اوتیسم خفیف در بزرگسالان

ممکن است تعجب کنید که بیماری اوتیسم منحصر به کودکان نیست و بزرگسالان نیز در معرض این اختلال قرار دارند. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم برای تحصیل مشکلی ندارند، ولی در بعضی از مهارت‌های اجتماعی و مشاغل که نیاز به ارتباط اجتماعی مناسب دارد، نقص دارند. تشخیص اوتیسم خفیف در بزرگسالان تنها با بررسی دقیق و تخصصی توسط دکتر اوتیسم در مرکز تخصصی اوتیسم در تهران انجام می شود. اوتیسم خفیف در بزرگسالان زمانی برای آنان چالش برانگیز است که در شروع تعامل اجتماعی دچار مشکل می شوند و نشانه های بارزی از رفتار های غیر عادی از خود نشان می دهند. تشخیص اوتیسم خفیف در بزرگسالان توسط ارزیابی پزشکی صورت می گیرد و تست مشخصی برای آن وجود ندارد. موثر ترین درمان اوتیسم خفیف در بزرگسالان شامل خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی اتیسم ،  توانبخشی در منزل و روانشناسی می باشد که همگی بصورت تخصصی در مرکز توانبخشی اوتیسم توسط جناب آقای دکتر صابر ارائه می گردد.

آیا بزرگسالان هم ممکن است به اختلال اوتیسم مبتلا شوند؟

اوتیسم خفیف در بزرگسالان عمدتا بوسیله مشکلات ارتباطی-اجتماعی و میل به رفتارهای تکرارشونده تشخیص داده می شود. اغلب اوتیسم شدید در 2 سال اول زندگی شناسایی می‌شود ، ولی اوتیسم خفیف امکان دارد تا دوران نوجوانی و بزرگسالی شناسایی نشود. اما همه مبتلایان به اوتیسم این اختلال را از دوران کودکی با خود داشته اند و فردی به یکباره در دوران نوجوانی یا بزرگسالی به اوتیسم مبتلا نمی شود.

بسیاری از خانواده ‌ها سال‌ ها بدون درک کامل شیوه منحصر به فرد تفکر، احساس یا ارتباط یکی از عزیزان شان با دیگران زندگی می ‌کنند. درک نشانه‌ های “اوتیسم خفیف” در بزرگسالان می ‌تواند برای خانواده‌ ها زندگی‌ ساز باشد. تشخیص این ویژگی‌ ها می‌ تواند منجر به همدلی عمیق ‌تر، روابط قوی ‌تر و حمایت بهتر از بزرگسالان اوتیستیک شود.

نشانه های اوتیسم خفیف در بزرگسالان

نشانه های اوتیسم خفیف در بزرگسالی  با شدت زیاد بروز نمی‌کند؛ پس امکان دارد به غلط تشخیص داده شود که فرد مبتلا به اوتیسم خفیف، دچار اختلال نقص توجه (ADHD) شده باشد. این روشن می کند که تشخیص و درمان اوتیسم خفیف از دیگر اختلالات بسیار حساس بوده و از عهده بهترین مرکز درمان اوتیسم بر می آید. بیشتر نشانه های اوتیسم در بزرگسالان در اولویت نخست با چالش های اجتماعی و رفتاری نمایان می شوند. چالش های مربوط به این بیماری عبارتند از چالش های ارتباطی و مشکلات عاطفی و رفتاری.

در حالی که اوتیسم اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می‌ شود، بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است تا اواخر زندگی، حتی تا بزرگسالی، تشخیص دریافت نکنند. درک علائم و نشانه ‌های اوتیسم خفیف در بزرگسالان برای ارائه حمایت مناسب و ارتقای کیفیت زندگی بهتر بسیار مهم است. اوتیسم خفیف، که به عنوان اوتیسم با عملکرد بالا یا اختلال طیف اوتیسم سطح 1 نیز شناخته می ‌شود، به افرادی در طیف اوتیسم اشاره دارد که علائم کمتر و خفیف ‌تری نسبت به افراد مبتلا به اوتیسم متوسط یا شدید از خود نشان می‌ دهند. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است هوش متوسط یا بالاتر از متوسط داشته باشند و بتوانند به طور موثر در زندگی روزمره ارتباط برقرار کرده و عمل کنند. با این حال، آن ها همچنان در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و پردازش حسی با چالش‌ هایی روبرو هستند. حمایت از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم خفیف برای رفاه کلی و کیفیت زندگی آن ها ضروری است. با درک اهمیت مداخله زود هنگام و ایجاد یک محیط حمایتی، می ‌توانیم به افراد مبتلا به اوتیسم خفیف کمک کنیم تا چالش‌ هایی را که ممکن است با آن ها روبرو شوند، پشت سر بگذارند. تفاوت‌ های حسی یک ویژگی رایج اوتیسم است و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است حساسیت ‌ها و چالش ‌های مختلفی را در رابطه با پردازش حسی خود تجربه کنند. درک و تطبیق با این تفاوت‌ ها برای ایجاد یک محیط حمایتی ضروری است. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است حتی حساسیت‌ های حسی داشته باشند که می ‌تواند به صورت پاسخ‌ های شدید به محرک‌ های حسی خاص ظاهر شود. این حساسیت ‌ها می‌ تواند شامل حساسیت به نور، صدا، لمس، چشایی یا بو باشد. درک علائم اوتیسم خفیف در بزرگسالان برای شناسایی و حمایت از افرادی که ممکن است در طیف اوتیسم قرار داشته باشند، بسیار مهم است. در حالی که اوتیسم یک اختلال طیفی است، به این معنی که افراد را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می ‌دهد، علائم و ویژگی‌ های رایجی وجود دارد که می ‌تواند به شناسایی اوتیسم خفیف در بزرگسالان کمک کند. توجه به این نکته مهم است که تفاوت ‌های ارتباطی و زبانی می‌ تواند در بین افراد مبتلا به اوتیسم خفیف متفاوت باشد. در حالی که برخی ممکن است با ارتباط کلامی مشکل داشته باشند، برخی دیگر ممکن است تسلط خوبی بر زبان داشته باشند اما همچنان با ارتباط اجتماعی و نشانه‌ های غیر کلامی چالش‌ هایی را تجربه کنند.

علائم اصلی اوتیسم در نوجوانی و بزرگسالی

نشانه‌های رایج اوتیسم در بزرگسالان شامل:

سختی در درک اینکه دیگران چه فکر می‌کنند یا چه احساسی دارند

اضطراب شدید در مورد موقعیت‌های اجتماعی

سختی در برقراری دوستی یا ترجیح دادن به تنهایی

به نظر بی‌ادب، ناپسند یا بی‌علاقه به دیگران بدون قصد

سختی در بیان احساسات خود

گرفتن چیزها به صورت خیلیLiteral – به عنوان مثال، شما ممکن است نتوانید کنایه یا عبارات مانند “پات رو بشکن” را درک کنید

داشتن یک روال ثابت هر روز و احساس اضطراب شدید در صورت تغییر آن

فرد اوتیسم ممکن است نشانه‌های دیگری نیز داشته باشد، مانند:

نفهمیدن “قوانین” اجتماعی، مانند صحبت نکردن بالای سر دیگران

اجتناب از تماس چشمی

نزدیک شدن بیش از حد به سایرین، یا بسیار ناراحت شدن اگر کسی به شما دست بزند یا نزدیک شود

توجه به جزئیات کوچک، الگوها، بوها یا صداهایی که دیگران متوجه نمی‌شوند

داشتن علاقه بسیار زیاد به موضوعات یا فعالیت‌های خاص

دوست داشتن برنامه‌ریزی دقیق قبل از انجام کارها

در بعضی موارد والدین یا اعضای فامیل ذکر می کنند که فرد در زمان کودکی رفتارهای وسواس گونه در مرتب کردن و چیدن وسایل اتاقش داشته یا فقط غذاهای خاصی را می خورده یا لباس های خاصی را می پوشد. این نکته قابل اهمیت است که علائم اوتیسم خفیف در نوجوانان  را با علائم وسواس یا علائم گوشه گیری به علت بلوغ اشتباه نگرفته و تشخیص صحیح داده شود تا روند درمان درست انجام پذیرد.

گفتاردرمانی و کاردرمانی اتیسم در بهترین مرکز درمان اوتیسم

اوتیسم خفیف در بزرگسالی قابل درمان است و هر چه سریعتر شناسایی و برای گفتاردرمانی و کاردرمانی اتیسم مراجعه شود نتایج بهتر و سریعتری حاصل می شود . برای رفع اختلال در برقراری روابط اجتماعی کاردرمانگران ما با همکاری روانشناسی و رفتاردرمانی می توانند با آموزش رفتارهای اجتماعی تعذیل مشکلات حسی و بهبود مهارت های توجهی این مشکل را برطرف کنند.

منابع:

thetreetop.com

سوالات متداول:

1.آیا ممکن است فردی در بزرگسالی به اوتیسم خفیف مبتلا شود؟

خیر. اما در بعضی موارد به علت کمرنگ بودن شدت علائم در کودک و عدم آگاهی والدین ممکن اسن اوتیسم خفیف تا دوران نوجوانی و بزرگسالی در فرد تشخیص داده نشود.

2.آیا فرد بزرگسال مبتلا به اوتیسم درمان می شود؟

درمان های گفتاردرمانی، رفتار درمانی و گروه درمانی به بزرگسالان با اختلال اوتیسم خفیف کمک می نمایند تا علائم اجتماعی و مشکلات ارتبای خود را بهبود بخشیده و نحوه انطباق با اجتماع را بیاموزد. همچنین کاردرمانی ذهنی در بالا بردن مهارت های ذهنی فرد مانند حافظه، توجه و تمرکز، هماهنگی حرکتی و درک مطلب کلامی به این بیماران کمک می نمایند.