پارکینسون یکح بیماری پیشرونده می باشد اما این بدان معنا نیست که بیمار پارکینسون روز به روز وضعیت بدتری را تحمل می کند. درمان های توانبخشی مناسب و به موقع موجب کندی روند پیشرفت بیماری و بهبود مشکلات حرکتی بیماران می گردد. یک برنامه توانبخشی صحیح موجب می گردد بیمار توانایی های از دست رفته خود را بازیافته و زندگی مستقلی را ادامه دهد. مرکز کاردرمانی و گفتاردرمانی دکتر صابر در زمینه تشخیص و درمان بیماران پارکینسون فعالیت می نماید. بررسی علایم پارکینسون توسط دکتر پارکینسون و تعیین علت پارکینسون و درمان های کاردرمانی پارکینسون و گفتاردرمانی پارکینسون زیر نظر دکتر صابر در کاهش علائم پارکینسون همچنین بهبود مهارت های حرکتی آنان موثر می باشد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
عاقبت بیماری ارکینسون
اگرچه بیماری پارکینسون پیشرونده است، اما به خودی خود یک وضعیت ترمینال و فاز تسکینی پارکینسون ممکن است به مدت دو سال یا بیشتر، طول بکشد. با این حال، با مدیریت خوب و نگرش و فعال، افراد با بیماری پارکینسون ممکن است قبل از اینکه پارکینسون به پیشرفته ترین مرحله خود برسد، برای یک، دو یا چند دهه زندگی فعال داشته باشند. فاز تسکینی پارکینسون زمانی آغاز می‌شود که دارو‌های ضد پارکینسون موفق به از بین بردن کافی علائم یا عوارض جانبی نشده و یا باعث عوارض غیر قابل تحمل می‌گردد، و منجر به مرحله‌ای می‌شود که در آن تأکید بر شیفت مراقبت از ارائه «مداخلات درمانی دارویی» متمرکز بر اقداماتی است که منجر به افزایش راحتی و عزت و کیفیت زندگی می‌شود. کاهش استفاده از دارو‌های ضد پارکینسون در این مرحله به منظور کاهش عوارض جانبی ناراحتی‌کننده مانند جنون یا دیسکینزی شدید و … در تحرک، ممکن است مطلوب باشد.
کاردرمانی در پارکینسون
استراتژی مراقبت از پایان زندگی (وزارت بهداشت 2008) با هدف بهبود ارائه خدمات به تمام بزرگسالانی که به پایان زندگی خود نزدیکند، منتشر شد. این استراتژی اذعان دارد که در گذشته مشخصات مراقبت پایان زندگی در NHSو خدمات تأمین اجتماعی نسبتاً پایین بوده است و کیفیت مراقبت دریافت شده بسیار متغیر بوده است. امید است که اجرای استراتژی، دسترسی به مراقبت‌های با کیفیت بالا را برای همه مردمی که نزدیک به پایان زندگی هستند، بهبود بخشند. علاوه بر این، استراتژی می‌گوید که مراقبت با کیفیت بالا باید در هر کجا که فرد ممکن است، حضور داشته باشند، در دسترس باشد- در خانه، در یک خانه مراقت، در بیمارستان، در یک آسایشگاه، و یا هر کجای دیگر.
هرچند شواهد کمی نشانگر اثر کاردرمانی در تسکین یا مرحله پایانی زندگی برای افراد مبتلا به پارکینسون وجود دارد، اما کاردرمانگران سهم با ارزشی در زمینه مراقبت پایان زندگی دارند.
به قولی، مداخله کاردرمانی در این مرحله نیازمند تمرکز بر بهبود کیفیت زندگی از طریق کاهش بار و رنج درک شده از هر دو فرد مبتلا به پارکینسون و خانواده و/ یا مراقبت‌کنندگان است. این را می‌توان با ترویج فرصت برای لذت بردن از وقت آزاد (به عنوان مثال، از طریق دسترسی به موسیقی، رادیو، صرف زمان خارج از منزل، و غیره) و از طریق پیش‌بینی و جلوگیری از عوارضی که عدم تحرک به ارمغان می‌آورد، مانند تضمین موقعیت مناسب و مراقبت فشار به‌دست آورد. همچنین این مسئله از طریق ارزیابی کمک‌کننده است و مدیریت خطرات با افزایش وابستگی فیزیکی مرتبط می‌باشد و مراقبت از پایان زندگی فردی که دیگر نمی‌تواند به صورت امن در منزل خود باشد از طریق ارائه اطلاعات، پشتیبانی و مشاوره برای کاهش ناراحتی‌ها و ارائه انتخاب‌های واقع‌بینانه انجام می‌گیرد.
یک روش 24 ساعته برای وضعیت، موقعیت و مراقبت فشار
تحقیقات نشان می‌دهد که تغییرات منظم در موقعیت بیش از یک دوره 24- ساعته برای حفظ طول عضله و جلوگیری از تشکیل عضلات در افراد مبتلا به اختلالات عمیق و پیشرونده عصبی ضروری است. خطر فشار باید اندازه‌گیری شود و مراقبت فشار نیز فعالانه در طی یک دوره 24- ساعته (NICE 2005) مدیریت شود.
دستور‌العمل‌ها
برای کاردرمانگرانی با هدف رسیدگی تسکینی یا مراقبت از پایان زندگی افراد مبتلا به پارکینسون، توصیه می‌شود که:
یک بررسی جامع از پوسچر و پوزیشن در یک دوره 24 ساعته باید صورت بگیرد.
یک رژیم پوزریشن‌دهی 24 ساعته باید اجرا شود، از جمله مشاوره در مدیریت پوزیشن‌دهی:
- در تخت خواب
- در یک صندلی راحتی
- در یک صندلی چرخدار (به عنوان مربوط)
- هنگام نشستن در یک ماشین
باید به زمان صرف شده در حالت ایستاده برای کمک به حفظ طول بافت و جلوگیری از شکل‌گیری کانترکچر ( Lockleyو بوکانان 2006) توجه شود.
یک بررسی از مناسب بودن صندلی چرخدار باید اجرا گردد، با گزینه‌ی شیب در فضا و محل استقرار اصلاح شده برای آن دسته از افرادی که قادر به نشستن به راحتی و یا به صورت امن نیستند. (پاپ 2007)
مناسب بودن صندلی فرد باید بررسی شود، با در نظر گرفتن یک صندلی قابل تنظیم برای رفع نیاز‌های فرد در طول چندین ساعت می‌تواند اصلاح شود، برای مثال با یک مکانیسم شیب و خم شدن، ارتفاع قابل تنظیم صندلی حمایت‌های جانبی ساخته شده و محل استراحت سر، و غیره.
باید به استفاده از T- روال‌ها و Wedgeها به عنوان یک مکمل در پوزیشن‌دهی دقت شود.
خطر ابتلا به زخم فشاری باید با استفاده از یک مقیاس درجه‌بندی خطر فشار معتبر و قابل اعتماد (NICE 2005) ارزیابی شده و با یک تاریخچه‌گیری دقیق و روشن ضبط شود.
محصولات مراقب فشار مانند بالشتک فشار (که ممکن است در یک صندلی چرخدار، صندلی راحتی و یا صندلی ماشین استفاده شود) باید در نظر گرفته شده و تشک فشار بدون تأخیر ارائه شود.