علت عمده بروز اختلال اوتیسم
در مورد علل اوتیسم هیچکس دقیقا نمی داند. بحث در مورد علت های ممکن بسیار مشکل است، زیرا نظریه های بسیاری وجود دارد. محققان برای قابل درک کردن علت عمده اوتیسم، بسیار کوشیده ند و پیشرفت‌هایی هم به سمت شناسایی و مشخص کردن علت ژنتیکی اوتیسم داشته اند برای مثال تست ژنتیک اوتیسم، اما تعیین یک علت یا مجموعه ای از علل برای اوتیسم هنوز ممکن نیست. مرکز اوتیسم دکتر صابر در زمینه تشخیص علت اوتیسم و درمان های توانبخشی نظیر کاردرمانی اوتیسم و گفتار درمانی اوتیسم و روانشناسی اوتیسم می پردازد.
علت عمده بروز اختلال اوتیسم-علت اوتیسم چیست
البته این موضوع تعجب برانگیز نیست، زیرا اوتیسم بر خلاف بسیاری از اختلالات دیگر دوران کودکی، بیماری مبهم و رمز آلودی است. اوتیسم اشکال بسیار متنوع دارد و هر فرد مبتلا ممکن است طیفی از علائم و رفتار ما را بروز دهد که در افراد دیگر معمولا دیده نمی‌شود. به علاوه، هیچ راهی برای پیشگیری از آن (قبل از تولد کودک یا بعد از آن) وجود ندارد و این کودکان در درجه اول میان مشاهدات تشخیص داده می‌شوند.
فقدان اطلاعات در خصوص علت اوتیسم ناراحت کننده است، ولی با وجود بسیاری از والدین و سازمان‌هایی که برای یافتن پاسخ اصرار می‌کنند، به دست آوردن راه حل چندان دور از ذهن نیست. متاسفانه بسیاری از متخصصان خودخواه مدعی شده اند که علت اصلی بروز اوتیسم و مداخله آن را یافته اند. اگرچه باور کردن آنها وسوسه برانگیز است، ولی بسیار مهم است که در هنگام نسخه نویسی برای فرضیه های مختلف احتیاط کنیم، زیرا چیزهایی که آنها بدان توجه کرده‌اند، تنها حدس و گمان و فرضیاتی است که تحقیقات مربوط به اختلال طیف اوتیسم، هنوز آن را به طور کامل اثبات نکرده است.
بسیاری از علل محیطی، ژنتیکی و بیولوژیکی شناخته شده اوتیسم وجود دارد. تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی عمدتاً به بروز اوتیسم کمک می کنند. وراثت پذیری اوتیسم پیچیده است و بسیاری از تعاملات ژنتیکی درگیر ناشناخته هستند. در موارد نادر، اوتیسم با عواملی که باعث نقص های مادرزادی می شوند، مرتبط بوده است. بسیاری از ژن های خطر اوتیسم بر شبکه های دیگر ژن ها تأثیر می گذارند و بیان آن ها را افزایش یا کاهش می دهند. برخی به نظر می رسد بر نحوه ارتباط سلول های عصبی مغز یا نورون ها با یکدیگر تأثیر می گذارند. برخی دیگر به نظر می رسد بر نحوه ارتباط کل مناطق مغز با یکدیگر تأثیر می گذارند. این عوامل به نظر می رسد که خطر اوتیسم را افزایش می دهند و نوع اوتیسمی را که یک کودک به آن مبتلا خواهد شد، شکل می دهند. با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشیم که افزایش خطر با علت یکسان نیست. به عنوان مثال، برخی تغییرات ژنی مرتبط با اوتیسم را می توان در افرادی که این اختلال را ندارند نیز یافت. به همین ترتیب، همه کسانی که در معرض یک عامل خطر محیطی برای اوتیسم قرار می گیرند، به این اختلال مبتلا نخواهند شد. بر اساس موسسه ملی علوم بهداشت محیط، برخی تأثیرات محیطی ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند: سن بالای والدین، قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا یا برخی آفت کش ها در دوران بارداری، چاقی مادر، دیابت یا اختلالات سیستم ایمنی، نارسایی شدید یا وزن بسیار کم هنگام تولد، عوارض زایمان منجر به دوره های محرومیت اکسیژن به مغز نوزاد. تحقیقات به ما می گوید که اوتیسم تمایل به ارثی بودن در خانواده ها دارد و یک متاآنالیز از 7 مطالعه دوقلو ادعا می کند که 60 تا 90 درصد خطر اوتیسم از ژنوم شما ناشی می شود. اگر فرزندی با اوتیسم دارید، احتمال بیشتری دارد که فرزند اوتیستیک دیگری داشته باشید. سایر اعضای خانواده شما نیز احتمال بیشتری دارند که فرزندی با اختلال طیف اوتیسم داشته باشند. تغییرات در ژن های خاص یا ژنوم شما خطر ابتلای کودک به اوتیسم را افزایش می دهد. اگر والدین یک یا چند مورد از این تغییرات ژنی را حمل کنند، ممکن است به کودک منتقل شوند (حتی اگر والدین اوتیسم نداشته باشند). اکثر این تغییرات DNA به تنهایی باعث اوتیسم نمی شوند، بلکه در کنار بسیاری از ژن ها و عوامل محیطی دیگر برای ایجاد اوتیسم عمل می کنند. اگر شما یا فرزندتان ASD دارید، توصیه می‌کنیم آزمایش ژنتیک را بررسی کنید.
واکسن سه گانه و اوتیسم
در حالی که برخی محققان ادعا می کنند واکسن ها باعث افزایش میزان اوتیسم می‌شوند بیشتر متخصصان این طور فکر نمی کنند. تحقیقی در ژورنال داروسازی انگلستان به نام The lancet به چاپ رسید که توسط دکتر اندرو ویک فیلد انجام شده بود و نشان داد که واکسن سه‌گانه MMR (سرخک ، اوریون ، سرخجه) امکان صدمه زدن را دارد. این نتیجه گیری غیر قابل اعتماد بوده است و بسیاری از متخصصان که روی این موضوع کار کرده بودند بسیاری از خطاها را در یافته هایشان پذیرفتند.
طبق گزارش های دکتر نیل هالسی از مرکز تامین واکسن دانشگاه جان هاپکینز، مدرسه سلامت عمومی بولومبرگ، کسی که در زمینه سوال های مربوط به واکسن در رادیو نشنال پابلیک در برنامه (صحبت از ملت) در سال ۲۰۰۳ به طور کامل شرح داد که در روش مطالعه Lancet نقایص زیادی وجود داشته است. در حقیقت مطالعه‌ای که پس از آن در ژورنال داروسازی New England به چاپ رسیده، اطلاعات مشابهی را مرور کرده و مدارک ناقصی از هرگونه رابطه مستقیم بین واکسن و اوتیسم را به دست آورده بود. دانشمندان دانمارکی در تحقیقات خود تقریبا ۴۰۰ هزار کودک را که واکسن MMR دریافت کرده بودند، بررسی کرده و با مقایسه آنها با چند هزار کودک دیگر که این واکسن را دریافت کرده بودند، تفاوت بسیار کوچکی را در میان این دو گروه از لحاظ میزان اوتیسم مشاهده کردند. عده ی دیگری از گروه مخالف، از واکسن تیمروزال که ماده نگهدارنده در برخی واکسن هاست را به عنوان عامل ایجاد اوتیسم یاد کرده‌اند اما جالب اینجاست که به واکسن MMR مشکوک نیستند.
همچنین بعضی متخصصان اطفال نسبت به واکسینه کردن کودکان در زمانی که ناخوش است یا تب دارد و یا مثلا مبتلا به آنفولانزا است، هشدار می‌دهند در هنگام تب کودکان نباید واکسینه شوند، زیرا در هنگام بیماری سیستم ایمنی بدن ضعیف شده است و واکنش های نامطلوب مثل تحریک پذیری و تب درجه پایین باقی می‌ماند. پس بهتر است قرار ملاقات برای واکسیناسیون به زمان دیگری واگذار شود تا کودک کاملا خوب شود، و اگر تردید وجود دارد که کودک در اثر واکسن به این حالت دچار شده است، والدین باید به برنامه‌های دولتی مراجعه کنند که برای فرزندشان برنامه واکسن متعادلی ارائه می‌کند.
تست ژنتیک اوتیسم
امروز دانشمندان بر این باورند که یک جزء ژنتیکی قوی باعث اختلال تکاملی می شود اما به جای اینکه یک ژن مسئول اختلال تکاملی باشد احتمالاً شمار معدودی از آنها در این بیماری شرکت دارند برای درک دقیق اینکه در ژن ها اتفاقی و در چه زمانی رخ می دهد به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است با اینها هنوز هم علم ژنتیک به تنهایی از توسعه علت بروز اوتیسم عاجز است؟ بسیاری از خانواده‌های با بیش از یک فرزند خواهر و برادرها به بیماری دچار آن می‌شوند یا در نمودار تاریخچه زندگی هیچ ستونی از شجره نامه کودکانی نداشته است که تشخیص داده شده باشند یا علائم آن را داشت نشان دهند که بتوان اختلال را به آن نسبت داد از این رو اکثر محققان معتقدند که نیروهای خارجی هم مقصر هستند اما اینکه این نیروها به طور دقیق در چه هستند هنوز مورد بحث و بررسی است.
آیا اوتیسم ارثی است- اوتیسم از مادر به ارث می رسد؟
هر مشکلی که برای کودکان پیش بیاید، مهم این است که والدین همه تقصیرها را به گردن خود نیندازند. وقتی کودکی به اوتیسم مبتلا می شود طبیعی است که والدین به خودشان به عنوان یک فرد مسئول نگاه کنند آیا اوتیسم از مادر به ارث می رسد؟ از سوالات شایع والدین است. اگرچه خوشایند نیست چون آنها به خودشان اجازه می‌دهند چیزی را که ضرورتا یک وضعیت غیر قابل کنترل است تا اندازه‌ای تحت کنترل در بیاورند. این موضوع به آنها اجازه می‌دهد که اختلال را درک کنند و باعث ایجاد سلول های زیاد و پاسخ های محدودی در ذهنشان شوند، به ویژه این طبیعی است که عقایدی سراغ والدین بیایند که ادعا می کنند آنها در بروز اوتیسم در فرزندشان مقصر بوده اند. اما هنوز بسیاری از این نظریه ها به اعمالی که آنها به عنوان والدین انجام می‌دهند اشاره می‌کنند مثلا خواب ناکافی در دوران بارداری و در پی آن، امکان زایمان زود هنگام یا موافقت با پیشنهاد پزشک برای واکسیناسیون. آنها تصور می‌کنند اگر این کارها انجام نمیشد، کودکشان به اوتیسم مبتلا نمی شد، این نظریه تفاوت زیادی با نظریات بعضی از پزشکان قدیمی در مورد مادران یخچالی ندارد. نتیجه این نظریه آن است که اگر مادری با کودک خود که در شکم دارد، ارتباط بهتری برقرار کند، میتواند از بروز اوتیسم جلوگیری کند. اما امروزه می‌دانیم که دیگر رابطه مادر و کودک، تاثیری در ابتلای کودک به اوتیسم ندارد و دانش معاصر از نظریه هایی که ادعا می‌کنند علت اوتیسم را توضیح می‌دهند حمایت نمی‌کند. شرایط روی همه کودکان بدون توجه به نژاد ثروت یا تحصیلات اثر می گذارد. بنابراین، والدین هیچ کاری انجام نداده اند که باعث اوتیسم شود.
منابع:
autismspeaks.org
en.wikipedia.org
سوالات متداول:
1-تأثیر عوامل محیطی بر علت عمده بروز اوتیسم چیست؟
عوامل محیطی به‌تنهایی نمیتوانند علت اصلی اوتیسم باشند، اما در ترکیب با استعداد ژنتیکی ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند. برخی از این عوامل شامل قرار گرفتن مادر در معرض آلایندههای هوا (مانند ذرات ریز)، عفونت‌های دوران بارداری (مثل سرخجه)، مصرف داروهای خاص (مانند والپروات در درمان صرع)، یا کمبود مواد مغذی (مانند اسید فولیک) هستند. مطالعات همچنین نشان دادهاند که قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مختلکننده غدد درونریز (EDCs) ممکن است بر رشد عصبی جنین تأثیر بگذارد. با این حال، ارتباط این عوامل با اوتیسم اغلب غیرمستقیم است و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.
2-تفاوت‌های ساختاری مغز چگونه در علت عمده بروز اوتیسم تأثیر میگذارند؟
مطالعات تصویربرداری مغزی نشان دادهاند که در برخی افراد مبتلا به اوتیسم، نواحی خاصی از مغز مانند آمیگدال، قشر پیشپیشانی، و مخچه ممکن است از نظر اندازه یا فعالیت متفاوت باشند. برای مثال، افزایش حجم مغز در سالهای اولیه زندگی یا اتصالات غیرطبیعی بین نورونها (هم‌بارزی بیش از حد یا کمبود ارتباط) میتواند در بروز علائمی مانند مشکلات اجتماعی یا رفتارهای تکراری نقش داشته باشد. این تفاوتها احتمالاً ناشی از اختلال در مراحل رشد عصبی در دوره جنینی یا اوایل کودکی هستند که تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و محیطی شکل میگیرند.
برچسب‌ها:اوتیسم, علت اوتیسم