برچسب: تشخیص اتیسم

علائم اوتیسم در کودک دو ساله

تشخیص اوتیسم در سن دو سالگی برای پدر و مادر ها قابل‌تشخیص نمی باشد، اما اگر علائم اوتیسم در کودک دو ساله توسط دکتر تشخیص اوتیسم تعیین شود، می‌ شود آن را تشخیص داد و اقدامات لازم را توسط متخصصان انجام داد. به عنوان مثال کودکان دو ساله که مبتلا به اختلال اوتیسم هستند، با دیگر کودکان هم سن و سال خودشان با روش های عادی که ما انتظار داریم، بازی نمی‌ کنند. دکتر صابر، بهترین دکتر تشخیص اتیسم در کودکان، با ارزیابی دقیق علائم اوتیسم در کودک دو ساله به تشخیص اوتیسم 2 ساله می پردازد.

علائم اوتیسم در صدرا، کودک دو ساله

مادر صدرا (کودکی با تشخیص اوتیسم) می‌ گوید : « نگرانی من در مورد صدرا این است که کم حرف می‌زند. 6 – 7 کلمه دارد که هر وقت دلش می‌ خواهد استفاده می‌ کند. « تأخیر در گفتار اولین دغدغه یا علامتی است که والدین را نگران می‌ کند، اما برای من همان قدر که تولید گفتار مهم است، درک گفتار نیز اهمیت دارد. لذا از مادرش می‌ پرسم که آیا صدرا به نام خودش پاسخ می‌ دهد ؟ ( بچه‌ ها معمولاً در ۹ ماهگی وقتی صدایشان می‌ کنیم، به طور ارادی پاسخ می‌ دهند ). مادرش می‌ گوید؛ گاهی اوقات فکر می‌ کنم اصلاً نمی‌ شنود. می‌ پرسم آیا دستور های ساده‌ ای که به او می‌ دهید را اجرا می‌ کند ؟ مثلا بیا اینجا! یا …. رو به من بده! ( بچه‌ ها معمولاً در حدود 12 ماهگی شروع به اجرای دستورات می‌ کنند ). مادر صدرا می‌ گوید کودکش در چند ماه أخیر ( حدود ۲۰ ماهگی ) شروع به اجرای دستور های ساده کرده است. لذا به ذهنم می‌ رسد که ممکن است زبان ادراکی صدرا نیز در کنار زبان بیانی‌ اش با تأخیر مواجه باشد. از مادرش می‌ پرسم آیا بازی‌ های ژستی مثل دالی موشه را بلد است؟ می‌ گوید : بعضی وقت‌ ها از ما تقلید می‌ کند ولی خودش هیچ وقت شروع نمی‌ کند. ( بچه‌ ها در شرایط عادی حدود 7 تا 9 ماهگی از این بازی‌ ها لذت می‌ برند در ابتدا به تقلید از اطرافیان این بازی را انجام می‌ دهند، سپس در حدود 10 تا 12 ماهگی خودشان این کار را انجام می‌ دهند. می‌ پرسم آیا به چیزی اشاره می‌ کند یا به چیز هایی که شما اشاره می‌ کنید نگاه می‌ کند؟ ( اشاره کردن یک فعالیت ارتباطی مهم است که پا به پای گفتار رشد می‌کند و هم‌ زمان با شروع گفتار در حدود 12 ماهگی ظاهر می‌ شود. ) والدینش می‌ گویند وقتی چیزی می‌ خواهد به آن اشاره می‌ کند و به جایی که ما اشاره می‌ کنیم اگر نزدیک باشد نگاه می‌ کند. می‌ پرسم خواسته‌ هایش را چگونه نشان می‌ دهد؟ والدینش می‌ گویند گاهی از کلماتی که دارد استفاده می‌ کند، وقتی هم که اسمش را نمی‌ داند به آن اشاره می‌ کند. اکنون دیگر نگران می‌ شوند که صدرا نه تنها دچار تأخیر در گفتار است بلکه در ادراک نیز تأخیر دارد و علاوه بر آن مشکل فراتر از گفتار است. این ها برخی از علائم اوتیسم در کودک دو ساله است که به تشخیص اوتیسم هم کمک می کند.

علائم اوتیسم و مهارت های حرکتی

حال بر مهارت‌ های حرکتی ظریف و مهارت‌ های خود مراقبتی متمرکز می‌ شوم. این مهارت‌ ها سرنخ‌ های مهمی از رشد ذهنی کلی کودک به دست می‌ دهد. برای مثال توانایی به دست گرفتن و استفاده از قاشق یک مهارت حرکتی ظریف است. که نشان از رشد شناختی کودک نیز دارد چرا که کودک باید از کارکرد قاشق به عنوان یک ابزار را درک کند. والدین صدرا می‌ گویند که حدود 14 ماهگی استفاده از قاشق را یاد گرفته است که به موقع است، و در پوشیدن و درآوردن لباس با بردن دست به داخل آستین یا در آوردن آن کمک می‌ کند. صدرا این مهارت‌ ها را به موقع کسب کرده است یعنی رشد مهارت‌ های تطابقی حرکتی ظریف غیر زبانی صدرا مطابق جدول مراحل رشد می‌ باشد. این امر مبین آن است که هوش عمومی صدرا طبیعی است. در رابطه با مهارت‌ های حرکتی درشت هم صدرا در ۱۵ ماهگی راه فتاده است و در ۱۸ ماهگی شروع به دویدن کرده است. یعنی در آخرین فرصت رشد طبیعی آن‌ ها را کسب کرده است. سپس در مورد بازی می‌ پرسم. بازی یک فعالیت رشدی است که به طور هم‌ زمان توانمندی‌ های زبانی، شناختی و حرکتی کودک را منعکس می‌ کند. والدین صدرا می‌ گویند، دوست دارد به داستان گوش کند. عاشق لامپ و پنکه ( چیز های چرخان ) است. اشیا را از گوشه‌ چشمش نگاه می‌ کند، به شکل وسواس گونه‌ ای در را باز و بسته می‌ کند و فیلم‌ های ویدئویی را به خاطر می‌ سپارد. هنگامی که هیجان زده می‌ شود، بال بال می‌ زند یا دست‌ هایش را مشت می‌ کند. این ها برخی دیگر از علائم اوتیسم در کودک دو ساله است که به دکتر اوتیسم کمک می کند تا تشخیص اوتیسم راحت تر انجام شود.

تشخیص اوتیسم سطح 2

هنگام ارزیابی صدرا، او را کودکی هوشیار می‌ بینم که تمایل به ارتباط و همکاری ندارد، تماس چشمی او کوتاه و ناپایدار است و گاهی وقتی چیزی می‌ خواهد کلمه‌ ای نامفهوم می‌ گوید. از او می‌ پرسم « توپ کو ؟ » در پاسخ به من لبخند می‌ زند، می‌ چرخد و توپ را پیدا می‌ کند. این نشانگر آن است که وی قادر به اجرای دستور های ساده بدون سرنخ اشاره‌ ای می‌ باشد. در سایر موارد موفق به تعامل با او نشدم. وی درگیر علامت خروج روی در اتاقم بود و در حال بال بال زدن. برای بررسی توانایی حل مسئله صدرا از پازل اشکال و پیدا کردن اشیاء پنهان شده ( قایم شده ) استفاده کردم. این مهارت‌ ها در حدود 16 تا 18 ماهگی در کودک عادی ظاهر می‌ شود. صدرا غالبا آرام است و گه گاهی پریشان و آشفته می‌ شود. بر اساس سابقه رشدی صدرا، مشاهده وی و انجام آزمون‌ های استاندارد می‌ توان برای صدرا تشخیص اختلال رشدی فراگیر غیر اختصاصی گذاشته شد. اگر امروز صدرا مجددا با همین ویژگی‌ ها مراجعه نماید، بر اساس نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، برای او تشخیص اوتیسم سطح ۲ خواهیم گذاشت.

آیا سن والدین در ابتلای فرزندشان به اتیسم تاثیر دارد؟

ارتباط بین تشخیص اوتیسم و سن والدین موضوعی پیچیده است و همچنان به طور دقیق به وسیله تحقیقات علمی مشخص نشده است اما مطالعات اخیر دانشمندان نشان می دهد که تفاوت سن والدین کودک می تواند خطر ابتلا به اتیسم را افزایش دهد. بر اساس این مطالعه که روی کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شده است، احتمال ابتلای یک کودک اوتیسم با افزایش سن والدین بالا می رود. در این مطالعه مشخص شد احتمال ابتلای کودک به اوتیسم در مادران با سن 40 سال 50 درصد بیشتر از مادران با سن 25 تا 29 سال میباشد. پس با این حساب به طور احتمالی در پاسخ به این سوال که “آیا سن والدین در ابتلای فرزندشان به اتیسم تاثیر دارد،” می توان گفت تشخیص اوتیسم و سن والدین باهم مرتبط اند. اما نکته مهم دراین میان پس ازتشخیص اوتیسم شروع درمان های توانبخشی در اولین فرصت برای کودکان طیف اوتیسم میباشد. کلینیک تخصصی توانبخشی اوتیسم دکتر صابر، بهترین مرکز توانبخشی کودکان اوتیسم، با انجام خدمات متنوع درمانی برای کودکان اوتیسم همچون کاردرمانی، گفتاردرمانی، رفتار درمانی، بازی درمانی و… رضایت همیشگی مراجعان را به خود جلب می کند.

سن مادر در ایالات متحده نیز در حال افزایش است. یک مطالعه مستقر در کالیفرنیا افزایش سه برابری در تعداد زایمان‌های زنان 40 تا 44 ساله را بین سال‌های 1982 تا 2004 گزارش کرد. بر اساس این مطالعه، افزایش تشخیص اوتیسم در کالیفرنیا در طول یک دهه – یافته‌ای که جانی شلتون، دانشجوی دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، دپارتمان علوم بهداشت عمومی دیویس و نویسنده اصلی این مطالعه را شگفت زده کرد. او می‌گوید: «انتظار داشتم سهم بیشتری را ببینم، زیرا سن یک عامل خطر است و زنان دیرتر بچه دار می‌شوند. مطالعات قبلی نشان داده بود که هر دو سن مادر و پدر به طور مستقل با خطر اوتیسم مرتبط هستند. اما مطالعه کنونی نشان داد که سن پدر تنها زمانی که مادر زیر 30 سال است یک عامل خطر است. نتایج مشابه به دست آمده از همان نمونه کالیفرنیا، منتشر شده در سپتامبر 2009 در مجله سلامت عمومی آمریکا، که نشان داد ادغام داده ها به طور مصنوعی، خطر سن پدر، و سن بالای مادر احتمالاً خطر بیشتری را ایجاد می کند.

آموزش والدین کودکان اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم یک وضعیت مرتبط با رشد مغز است که بر نحوه درک و معاشرت فرد با دیگران تأثیر می گذارد و باعث ایجاد مشکلاتی در تعامل اجتماعی و ارتباطات می شود. این اختلال همچنین شامل الگوهای رفتاری محدود و تکراری است. اصطلاح «طیف» در اختلال طیف اوتیسم به طیف وسیعی از علائم و شدت آن اشاره دارد.

طبق گزارشی از اداره خدمات توسعه کالیفرنیا، شیوع اختلالات طیف اوتیسم در کالیفرنیا در سال 2007، 12 برابر از سال 1987 بود که نشان دهنده رشد متوسط ​​سالانه 13 درصدی است. تنها بخشی از این موارد اضافی را می توان با تغییر در معیارهای تشخیصی و تشخیص های اولیه توضیح داد.

والدین کودک مبتلا به ASD و ADHD و اتیسم ممکن است پیرامون این که کودک شان «به واقع» دچار کدام‌ یک از این اختلال‌ هست و این که چرا بالینگر شناسایی و درمان نشانه‌ های بیش‌ فعالی و کاستی توجه را به تمرکز بر جنبه‌ های ASD ترجیح می‌ دهد، سردرگم شوند. این ظرایف تشخیصی بدون آموزش و راهنمایی دقیق والدین اوتیسم در مورد «معنای» تشخیص و توضیح این که چرا بالینگر تصمیم می‌ گیرد تا صرف‌ نظر از تشخیص اوتیسم و سن والدین، به درمان یا عدم درمان نشانه‌ های کاستی توجه بپردازد می‌ تواند برای والدینی که به‌ دنبال پاسخ‌ های محکم و سریع‌ اند، بسیار سردرگم کننده باشند.

 تشخیص اوتیسم در کودکان و سن والدین

فکر می‌کنیم لازم است تا تشخیص‌ دهنده صرف‌ نظر از رشته تحصیلی‌ اش – روان‌ پزشکی کودکان، متخصص اطفال، روان‌ شناسی عصب‌ شناسی یا کاردرمان – به والدین پیرامون ظرایف طبقات تشخیص اوتیسم و روش تشخیص گذاری استفاده شده یا قابل استفاده برای سایر متخصصان آموزش دهد. برداشتن این قدم ساده – که اغلب نادیده گرفته می‌ شود – می‌ تواند از سردرگمی خانواده‌ ها جلوگیری کند، به‌ ویژه زمانی که متخصصان مختلف در طول یک بازه زمانی برچسب‌ های تشخیصی متفاوتی را برای یک کودک در نظر می‌ گیرند. همچنین بایستی به خانواده‌ ها کمک کرد تا دریابند که برای اختلال اولیه چه راهکاری می‌ تواند مناسب باشد و نیز شواهد در دسترس از مداخلات مؤثر برای مشکلات مرتبط کدام هستند، مثل مداخلاتی نظیر دارو های مختلف برای درمان بی‌ توجهی، بیش‌ فعالی، اتیسم، اضطراب یا پرخاشگری که اغلب همراه با بسیاری از اختلالات هستند. همچنین به والدین در جهت بررسی احتمال بروز اوتیسم در کودکان بعدی و بررسی فاکتورهای مستعد کننده نظیر سن والدین و بروز اوتیسم توسیه های لازم را انجام دهند.

نویسندگان این مطالعه اپیدمیولوژیک که در 8 فوریه در تحقیقات اوتیسم منتشر شد، سن والدین بیش از 12000 کودک مبتلا به اوتیسم و ​​نزدیک به پنج میلیون کودک “کنترل” را بین سال‌های 1990 تا 1999 که همگی در کالیفرنیا زندگی می‌کردند، بررسی کردند. محققان دریافتند مادران بالای 40 سال 51 درصد بیشتر از مادران 25 تا 29 ساله و 77 درصد بیشتر از مادران زیر 25 سال در معرض خطر ابتلا به اوتیسم هستند.

در توضیحات پیرامون مورد «زندگی در سایه والدین: اختلال اضطراب جدایی»، هردوی صاحب‌ نظران روان‌ درمانی و دارو شناسی روانی، با وجود شرح تفاوت‌ های ظرفیت در عوامل سبب‌ شناسی، در مجموع درمان‌ هایی یکسان توصیه کرده‌ اند. توجه به این نکته مهم است که گرچه درمان‌ های رفتاری اتیسم توسط هر دو گروه متخصصان تشخیص اوتیسم توصیه می‌ شود، اما در مورد این که روان ‎پزشکان کودک و حتی بسیاری از روان‌ شناسان و گفتاردرمانی اوتیسم، به واقع تا چه میزان در درمان شناختی – رفتاری و مواجهه درمانی از آموزش تحت نظارت برخوردار بوده‌ اند، تردید وجود دارد.

منبع:

Study Confirms Link between Older Maternal Age and Autism

https://www.scientificamerican.com/article/autism-maternal-age/

سوالات متداول:

1-آیا سن پایین والدین هم می‌تواند خطر اتیسم را افزایش دهد؟
برخی مطالعات نشان داده‌اند که سن بسیار پایین مادر (زیر 18 سال) نیز ممکن است با افزایش خطر همراه باشد، اما شواهد در این مورد قطعی نیست.

2-کدام یک تأثیر بیشتری دارد: سن مادر یا سن پادر؟
به نظر می‌رسد سن پدر نقش مهم‌تری داشته باشد، به ویژه در جهش‌های ژنتیکی خودبه‌خودی که با سن پدر ارتباط دارد.

اوتیسم و کاردرمانی بد غذایی

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با تعداد زیادی از چالش ها در زندگی روزمره مواجه هستند که یکی از آن ها بد غذایی می باشد. کودکان مبتلا به اوتیسم رفتار های محدود کننده ای دارند که بر تغذیه آن ها نیز تاثیر می گذارد. در برخی موارد بد غذایی کودکان اوتیسم منجر به سو تغذیه می شود. تقریبا بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم غذاهای جدید را اصلا امتحان نمی کنند و فقط تعداد محدودی غذا می خورند یا ممکن است به برخی غذا ها حساسیت داشته باشند یا فقط بافت خاصی از غذا را مصرف می کنند. در کودکان اوتیسم این رفتار های بد غذایی تا نوجوانی و گاهی تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند و باید به کمک کاردرمانی بد غذایی درمان شود. کلینیک کاردرمانی دکتر صابر، بهترین مرکز تخصصی توانبخشی اوتیسم در تهران، با در نظر گرفتن خدمات متنوع درمانی از جمله کاردرمانی اوتیسم، گفتاردرمانی اوتیسم، رفتاردرمانی اوتیسم، کاردرمانی بد غذایی و… به کاهش علائم و نشانه های اوتیسم در کودکان کمک می کند.

غدا خوردن کودکان اوتیسم و بد غذایی

غذا خوردن انواع مختلفی از تحریکات حسی را ارائه می‌ دهد. زمانی که غذا می‌ خوریم، حس­ های مختلفی مانند حرارت، چشایی و جنس غذا را تجربه می‌ کنیم. این خصوصیات زمانی که می‌ جویم، می‌ مکیم و می ­بلعیم، تغییر می‌ کند. تعدادی از کودکان با اختلالات طیف اتیسم ترجیحات غذایی خاصی دارند. این تجربیات غذایی فقط به علت حس چشایی نیست و ممکن است به دلیل تجربیات حسی دیگر باشد. با این حال می‌ توانیم اجازه دهیم که کودک غذا های دیگر را تجربه کند و ممکن است بدون مقاومت از خوردن این غذا ها لذت ببرد. برای نمونه ممکن است کودک از غذا های خشک و نمکی لذت ببرد اما والدین نگران چاقی کودک باشند. بعضی از کودکان اگر غذای مورد علاقه­ شان تغییر کند (مثلاً خرید از یک برند دیگر)، تغییر را متوجه می­ شوند. باید از این مسئله پیشگیری شود یعنی به عادت غذایی کاری نداشته باشید. هر چند تطابق با تغییرات در بعضی از کودکان با اختلالات طیف اتیسم سخت است اما سعی کنید شرایطی را ایجاد کنید که اجازه تطابق به کودک بدهد. این مهارت در اغلب حیطه­ های زندگی مهم و ضروری است.

برخی روش های درمانی بد غذایی

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است با چالش‌ های روزمره در خوردن و تغذیه مواجه شوند. بسیاری از کودکان اوتیسم با مشکلات خوردن دست و پنجه نرم می ‌کنند که ناشی از حساسیت ‌های حسی، روال‌ های سفت و سخت، چالش ‌ها در ارزیابی سطح گرسنگی خود و سایر عوامل است. متخصص تغذیه می‌ تواند اطمینان حاصل کند که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم مواد مغذی ضروری را دریافت می‌ کنند، در حالی که این عوامل را نیز در نظر می ‌گیرد. اطمینان از یک رژیم غذایی متعادل و مغذی برای سلامتی همه افراد اساسی است. با این حال، این امر می‌ تواند به ویژه برای کودکان اوتیسم چالش ‌برانگیز باشد، زیرا آن ها اغلب به دلیل تجربیات حسی منحصر به فرد یا نیاز به روال، الگوهای غذایی محدود کننده ‌ای دارند. تحقیقات در مورد شیوع بدغذایی در کودکان اوتیسم متفاوت است، اما می‌ گوید که کودکان اوتیسم بسیار بیشتر از کودکان با رشد طبیعی، در انتخاب غذا سخت ‌گیر هستند. بد غذایی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شایع است. این وضعیت را می ‌توان به عنوان عدم تمایل به خوردن غذاهای رایج یا جدید تعریف کرد که منجر به عدم تنوع در رژیم غذایی یا مصرف محدود غذا به دلایل متعدد، مانند عدم انعطاف ‌پذیری یا تغییرات حسی می ‌شود. مداخلاتی که از طریق کاردرمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم با مشکل بد غذایی انجام می ‌شود، بسیار موثر و هدفمند است. در نتیجه، مداخلات کاردرمانی در درمان بدغذایی در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم، آن هایی هستند که سطح حسی – رفتاری کودکان و آن هایی که بر خانواده متمرکز هستند را هدف قرار می ‌دهند. به نظر می ‌رسد کاردرمانی بد غذایی بهبود در بد غذایی کودکان را نشان می‌ دهند، تعداد غذاهای مصرفی و پذیرفته شده را افزایش می ‌دهند و همچنین تعداد موقعیت ‌های رفتار نامناسب تغذیه ‌ای را کاهش می ‌دهند. کاردرمانی بد غذایی، با راهنمایی یک متخصص تغذیه یا کارشناس تغذیه، برای غلبه بر چالش‌ های غذا خوردن کودکان طراحی شده است. متخصصان آموزش‌ دیده در کاردرمانی بد غذایی، برنامه ‌های درمانی را طراحی می‌ کنند تا اطمینان حاصل کنند که کودکان تحت مراقبت آن ها تمام مواد مغذی لازم را دریافت می‌ کنند، در حالی که با ترجیحات و بیزاری‌ های خاص آن ها کنار می‌ آیند. بنابراین، کاردرمانی بد غذایی در کنار یک متخصص تغذیه به عنوان ابزارهای حیاتی برای ترویج عادات غذایی سالم ‌تر و همچنین پیشگیری و مدیریت اختلالات خوردن عمل می ‌کنند.

-داشتن کودک با اختلالات طیف اتیسم که غذا های مختلف و متنوع را بخورد، خواسته و آرزوی والدین است. در ابتدا از خود بپرسید که چه غذا هایی را ترجیح می‌ دهد و سایر اعضای خانواده چه غذا هایی را ترجیح می‌ دهند. دوباره از خود بپرسید اگر کودک می‌ خواهد از نظر تغذیه­ ای متعادل باشد، چه چیز هایی را باید بخورد.

-کودک را در معرض انواع مختلفی از غذا ها مواجه کنید تا کودک غذا هایی را که از آن لذت می‌ برد را تجربه و درک کند.

-یک روش ساده برای این که متوجه بشوید کودک شما از نظر تغذیه­ ای متعادل شده است، توجه به رنگ غذا هایی که می‌ خورد، است. رنگ های طبیعی نه رنگ های مصنوعی نشان از تعادل تغذیه ­ای است.

-اگر می‌ بینید که کودک از غذا های نمکی و کرانچی لذت می ­برد، به دنبال جایگزین سالم باشید که همان عناصر را دارد.

پیشگیری از بد غذایی کودکان اوتیسم

تعدادی دستور غذایی وجود دارد که والدین نگران می ­توانند از آن ها برای ساخت غذا استفاده کنند. این غذا ها در ظاهر ناسالم هستند ولی دارای مواد و عناصر سالم هستند. به عنوان مثال استفاده از گل کلم به جای سیب ­زمینی سفید. حس سبزیجاتی که آب پز یا له شده ­اند به طور شگفت ­انگیزی مشابه سیب­ زمینی است. همچنین اگر ادویه ­های شناخته شده به غذا ریخته شود، مزه آن مشابه­ تر هم خواهد شد. اگر کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم از حس غذا بیشتر از مزه آن لذت می­ برد، جایگزین کردن عناصر سالم به غذا راحت­ تر و مفید ­تر خواهد بود. بعضی از کودکان از غذا های سبک که صدادار باشد لذت می­ برند. مثلاً اسنک، هویج و یا خوردن کشمش که یک تجربه جویدنی است. اضافه کردن کیک های برنج و گندمی همراه با چپیس می‌ تواند از نظر صدا برای کودک خوشایند باشد. کیک های برنجی معمولاً برشته هستند و مزه ­های متنوعی دارند. پیشگیری خیلی راحت­ تر از درمان است. به خصوص زمانی که فرد در غذا مشکل پسند است. فقط این مسئله را در ذهن خود نگه دارید که یک غذای طبیعی با رنگ متنوع منجر به تغذیه سالم در کودک خواهد شد.

کاردرمانی تغذیه برای کودکان اوتیسم بدغذا (راهکارهای مؤثر)

کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم اغلب با چالش‌های غذایی روبه‌رو هستند، از امتناع از خوردن غذاهای جدید تا حساسیت به بافت، رنگ و طعم غذاها. این مشکلات می‌توانند منجر به کمبودهای تغذیه‌ای و اختلال در رشد شوند. یکی از روش‌های مؤثر برای بهبود این شرایط، کاردرمانی تغذیه است که به کودک کمک می‌کند تا رابطه بهتری با غذا پیدا کند.

کاردرمانی تغذیه: راهکاری تخصصی برای بهبود مشکلات تغذیه‌ای کودکان

کاردرمانی تغذیه (Feeding Therapy) یک مداخله تخصصی و هدفمند است که توسط کاردرمانگران آموزش‌دیده و با تجربه در حوزه اختلالات تغذیه‌ای انجام می‌شود. این روش درمانی به‌صورت کاملاً فردمحور و بر اساس ارزیابی دقیق نیازهای حسی، حرکتی و روانی هر کودک طراحی و اجرا می‌شود.

اصول و مبانی کاردرمانی تغذیه

کاردرمانی تغذیه بر سه پایه اصلی استوار است:

پردازش حسی:

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم در پردازش اطلاعات حسی مربوط به غذا (مانند بافت، دما، بو و ظاهر غذا) مشکل دارند. کاردرمانگر با استفاده از تکنیک‌های خاص به کودک کمک می‌کند تا این محرک‌های حسی را بهتر پردازش و تحمل کند.

مهارت‌های حرکتی دهانی:

برخی کودکان در مهارت‌های پایه مانند جویدن، مکیدن، بلعیدن یا هماهنگی حرکات زبان و لب‌ها مشکل دارند. کاردرمانگر با تمرینات هدفمند این مهارت‌ها را تقویت می‌کند.

جنبه‌های روانی-اجتماعی:

ترس از غذاهای جدید، اضطراب هنگام غذا خوردن و مقاومت در برابر تغییر از جمله چالش‌هایی هستند که در این بخش مورد توجه قرار می‌گیرند.

فرآیند کاردرمانی تغذیه

ارزیابی اولیه: کاردرمانگر ابتدا یک ارزیابی جامع از وضعیت کودک انجام می‌دهد که شامل:

تاریخچه تغذیه‌ای

مهارت‌های حرکتی دهانی

واکنش‌های حسی

رفتارهای مرتبط با غذا خوردن

محیط و روال غذایی خانواده

تعیین اهداف درمانی:

بر اساس نتایج ارزیابی، اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت تعیین می‌شوند. این اهداف می‌توانند شامل افزایش تنوع غذایی، بهبود مهارت‌های جویدن یا کاهش رفتارهای نامناسب هنگام غذا خوردن باشند.

مداخلات درمانی: جلسات درمانی معمولاً به صورت هفتگی برگزار می‌شوند و شامل فعالیت‌های متنوعی هستند:

تمرینات حرکتی دهانی

مواجهه تدریجی با غذاهای جدید

بازی‌های حسی با مواد غذایی

تنظیم محیط و موقعیت غذا خوردن

مشارکت خانواده: آموزش والدین و مراقبان بخش حیاتی درمان است. کاردرمانگر راهکارهای عملی برای اجرا در منزل را آموزش می‌دهد.

مزایای کاردرمانی تغذیه
بهبود پذیرش غذاهای متنوع و جدید

افزایش تحمل بافت‌های مختلف غذایی

تقویت مهارت‌های جویدن و بلع

کاهش استرس و اضطراب مرتبط با غذا خوردن

ایجاد روال منظم و مثبت برای وعده‌های غذایی

پیشگیری از کمبودهای تغذیه‌ای

بهبود کیفیت زندگی کودک و خانواده

کاردرمانی تغذیه یک فرآیند تدریجی است که نیاز به صبر و پیگیری دارد. نتایج این روش درمانی در کودکان مختلف متفاوت است، اما در بسیاری از موارد می‌تواند تغییرات چشمگیری در عادات غذایی کودک ایجاد کند. برای کسب بهترین نتایج، همکاری نزدیک خانواده با تیم درمانی و تداوم جلسات ضروری است.

چرا کودکان اوتیسم بدغذا هستند؟

حساسیت‌های حسی: برخی کودکان به بافت، دما یا بوهای خاص واکنش منفی نشان می‌دهند.

مشکلات گوارشی: درد معده، یبوست یا رفلاکس می‌تواند باعث امتناع از غذا خوردن شود.

ترس از غذاهای جدید (نئوفوبیا): تمایل به خوردن فقط چند غذای محدود و آشنا.

اختلال در مهارت‌های جویدن و بلع: برخی کودکان در کنترل حرکات دهان مشکل دارند.

کاردرمانی تغذیه چگونه به کودکان اوتیسم کمک می‌کند؟

۱. کاهش حساسیت‌های حسی
کاردرمانگر از تکنیک‌هایی مانند لمس، بو کردن و بازی با غذا (بدون اجبار به خوردن) استفاده می‌کند تا کودک به تدریج با غذاهای جدید آشنا شود.

۲. تقویت مهارت‌های دهانی
تمرین‌هایی برای بهبود جویدن، بلع و هماهنگی زبان و لب‌ها انجام می‌شود تا کودک بتواند غذاهای متنوع‌تری بخورد.

۳. ایجاد محیط غذایی مثبت
کودک در جلسات کاردرمانی، در یک فضای بدون استرس با غذا تعامل می‌کند و تشویق می‌شود تا بدون فشار، غذاهای جدید را امتحان کند.

۴. استفاده از سیستم پاداش
سیستم‌های انگیزشی مانند ستاره، جایزه یا تحسین کلامی به کودک کمک می‌کند تا برای امتحان کردن غذاهای جدید ترغیب شود.

۵. همکاری با خانواده
کاردرمانگر به والدین آموزش می‌دهد که چگونه در خانه غذاهای جدید را به روش درست معرفی کنند و از جنگ غذایی جلوگیری نمایند.

چند نکته مهم برای والدین کودکان اوتیسم بدغذا
صبور باشید: تغییر عادات غذایی زمان‌بر است.

غذاها را به تدریج معرفی کنید: از مقادیر بسیار کم شروع کنید.

از فشار دادن کودک خودداری کنید: اجبار نتیجه معکوس دارد.

با متخصص تغذیه و کاردرمانگر همکاری کنید: یک برنامه شخصی‌سازی شده بهترین نتیجه را دارد.

منابع:

pmc.ncbi.nlm.nih.gov

corticacare.com

mdpi.com

kennedykrieger.org

سوالات متداول:

1-آیا کاردرمانی تغذیه فقط برای کودکان اوتیسم است؟
خیر، این روش برای هر کودکی که مشکلات تغذیه‌ای دارد (مثل امتناع از غذا خوردن یا مشکلات بلع) مفید است.

2-اگر کودکم فقط شیر و بیسکویت می‌خورد، کاردرمانی تغذیه کمک می‌کند؟
بله، یکی از اهداف اصلی کاردرمانی، معرفی تدریجی غذاهای جدید و کاهش وابستگی به غذاهای تکرارشونده است.

اوتیسم و کارهای روزمره زندگی

یکی از علائم اوتیسم در کودکان، مشکل در انجام کارهای روزمره زندگی است. کودکان اوتیسم به طور معمول در مدیریت وظایف و کار های روزمره زندگی مانند لباس پوشیدن، مسواک زدن، مرتب کردن میز خود، پوشیدن کفش ها و… دچار مشکل هستند که این یکی از عوارض اتیسم در کودکان است. این موارد می توانند به یک چالش برای کودکان اوتیسم تبدیل شوند که در این صورت به کمک و آموزش اضافی نیاز دارند. یادگیری مهارت های روزمره زندگی در کودکان اوتیسم به منظور کسب استقلال بیشتر، ضروری است. از همین جهت متخصصان و کاردرمانگران اوتیسم باید بهترین راه های آموزش کارهای روزمره زندگی را به کودکان اوتیسم یاد دهند و پدر و مادر کودک هم این راه ها را برای موفقیت کودک شان و هم چنین افزایش اعتماد به نفس کودک خود، بیاموزند. مرکز تخصصی توانبخشی اوتیسم دکتر صابر، بهترین مرکز اوتیسم تهران، با در نظر گرفتن آموزش های گوناگون در حوزه اوتیسم و کارهای روزمره زندگی،مانند کاردرمانی و گفتاردرمانی و رفتاردرمانی اوتیسم به درمان کودکان اوتیسم در غرب و شرق تهران می پردازد.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

یادگیری کارهای روزمره زندگی

یادگیری نگه داری از اسباب بازی‌ها و سایر وسایل شخصی قسمت مهم در رشد کودک است. در این بخش در خصوص مواردی جهت موفقیت در نگه داری از دارایی‌ های کودک صحبت خواهد شد.

1. در پایان روز یک جا یا فضای در دسترس تهیه کنید تا کودک لباس های کثیف خود را در آن قرار دهد. سبد بدون در بهتر از سبد با سرپوش خواهد بود. سبد بدون سرپوش در تشویق کودک برای انجام این کار مفید و کمک کننده خواهد بود.
2. تعدادی قلاب نزدیک درب ورودی نصب کنید تا کودک زمانی که وارد خانه می‌ شود لباس‌ های خود را آویزان کند.
3. مکان هایی که از نظر دیداری واضح و قابل دید هستند برای گروه‌ بندی آیتم‌ ها و وسایل تهیه شود. کتاب ها داخل کتابخانه و هر وسیله سرجای خود قرار بگیرد.
4. بعد از فعالیت یا اتمام بازی به کودک اجازه بدهید وسایل را مرتب کند. برای مثال اگر کودک ۳۰ دقیقه برای بازی وقت دارد بعد از ۲۰ دقیقه به کودک بگویید که بیش از ۵ دقیقه وقت دارد وسایل را مرتب کند بعد از ۵ دقیقه کودک را در روند مرتب کردن کمک کنید. البته فعالیت های کثیف به زمان بیشتری برای مرتب کردن دارند. از فعالیت ها یا زمان برای تقویت فرایند مرتب کردن استفاده کنید. این مسئله در ایجاد الگوی رفتاری مناسب اثربخش است.
5. اگر تعداد اتاق های منزل زیاد باشد این مسئله در قرار دادن وسایل و آیتم ها خوشایند خواهد بود. مثلا قرار دادن کتاب ها در قفس و… قرار دادن وسایل به صورت فشرده روی هم نیاز به برنامه‌ریزی دارد و درک آن برای کودک سخت خواهد بود. این مسئله هم چنین منجر به ایجاد استرس و حس اضطرار شده و اشتیاق کودک برای مشارکت در مرتب کردن وسایل را کاهش می‌دهد.
6. رویکرد کلی و جامع ضروری است به خصوص زمانیکه کودک از تکنولوژی پیچیده استفاده می‌ کند. به کودک نشان دهید که وقتی که از تکنولوژی خاصی استفاده می‌ کند چطور از آن مراقبت کند. نحوه استفاده از آیتم ها را آموزش دهید. به کودک اجازه بدهید نحوه مراقبت از اشیا شکننده را مشاهده کند. به کودک اجازه بدهید که در مرتب کردن وسایل برای استفاده در روز دیگر به شما کمک کند و مشارکت داشته باشد.
7. کودکان با اختلالات طیف اتیسم به راحتی حواس شان در انتخاب چند چیز یا چند آیتم پرت می‌ شود. بنابراین کثرت را کم کرده و موارد را ساده‌ سازی کنید. به این نکته هم توجه داشته باشید که محل یا فضا های واضح و مشخص در کودک حس آرامش ایجاد می‌ کند.
8. کودکان کوچکتر از ۳ سال می‌ توانند در تمیز کردن کثیفی نقش داشته باشند. شاید کار خود را خیلی خوب انجام ندهند اما به آن ها اجازه بدهید که مثلا در فرآیند تمیز کردن شیر مداخله کنند. مشارکت در فرآیند تمیز و مرتب کردن در کودک حس مسئولیت‌ پذیری و درک عواقب کارها را ایجاد می‌ کند. غالبا واژه عواقب، منفی قلمداد می‌ شود. عواقب نتایج طبیعی رفتار هستند بنابراین اگر شیر روی میز ریخته می‌ شود نتیجه طبیعی آن نیاز به تمیز کردن است. این چیز بدی نیست و فقط یک قسمت نرمال از نوشیدن یک لیوان شیر است.

در مرکز تخصصی توانبخشی اوتیسم دکتر صابر با آموزش کارهای روزمره زندگی به کودکان مبتلا به اوتیسم توسط کاردرمانگران حرفه ای، از مشکلات روزمره این کودکان کاسته می شود.

علائم اوتیسم در کودکان و مشکلات برنامه روزانه

اگر کودک در مورد فعالیت های سرزده و ناگهانی به هم می‌ ریزد شما با مشکل مواجه خواهید شد. نگران نباشید خط مشی‌ هایی وجود دارد که به شما کمک خواهد کرد تا این فعالیت ها راحت تر انجام شود:

تهیه برنامه روزانه یا هفتگی برای کودکان با اختلالات طیف اتیسم بسیار حائز اهمیت است. برنامه در کودک حس امنیت و قابل پیش‌بینی بودن ایجاد می‌ کند. کودک نیاز دارد بداند که چه چیزی و چه زمانی از او انتظار دارند. ایجاد برنامه روزانه در والدین و کودک حس ارامش ایجاد می‌ کند. پیشنهادات زیر کمک‌ کننده خواهد بود:

-کودک ممکن است در کنترل صداها و حرکات خود که دیگران دوست ندارند بشنوند یا ببینند و یا خودش دوست ندارد آن ها را بروز دهد، با سختی و مشکل مواجه شود. او نیاز به زمانی دارد تا این رفتارها را انجام دهد. بنابراین برای او زمان و مکان مناسبی ایجاد کنید تا این رفتارها را بروز دهد.

-کودک را در مورد اتفاقاتی که در طول روز خواهد افتاد، مطلع کنید. قبل از این که کودک این برنامه‌ ها را بخواند از روش های دیداری استفاده کنید. تعدادی از کودکان با اختلالات طیف اتیسم حتی اگر صحبت هم کنند به آموزش های دیداری بهتر از کلامی واکنش نشان می‌ دهند.

علاوه بر روش های معمول درمان اوتیسم همچون کاردرمانی اوتیسم، گفتاردرمانی اوتیسم، رفتاردرمانی اوتیسم و… ، آموزش مهارت های روزمره زندگی به کودکان اوتیسم نیز کمک شایانی می کند.

راهکارهای درمانی کارهای روزمره زندگی

1. از بعضی از فعالیت ها مثل خوردن، مسواک زدن و… عکس بگیرید یا تصاویری از مجلات تهیه کنید که مرتبط به فعالیت ها باشد. کارت هایی را ساخته و تصاویر را روی آن ها نصب کنید.
2. نوار یا برچسب پشت این کارت ها بچسبانید.
3. کارت ها را روی بورد یا تخت بزرگ بچسبانید به این منظور که این فعالیت ها را انجام خواهد داد.
4. هر فعالیتی که انجام شد تصویر مربوط به آن را بردارید و در پایین صفحه قرار دهید. یا روی تصویر برچسب انجام شد بچسبانید که نشان دهد این فعالیت انجام شده است.
5. کودک را تشویق کنید که قبل از شروع هر فعالیت روی تصویر آن علامت بگذارد.
6. اگر کودک خواندن بلد بود از کلمات به جای تصویر استفاده کنید.

یکی از کارهای دیگری که می‌توان به کودکان با اختلالات طیف اتیسم انجام داد آموزش حفظ سازماندهی به کودک و مراقبان است. مرتب و سازمان‌ده ماندن سخت است اما با یک مقدار برنامه‌ ریزی راه طولانی را خواهید پیمود.

در طول هفته زمانی را برای برنامه‌ ریزی در خصوص ضروریات مثل شستن لباس، خرید و… انتخاب کنید. در محیط مدرسه موارد ضروری مورد نیاز برای هر جلسه باید برنامه‌ریزی شود. تمامی اتفاقات، احتیاجات، انتظارات و قرار ملاقات را به صورت هفتگی یا روزانه در تقویم بنویسید. کودک را هر روز از برنامه روزانه آگاه سازید. اگر شما از خود خوب مراقبت کنید توان مندی شما برای مراقبت از کودک بهتر خواهد شد. با یادگیری روش های انجام کارهای روزمره زندگی، کودک از اعتماد به نفس بیشتری برخوردار شده و د رزندگی راحت تر با برنامه روزانه خود مواجه می شود.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در توسعه مهارت‌ های ضروری روزمره نیازمند یک رویکرد متفکرانه و سفارشی است. این مهارت ‌ها از ارتباط و تعامل اجتماعی گرفته تا مراقبت از خود و حل مسئله برای تقویت استقلال و اعتماد به نفس حیاتی هستند. با گنجاندن استراتژی ‌های ساختار یافته، فعالیت‌ های جذاب و یک محیط پرورشی، والدین می ‌توانند کودکان را برای غلبه بر چالش ‌ها و پیشرفت توانمند سازند. برای کودکان مبتلا به اوتیسم، تقسیم کارهای خانه به مراحل کوچک تر و آسان ‌تر می‌ تواند به طور قابل توجهی توانایی آن ها را برای انجام فعالیت‌ های پیچیده افزایش دهد. با انجام کارهای پیچیده ‌ای که به بخش‌ های کوچک تر تقسیم شده ‌اند، کودکان در انجام مسئولیت ‌های روزمره اعتماد به نفس پیدا می ‌کنند. این رویکرد با ارائه اقدامات واضح و قابل فهم که درک و پیروی از آن ها آسان ‌تر است، از سردرگمی می‌ کاهد. بر اساس مرکز آگاهی اوتیسم، تقسیم وظایف روزانه به مراحل کوچک و قابل مدیریت به عنوان تحلیل وظیفه شناخته می ‌شود. بهترین راه برای آموزش این مراحل به یک کودک اوتیسم این است که به آن ها اجازه دهید تماشا کنند. وقتی شما یا یکی از اعضای خانواده آن کار را انجام می ‌دهید، به آن ها آموزش دهید که این گونه انجام می ‌شود. هر مرحله فرصتی برای یادگیری و ایجاد اعتماد به نفس فراهم می ‌کند، زیرا آن ها یک بخش را در یک زمان تسلط می ‌یابند. کمک ‌های بصری، چک ‌لیست ‌های نوشتاری یا نشانه‌ های کلامی می ‌توانند فرآیند را هدایت کرده و درک و تکمیل وظیفه را تقویت کنند. با ترویج یک ساختار گام به گام، کودکان مهارت ‌های حل مسئله، تمرکز بهبود یافته و حس قوی‌ تری از استقلال را در روال‌ های روزمره توسعه می ‌دهند. با صبر، ثبات و استراتژی ‌های هدفمند، کودکان می ‌توانند استقلال بیشتری کسب کرده و در زندگی روزمره خود پیشرفت کنند. با تمرکز بر مهارت‌ های کاربردی و واقعی، ما به کودکان کمک می ‌کنیم تا استقلال پیدا کنند، اعتماد به نفس بسازند و روال‌ های روزمره را با سهولت بیشتری طی کنند. رویکرد ما آموزش ساختار یافته، تطبیق‌ های حسی و تمرین عملی را ادغام می‌ کند و اطمینان می‌ دهد که هر کودک در فعالیت‌ های روزانه خود احساس راحتی و موفقیت می‌ کند. هدف ما کمک به کودکان اوتیسم است تا:

– در روال‌ های مراقبت از خود و مسئولیت‌ های روزانه اعتماد به نفس پیدا کنند.

– تحمل حرکتی و حسی لازم برای کارهایی مانند مسواک زدن یا کوتاه کردن مو را توسعه دهند.

– در محیط‌ های واقعی مانند رستوران‌ ها، مدرسه و… احساس راحتی بیشتری کنند.

نتیجه‌گیری:

این مقاله به بررسی فعالیت‌های روزمره مناسب برای کودکان اوتیسم می‌پردازد و اهمیت برنامه‌ریزی ساختاریافته را در بهبود مهارت‌های حرکتی، اجتماعی و شناختی آن‌ها نشان می‌دهد. با ترکیب کاردرمانی، بازی‌های هدفمند و روال‌های قابل پیش‌بینی، می‌توان به کودکان اوتیسم کمک کرد تا استقلال بیشتری کسب کنند و چالش‌های روزمره را بهتر مدیریت نمایند. همچنین، نقش خانواده در ایجاد محیطی حمایتی و هماهنگ با نیازهای کودک حیاتی است. در نهایت، با صبر و تمرین مداوم، این کودکان می‌توانند پیشرفت چشمگیری در انجام فعالیت‌های روزانه داشته باشند.

منابع:

openmedscience.com

سوالات متداول:

1-چگونه می‌توان به کودک کمک کرد تا حرکات تکراری خود را مدیریت کند؟

به جای تلاش برای متوقف کردن کامل این حرکات که ممکن است برای کودک آرامش‌بخش باشد، سعی کنید فعالیت‌های جایگزین ارائه دهید. مثلاً اگر کودک دست‌زدن دارد، می‌توانید یک توپ استرس به او بدهید تا فشار دهد. به تدریج می‌توانید این رفتارها را در موقعیت‌های خاصی محدود کنید، مثلاً فقط در اتاق خودش اجازه انجام این حرکات را داشته باشد. مهم است که این تغییرات به آرامی و با در نظر گرفتن نیازهای حسی کودک انجام شود.

2-چگونه می‌توان به کودک اوتیسم کمک کرد تا با تغییرات کنار بیاید؟

برای کمک به کودک در مواجهه با تغییرات، بهتر است از قبل او را آماده کنید. می‌توانید با استفاده از تصاویر یا برنامه‌های بصری، تغییرات پیش‌رو را به کودک نشان دهید. برای تغییرات بزرگ، بهتر است به تدریج و در مراحل کوچک پیش بروید. حفظ برخی عناصر آشنا در محیط جدید می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس امنیت کند. همیشه پس از مواجهه موفقیت‌آمیز با یک تغییر، کودک را تشویق کنید تا انگیزه او برای پذیرش تغییرات آینده بیشتر شود.

اوتیسم و حس بویایی

اختلال اوتیسم عموما با رفتار های ارتباطی – کلامی تشخیص داده می شود اما طبق تحقیقات اخیر دانشمندان در حوزه اوتیسم، کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا در حواس پنج گانه خود همچون حس بویایی تفاوت هایی با افراد عادی دارند. اختلال حس بویایی در کودکان اوتیسم شامل حساسیت بویایی بالا یا حساسیت بویایی پایین می باشد. اخلال پردازش حسی کودکان اوتیسم با روش های درمانی همچون اتاق تعدیل حسی، ماساژ درمانی و سنسوری روم قابل درمان می باشد. حس بویایی اولین حس است که در انسان شکل می ­گیرد. بعضی از بوهای خاص روی عاطفه، حافظه و اشتها اثر دارند. بعضی از کودکان با اختلالات طیف اتیسم به بوی عطر خاصی حساس هستند. ممکن است کودکی به شما بگوید که خیلی بوی خوبی دارید و کودک دیگر بگوید بدن شما چقدر بد بو است. اگر با کودک مبتلا به اختلالات اتیسم زندگی می‌کنید سعی کنید بوها را به حداقل برسانید. محصولات حمام، دئودورانت، محصولات مربوط به مو، آرایش و عطر و… بوی خاصی دارند. مرکز تخصصی توانبخشی اوتیسم دکتر صابر با سابقه بالا در زمینه درمان کودکان اوتیسم مبتلا به اختلال حس بویایی و درمان اختلال پردازش حسی کودکان اوتیسم با متد های تخصصی و به روز دنیا مشغول فعالیت می باشد.

مشکلات کودکان اوتیسم در حس بویایی

اگر کودک مشکل خواب دارد، در حمام رفتن مشارکت نمی‌ کند یا لباس نمی­ پوشد، ممکن است به دلیل بوی مربوط به این فعالیت ­ها باشد. ملافه یا لباس های شسته شده پاک کننده­ های قوی، شامپو و صابون بوی قوی دارند. اگر احساس می­ کنید که این مسائل منجر به ناراحتی کودک می­ شود باید از محصولات بدون بو استفاده کنید. البته به این مسئله باید اشاره بشود که امکان زندگی در دنیای بدون بو وجود ندارد. بنابراین کودک باید بوهای ناخوشایند را تجربه کند زیرا گاهی اوقات جلوگیری از این بوها غیر ممکن است. اگر شما عادت به خوردن قهوه دارید و ممکن است کودک از بوی ساطع شده از آشپزخانه خوشش نیاید، ایده ­هایی برای رفع این مشکلات ارائه می­ شود. با مراجعه به کلینیک کاردرمانی اوتیسم دکتر صابر و انجام مراحل کاردرمانی حسی اوتیسم برای رفع اختلال بویایی، رضایت همیشگی شما جلب می شود.

برای کودک مبتلا به اوتیسم، تجربه حساسیت بالا به نور، صداها، بافت ‌ها و بوها رایج است. سیستم بویایی مسئول حس بویایی است. این سیستم بوهای مختلف را در هوا از طریق بینی و حفره بینی دریافت می‌ کند و سپس سیگنال‌ ها یا اطلاعات را به مغز شما می ‌فرستد. سپس مغز شما بوها را پردازش می ‌کند و آن ها را بر اساس آن چه از قبل می ‌داند، تفسیر می‌ کند. مغز نقش بزرگی در عملکرد سیستم بویایی ایفا می‌ کند. مانند سایر حواس ما، بوها با خاطرات و احساسات خاصی که داریم مرتبط هستند. ممکن است بویی را با زمان خاصی در زندگی یا غذایمان مرتبط کنیم. این یک تجربه فردی است، زیرا این ارتباطات برای هر فرد خاص است. از آن جا که مطالعات نشان داده ‌اند که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم ممکن است حس بویایی بالایی داشته باشند، نتیجه می ‌شود که آن ها یک سیستم بویایی بالا دارند که آن بوها را تنظیم می‌ کند. برای برخی از کودکان در طیف اوتیسم، بوی بد می ‌تواند از فواصل دورتر تشخیص داده شود و واکنش، اجتناب خواهد بود. در حالی که برخی دیگر به طور فعال به دنبال بوهای قوی از افراد یا چیزهایی که از آن ها لذت می ‌برند، خواهند بود. حساسیت بیش از حد به بو می ‌تواند بر فرد و توانایی او برای عملکرد تأثیر بگذارد. یک کودک در طیف اوتیسم ممکن است بوهایی را متوجه شود که شما نمی ‌توانید متوجه شوید. حساسیت بیش از حد به بوها ممکن است از طریق رفتار های غیر معمول بیان شود. حساسیت بیش از حد به بو در یک کودک در طیف اوتیسم، بوهای معمولی و روزمره را به بوهای قوی و شدید تبدیل می ‌کند. بوهای قوی ناآشنا، عطرها، یا محصولات تمیز کننده ممکن است باعث شوند کودک حساس به دلیل اضافه بار حسی و عدم مهارت‌ های ارتباطی، رفتارهای نامناسبی از خود نشان دهد. در یک محیط کلاسی، کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشد در حالی که مغز او بوهایی را پردازش می ‌کند که هیچ کس دیگری متوجه نمی ‌شود. آنه ا ممکن است از خوردن غذاهای خاصی امتناع کنند، از مکان‌ های خاصی اجتناب کنند، یا رفتارهای غیر معمولی از خود نشان دهند. برخی از ساده ‌ترین راه‌ ها برای کمک به کودک حساس، استفاده از محصولات تمیز کننده بدون عطر، اجتناب از شمع‌ های معطر، عطرها و دئودورانت‌ ها، تهویه مناسب اتاق‌ ها و ارائه یک دستمال یا پوشش دیگر برای بینی و از همه مهم تر خدمات رفتاردرمانی است.

تمرینات درمانی اختلال حس بویایی

در مورد بو، رفتار و عادات خود را تغییر ندهید در عوض به موارد زیر توجه داشته باشید:

۱. به کودک توضیح دهید که در معرض بویی قرار خواهد گرفت که قبلاً‌برای او ناخوشایند بوده است و اگر توضیح شما اثری نداشت گام بعدی را انجام دهید.

۲. به کودک بگویید بوی ایجاد شده را باید برای مدت زمانی تحمل کند. از طریق اشاره به ساعت، یا تصویر پاستا یا سس مورد علاقه اطلاعات بیشتری به کودک بدهید.

3.از فعالیت یا وسیله خاصی که مورد علاقه کودک است می‌ توانید کمک بگیرید و به وی بگویید که می‌ تواند زمانی که با بو مواجه می‌ شود در فعالیت مورد علاقه خود درگیر شود. مثلاً خواندن کتاب مورد علاقه یا تماشای فیلم مورد علاقه نزدیک آشپزخانه، این مورد منجر به یک تجربه خوب همراه یا آن بو می‌ شود.

۴. توجه کودک را نسبت به بوی ناخوشایند معطوف نکنید. به صورت غیر کلامی به کودک بفهمانید که انتظار دارید گاهی اوقات چیزهایی که لذت‌بخش نیستند را تحمل کند. جلوگیری از تجربیات ناخوشایند غیر ممکن است به کودک خود آموزش دهید که نسبت به دنیای اطراف خود تطابق حاصل کند.

به غیر از موارد گفته شده با انجام مراحل کاردرمانی اوتیسم یا سایر درمان ها در کلینیک تخصصی تشخیص و درمان اوتیسم دکتر صابر می توانید مشکلات حس بویایی کودک مبتلا به اوتیسم خود را برطرف کنید.

چرا کودکان اوتیستیک نسبت به بوها واکنش شدید نشان می‌دهند؟

کودکان اوتیستیک اغلب واکنش‌های غیرمعمول و شدیدی نسبت به محرک‌های بویایی از خود نشان می‌دهند که ریشه در تفاوت‌های عصبی آن‌ها دارد. تحقیقات نشان می‌دهد مغز افراد طیف اوتیسم اطلاعات حسی را به گونه‌ای متفاوت پردازش می‌کند. سیستم بویایی آن‌ها ممکن است بسیار حساس (هایپرسمتیک) یا برعکس، کم‌حساس (هایپوسمتیک) باشد.

در کودکان با حساسیت بویایی بالا، حتی بوهای معمولی مانند عطر ملایم، مواد شوینده یا غذا می‌تواند باعث واکنش‌های شدید مانند اضطراب، پوشاندن بینی یا فرار از محیط شود. این واکنش‌ها ناشی از اختلال در یکپارچگی حسی است که در آن مغز قادر به فیلتر کردن و اولویت‌بندی محرک‌های محیطی نیست. جالب است بدانید برخی کودکان اوتیستیک برعکس، به بوهای خاصی جذب می‌شوند و ممکن است وسایل غیرخوراکی را بو کنند که این هم نشانه‌ای از تفاوت پردازش حسی است.

مدیریت این حساسیت‌ها نیازمند درک عمیق و ایجاد محیطی قابل پیش‌بینی است. والدین می‌توانند با شناسایی بوهای آزاردهنده و حذف آن‌ها از محیط زندگی، به کاهش استرس کودک کمک کنند. همچنین برنامه‌ریزی تدریجی برای مواجهه کنترل‌شده با بوهای مختلف تحت نظر متخصص کاردرمانی می‌تواند به تطابق پذیری بیشتر کودک بینجامد.

تأثیر رایحه‌درمانی بر آرامش کودکان اوتیستیک

رایحه‌درمانی به عنوان یک روش مکمل می‌تواند تأثیرات قابل توجهی در کاهش اضطراب و بهبود تمرکز کودکان اوتیستیک داشته باشد. اسانس‌های طبیعی مانند اسطوخودوس، پرتقال شیرین و بابونه به دلیل خواص آرامش‌بخششان اغلب در این روش استفاده می‌شوند. مطالعات نشان داده‌اند که رایحه‌های ملایم می‌توانند با تحریک سیستم لیمبیک (مرکز کنترل احساسات در مغز)، به کاهش تنش و بهبود کیفیت خواب کمک کنند. برای کودکان اوتیستیک، استفاده از رایحه‌های آشنا در محیط‌های جدید می‌تواند اثر آرامش‌بخشی داشته و به تطابق با موقعیت‌های ناآشنا کمک کند.

توصیه می‌شود این روش تحت نظر متخصص و با رعایت نکات مهم انجام شود:

-همیشه از روغن‌های طبیعی و با کیفیت استفاده کنید

-ابتدا با غلظت‌های بسیار کم شروع کنید

-واکنش کودک را به دقت زیر نظر بگیرید

-از رایحه‌های تند و محرک پرهیز کنید

-محیط را به خوبی تهویه نمایید

رایحه‌درمانی می‌تواند به عنوان بخشی از برنامه جامع یکپارچگی حسی، در کنار سایر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرد. ثبات و تکرار در استفاده از رایحه‌های انتخابی، تأثیرگذاری این روش را افزایش می‌دهد.

چگونه محیط خانه را برای کودک اوتیستیک با حساسیت بویایی آماده کنیم؟

آماده‌سازی محیط خانه برای کودک اوتیستیک با حساسیت بویایی یکی از مهم‌ترین اقدامات در جهت بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس‌های حسی اوست. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به برخی بوها بسیار حساس باشند و حتی بوهایی که برای دیگران ملایم یا خوشایند هستند، می‌توانند در آن‌ها احساس ناراحتی، اضطراب یا حتی واکنش‌های رفتاری منفی ایجاد کنند. بنابراین، اولین قدم شناسایی محرک‌های بویایی آزاردهنده برای کودک است. این محرک‌ها می‌توانند شامل بوی مواد شوینده قوی، عطرها، اسپری‌ها، بوی غذاهای خاص یا حتی بوی لباس‌های تازه شسته شده باشند. پس از شناسایی این محرک‌ها، بهتر است از محصولات بدون بو یا با رایحه بسیار ملایم استفاده شود.

تهویه مناسب خانه نقش مهمی دارد؛ استفاده از پنجره‌ها، دستگاه‌های تصفیه هوا و هواکش‌های قوی می‌تواند به کاهش بوهای آزاردهنده کمک کند. همچنین، آشپزی با درب بسته و روشن کردن هود هنگام پخت غذا نیز می‌تواند مؤثر باشد. استفاده از مواد طبیعی مثل جوش شیرین برای تمیزکاری یا خوشبوکننده‌های خانگی با ترکیبات گیاهی ملایم نیز پیشنهاد می‌شود. نکته مهم دیگر، حفظ یک روتین مشخص و قابل پیش‌بینی برای کودک است، چراکه تغییرات ناگهانی در بوها ممکن است احساس ناامنی ایجاد کند.

منابع:

hiddentalentsaba.com/autism

سوالات متداول:

1-آیا حساسیت بویایی در همه افراد اوتیستیک وجود دارد؟
خیر، شدت و نوع حساسیت‌های حسی در افراد اوتیستیک متفاوت است؛ برخی ممکن است بی‌تفاوت باشند و برخی بسیار حساس.

2-آیا تمرینات حسی می‌توانند به کاهش حساسیت بویایی کمک کنند؟
بله، تمرینات تعدیل حسی (Sensory Integration) توسط کاردرمانگر می‌توانند تحمل کودک به برخی بوها را به مرور زمان افزایش دهند.

اوتیسم دیجیتال بیبی

با پیشرفت تکنولوژی و استفاده روز افزون از وسایل دیجیتالی، به دلیل بی توجهی والدین و یا عدم آگاهی آن ها کودکان زیر دو سالی که ساعات متوالی را با وسایل دیجیتال گذرانده و تعامل مفید با محیط، والدین و یا همسالان خود ندارند ممکن است علائم شبه اتیسم از خود نشان دهند. به این اختلال سندرم دیجیتال گفته میشود. دیجیتال بیبی به کودکانی گفته می شود که ارتباط کمی با همسالان برقرار می کنند. کلام این کودکان محدود یا به صورت کارتونی و تکراری می باشد. به علت عدم تعامل با محیط، دستگاه عصبی بطور طبیعی رشد نیافته و ضعف هوش کلامی ، تاخیرهای حرکتی و زبانی، ضعف در دامنه واژگان، کارکردهای اجرایی و همچنین مشکلات هیجانی، ارتباطی، اجتماعی و رفتاری در این کودکان همراه است. مرکز اوتیسم تهران زیر نظر دکتر صابر در حیطه تشخیص و درمان کودکان اوتیسم، شبه اوتیسم یا دیجیتال بیبی(سندروم دیجیتال) به صورت تخصصی فعالیت می نماید. از امکانات مرکز اوتیسم تهران می توان به کاردرمانی و گفتاردرمانی، رفتاردرمانی اوتیسم  همچنین خدمات کاردرمانی و گفتاردرمانی در منزل اشاره نمود.

استفاده از کامپیوتر، تلویزیون و شیوع دیجیتال بیبی

کودکان برای رشد ذهنی و بدن خود نیاز به پریدن، دویدن، پرتاب کردن، گرفتن و در کل حرکت دارند. وقتی کودک زمان زیادی پشت تلویزیون یا کامپیوتر می‌نشیند ورزش بدنی ندارد. باید کودک حداقل یک ساعت در روز ورزش کند. کوهنوردی، دویدن، شنا و… به تقویت عضلات و ذهن کمک می‌کنند

عضلات قوی در کودک حس اعتدال و آرامش ایجاد کرده و منجر به موفقیت در مدرسه می‌شود. چه باور کنید و چه باور نکنید عضلات قوی شکم به دست خط خوب ارتباط دارد.

اگرچه شواهدی مبنی بر این که استفاده از رسانه‌ های تصویری باعث اوتیسم می ‌شود وجود ندارد، اما تعداد فزاینده ‌ای از مطالعات، استفاده بیشتر روزانه از صفحه نمایش را با علائم دیجیتال بیبی بیشتر در اوایل کودکی مرتبط می‌ دانند. اکثر مطالعات از تست‌ های غربالگری اوتیسم استفاده کردند که با تشخیص اوتیسم یکسان نیست. بسیاری از کودکان ممکن است در یک تست غربالگری اوتیسم مردود شوند و به اوتیسم مبتلا نشوند؛ آن ها ممکن است مشکلات دیگری مانند ADHD اولیه، دیجیتال بیببی یا سایر تاخیرهای رشدی داشته باشند. مطالعات شواهد بیشتری هستند که نشان می ‌دهد بهتر است در دوران نوزادی (تولد تا 18 ماهگی) از زمان زیاد صفحه نمایش خودداری شود. نوزادان در این سن مهارت‌ های شناختی لازم برای یادگیری از صفحه نمایش را ندارند و این امر مانع فعالیت ‌هایی می ‌شود که مغز را می‌ سازند، مانند صحبت کردن با نوزادان، بازی‌ های رفت و برگشتی، آواز خواندن یا خواندن با هم. اگر استفاده از صفحه نمایش را به یک زمان قابل پیش ‌بینی در روز کاهش دهید و هر شب نیم ساعت به خواندن برای فرزندتان اضافه کنید، این امر کمک زیادی به رشد فرزندتان می ‌کند. دیجیتال بیبی وضعیتی است که شباهت‌ هایی با اختلال طیف اوتیسم دارد، اما از چندین جهت متمایز است. دیجیتال بیبی با رفتارهایی مشخص می ‌شود که ممکن است شبیه به رفتارهای مشاهده شده در افراد مبتلا به اوتیسم به نظر برسند، اما با بررسی دقیق‌ تر، متفاوت هستند. یکی از ویژگی‌ های کلیدی که دیجیتال بیبی را از اوتیسم متمایز می ‌کند، نحوه تعامل افراد مبتلا به این وضعیت با گروه‌ ها و رتبه‌ های اجتماعی است. این رفتارها ممکن است با رفتارهای مشاهده شده در افراد مبتلا به اوتیسم اشتباه گرفته شوند، که اغلب در تعاملات اجتماعی به طور کلی مشکل دارند. تفاوت مهم دیگر بین دیجیتال بیبی و اوتیسم، نحوه پردازش اطلاعات حسی توسط افراد مبتلا به این وضعیت است. در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به برخی ورودی‌ های حسی بیش ‌حساس یا کم‌ حساس باشند، افراد مبتلا به دیجیتال بیبی معمولاً این تفاوت‌ های پردازش حسی را نشان نمی ‌دهند. توجه به این نکته مهم است که در حالی که دیجیتال بیبی شباهت‌هایی با اوتیسم دارد، یک وضعیت متمایز است که به راهبرد های درمانی و حمایتی خاص خود نیاز دارد. درک تفاوت ‌های بین این دو وضعیت برای ارائه مراقبت مؤثر به افراد مبتلا به دیجیتال بیبی کلیدی است.

تکنولوژی و کودکان شبه اوتیسم

تکنولوژی به طرز عجیبی در حال تغییر است. کودکان با اختلالات طیف اتیسم درک صحیحی از پیشرفتهای جدید تکنولوژی ندارند. تکنولوژی ممکن به روشهای متعدد برای کمک به برنامه‌ریزی روزانه، سازماندهی فعالیتها و ارتباط برقرار کردن کمک کند. استفاده از کامپیوتر چون تعاملات بین فردی را کاهش می‌دهد باید محدود باشد و فقط نیم یا یک ساعت در روز و فقط برای سرگرمی استفاده شود.

اگر کودک از تکنولوژی در مدرسه به عنوان وسیله ارتباطی استفاده می‌کند کمک کنید که بتواند به طور مناسب از آن استفاده کند. کودکان با اختلالات طیف اتیسم خوش‌شانس هستند که در زمانی زندگی می‌کنند که تکنولوژیهای متعددی جهت استفاده وجود دارد. یکی از این تکنولوژی های پرکاربرد در جوامع وسایل لمسی دستی مثل تبلت می‌باشد. این ابزار در دامنه وسیعی برای کودکان با اختلالات طیف اتیسم استفاده می‌شود.

این کودکان از طرحهای همگانی (universal design) نیز برخوردار هستند. عناصر یا اجزای این طرحها شامل انعطاف‌پذیری، سادگی، جامع بودن، تحمل خطا، تلاش جسمی پایین و تناسب فضایی-اندازه می‌باشند. این وسایل یا طرحها براحتی قابل استفاده هستند. بعضی از این ابزارها وزن کمی داشته و براحتی داخل کوله‌پشتی جا می‌گیرند. استفاده از صفحات لمسی زحمت زیادی ندارد. سایز صفحه و تصاویر صفحه ممکن است برای کودکان با اختلالات طیف اتیسم که در زمینه مهارت حرکتی است تاخیر دارند و تغییر کند.

برعکس وسایل سخنگو که برای کودکان با اختلالات طیف اتیسم با تاخیر گفتاری استفاده می‌شود ارزان، سبک و در دسترس می‌باشند. وسایلی که این کودکان استفاده می‌کنند نباید متفاوت با دیگران باشد. این مورد از انگ زدن به کودک جلوگیری می‌کند. اپلیکیشنهای متعددی وجود دارد که کمک‌کننده هستند. شاید این اپلیکیشنها به عنوان ابزار کلینیکی ساخته نشده‌اند اما خیلی سریع ارزش خود را برای والدین و کودکان پیدا می‌کنند. می‌توانید از گفتار درمانگر برای انتخاب ابزارهای مفید برای مشکلات گفتاری کودک کمک و مشورت بگیرید.

چطور متخصصان میتوانند اوتیسم واقعی را از دیجیتال بیبی تشخیص دهند؟

تشخیص افتراقی بین اوتیسم واقعی و حالت شبه اوتیسم ناشی از استفاده افراطی از وسایل دیجیتال (دیجیتال بیبی) یکی از چالش‌های مهم متخصصان در سال‌های اخیر بوده است. این تمایز نیازمند ارزیابی جامع و چندبعدی است که عوامل مختلفی در آن نقش دارند. اولین و مهم‌ترین نکته، گرفتن تاریخچه دقیق از زمان شروع علائم و سابقه استفاده از دستگاه‌های دیجیتال است. در موارد دیجیتال بیبی، معمولاً علائم پس از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض صفحات نمایش ظاهر می‌شوند، در حالی که در اوتیسم واقعی، نشانه‌ها از همان سال‌های اول زندگی و پیش از استفاده قابل توجه از فناوری‌های دیجیتال قابل مشاهده هستند. یکی از کلیدی‌ترین شاخص‌های تشخیصی، پاسخ به مداخلات است. کودکانی که علائم شبه اوتیسم ناشی از استفاده دیجیتال دارند، معمولاً پس از کاهش زمان استفاده از صفحه نمایش و افزایش تعاملات اجتماعی واقعی، بهبود قابل توجهی در مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی نشان می‌دهند. این در حالی است که کودکان مبتلا به اوتیسم واقعی، اگرچه ممکن است از مداخلات بهره ببرند، اما پیشرفت آن‌ها تدریجی‌تر و نیازمند برنامه‌های درمانی فشرده‌تر و طولانی‌مدت‌تر است. ارزیابی مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی در محیط‌های طبیعی نیز می‌تواند اطلاعات ارزشمندی ارائه دهد. کودکان با دیجیتال بیبی اغلب در محیط‌های بدون استرس و با انگیزه‌های مناسب، توانایی‌های اجتماعی بهتری نسبت به کودکان مبتلا به اوتیسم نشان می‌دهند. آن‌ها ممکن است در برخی موقعیت‌ها بتوانند ارتباط چشمی برقرار کنند یا از زبان بدن مناسب استفاده نمایند، در حالی که این مهارت‌ها در اوتیسم واقعی به صورت پایدارتری دچار اختلال هستند.

تست‌های استاندارد شده تشخیص اوتیسم نیز می‌توانند در این تشخیص افتراقی کمک کننده باشند، اما تفسیر نتایج باید با احتیاط صورت گیرد. بسیاری از کودکان با دیجیتال بیبی ممکن است در برخی از این آزمون‌ها نمراتی مشابه کودکان اوتیستیک کسب کنند، اما الگوی کلی عملکرد آن‌ها معمولاً متفاوت است. برای مثال، در حالی که هر دو گروه ممکن است در مهارت‌های ارتباط اجتماعی مشکل داشته باشند، کودکان دیجیتال بیبی اغلب در حوزه‌های دیگر رشد مانند توانایی‌های شناختی پایه یا مهارت‌های حرکتی درشت، عملکرد بهتری نشان می‌دهند.

در نهایت، ارزیابی پاسخ به محرک‌های اجتماعی می‌تواند نقطه تمایز مهمی باشد. کودکان دیجیتال بیبی معمولاً نسبت به تعاملات انسانی پاسخگو هستند و می‌توانند در صورت ارائه انگیزه‌های مناسب، در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت کنند، در حالی که کودکان مبتلا به اوتیسم واقعی اغلب در درک و پاسخ به نشانه‌های اجتماعی اساسی مشکل پایدار دارند. این تمایزها اگرچه ظریف هستند، اما برای تشخیص دقیق و ارائه مداخلات مناسب حیاتی می‌باشند.

منابع:

aap.org

pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

brainwave.watch/pseudo

سوالات متداول:

1-آیا تشخیص دیجیتال بیبی نیاز به تخصص دارد؟

خیر، رابط کاربری ساده‌ای دارد اما توصیه می‌شود ابتدا با متخصصان ما مشورت کنید تا برنامه مناسب کودک شما انتخاب شود.

2-چه علائمی در کودکان مبتلا به اوتیسم دیجیتال دیده می‌شود؟
کودکانی که بیش‌ازحد در معرض صفحات نمایش قرار دارند ممکن است علائمی مانند کاهش تماس چشمی، پاسخ ندادن به اسم خود، ناتوانی در اشاره کردن، تاخیر در گفتار، گوشه‌گیری، رفتارهای تکراری یا وابستگی بیش‌ازحد به تصویر یا انیمیشن از خود نشان دهند.

اوتیسم چیست

اوتیسم چیست؟ اوتیسم یک اختلال رشدی فراگیر همراه با مشکلات اصلی در مهارت‌های ارتباطی، مشکلات کاهش توجه، شناخت، حساسیت، تحرک و فرایند عاطفی است. اوتیسم به‌عنوان یک اختلال نادر مطرح نمی‌شود چون شایع‌تر از سندرم داون، فیبروز کیستیک و شکل‌های گوناگون سرطان در کودکان است. مرکز اوتیسم دکتر صابر در زمینه تشخیص و درمان کودکان اوتیسم فعالیت می نماید. خدمات تخصصی مرکز شامل کاردرمانی اوتیسم، گفتاردرمانی اوتیسم، رفتاردرمانی و باری درمانی اوتیسم، ماساژ درمانی و آب درمانی می باشد که توسط متخصصین مجرب مرکز ارائه می گردد. همچنین خدمات توانبخشی اوتیسم در منزل از دیگر امکانات این مرکز می باشد.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

اختلال اوتیسم

به علت شیوع این بیماری دانشمندان حقایق اختلال طیف اوتیسم را بررسی کردند و ۳۷۰۰ مقاله بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۴ منتشر کردند. کودکان مبتلا به اوتیسم رفتار وابستگی نسبت به افراد مهم مثل والدینشان را بروز نمی‌دهند. هرچند، شاخص‌ترین رفتار که توسط والدین مشاهده می‌شود و برای تشخیص اوتیسم به کارشناسان مراجعه می‌کنند فقدان علاقه به مردم و سایر افراد است. بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم تأخیر در مهارت‌های ارتباط (برای مثال، آنها معنا و اهمیت فرایند ارتباطی را درک نمی‌کنند) و مهارت‌های اجتماعی (برای مثال، آنها ارتباط پایدار با دیگران را ایجاد نمی‌کنند) را تجربه می‌کنند. بعلاوه، تخمین زده شده است که ۷۵ درصد کودکان مبتلا به اوتیسم کلاسیک عملکرد کمی دارند.

اوتیسم اغلب در دوران طفولیت تشخیص داده می‌شود و باعث پریشانی قابل‌توجه والدین کودکان مبتلا و خانواده‌شان می‌شود، درحالی‌که سندرم اسپرگر و شکل‌های غیرمتعارف‌تر از طیف اوتیسم که معمولاً تا اوایل و یا حتی اواخر کودکی تشخیص داده نمی‌شود ولی به همین اندازه نگران‌کننده است. خیلی از والدین گزارش کردند که در ابتدا آنها احساس آرامش کردند چون بالاخره توانستند نامی برای رفتار غیرقابل‌پیش‌بینی فرزندانشان پیدا کنند؛ هرچند پس از آن والدین با تدابیر خودشان و با حداقل حمایت و راهنمایی رها شده‌اند البته، در همه‌جا به این صورت نیست، اما در بسیاری از کشورها هیچ پشتیبانی بعد از تشخیص اختلال، از والدین صورت نمی‌گرفت؛ بنابراین، والدین با مجموعه‌ای از درمان‌ها مواجه شدند که تضمین می‌کنند نتیجه‌بخش هستند و معمولاً آنها می‌خواهند تا هرگونه درمان امیدبخشی را انجام دهند تا به کودکانشان در غلبه کردن به اوتیسم کمک کنند. والدین بعد از درمان کودکی را می‌بینند که کاملاً نرمال به نظر می‌رسد و معتقدند یک کودک عادی جایی پنهان است (مترجم … والدین تصور می‌کنند کودک پس از درمان می‌تواند به سطح یک کودک طبیعی دست پیدا کند) و منتظرند تا ظاهر شود؛ بنابراین، والدین به دنبال خیلی از درمان‌های امیدوارکننده بهبود کامل اوتیسم هستند، هرچند، اغلب متخصصینی که با کودکان مبتلا به اوتیسم کارکرده‌اند می‌دانند هیچ درمانی وجود ندارد (هیچ درمان علمی شناخته نشده است، مترجم)؛ پزشکانی که امید به درمان قطعی دارند یا فاقد سابقه علمی هستند یا در تأثیرپذیری درمان مربوط به خصوصیات اوتیسم اغراق می‌کنند.

اکثر محققین با این موضوع موافق هستند که معیارها و محدودیت‌هایی که قرار است علوم محض را از شبه علم تمییز دهند همواره صریح و کاربردی نیستند، چون تفاوت‌ها بیشتر کیفی هستند تا اینکه کمی باشند. درمان‌هایی که بر اساس اشتباهات علمی هستند اغلب توسط افراد با سازمان‌هایی ترویج داده می‌شوند که سود امالی مستقیم و ثابتی از موفقیت تجاری‌شان دارند. این درمان‌ها بر اساس مدارک داستان‌گونه والدینی است که قادر نیستند به طور واقعی آنچه اتفاق می‌افتد را ارزیابی کنند. بعلاوه، بعضی از والدین ممکن است در تأثیرات مثبتی که درمان معینی روی بچه‌هایشان داشته است اغراق کنند چون حتی جزئی‌ترین بهبود برای آنها مهم است. برخی از درمانگران بادقت بسیار زیادی اطلاعاتی که والدین بیان می‌کنند و روش درمانی را که به آنها ارائه شده است؛ بر می‌گزینند، درحالی‌که در نهایت هرگونه شواهد متضاد و انتقادی را رد می‌کنند؛ بنابراین با تبلیغات دهان‌به‌دهان یا از طریق صفحات وب در اینترنت یا کتاب و اسناد چاپ شده گسترش پیدا می‌کنند که غیرقابل‌کنترل هستند و باید بادقت زیادی بررسی شوند. برخی از درمان‌های بی‌اثر بر اساس تئوری‌های بی‌اساس علت‌شناسی اوتیسم هستند برای مثال عفونت موکوس، حوادث تصادفی که با بروز اوتیسم هم‌زمان شده است برای مثال واکسن‌های دوران کودکی با تئوری‌های منسوخ شده مثلاً مادرهای بی محبت از طرف دیگر دلگرم‌کننده است که خیلی از برنامه‌های مناسب برای بررسی خصوصیات رفتاری اوتیسم گسترش پیدا کرده‌اند و یک حالت خوش‌بینانه به آن اضافه شده است. این رویکردها با استفاده از روش‌های تحقیقاتی علمی قابل‌قبول در مقابل محدودیت‌های روش‌شناسی ارزیابی شده‌اند و وقتی به‌درستی اجرا شوند تأثیر آن ثابت می‌شود. هرچند، هیچ رویکردی به‌تنهایی نمی‌تواند همه خصوصیات رفتاری اوتیسم را با موفقیت بررسی کند و بنابراین لازم است مؤثرترین درمان‌ها با هم ترکیب شوند تا برای نیازهای هر فرد مبتلا به اوتیسم به‌منظور رسیدن به نتایج دلخواه سازگار شود. این روش پیشنهاد کمیته علمی و عملی انجمن روان‌شناسان آمریکائی است.

تمام اطلاعات معاصر و علمی اثربخشی روش‌هایی که در درمان ASD استفاده می‌شوند و در مذاکرات علمی با مجله‌های علمی منتشر شده‌اند را ثابت می‌کنند، بنابراین، احتمال دارد بسیاری از والدین و متخصصینی که با کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان کار می‌کنند به منابع اطلاعات معتبر دسترسی نداشته باشند علاوه بر این، هر فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است علایم گوناگونی را بروز دهد که برای تشخیص مناسب‌ترین روش درمان خیلی چالش‌برانگیز است. برای مثال تغییرپذیری زیادی در واکنش به درمان پزشکی وجود دارد چنان که داروهای روان‌گردان در مورد یک اختلال ممکن است علایم یک فرد را تشدید کند و علایم فرد دیگر را کاهش دهد. کودکان بزرگ می‌شوند و تکامل می‌یابند و جداسازی اثرات تکامل از تأثیرات درمان سخت است؛ بنابراین اکثر والدین و معلمان وقتی که یک درمان نتیجه عکس می‌دهد بسیار تعجب می‌کنند درحالی‌که آن درمان قبلاً امتحان شده است و اثربخش بوده است. به والدین و متخصصین پیشنهاد می‌کنم که آنها باید کاملاً از فواید و مضرات هر نوع مداخله‌ای که می‌پذیرند آگاه باشند. هر درمان، جدا از هزینه روان‌شناسی و مالی هزینه خودش را دارد؛ کودکان زمان با ارزششان را در درمان‌های بی‌اساس از دست می‌دهند. در نهایت باید احتمال صدمه فیزیکی جدی را هم که بارها درگذشته به دلیل تجویز داروها روی داده است را هم در نظر بگیریم و سرانجام اثرات جانبی جدی را هم مدنظر داشته باشیم.

اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم یک وضعیت عصبی مرتبط با رشد مغز است که بر نحوه دیدن دیگران و معاشرت با آن ها تأثیر می ‌گذارد. این اختلال باعث ایجاد مشکلاتی در ارتباط و کنار آمدن با دیگران از نظر اجتماعی می ‌شود. این وضعیت همچنین شامل الگو های رفتاری محدود و تکراری است. اغلب کودکان علائم اختلال اوتیسم را در سال اول زندگی نشان می ‌دهند. تعداد کمی از کودکان مبتلا به این اختلال به نظر می‌ رسد در سال اول به طور عادی رشد می ‌کنند. سپس بین 18 تا 24 ماهگی، ممکن است برخی از مهارت ‌ها را از دست بدهند و علائم اختلال طیف اوتیسم را نشان دهند. برخی دیگر از کودکان در اوایل نوزادی علائم اختلال طیف اوتیسم را نشان می ‌دهند، مانند تماس چشمی کمتر، عدم پاسخ به نام خود یا عدم علاقه به والدین. کودکان دیگر ممکن است در چند ماه یا سال اول زندگی به طور عادی رشد نکنند. سپس ناگهان گوشه‌ گیر یا پرخاشگر می‌ شوند یا مهارت ‌های زبانی را که قبلاً داشتند، از دست می‌ دهند. هر کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم احتمالاً الگوی رفتاری منحصر به فردی خواهد داشت که بستگی به خفیف، متوسط یا شدید بودن علائم دارد. برخی از افراد در محدوده خفیف طیف اوتیسم ممکن است علائم بیشتری داشته باشند که در اوایل متوجه آن ها نمی‌ شوند. ممکن است تا اواسط یا اواخر کودکی، زمانی که نیاز بیشتری به برقراری ارتباط و اجتماعی بودن وجود دارد، تشخیص داده نشوند. گاهی اوقات تشخیص برای اولین بار در بزرگسالی انجام می ‌شود، اگرچه علائم احتمالاً در دوران کودکی وجود داشته است. برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در یادگیری مشکل دارند و برخی علائم هوش پایین ‌تر از حد معمول را نشان می ‌دهند. کودکان دیگر مبتلا به این اختلال هوش عادی تا بالا دارند. این کودکان به سرعت یاد می ‌گیرند اما در برقراری ارتباط، به کار بردن آنچه می ‌دانند در زندگی روزمره و سازگاری با موقعیت ‌های اجتماعی مشکل دارند. از آنجایی که هر کودک می ‌تواند ترکیبی منحصر به فرد از علائم داشته باشد، اصولا تشخیص شدت این اختلال دشوار است. این معمولاً بر اساس شدت علائم و میزان تأثیر آن علائم بر توانایی کودک در عملکرد است. در ضمن این نکته را به یاد داشته باشید که ابتلا به اوتیسم به این معنی نیست که کودک شما بیماری دارد، بلکه به این معنی است که مغز کودک شما به روشی متفاوت از دیگران کار می ‌کند.

تفاوت اوتیسم خفیف و شدید در کودکان

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) در سطوح مختلفی از عملکرد قرار می‌گیرند که معمولاً به دو دسته خفیف و شدید تقسیم می‌شوند. درک این تفاوت‌ها به والدین و مربیان کمک می‌کند تا حمایت‌های مناسب را ارائه دهند.

1. مهارت‌های ارتباطی
خفیف: ممکن است کودک بتواند صحبت کند، اما در مکالمات دوطرفه مشکل دارد یا از زبان به صورت غیرمعمول استفاده می‌کند.

شدید: اغلب غیرکلامی هستند یا فقط از چند کلمه محدود استفاده می‌کنند. ارتباط چشمی و اشاره بسیار کم است.

2. تعاملات اجتماعی
خفیف: تمایل به برقراری ارتباط دارند، اما ممکن است در فهم نشانه‌های اجتماعی مشکل داشته باشند.

شدید: معمولاً تماس اجتماعی بسیار محدودی دارند و ممکن است به نظر برسد که در دنیای خودشان هستند.

3. رفتارهای تکراری و علایق محدود
خفیف: ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند اما انعطاف‌پذیرتر هستند.

شدید: رفتارهای کلیشه‌ای شدید (مثل تکان دادن دست‌ها، چرخیدن) و مقاومت شدید در برابر تغییرات کوچک.

4. نیاز به حمایت
خفیف: با کمک مناسب می‌توانند در مدرسه عادی شرکت کنند و مهارت‌های روزمره را یاد بگیرند.

شدید: نیاز به حمایت تمام‌وقت در انجام فعالیت‌های ساده مانند لباس پوشیدن یا غذا خوردن دارند.

5. حساسیت‌های حسی
خفیف: ممکن است نسبت به صداها یا نورها حساسیت نشان دهند، اما معمولاً قابل مدیریت است.

شدید: واکنش‌های شدید به محرک‌های حسی که می‌تواند منجر به طغیان‌های هیجانی شود.

منابع:

mayoclinic.org

www.nhs.uk

autismspeaks.org

سوالات متداول:

1-آیا کودکان اوتیسم می‌توانند به مدرسه عادی بروند؟
بسیاری از کودکان با عملکرد بالاتر می‌توانند با حمایت مناسب در مدارس عادی تحصیل کنند. برخی ممکن است نیاز به محیط‌های آموزشی ویژه داشته باشند.

2-علت اصلی ابتلا به اوتیسم چیست؟
ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مطرح است. تحقیقات نشان می‌دهد برخی ژن‌ها و عوامل دوران بارداری مانند سن بالای والدین ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند.

علت اوتیسم در طب سنتی

در مورد علت اوتیسم در کودکان موارد زیادی، از تاثیر نوزاد نارس و اوتیسم تا مصرف اسید فولیک و اوتیسم مطرح است. علت اوتیسم در طب سنتی بررسی شده است اما هنوز به صورت علمی علت واحدی برای اوتیسم مشخص نشده است. مرکز اوتیسم دکتر صابر به صورت کاملا تخصصی در زمینه درمان اختلال اوتیسم فعالیت می نماید. کلینیک دکتر صابر با در اختیار داشتن 46 نیروی متخصص کاردرمان و گفتار درمان و روانشناس به فعالیت مشغول می باشد و تمام امکانات روز دنیا در زمینه درمان کودکان اوتیسم را در دو شعبه فعال خود در تهران گرد آوری کرده است.

نوزاد نارس و اوتیسم

کودکان نارس، چون خیلی زودتر از موعد طبیعی متولد می شوند، احتمالا بسیاری از سیستم های بدن آنان به خوبی نوزادانی که تمام دوره را طی میکنند، تکامل نیافته اند و مستعد ابتلا به بسیاری از تاخیرها و نگرانی‌های سلامتی هستند. در حقیقت هرگاه نوزادانی چند هفته زودتر متولد می شوند، متخصصان اطفال، به همان مقدار انتظار عقب افتادن رشد و تکامل آنها را دارند. طی ماههای آخر بارداری، جنین با سرعت حیرت ‌انگیزی رشد می‌کند و ریه‌های او تکامل می یابند. قلب و مغز او رشد می‌کنند و برای خارج شدن از رحم شروع به ذخیره کردن چربی می‌کند. وقتی فرآیندهای داخلی بدن کامل نیستند، روند تکامل نیز کوتاه می‌شود. نوزادان نارسی که با مشکلات عصبی متولد می شوند، توانایی کنترل دمای بدنشان را ندارند یا حتی اولین تنفس آنها با کمک دستگاه انجام می‌شود. گفتن اینکه، آیا تولد زودهنگام سبب اوتیسم می‌شود، سخت است. اگر چه ممکن است بعضی از ناهنجاری‌های عصبی آنها باعث زود به دنیا آمدن شود، ولی در بسیاری از کودکان که در چهل هفته کامل بارداری رشد یافته‌اند نیز احتمال مشاهده ی اختلال وجود دارد. تا کنون ارتباط مستقیمی بین اوتیسم و تولد زودرس اثبات نشده است، هرچند می توان دید که چگونه یک اثر نامطلوب روی توانایی کودک باعث می‌شود که دیرتر به مهارت‌های به خصوصی در زندگی دست یابد.

علت اوتیسم در طب سنتی

در زمینه تشخیص علت اوتیسم طب سنتی به بررسی تاثیر داروهای گیاهی مختلف بر کاهش علائم اوتیسم پرداخته است. در تحقیقات انجام شده تاثیر 32 دارو گیاهی چینی بررسی شده. با وجود موثر بودن بعضی از این داروها در کاهش علائم اوتیسم هنوز تحقیقاتی دال بر موثر بودن درمان های سنتی بر بروز اوتیسم وجود ندارد.

با وجود اینکه بسیاری از پزشکان متخصص، عقیده ندارند که علت اوتیسم، آلرژی غذایی است، هنوز هم بعضی از آنها بر این اعتقاد اصرار دارند. آنان می گویند افراد اوتیستیک و حساسیت جدی که سیستم ایمنی شان را تضعیف کرده است، نمی‌توانند قارچها و باکتریها و پروتئین‌های خاص در محصولات غذایی ویژه را هضم کنند، اما مطالعات ذکر کردند که تقویت این شرایط واقعا رابطه روشنی را اثبات نمی‌کند. اکثر آنها نشان دادند که معمولاً شماری از کودکان اوتیستیک از آلرژی غذایی رنج می‌برند. در بعضی مردم آلرژی غذایی می تواند باعث ناتوانی بدن در سوزاندن مواد خاصی شود، اما هیچ تحقیقی به طور صد درصد اثبات نکرده که آلرژی می‌تواند باعث اوتیسم در کودکان شود. از این تحقیقات پرسش‌های زیادی مطرح می شود.

برای مثال : اگر حساسیت غذایی باعث اوتیسم می‌شود، چرا خیلی از بچه های این گروه به هرگونه غذایی که می‌خورند، هیچ حساسیتی نشان می‌دهند؟ اگر آلرژی غذایی مقصر است، چرا تمام کودکان با آلرژی غذایی شدید به اوتیسم مبتلا نیستند؟ بسیاری از کودکان اوتیستیک از آلرژی شدید به محصولات غذایی خاصی رنج میبرند، اما این شبیه اختلالی که به آن ها نسبت داده می شود، نیست به احتمال بیشتر این دو حالت با هم وجود دارند و یکی دیگر را تشدید می کند. وقتی آلرژی فردی توسعه می یابد بدن نسبت به مواد خاصی عکس العمل نشان می‌دهد که آلرژن نامیده می شود. آلرژن سلول ها را تحریک می کند و سپس آنتی هیستامین آزاد می‌کند و سپس منجر به بروز التهاب می‌شود. اگر فرد یک ناسازگاری برای مثال نسبت به مواد چسبنده داشته باشد و با بی توجهی این مواد را بخورد، سیستم گوارشی او معذب میشود و ممکن است احساس درد در ناحیه شکم، نفخ و کلا احساس ضعف و بیماری داشته باشد. این فرد هنوز اوتیستیک است و احساس خوبی ندارد و احساس می‌شود که بعضی رفتارهای او که معمولا با اختلال رشدی اش همراه هستند، تشدید می‌شود. اگر او به طور طبیعی دست هایش را تکان می دهد و صداهای های بلند می ترسد. اگر آلرژی او را اذیت می‌کند و وقتی با صدایی که دوست ندارد، مواجه می‌شود، ممکن است با شدت بیشتری با واکنش نشان دهد. اگر دوست دارد برای کنترل بیشتر روی محیط اطرافش بدون توقف دور خودش بچرخد، وقتی احساس خوبی ندارد، احتمالا این کار را با قدرت بیشتری انجام می‌دهد اما این حالت حتی در اشخاص غیر اوتیستیک هم درست است. هنگامی که ما بیمار هستیم، معمولا مثل همیشه فعالین نمی کنیم، تحریک پذیر می‌شویم و نگرانی به آسانی درما گسترش می‌یابد. همه ما می‌خواهیم احساس بهتری داشته باشیم.

 اسید فولیک و اوتیسم

برخی ها بر این که اوتیسم می‌تواند با میزان پذیرش اسید فولیک زنان پی جویی شود، پا فشاری می‌کنند. اسید فولیک ماده ای طبیعی است و در بدن به ویتامین b به نام (فولات) تبدیل می‌شود. (مخصوصاً در دوران بارداری) و چندین دهه بود که مادران باردار اسید فولیک کافی نمی خوردند و به همین علت، هزاران کودک با نقایص مادرزادی متولد می شدند. ولی امروزه این مواد غذایی در دسترس است : در بسیاری از نان های غنی شده، غلات و سبزیجاتی که توسط سازمان نظارت بر غذا و دارو توصیه شده است، وجود دارد. علی‌ رغم این منتقدان معتقدند، زنان باردار امروزه بیش از حد این ماده را در رژیم غذایی شان دارند ولی با این حال باز هم کودکان اوتیستیک متولد می شوند. اگرچه این نظریه جالب است (مانند بسیاری از فرضیه هایی که در مورد علت اوتیسم مطرح شده است) ولی هیچ ارتباط مستقیمی بین اسیدفولیک و اوتیسم تا به‌حال اثبات نشده و تا امروز هیچ تحقیقی وجود نداشته است که این تئوری را تایید کند‌. دانشمند با این موضوع موافق اند ولی سازمان نظارت بر غذا و دارو موافق نیست، زیرا این سازمان مدعی است که در تحقیقات خود بسیار سخت کوش است و هیچ دلیلی برای تغییر توصیه های مربوط به اسید فولیک نمی بیند‌. در واقع این ماده غذایی به عنوان سلاح قدرتمندی در پیشگیری از ضایعات نخاعی آنسفالیت در کودکان اثبات شده است. به علاوه، برخی متخصص اوتیسم معتقدند که تجویز دوز بالایی از اسید فولیک روشی عملی برای مداخله کودکان اوتیستیک است، اما به هر حال این موضوع در مطالعات کنترل شده اثبات نشده است. بنابراین بسیاری از متخصصان در پیروی از این مداخله هوشیارانه عمل می کنند.

اختلال طیف اوتیسم گروهی از اختلالات عصبی – تکاملی را تعریف می‌ کند که معمولاً در اوایل کودکی تشخیص داده می ‌شوند. در طول دو دهه گذشته، افزایش فزاینده ‌ای در شیوع ASD مشاهده شده است. صدها مطالعه انجام شده است، با این حال، هنوز مشخص نیست که چرا شیوع اوتیسم در دهه 1990 به سرعت افزایش یافت و در دهه 2000 همچنان در حال افزایش است. در مورد تجویز دوز های بالای اسید فولیک در دوره پیش از بارداری، نتیجه ‌گیری می ‌شود که تحقیقات بیشتری با طرح‌ های مطالعاتی استاندارد شده و با روش ‌شناسی مناسب قبل از هرگونه نتیجه ‌گیری قطعی مورد نیاز است. نتایج مطالعات بالینی اخیر، اگرچه کم و غیر قطعی هستند، سؤالاتی را در مورد دوز های مناسب یا استفاده هدفمند تر از اسید فولیک مطرح می ‌کنند که نیاز به بررسی دارند. استفاده از مکمل‌ های اسید فولیک قبل از تولد در حوالی زمان لقاح با خطر کمتر اختلال اوتیسم مرتبط بود. اگر چه این یافته‌ ها نمی ‌توانند علیت را اثبات کنند، اما از مکمل اسید فولیک قبل از تولد حمایت می ‌کنند. مصرف مکمل اسید فولیک در حوالی زمان لقاح، خطر نقص لوله عصبی در کودکان را کاهش می ‌دهد. همچنین شواهدی وجود دارد که مکمل اسید فولیک مادر در دوران بارداری ممکن است با کاهش خطر سایر اختلالات عصبی – تکاملی در کودکان مرتبط باشد. اسید فولیک در دوره پیش از بارداری ممکن است خطر ASD را در افرادی که متابولیسم فولات ناکارآمدی دارند، کاهش دهد. تکرار این یافته ‌ها و بررسی مکانیسم‌ های درگیر ضروری است. اگرچه ملاحظات اخلاقی مانع از انجام آزمایشات تصادفی کنترل شده با پلاسبو می ‌شوند که اسید فولیک را حذف می ‌کنند، مطالعات مشاهده ‌ای بر روی مادرانی که از مکمل‌ ها استفاده می ‌کنند و نمی ‌کنند ممکن است آموزنده باشد. در مطالعه گروه مادر و کودک نروژی نشان داد که مصرف مکمل‌ های اسید فولیک توسط مادر از 4 هفته قبل تا 8 هفته پس از شروع بارداری با خطر کمتر تأخیر شدید زبانی در سن 3 سالگی مرتبط بود. یک مطالعه مورد-شاهدی از کالیفرنیا در مورد اختلالات طیف اوتیسم نشان داد که مصرف اسید فولیک و ویتامین ‌های قبل از تولد توسط مادر در 3 ماه قبل از بارداری و ماه اول بارداری با خطر کمتر ASD در فرزندان مرتبط بود. به طور کلی توصیه می‌ شود که زنانی که قصد بارداری دارند، روزانه یک مکمل اسید فولیک را از 1 ماه قبل از لقاح مصرف کنند.

منابع:

rsdjournal.org

jamanetwork.com

ajcn.nutrition.org

سوالات متداول:

آیا طب سنتی می‌تواند اوتیسم را درمان کند؟
طب سنتی ادعا نمی‌کند که می‌تواند اوتیسم را کاملاً درمان کند، اما برخی روش‌های آن مانند اصلاح تغذیه، گیاهان دارویی و حجامت ممکن است به بهبود برخی علائم کمک کنند. این روش‌ها باید همراه با درمان‌های علمی و تحت نظر متخصص استفاده شوند.

2-آیا گیاهان دارویی می‌توانند به کودکان اوتیسم کمک کنند؟
برخی گیاهان مانند اسطوخودوس، گل گاوزبان و زعفران در طب سنتی برای آرامش و بهبود تمرکز پیشنهاد می‌شوند، اما اثربخشی علمی آن‌ها نیاز به تحقیقات بیشتر دارد و باید با احتیاط مصرف شوند.