پارکینسون یک بیمازی پیشرونده مخرب می باشد که دستگاه عصبی مرکز را درگیر می نماید. علائم بیماری به مرور و آرام آرام بیشتر می شود و توانایی های حرکتی و استقلال فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. متاسفانه هیچ درمان قطعی در مورد بیماری پارکینسون وجود ندارد اما شواهدی که به تازگی منتشر شده نشان میدهد که ورزش جسمی و روانی برای افراد مبتلا به پارکینسون فوایدی دارد. مزایای مشابه نیز برای افراد مبتلا به سایر اختلالات نوروپاتولوژی مانند بیماری آلزایمر نیز وجود دارد. علاوه بر این، به نظر میرسد که برخی از اشکال ورزش بیشتر یا کمتر موثر میباشند. این امر توسط دکتر پارکینسون تعیین می گردد. مرکز کاردرمانی پارکینسون و گفتاردرمانی پارکینسون در زمینه ارائه تمرینات درمانی و ورزشی با توجه به علایم پارکینسون در بیمار به صورت تخصصی فعالیت می نماید. تمرین درمانی در کنار تقویت عضلات بیمار موجب بهبود روحیه و حفظ توانایی فرد در انجام فعالیت های روزمره به صورت مستقل می گردد.
فعالیت های اجتماعی، تفریحی و اوقات فراغت در پارکینسون
سلامت جسمی و روانی، هر دو از فواید تعامل اجتماعی و فعالیت بدنی به خوبی بهرهمند میشوند. کاردرمانی برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باید برای به تسهیل بزرگترین حس ممکن از رضایت، احساس موفقیت و لذت بردن از زندگی روزمره دست یابد، چراکه افراد مبتلا به پارکینسون میتوانند به لحاظ اجتماعی، منزوی گردند.
Stallibrass و همکاران (۲۰۰۲) فواید قابل اندازه گیری و پایدار در یک مطالعه کنترل شده تصادفی از الکساندر تکنیک را برای افراد مبتلا به پارکینسون ایدئوپاتیک، منتشر کردند.
مطالعات متعددی به ما در مورد کیفیت زندگی، افزایش اثرات محافظت نورونی ورزش و مداخلات فعالیت محور برای افراد مبتلا به پارکینسون، اطلاع میدهد. (کریزل و نیوهاوس ۲۰۰۶، دیبل و همکاران ۲۰۰۹، فیشر و همکاران ۲۰۰۸، هاکنی و همکاران ۲۰۰۷، هاکنی و ارهارت ۲۰۰۹)
ورزش و فعالیت های جسمی و ذهنی به نظر میرسد باعث افزایش جریان خون و راندن تولید فاکتورهای رشد مغزی، مانندBDNF – یک عامل نوروتروفیک که در مکان های مانند هیپوکامپ یافت میشود – میگردد. BDNF نقش مهمی در حافظه ی دراز مدت، یادگیری و تفکر برتر دارد. نوروتروفین ها به تحریک و کنترل نورون یا ایجاد سلول های عصبی جدید در طول زندگی بزرگسالی، کمک میکنند. این عوامل رشد مغزی و همچنین زوال شناختی کند همراه با سن را نشان داده اند.
ورزش در بیماران پارکینسون
ورزشی که به لحاظ شناختی پیچیده است ثابت کرده مفیدتر از یک جنبش معادل صرف و ماهیت تکراری و بدون چالش است. عنصر شناختی ورزش در پارکینسون به نظر میرسد منجر به افزایش حافظه از طریق آماده کردن منظم تصمیم گیری در طول یادگیری جدید میشود. همچنین بیان شده است که ورزش به نظر میرسد منجر به بهبود سرعت یادگیری نیز میگردد.
هنگام در نظر گرفتن فواید محافظت نورونی و تنظیم یک سبک زندگی فعال، افراد با بیماری پارکینسون باید به انجام ورزش روزانه که از لحاظ ذهنی به جذابیت فعالیت فیزیکی است، تشویق شوند. فعالیت مانند یک پیاده روی روزانه، و یا فراهم کردن هرگونه لذت از طبیعت فیزیکی و روانی، فرصتی ضمنی برای شرایط فیزیکی، لذت، تجربه جدید و یادگیری جدید مهیا میکند.
توسعه تغییر در شیوه زندگی شامل تفکر، برنامه ریزی و سرانجام اقدام میشود. تشویق برای شروع، حفظ و راه اندازی مجدد فعالیت جسمی و روانی یا ورزش یک پیام ساده است، اما اهمیت آن نباید توسط کاردرمانگران نادیده گرفته شود.
این را توجه داشته باشید که یک فرد مبتلا به پارکینسون ضعیف تر است. بنابراین به نظر میرسد که هرگز برای انجام شکل جدیدی از فعالیت لذت بخش و جذاب دیر نشده است.
پارکینسون UK (بریتانیا پارکینسون/که یک موسسه خیریه ثبت شده است) میتواند مشاوره و اطلاعات برای ترویج مشارکت، ثبت نام، خدمات محلی، ارائه فعالیت و فرصتهای مناسب تفریح برای افراد مبتلا به و پارکینسون را ارائه دهد. بریتانیا پارکینسون همچنین می تواند پشتیبانی، آموزش و پرورش و دیگر برنامه های کمک به خود را ارائه دهد. اطلاعات در مورد بریتانیا پارکینسون باید به فرد مبتلا به پارکینسون ارائه شده و با حمایت مداوم، آنها را قادر به انتخاب در مورد استفاده از خدمات در زمان خود نماید.
ورزش بخش مهمی از زندگی سالم برای همه است. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، ورزش چیزی فراتر از سلامتی است؛ این یک جزء حیاتی برای حفظ تعادل، تحرک و فعالیت های روزمره زندگی است. تحقیقات نشان می دهد که ورزش و فعالیت بدنی نه تنها می تواند تحرک، انعطاف پذیری و تعادل را حفظ و بهبود بخشد، بلکه علائم غیر حرکتی مانند افسردگی یا یبوست را نیز کاهش می دهد. ممکن است ورزش کردن در زمانی که افراد مبتلا به پارکینسون احساس سستی می کنند، غیر منطقی به نظر برسد، اما بسیاری از بیماران پارکینسون متوجه می شوند که شروع روز با ورزش، مانند پیاده روی سریع یا کلاس یوگا، انرژی را در طول روز افزایش می دهد. و اگرچه ورزش شدید در اواخر روز – در عرض چند ساعت قبل از خواب – می تواند در خواب اختلال ایجاد کند، یک تمرین سبک، مانند پیاده روی یا چند حرکت کششی ساده، ممکن است به شما کمک کند آرام شوید و خواب شبانه بهتری داشته باشید. زمان ها و انواع ورزش را آزمایش کنید تا بهترین نتایج را پیدا کنید. خستگی می تواند با انجام بیش از حد یا تلاش برای انجام بیش از حد زیاد بدتر شود. تقسیم یا تنظیم فعالیت بدنی و ذهنی شما راه مهمی برای مدیریت این مشکل است. خستگی اغلب می تواند چرخه ای را آغاز کند که در آن شما کمتر و کمتر فعال می شوید. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که فعالیت های روزانه شما را خسته کند. اما هر چه کمتر انجام دهید، عضلات شما ضعیف تر می شوند و بیشتر احساس خستگی خواهید کرد. فعالیت بدنی می تواند به شما در مدیریت خستگی، تقویت روحیه و کمک به خواب خوب کمک کند. هر چه بیشتر بتوانید انجام دهید، مزایای بیشتری خواهید داشت. بنابراین چیزی را پیدا کنید که در سطح مناسب برای شما مناسب است و آن را انجام دهید. این می تواند به سادگی ورزش با صندلی یا یک پیاده روی سریع باشد که ضربان قلب شما را بالا می برد. برای شروع، یک کاردرمان می تواند فعالیت های مناسب برای شما را توصیه کند. همچنین، طرح های ارجاع ورزشی ممکن است در منطقه محلی شما از طریق متخصص تشخیص و درمان پارکینسون یا مرکز ورزشی شما سازماندهی شود. خستگی فقط جسمی نیست. ورزش ذهنی نیز مهم است، بنابراین سعی کنید با هر سرگرمی و علاقه ای درگیر بمانید. اگر در طول روز وقت دارید، سعی کنید فعالیت های متنوعی انجام دهید، زیرا بی حوصلگی نیز می تواند منجر به خستگی شود.
دستورالعمل هایی برای کاردرمانان پارکینسون
برای کاردرمانگران با هدف ارتقاء فعالیتهای اجتماعی، تفریحی و اوقات فراغت افراد مبتلا به پارکینسون، توصیه میشود:
اولویتهای اجتماعی، تفریحی و اوقات فراغت باید به عنوان بخشی از یک بررسی جامع ارزیابی کاردرمانی انجام شود. اهداف پس از آن میتوانند از طریق استفاده از ابزار ارزیابی مراجع محور مانند COPM، تعیین شوند.
برای ترویج سلامت جسمی و روانی، یک فرد مبتلا به پارکینسون باید به استفاده ازبرخی از انرژیهای محدودشده خود برای شرکت در سرگرمیهای لذت بخش، و جنبههای اجتماعی و تفریحی زندگی روزمره تشویق شود. برای ممکن کردن این مسئله، ممکن است نیاز به شروع یک ارزیابی جامع از نیاز برای کمک به روتین مراقبتهای شخصی و یا انجام وظایف خانگی باشد.
رویکرد «تک وظیفه (وظیفهی منفرد)» موثر میباشد، که ممکن است منجر به کسب موفقیت بیشتر در وظایف و در نهایت رضایت در دستاوردها گردد. برای مثال، نشستن بر روی یک نیمکت درهنگام باغبانی کردن را به جای خم شدن و رساندن خود از وضعیت ایستاده، در نظر بگیرید.
تکنیکهای اشارات فردی و مدیریت خستگی باید در اوقات فراغت انتخابی با تمرین حمایت شده در محیطی که در آن وظیفه انجام خواهد شد، گنجانده شود. به عنوان مثال، تمرین بالا رفتن از پلههای تئاتر؛ تمرین داخل و خارج شدن از نیمکت کلیسا یا صندلی سینما؛ یا تمرین استراحت فعال در طول خریدکردن، و غیره.
باید به استفاده از کامپیوتر و تکنولوژیهای کمکی دیگر به عنوان یک فرم جایگزین یا مکمل تفریح، اوقات فراغت و تعامل و ارتباطات، توجه کرد.
دسترسی به تسهیلات یا امکانات محلی برای افراد مبتلا به پارکینسون باید همراه با حضور در گروههای محلی پارکینسون بریتانیا و یا فعالیتهای ارتقاء یافته اعلان شود.
ورزش جسمی و روانی برای افراد مبتلا به پارکینسون فوایدی دارد. مزایای مشابه نیز برای افراد مبتلا به سایر اختلالات نوروپاتولوژی مانند بیماری آلزایمر نیز وجود دارد.تمرین درمانی در کنار تقویت عضلات بیمار موجب بهبود روحیه و حفظ توانایی فرد در انجام فعالیت های روزمره به صورت مستقل می گردد.
2.آیا ورزش بر روی مهارت های ذهنی بیماران پارکینسون نیز تاثیر می گذارد؟
ورزش و فعالیت های جسمی و ذهنی به نظر میرسد باعث افزایش جریان خون و راندن تولید فاکتورهای رشد مغزی، مانندBDNF – یک عامل نوروتروفیک که در مکان های مانند هیپوکامپ یافت میشود – میگردد. BDNF نقش مهمی در حافظه ی دراز مدت، یادگیری و تفکر برتر دارد.
پارکینسون یک بیماری پیشرونده می باشد اما این بدان معنا نیست که بیمار پارکینسون روز به روز وضعیت بدتری را تحمل می کند. درمان های توانبخشی مناسب و به موقع موجب کندی روند پیشرفت بیماری و بهبود مشکلات حرکتی بیماران می گردد. یک برنامه توانبخشی صحیح موجب می گردد بیمار توانایی های از دست رفته خود را بازیافته و زندگی مستقلی را ادامه دهد. مرکز کاردرمانی و گفتاردرمانی دکتر صابر در زمینه تشخیص و درمان بیماران پارکینسون فعالیت می نماید. بررسی علایم پارکینسون توسط دکتر پارکینسون و تعیین علت پارکینسون و درمان های کاردرمانی پارکینسون و گفتاردرمانی پارکینسون زیر نظر دکتر صابر در کاهش علائم پارکینسون همچنین بهبود مهارت های حرکتی آنان موثر می باشد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
عاقبت بیماری پارکینسون
اگرچه بیماری پارکینسون پیشرونده است، اما به خودی خود یک وضعیت ترمینال و فاز تسکینی پارکینسون ممکن است به مدت دو سال یا بیشتر، طول بکشد. با این حال، با مدیریت خوب و نگرش و فعال، افراد با بیماری پارکینسون ممکن است قبل از اینکه پارکینسون به پیشرفته ترین مرحله خود برسد، برای یک، دو یا چند دهه زندگی فعال داشته باشند. فاز تسکینی پارکینسون زمانی آغاز میشود که داروهای ضد پارکینسون موفق به از بین بردن کافی علائم یا عوارض جانبی نشده و یا باعث عوارض غیر قابل تحمل میگردد، و منجر به مرحله‌ای میشود که در آن تأکید بر شیفت مراقبت از ارائه «مداخلات درمانی دارویی» متمرکز بر اقداماتی است که منجر به افزایش راحتی و عزت و کیفیت زندگی میشود. کاهش استفاده از داروهای ضد پارکینسون در این مرحله به منظور کاهش عوارض جانبی ناراحتی‌کننده مانند جنون یا دیسکینزی شدید و … در تحرک، ممکن است مطلوب باشد.
پارکینسون هر فرد را به گونه ای متفاوت تحت تأثیر قرار می دهد. علائمی که تجربه می کنید، ترتیب ظاهر شدن آن ها و نحوه پیشرفت آن ها برای شما شخصی خواهد بود. هیچ دو مسیر با پارکینسون یکسان نیستند. نحوه تأثیر پارکینسون بر یک فرد می تواند روز به روز و حتی ساعت به ساعت تغییر کند. علائمی که ممکن است یک روز قابل توجه باشند، ممکن است روز بعد مشکلی ایجاد نکنند. اگرچه متوقف کردن پیشرفت علائم شما امکان پذیر نیست، اما راه های زیادی برای مدیریت علائم و زندگی خوب با این بیماری وجود دارد. متخصص پارکینسون میتواند با شما همکاری کند تا اطمینان حاصل شود که داروی شما به گونه ای تنظیم شده است که بهترین نتایج را با کمترین عوارض جانبی به شما بدهد. درمان هایی از جمله گفتاردرمانی، کاردرمانی و فیزیوتراپی می توانند تفاوت بزرگی در کمک به شما برای فعال و مستقل ماندن ایجاد کنند. فعالیت بدنی و ورزش منظم برای مدیریت علائم شما مهم است و می تواند زندگی با پارکینسون را آسان تر کند. نکته کلیدی این است که چیزی را پیدا کنید که از آن لذت می برید، خواه پیاده روی، رقص، شنا یا هر چیز دیگری که شما را در حرکت نگه می دارد. گام های عملی زیادی نیز وجود دارد که می توانید خودتان بردارید. سایت ما پر از نکات مفید، داستان های واقعی و پرسش و پاسخ برای راهنمایی، الهام بخشیدن و کمک به شما برای درک بهتر وضعیت تان است. عوارض مرتبط با پارکینسون که می‌ت واند خطرناک باشد، عبارت اند از:
– پنومونی آسپیراسیون (عفونتی که در اثر تنفس غذا یا مایعات و عدم توانایی در سرفه کردن آن ایجاد می شود).
– زمین خوردن و شکستگی استخوان.
– عفونت های قفسه سینه، از جمله ذات الریه.
– کاهش وزن
دریافت حمایت مناسب برای کمک به شما در مدیریت علائم بسیار مهم است. این می تواند به شما کمک کند تا خطر ابتلا به یکی از این عوارض را کاهش دهید یا در صورت ابتلا به آن، به شما در بهبودی کمک کند. در حالی که لازم نیست فوراً به همه کسانی که می شناسید بگویید، سعی کنید از میل به پنهان کردن کامل تشخیص خود اجتناب کنید. برای رفاه طولانی مدت شما مهم است که با دوستان، همکاران و عزیزان خود صحبت کنید. ما می دانیم که این اطلاعات ممکن است ناراحت کننده یا طاقت فرسا باشد، اما لطفاً به یاد داشته باشید که تنها نیستید. ما اینجا هستیم تا در هر مرحله از راه از شما حمایت کنیم.
کاردرمانی در پارکینسون
استراتژی مراقبت از پایان زندگی (وزارت بهداشت 2008) با هدف بهبود ارائه خدمات به تمام بزرگسالانی که به پایان زندگی خود نزدیکند، منتشر شد. این استراتژی اذعان دارد که در گذشته مشخصات مراقبت پایان زندگی در NHSو خدمات تأمین اجتماعی نسبتاً پایین بوده است و کیفیت مراقبت دریافت شده بسیار متغیر بوده است. امید است که اجرای استراتژی، دسترسی به مراقبتهای با کیفیت بالا را برای همه مردمی که نزدیک به پایان زندگی هستند، بهبود بخشند. علاوه بر این، استراتژی می‌گوید که مراقبت با کیفیت بالا باید در هر کجا که فرد ممکن است، حضور داشته باشند، در دسترس باشد- در خانه، در یک خانه مراقت، در بیمارستان، در یک آسایشگاه، و یا هر کجای دیگر.
هرچند شواهد کمی نشانگر اثر کاردرمانی در تسکین یا مرحله پایانی زندگی برای افراد مبتلا به پارکینسون وجود دارد، اما کاردرمانگران سهم با ارزشی در زمینه مراقبت پایان زندگی دارند.
به قولی، مداخله کاردرمانی در این مرحله نیازمند تمرکز بر بهبود کیفیت زندگی از طریق کاهش بار و رنج درک شده از هر دو فرد مبتلا به پارکینسون و خانواده و/ یا مراقبتکنندگان است. این را می‌توان با ترویج فرصت برای لذت بردن از وقت آزاد (به عنوان مثال، از طریق دسترسی به موسیقی، رادیو، صرف زمان خارج از منزل، و غیره) و از طریق پیش‌بینی و جلوگیری از عوارضی که عدم تحرک به ارمغان می‌آورد، مانند تضمین موقعیت مناسب و مراقبت فشار به‌دست آورد. همچنین این مسئله از طریق ارزیابی کمک‌کننده است و مدیریت خطرات با افزایش وابستگی فیزیکی مرتبط میباشد و مراقبت از پایان زندگی فردی که دیگر نمی‌تواند به صورت امن در منزل خود باشد از طریق ارائه اطلاعات، پشتیبانی و مشاوره برای کاهش ناراحتی‌ها و ارائه انتخاب‌های واقع‌بینانه انجام می‌گیرد.
یک روش 24 ساعته برای وضعیت، موقعیت و مراقبت فشار
تحقیقات نشان میدهد که تغییرات منظم در موقعیت بیش از یک دوره 24- ساعته برای حفظ طول عضله و جلوگیری از تشکیل عضلات در افراد مبتلا به اختلالات عمیق و پیشرونده عصبی ضروری است. خطر فشار باید اندازهگیری شود و مراقبت فشار نیز فعالانه در طی یک دوره 24- ساعته (NICE 2005) مدیریت شود.
دستورالعملها
برای کاردرمانگرانی با هدف رسیدگی تسکینی یا مراقبت از پایان زندگی افراد مبتلا به پارکینسون، توصیه میشود که:
یک بررسی جامع از پوسچر و پوزیشن در یک دوره 24 ساعته باید صورت بگیرد.
یک رژیم پوزریشن‌دهی 24 ساعته باید اجرا شود، از جمله مشاوره در مدیریت پوزیشن‌دهی:
در تخت خواب
در یک صندلی راحتی
در یک صندلی چرخدار (به عنوان مربوط)
هنگام نشستن در یک ماشین
باید به زمان صرف شده در حالت ایستاده برای کمک به حفظ طول بافت و جلوگیری از شکل‌گیری کانترکچر ( Lockleyو بوکانان 2006) توجه شود.
یک بررسی از مناسب بودن صندلی چرخدار باید اجرا گردد، با گزینه‌ی شیب در فضا و محل استقرار اصلاح شده برای آن دسته از افرادی که قادر به نشستن به راحتی و یا به صورت امن نیستند. (پاپ 2007)
مناسب بودن صندلی فرد باید بررسی شود، با در نظر گرفتن یک صندلی قابل تنظیم برای رفع نیاز‌های فرد در طول چندین ساعت میتواند اصلاح شود، برای مثال با یک مکانیسم شیب و خم شدن، ارتفاع قابل تنظیم صندلی حمایتهای جانبی ساخته شده و محل استراحت سر، و غیره.
باید به استفاده از T- روال‌ها و Wedgeها به عنوان یک مکمل در پوزیشن‌دهی دقت شود.
خطر ابتلا به زخم فشاری باید با استفاده از یک مقیاس درجه‌بندی خطر فشار معتبر و قابل اعتماد (NICE 2005) ارزیابی شده و با یک تاریخچه‌گیری دقیق و روشن ضبط شود.
محصولات مراقب فشار مانند بالشتک فشار (که ممکن است در یک صندلی چرخدار، صندلی راحتی و یا صندلی ماشین استفاده شود) باید در نظر گرفته شده و تشک فشار بدون تأخیر ارائه شود.
بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده می باشد، اما متاسفانه هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. اما درمان های توانبخشی کمک کننده هستند.
2. عاقبت بیماران پارکینسون چگونه است؟
با توجه به این نکته که بیماری پارکینسون یک بیماری پیشرونده است اما مدیریت خوب و نگرش فعال درمانگران و بیمار، با بیماری پارکینسون موجب حفظ استقلال فرد و بهبود مهارت های حرکتی او می گردد.
مرکز توانبخشی پارکینسون دکتر صابر در زمینه تشخیص و درمان بیماران پارکینسون به صورت تخصصی فعالیت می نماید. تشخیص علایم پارکینسون توسط دکتر پارکینسون و مشخص نمودن علت پارکینسون قدم ابتدایی در درمان آن می باشد. بیماری پارکینسون یک بیماری خود ایمنی و پیشرونده است که توانایی های حرکتی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. مشکلات حرکتی، اختلال در تعادل، مشکلات بینایی و اختلال در گفتار از علائم بیماران در مراحل انتهایی بیماری می باشد که نیازمند کمک های توانبخشی دارد. کاردرمانی پارکینسون و گفتاردرمانی پارکینسون زیر نظر دکتر صابر در کاهش علائم پارکینسون پیشرفته و شدید، همچنین بهبود مهارت های حرکتی آنان موثر می باشد.
پارکینسون پیشرفته چیست؟
هیچ تعریف واحدی برای بیماری پارکینسون (PD) “پیشرفته” وجود ندارد. مرحله پیشرفته به زمانی گفته می شود که علائم پارکینسون پیچیده تر شده و ممکن است تأثیر بیشتری بر زندگی روزمره شما داشته باشد. در حالی که بیماری در افراد مختلف به طور متفاوتی پیشرفت می کند، چندین مقیاس وجود دارد که متخصصان برای اندازه گیری بیماری و پیشرفت آن استفاده می کنند. به طور کلی، زمانی که فردی مبتلا به پارکینسون دیگر از نظر جسمی مستقل نباشد، بیماری پیشرفته تلقی می شود. این بدان معناست که فرد در حرکت مشکل دارد و نمی تواند فعالیت های روزمره زندگی را بدون کمک انجام دهد. تغییرات شناختی، به ویژه زوال عقل، نیز از ویژگی های بارز پارکینسون پیشرفته است. ممکن است متوجه شوید که دیگر نمی توانید کارهایی مانند شستشو و لباس پوشیدن را بدون کمک شخص دیگری، شاید یک مراقب یا فرزند، انجام دهید. ممکن است مفید باشد که از قبل برنامه ریزی کنید و بفهمید که با پارکینسون پیشرفته چه انتظاراتی باید داشته باشید. ممکن است زمانی باشد که داروهای پارکینسون در کنترل علائم شما کمتر مؤثر باشند، یا عوارض جانبی آن ها بیشتر از فواید شان باشد. برخی افراد نیز متوجه می شوند که تغییراتی در نحوه عملکرد ذهن شان تجربه می کنند. این ممکن است یک عارضه جانبی برخی داروهای پارکینسون باشد و می تواند شامل مشکلاتی در حافظه، توهم، اضطراب و افسردگی باشد. شما، یا شخصی که از او مراقبت می کنید، ممکن است در حال حاضر علائم پیشرفته را تجربه نکنید. اما ممکن است بخواهید اکنون در مورد پارکینسون پیشرفته بخوانید، تا بتوانید برای زمانی که مسائل پیش می آید آماده باشید و با هر تصمیم دشواری که باید گرفته شود، کنار بیایید. با پیشرفت پارکینسون، عزیز شما احتمالاً به کمک عملی بیشتری نیاز خواهد داشت. با پزشک متخصص پارکینسون صحبت کنید تا برای ارجاع به یک فیزیوتراپیست اقدام کنید. فیزیوتراپیست ها می توانند ارزیابی انجام دهند و راه های ایمن و مؤثر برای کمک ایمن به شما را آموزش دهند و از آسیب جلوگیری کنند. اطمینان حاصل کنید که عزیز شما به طور منظم ورزش می کند. ورزش به افراد مبتلا به پارکینسون کمک می کند تا قوی و انعطاف پذیر بمانند، گردش خون را بهبود می بخشد و به حفظ توانایی انجام کارهای روزمره کمک می کند. کلاس های آنلاین و کلاس های ورزشی صندلی حضوری می توانند ارزش بررسی داشته باشند. از یک متخصص بپرسید. با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر همکاری کنید تا یک برنامه ورزشی متناسب با نیازها و چالش های خاص عزیزتان طراحی کنید.
مراقبت از بیمار پارکینسون پیشرفته
پارکینسون یک بیماری پیشرونده می باشد و با وجود همه درمان های دارویی و توانبخشی توانایی های بیمار به مرور کاهش می یابد و استقلال بیمار نیز کمتر می شود. برنامه های توانبخشی و مراقبتی بسته به وضعیت بیمار در طول روند درمان تغییر می کنند و اهداف درمانی نیز با پیشرفت بیمار تغییر می یابند. یکی از نکات مهم در فاز های انتهایی بیماری جا به جایی ایمن بیمار می باشد.
مسئله حمل و نقل دستی در افراد با تجربه ی پارکینسون در مرحله تسکینی از وضعیت، مسئله ای قابل توجه است. این نه تنها آنها را در معرض خطر قرار میدهد، بلکه بر روی مراقبان آنان نیز، که ممکن است خودشان ضعیف یا مسن باشند، تأثیر می‌گذارد. ارزیابی، آموزش و ارزیابی مجدد / بررسی باید یک فرایند پویا و در حال انجام باشد و با برنامه‌‌های حمل و نقل امن تر ،روشن، مختصر و قابل اجرا در تمام زمان‌ها در نظر گرفته شود. آموزش شرایط های خاص و آموزش خانواده و یا مراقبت کنندگان ممکن است مفید باشد در توضیح اینکه چرا فرد با بیماری پارکینسون ممکن است در طول روز تحرک(Mobility) داشته باشد، اما در عصر و شب نیازمند بالابردن عملکرد برای انتقال در تخت باشند.
دستورالعملها
برای کاردرمانگران با هدف رسیدگی به حمل دستی و به حداقل رساندن خطر آن در افراد مبتلا به پارکینسون، توصیه میشود که:
یک بررسی از تمام نقل و انتقالات و حالات حمل دستی در طول یک دوره ۲۴ ساعته باید صورت بگیرد.
خطرات حمل دستی با هر تکنیک نقل و انتقال یا فعالیتی که شامل یک حرکت و شاخص حملی که باید همراه با مدارک بررسی شده و واضح. ارزیابی و ضبط شود، همراه شود.
سطح ورودی مراقب باید در راستای نظریه حمل دستی، بررسی گردد.
بار فیزیکی و صلاحیت فرد یا افراد برای انجام حمل دستی باید در نظر گرفته و به طور منظم بررسی شود.
هرگونه تجهیزات حمل و نقل دستی مناسب باید بدون تأخیر ارائه و مناسب بودن آن بصورت آزمایشی در مکان مورد نظر منتشر گردد.
یک برنامه آموزشی باید برای اطمیناندهی(ضمانت)به کسی میخواهد از تجهیزات استفاده کند ارائه و ثبت بشود.
یک نوشتهی واضح و روشن و / یا اطلاعات مرجع تصویری در مورد تجهیزات باید ارائه شود و یک نقطه تماس در صورت بروز هر گونه مشکلی، به کيس (مراجع) داده شود.
لوازم تطابقی بزرگ مانند آسانسور پله، سقف بالابر (stair lifts, ceiling track hoists) و غیره، در صورت نیازباید در نظر گرفته شود، همراه با تمهیدات لازم برای تعمیر و نگهداری / بررسی تجهیزات ارائه شده در محل.
توانبخشی تمهیدات زندگی جایگزین برای بیماران پارکینسون
برنامه ریزی برای پایان زندگی، در رابطه با خدمات مراقبت تسکینی، ممکن است به حفظ آسایش، عزت و کیفیت زندگی فرد مبتلا به پارکینسون کمک کند و به آنان اجازه میدهد در خانه ی خود بمانند، درصورتیکه آرزو داشته باشند تا روزهای انتهایی زندگی را در آنجا سپری کنند. اگر زندگی به طور مستقل تبدیل به یک مبارزه بیش از حد شود، و یا اگر مراقب دیگر قادر به پاسخگویی به نیاز‌های یک فرد مبتلا به پارکینسون با حمایتهای موجود در خانه نباشد؛ برنامه ریزی مراقبت فعال، پشتیبانی خانواده‌‌های اضافی و ترویج انتخاب در مورد جایی که در آن فرد بهترین مراقبت را دریافت میکند میتواند از شکست ماندن در خانه، نیاز به بستری در بیمارستان‌های اضطراری، یا مکان‌های اضطراری جلوگیری کند.
دستورالعملها
برای کاردرمانگران با هدف رسیدگی به تمهیدات زندگی جایگزین در افراد مبتلا به پارکینسون، توصیه میشود که:
خطرات حمل دستی و مسئولیت مراقبت باید بررسی شود (حداقل) به صورت ماهیانه.
مسئولیت مراقبت باید با استفاده از یک ابزار اندازهگیری معتبر و قابل اعتماد اندازهگیری شود.
نگرانیها در مورد سلامت و رفاه خانواده را (از جمله کودکان) بدون تأخیر بیان کند، برای مثال، مراجعه به یک متخصص حمایت خانواده، و یا مشاور.
این تیم باید با فرد مبتلا به پارکینسون و خانواده او و / یا مراقبتکنندگان دیدار کرده و به بحث پیرامون نگرانیها در مورد خطر، سلامت و تندرستی و بالا بردن گزینه پشتیبانی بیشتر خارجی، مراقبتهای موقت و مسکن جایگزین بپردازد.
اطلاعات باید در راه حساس و قابل فهم ارائه شود، با اطلاعات نوشته شده، اجازه تصمیمگیری در یک سرعت مناسب، مهیا میشود.
حمایت عاطفی و عملی باید جهت کمک به اعضای خانواده برای رسیدن به تصمیمگیریهای خود در مورد تغییرات ترتیبات زندگی مانند قرار دادن در محل اقامت، یک مراقبت در منزل و یا آسایشگاه باشد. ایجاد ظرفیت ذهنی باید در صورت نیاز ایجاد گردد.
ارزیابی مجدد از فرد مبتلا به پارکینسون به صورت روتین ۲۴ ساعته باید انجام شود. شاید یک باره آنها جایی دیگر زندگی کنند و تجهیزات مورد نیاز باید بدون تأخیر ارائه شود.
منابع:
parkinsons.org.uk
parkinson.org
سوالات متداول:
1.خدمات توانبخشی برای بیماران پارکینسون چیست؟
برنامه ریزی برای مراحل پیشرفته بیماری پارکینسون، در رابطه با خدمات مراقبت تسکینی، ممکن است به حفظ آسایش، عزت و کیفیت زندگی فرد مبتلا به پارکینسون کمک کند و به آنان اجازه میدهد در خانه ی خود بمانند.
2. چه درمان هایی در زمان درگیری بیماران پارکینسون کمک کننده است؟
در کنار دارو درمانی خدمات توانبخشی شامل کاردرمانی در جهت بهبود حرکت و تعادل بیمار و گفتاردرمانی در جهت بهبود مهارت های کلامی و بلع بیماران کمک می نماید.
