اختلال بیش فعالی و نقص توجه یک اختلال رشدی بسیار شایع است که کودکان مبتلا به این اختلال احتمال دارد بیش از حد فعال باشند یا رفتار های تکانشی نیز داشته باشند. هم چنین در توجه و تمرکز، انجام کار های روزمره و… ممکن است با مشکل مواجه شوند. تمام خانواده هایی که با کودکان بیش فعال دست و پنجه نرم می کنند، به دنبال داروی بیش فعالی کودکان هستند اما نمی توان نوع خاصی از دارو را برای تمام کودکان مناسب دانست البته ملاک هایی همچون زمینه پزشکی، وراثت و ژنتیک و نوع بیش فعالی می تواند در انتخاب دارو تاثیر گذار باشد. همانند عینک که به فرد کمک می کند تا چشمانش دید بهتری داشته باشد، داروی بیش فعالی هم به کودکان کمک می کند تا حواس پرتی را از بین برده و بر رفتار خود مدیریت داشته باشند. داروی بیش فعالی کودکان، بیش فعالی را درمان نمی کند اما می تواند در کاهش علائم و نشانه های بیش فعالی و عملکرد بهتر فرد، نقش موثری داشته باشد. کلینیک بیش فعالی کودکان دکتر صابر (دکتر متخصص بیش فعالی) با انجام خدمات کاردرمانی و گفتاردرمانی بیش فعالی، رفتار درمانی، تجویز داروی بیش فعالی کودکان و هم چنین داروی بیش فعالی بزرگسالان، به کودکان و بزرگسالان مبتلا به این اختلال کمک می کند.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
بهترین داروی بیش فعالی کودکان
دارو های بیش فعالی کودکان با توجه به نوع شان، اثرات متفاوتی در کودک ایجاد می کنند اما تمام دارو ها با افزایش سطح انتقال دهنده های عصبی در مغز کار می کنند. انتقال دهنده های عصبی دوپامین و اپی نفرین را شامل می شوند که افزایش این انتقال دهنده ها منجر به بهبود نشانه های بیش فعالی کودکان می شوند. داروی بیش فعالی کودکان برای کودکان مختلف، متفاوت است. دو نوع دارو برای درمان بیش فعالی کودکان و بزرگ سالان استفاده می شود که عبارت اند از: دارو های محرک و دارو های غیر محرک.
انواع داروی بیش فعالی کودکان و بزرگسالان
دارو های محرک: بین دارو های بیش فعالی، دارو های محرک جز اولین انتخاب هر پزشک برای درمان بیش فعالی کودکان می باشند مگر این که شرایط خاصی وجود داشته باشد که کودک یا فرد بزرگ سال مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه نتواند از این دارو استفاده کند. دارو های محرم سبب افزایش فعالیت قسمت هایی از مغز شده که در مدیریت رفتار و توجه نقش دارند و این گونه رفتار فرد مبتلا را مدیریت کرده و توجه و تمرکز افزایش می یابد. از جمله دارو های محرک درمان بیش فعالی می توان به آمفتامین ها، متیل فنیدات و مشتقات شان اشاره کرد.
دارو های غیر محرک: دارو های غیر محرک برای آن دسته از افراد تجویز شده که نمی توانند دارو های محرک را استفاده کنند. هم چنین دارو های غیر محرک احتمال دارد که همراه دارو های محرک تجویز شوند تا بهبودی بهتری داشته باشند. هر کدام از دارو های غیر محرک به یک روش خاص اثر می گذارند تا بیش فعالی را مدیریت کنند؛ به عنوان مثال اتوموکستین که یکی از دارو های محرک است، سبب می شود تا باز جذب انتقال دهنده های عصبی کمتر شود و غلظت آن ها در قسمت مشخصی از مغز افزایش یابد و در نتیجه موجب مدیریت رفتار و کاهش نشانه های بیش فعالی شود.
عوارض داروی بیش فعالی کودکان و بزرگسالان
مانند هر داروی دیگر، داروی درمان بیش فعالی نیز می تواند عوارض جانبی مختلفی داشته باشد اما این طبیعی است که همه افراد این عوارض را تجربه نمی کنند. عوارض جانبی به طور معمول در روز های ابتدایی که فرد دارو را مصرف می کند یا زمانی که دور بیشتری از دارو را استفاده می کند، مشاهده می شود. عموما پس از گذشت چند روز یا چند هفته عوارض جانبی از بین می رود و بدن فرد مبتلا با آن دارو سازگار می شود اما اگر از بین نرفت، باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک احتمالا یا دوز دارو را کم می کند یا آن دارو را حذف کرده و داروی دیگری جایگزین آن می کند.