نحوه درمان اوتیسم| علل اوتیسم| تشخیص اوتیسم| مرکز درمان کودکان اوتیسم تهران دکتر صابر

مرکز اوتیسم دکتر صابر در حیطه نحوه درمان کودکان اوتیسم با استفاده از تکنیک های درمانی روز دنیا و تجهیزات پیشرفته مرکز پیشرو می باشد. کاردرمانی اوتیسم، گفتاردرمانی اوتیسم، رفتاردرمانی و بازی درمانی کودکان اوتیسم، ماساژ درمانی و درمان های حسی از جمله تکنیک های مورد استفاده در این مرکز می باشد. با استفاده از تکنیک های روز دنیا در زمینه درمان اوتیسم و بهره گیری از تجربه بالای متخصصین مرکز در قالب یک تیم درمانی منظم به بهترین نتیجه درمانی دست می یابد.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

تکنیک هایی در زمینه نحوه درمان اوتیسم

1. بزرگسال می‌تواند فعالیت سرگرم کننده و لذت بخش را برای کودک شروع کند که چندین بار تکرار خواهد شد. بعد اجرای آن را متوقف می‌کند و منتظر می‌شود تا کودک آن را شروع کند، زمانی که کودک بخواهد از فعالیت‌های مورد علاقه خود لذت ببرد، او تلاش خواهد کرد راهی برای انگیزش بزرگسالان برای انجام کاری که او می‌خواهد پیدا کند؛ بنابراین یک پیش نیار اولیه برای برقراری ارتباط، یعنی تمایل، ایجاد می‌شود.

2. بزرگسال به کودک اجازه نمی‌دهند تا به وسایلی که می‌خواهد یا برای انجام فعالیت دلخواه لازم دارد نزدیک شود. همانطور که کودک سعی می‌کند آنچه را که می‌خواهد انجام دهد، سعی خواهد کرد که درخواست خود را بگويد.

3. بزرگسال مشکلات/ موقعیت‌های مصنوعی ایجاد می‌کند که نیاز به حل شدن دارند. برای مثال، اشیائی را که کودک می‌خواهد بازی کند در بالاترین جای ممکن می‌گذارد، بنابراین او باید راهی برای رسیدن به آن با کمک بزرگسال پیدا کند.

4. بزرگسال موقعیتی که کودک اوتیسم آشفته است را مشاهده می‌کند و به او یاد می‌دهد تا احساس اش را بروز دهد و از او بخواهد انجام فعالیت ناخوشایند را متوقف کند. بزرگسال باید به هر قیمی از استرس یا ترس زیاد کودک جلوگیری کند، چون می‌تواند منجر به رفتارهای مخربتری شود. زمانی که نتوانید احساسات را بطور موثری با راه‌های مصنوعی و صرفاً با استفاده از کارت یا تصاویر یاد دهید، باید آن‌ها را در موقعیت‌های روزانه آموزش دهید، طوری که کودک بتواند آن‌ها را شناسایی کند.

5. بزرگسال باید مطمئن شود که همه اشياء دلخواه اش در محيط ساده هر زمان ممکن در کل روز هستند. بنابراین اگر کودک بخواهد چیزی بگیرد، احتمال دارد از بزرگسال کمک یا اجازه برای گرفتن آن بگیرد. اگر شما نتوانید همه اشیا دلخواه اش را در مکان‌های قابل دید داشته باشید، پس می‌توانید آنها را در جعبه‌ها یا کشوها بگذارید و روی آن‌ها برچسب تصویری بزنید.

پروتکل های درمانی، لزوم آماده سازی کودکان مبتلا به اوتیسم را برای پیوستن و عملکرد موفقیت آمیز در جامعه تشخیص می‌دهد، مسلماً آن‌ها همه حقوق یکسانی برای آموزش دارند. کودکانی که در یک محیط ویژه قرار می‌گیرند باید قادر باشند از آن سود ببرند و به درستی عمل کنند. فعالیت‌های پیشنهادی باید براساس ارزیابی فردی مهارت و توانائی‌های کودک باشد و توسط متخصصین آموزش دیده که می‌خواهند همکاری کنند انجام شود. کودکان مبتلا به اوتیسم که پتانسیل بالایی دارند باید بطور کامل در برنامه قرار بگیرند، در غیر اینصورت از بخشی از برنامه استفاده می‌کنند. کلاس‌های ویژه و مدارس ويژه باید فقط به کودکان مبتلا به اتیستیک ارائه شود که نمی‌توانند از شرکت در محیط عادی سود ببرند.

نحوه درمان اوتیسم در مدرسه

کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا اغلب در مقابله با نیازهای احساسی کلاس شکست می‌خورند. معلمان باید هوشیار باشند تا هر تغییری در رفتار را تشخیص دهند که می‌تواند علایمی از افسردگی، سطح بالای آشفتگی، انزوا، خستگی مزمن و یا حتی صحبت درباره تمایل به خودکشی باشند. کودکانی که با مشکلات احساسی زیادی روبرو می‌شوند باید در یک محیط آموزشی خیلی ساختاری قرار گیرند جایی که آن‌ها بتوانند دستورات فردی را دریافت کنند، طوری که آن‌ها بتوانند موفقیت و بهره وری را تجربه کنند. محققین توصیه‌های زیر را به والدین کودکان اوتیسم با عملکرد بالا کرده‌اند؛

1. افراد مبتلا به اوتیسم صرف نظر از هوش یا سن در مهارت‌های سازماندهی نقص دارند، حتی یک دانش آموز برتر که حافظه تصویری دارد يادآوري آوردن خودکار به کلاس یا یاداوری آخرین مهلت تحویل پروژه مشکل دارد. کمکی که برای آنها ایجاد شده نباید ناخواسته باشد (برای مثال شما می‌توانید تصویر خودکار را روی جلد کتاب اش بچسبانید یا لیستی با همه ملت‌های کارهایش را ایجاد کنید که باید در دسترس باشد). نباید به او در این باره تذکر بدهید، چون مسئله را بدتر خواهد کرد. این دانش‌آموزان گاه مرتب‌ترین یا شلوغ-ترین میزها را در کل مدرسه دارند. در مورد دومی، آن‌ها باید یاد بگیرند وسایلشان را با مراحل کوچک ویژه سازماندهی کنند.

2. در افراد مبتلا به اوتيسم ممکن است تفکر انتزاعی آسیب دیده باشد، که می‌تواند با راهنمایی‌های بصری مثل نقاشی یا اطلاعات نوشتاری پشتیبانی شود. هرچند، شما باید از سؤالات کلامی، انتزاعی یا بی انتها اجتناب کنید و باید به وضوح در بخش‌های مربوط و از طریق آموزش شفاف تعلیم داده شود.

3. افزایش رفتارهای چالش برانگیز و غیرمعمول می‌تواند منجر به افزایش سطح اضطراب کودک شود که باعث از دست دادن کنترل می‌شود. این اضطراب وقتی دانش آموز از رویدادها و موقعیت‌های استرس زا دور نگه داشته می‌شود کاهش پیدا خواهد کرد. در این مورد، سازماندهی یک برنامه که به دانش‌آموزان برای برگشتن به حالت عادی کمک می‌کند و با موقعیت استرس زا ارتباط دارد توصیه می‌شود. یک مکان امن و یا فرد مطمئن می‌تواند بسیار مفید باشد. حتی خیلی مطلوب‌تر خواهد بود که کودکی تربیت کنیم تا احساس استرس-اش را ابراز کند، بنابراین شما می‌توانید توصیه‌هایی به او برای غلبه بر این مشکل بکنید.

4. نباید رفتار نامطلوب (کودک) را شخصاً، تعبیر کنید؛ چون معمولاً به خاطر تلاش کودک برای مقابله با تجارب اش هست که باعث، گیجی، آشفتگی با ترس می‌شود و آن‌ها در درک عکس العمل های دیگران مشکل دارند.

5. افراد اتیستیک از گفتار تحت اللفظی استفاده و تعبیر می‌کنند، بنابراین شما باید سعی کنید از تشبيه، عبارات مبهم، طعنه آمیز، اسم مستعار و تخلص پرهیز کنید. هرچند، این به معنایی نیست که شما نباید این موارد را به او آموزش دهید.

6. وقتی دانش آموزان در یادگیری کار جدید مشکل دارند، شما باید آن را به قسمت‌های کوچک‌تر تقسیم کنید با آن را با راه‌های مختلفی نشان دهید.

7. شما باید از جملات کوتاه و واضح استفاده کنید وقتی می دانید که دانش آموزان بعضی مطالب را در ک نمی‌کنند.

8. بايد برنامه روزانه فردی تصویری یا نوشتاری آماده کنید که به دانش‌آموزان کمک خواهد کرد با چالش‌های روزانه مواجه شوند.

9. مدیریت رفتار مؤثر است، اما اگر به درستی اجرا نشود می‌تواند رفتار مکانیکی را تشویق کند، باعث تغییر رفتار کوتاه مدت شود یا منجر به برخی از شکل‌های پرخاشگری گردد.

10. وقتی دانش آموز اتیستیک با عملکرد بالا از استدلال‌های شفاهی، عبارات یا سؤالات تکراری استفاده می‌کنند، شما باید او را قبل از این رفتار متوقف کنید و به شیوه خودتان برگردانید. می‌توانید این کار با خواستن از او که سوال اش یا نظرش را بنویسد انجام دهید و آن را در پایان کلاس به معلم نشان دهد. چون معمولاً دانش آموز در واقع علاقمند به محتوای سؤال نیست، شما باید از او بخواهید ابتدا بنویسد و بعد کتباً جواب دهد. این مسئله ممکن است به دانش آموز کمک کند آرام شود و بعد رفتار کلیشه‌ای را متوقف کند. اگر این کار مؤثر نبود، از او بخواهید سعی کند یک جواب منطقی به سؤال اش بدهد تا توجه او را از این مسئله منحرف کنید و ناامیدی و ناکامی‌اش را با روشی بهتر بیان کند.

11. برخی از دانش آموزان ممکن است قسمت‌های مهم اطلاعات را یادداشت نکنند و فراموش کنند آن را به والدینشان بدهند، باید به آن‌ها به صورت سیستماتیک در متون اقدام درمانی آموزش دهید.

12. وقتی مهارت‌های دانش آموزان را ارزیابی می‌کنید، فرض نکنید آن‌ها دقیقاً همان مهارت‌ها را در بخش رشدی دارند. برای مثال، کودک اتیستیک ممکن است در جبر و ریاضی خیلی خوب باشد، اما قادر به محاسبه موقع خرید نباشد. مهارت‌های متغیر علامت اوتیسم هستند و باید به صورت سیستماتیک بررسی شوند.

به منظور ارائه توصیفی جامع‌تر از برنامه درمانی، مثالی از برنامه درمانی که برای آموزش فعالیت‌های فیزیکی کودکان اوتیستیک می‌باشد را مطرح می‌کنم. آن‌ها یک برنامه موفقیت آمیز از فعالیت‌های فیزیکی برای کودکان اوتیستیک اجرا کردند که بر دو بخش تاکید می‌کرد: توان بدنی و مهارت‌های حرکتی، برنامه تفریحی ساختاری شامل ارکان زیر می‌شود: وضع فیزیکی، برنامه روزانه فردی و سیستم‌های سازمانی فردی، هر عنصر اصلاح شده تا با محیط فیزیکی آموزش ترکیب شود و ویژگی‌های منحصر به فرد و اولویت‌های کودکان اتیستیک را شامل می‌شود.

موقع بحث آموزش کودکان اوتیستیک، لازم است به یاد داشته باشید که آموزش جسمانی در تعریف آموزش نیازهای ویژه وجود دارد. هرچند، برنامه‌های فعالیت فیزیکی خیلی کمی وجود دارد که مخصوص کودکان اوتیستیک طراحی شده باشد، از این رو رفتار منحصر به فرد آن‌ها می‌تواند چالش‌های جدی را برای معلمان تربیت بدنی بوجود آورد. یکی از اصول اصلی پروتکل های اصلاح و طراحی مجدد یک برنامه به منظور تركيب خصوصیات منحصر به فرد اوتیسم است.