از PECS برای معرفی مفهوم انتخاب استفاده کنید – برای نمونه با غذا. وقتی شما درک ارتباط با سمبل‌ها تا غذا را ایجاد کردید، پس می‌توانید آنها را برای نشان دادن انتخاب‌های موجود به کار ببرید و کودک اوتیسمی را تشویق به ارتباط برای انتخاب دلخواه بکنید. شما می‌توانید جدولی از انتخاب‌ها برای بازی یا فعالیت تفریحی به کار برید و می‌توانید کودک را تشویق نمایید که فعالیت موجود را انتخاب نمایید (به جای آن که صرفاً در یک فعالیت واحد، کم تأثیر و متداوم قرار بگیرد). با این روش شما به کودک نشان می‌دهید که او میتواند مقداری تأثیر و کنترل روی محیط داشته باشد، بنابراین احساس اعتماد به نفس و امنیت را در او افزایش می‌دهید. زمانی که یاد می‌دهید چگونه انتخاب کند در درک مفاهیم رد یا تأیید مفید است که باید در مراحل اولیه رشد تبحر پیدا کند.
کودکان اوتیسمی چه زبانی یا غیرزبانی ممکن است از سمبل‌های بصری در برنامه‌های فردی که ترتیب امور روتین روزانه را ترسیم می‌کنند سود ببرند. در این روش، شما می‌توانید از کج خلقی پرهیز کنید. به علاوه تکمیل مستقل فعالیت‌های معین مثل لباس پوشیدن را تشویق کنید. می‌توانید نمودارهایی برای استفاده آنها در خانه، مدرسه یا محل کار یا در مکان زندگی مستقل درست کنید. سمبل‌های بصری دنیا را مرتب و قابل پیش‌بینی می‌سازند و رفتار دلخواه را تشویق می‌کنند. همچنین می‌توانید درک را تقویت کنید که بعضی فعالیت‌ها تمام میشود و رفتن به فعالیت بعدی اهمیت دارد. زمانی که کودک اوتیسمی فعالیتی که انتخاب کرده است را تکمیل میکند، پس میتواند یاد بگیرد تا سمبل‌های مربوطه را در یک جعبه قرار دهد و با فعالیت بعدی ادامه دهد در این مرحله باید ذکر شود که بیشتر این ارکان از TEACCH گرفته شده‌اند.
پاندی و فراست (1994) اعلام کردند که 60 درصد کودکان با حداکثر سن 5 سال که PECS را به مدت بیشتر از یک سال به کار بردند در نهایت رشد کلامی پیدا کردند. درصد پیش‌دبستانی‌هایی که رشد کلامی مستقلی داشتند قبل از تکمیل اولین سال استفاده از PECS به طور قابل توجه‌ای کمتر بودند (تقریباً 10 درصد). به علاوه، آنها اعلام کردند که در ابتدا برخی از کودکان کلام را فقط در ترکیب با PECS به کار بردند. گانز و سیمسون (2004) ذکر کردند که PECS به کودکان اوتیسمی کمک میکند تا تعداد لغاتی را که با ساختاری گرامری پیچیده‌تری به کار می‌برند افزایش دهند.
برخی کودکان دیگر کلام‌شان هم در تعداد کلمات و پیچیدگی ارتباطی از طریق PECS بهبود پیدا کرد. باندی و فراست (1994) توصیه کردند که PECS به عنوان یک ابزار ارتباطی حمایتی حفظ میشود تا زمانی که کودک قادر باشد به همان اندازه مؤثر بدون آن ارتباط برقرار کند. پیشرفت‌های کودک این تصمیم را تعیین خواهد کرد که آیا PECS مورد استفاده قرار گیرد یا خیر؟
این ادعا کاملاً خودسرانه است، چون مشخص نیست آیا زبان کودکان اوتیسمی به دلیل PECS رشد پیدا کرده یا به دلیل برنامه‌های آموزشی دیگر که همزمان شرکت می‌کردند یا به دلیل این که آنها بزرگ شده‌اند و ارتباط مؤثرتری را شروع کرده‌اند. کار و فلچی (a2007) گزارش کردند که کودکان در گروه PECS رشد پیوسته‌ای در شروع یا واکنش به ارتباطات کارکنان بعد از آموزش فشرده نشان دادند، در حالی که فقط یک کودک در گروه کنترل افزایش حداقل مشابهی را اثبات کرد.
رویکرد مشترک در بهبود مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
کودکان دارای اوتیسم با اختلالات ارتباطی کاربردی اجتماعی، و سایر موارد مرتبط ناتوانی در برخورد با مهارت‌های اجتماعی از رویکرد مشترک بهره می‌برند. گفتاردرمانگرها و کار درمانگرها بینش مشترکی را هم در زمینه ارزیابی و هم درمان ارائه می‌دهند.
هرچند همه اعضاء تیم، می‌توانند با آموزش مهارت‌های اجتماعی کمک کنند، گفتاردرمانگرها و کاردرمانگرهای اوتیسم به طور خاص آموزش دیده‌اند تا مهارت‌های اجتماعی و روانی- اجتماعی را لابه‌لای آموزش‌های روانشناختی، گروه درمانی و مهارت‌های تعامل اجتماعی مرتفع کنند. پیش‌نیاز آموزش مهارت‌های اجتماعی، مهارت‌های زبانی و شناختی بنیادین است. علاوه بر این دانش اجتماعی- فرهنگی نیز لازم است. گفتاردرمانگرها و کاردرمانگرها می‌توانند با کودکان اوتیسم بر روی رشد مهارت‌های زبانشناختی و شناختی ضروری و مورد نیاز از جمله پردازش هیجانی، حافظه فعال و توجه، کارکرد اجرایی و نظریه ذهن کار کنند. افراد باید قادر به اجرای روان و راحت این مهارت‌ها در موقعیت‌های مختلف باشند تا در جهت درمان مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم پیشرفت حاصل گردد.
مشارکت و تعاملات مرتبط اجتماعی را می‌توان از لحظه تماس درمانگر یا مربی با فرد جهت دریافت درمان ملاحظه کرد. مهارت‌های زمان‌بندی و تعامل اجتماعی میتواند در طول مسیر به سمت مجموعه درمانی یا کلاس درس در حال آموزش باشد. مهارت‌های روزانه زندگی، دنبال کردن روزمره‌ها و دنبال کردن قوانین را نیز می‌توان در حین آماده‌سازی برای جلسات درمانی و طی انتقال به اتاق مرتفع کرد. به عنوان مثال، چنانچه لازم است دانش‌آموزان کفش‌هایشان را هنگام ورود به جلسه درمانی در بیاورند، عمل درآوردن پوشیدن و بستن بند کفش را نیز می‌توان گنجاند. پشتیبانی‌های بینایی تعبیه شده روی دستگاه ممکن است به این کار کمک بیشتری کند، مثلاً اپلیکیشن تحلیل تکالیف که دستورالعمل را به همراه پشتیبانی‌های بینایی یا از طریق استفاده از عکس‌های دیجیتالی از قبل تهیه شده از جزئیات هرمرحله تکلیف مد نظر، که توسط خود دانش‌آموز اجرا شده، فراهم میکند. دانش آموز میتواند صرفاً با لمس صفحه، یا کشیدن انگشت روی تصاویر در هر بار یکی بعد از دیگری به عکس‌ها دسترسی پیدا کند.
مزایای گروه درمانی در مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
با همکاری در فعالیت‌ها افراد از فرصت‌های بدست آمده برای پیشبرد مهارت‌های اجتماعی سود می‌برند. از طریق ویژگی‌های عکس و فیلم در دستگاه‌های مورد استفاده، از مدل‌سازی ویدیویی می‌توان برای نشان دادن یک فعالیت استفاده کرد و از فعالیت‌ها یا اپلیکیشن‌های اضافه می‌توان برای ارائه آموزش مهارت‌های اجتماعی استفاده کرد. سپس فرصت تمرین مهارت‌های اجتماعی و تعمیم مهارت‌های آموخته شده قبلی، مانند تعریف یا نوشتن یک داستان با همدیگر، نقش بازی مهارت اجتماعی، یا از طریق بازی گیم؛ یادگیری مفاهیمی مثل نوبت گرفتن یا تداوم مکالمه به افراد داده میشود. پس از این فعالیت، درمانگران ممکن است، به افراد اجازه دهند تا خودشان فعالیتی را به عنوان تقویت برای تکمیل فعالیت‌های درمانی تعیین شده، انتخاب کنند. این زمان انتخاب باید در برنامه روزانه یا برنامه جزئی مربوط به جلسه به صورت بینایی، گنجانده شود.
سازماندهی
گفتاردرمانگر و کاردرمانگر به فضاهای درمانی سازماندهی شده نیاز دارند که به افراد کمک می‌کنندتا مغز، بدن و پاسخ‌های حسی‌شان را سازماندهی کنند. یک محیط سازمان‌یافته واکنش احساسی آرامی را ایجاد میکند. فضاهای تعیین شده باید مرزهای بینایی واضحی داشته باشند. لوازم و ملزومات باید در مکانهای خاصی در فضاهای تعیین شده سازماندهی شوند. درمانگران درمان مشترک باید استفاده از وظایف و سیستم‌های ساختاریافته کار را برای سازماندهی کار و فعالیت ها در نظر بگیرند. استفاده از پشتیبانی‌های بینایی در طول جلسه برای آماده‌سازی، اطلاع‌رسانی، آموزش و خود نظارتی در درک و خود مدیریتی کمک خواهد کرد.
نتیجه گیری
ترکیبی از گفتاردرمانی اوتیسم و کاردرمانی، رویکرد درمانی موثری را برای فرد دارای اوتیسم فراهم میکند همکاری درمانی بین کاردرمانگر گفتاردرمانگر که استراتژیهای حسی را با استراتژیهای ارتباطی مبتنی بر شواهد تلفیق می‌کنند، به درمانگران امکان می‌دهد تا تعدیل سازی اطلاعات حسی را تحت تاثیر قرار دهند و یادگیری را بهبود بخشند اگر افراد به اندازه کافی اطلاعات حسی را تعدیل و یکپارچه کنند قادر خواهند بود برانگیختگی را حفظ کنند، توجه مطلوب را حفظ کنند، با هیجان مورد انتظار واکنش نشان دهند، و در ارتباط به عنوان یک پاسخ هدفمندانه مشارکت کنند.
نتیجه‌گیری:
1-چرا کودکم وقتی ناراحت است به جای حرف زدن جیغ می‌زند؟
چون راه‌های ارتباطی جایگزین را بلد نیست. روش‌های ساده بیان احساسات را آموزش دهید
2-چرا فرزندم فقط از عبارات تکراری استفاده میکند؟
این “اکولیلیا” است. با مدل‌دهی جملات جدید و پرسش‌های ساده به او کمک کنید
