مرکز گفتار درمانی دکتر صابر در غرب و شرق تهران با استفاده از تجربه گفتاردرمانان خود بهترین تکنیک های گفتاردرمانی کودکان را جهت درمان اختلالات گفتار و زبان کودکان بکار می بندد تا بهترین نتیجه درمانی را برای مراجعین خود حاصل نماید. امکانات پیشرفته مرکز شامل سنسوری روم، اتاق تاریک بینایی، اتاق مهارت های شنیداری،ماساژ درمانی دهانی و…. از تکنیک های مورد استفاده در بخش گفتاردمانی مرکز توانبخشی دکتر صابر می باشد همچنین خدمات گفتاردرمانی در منزل توسط متخصصین گفتاردرمان مرکز به کودکان و بزرگسالان با مشکلات گفتاری یا اختلالات بلع ارائه می شود.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
تکنیک های گفتاردرمانی
گفتاردرمان برای کسب اعتماد به نفس جهت خدمت به بیمار و در عین حال ایجاد اعتماد بیمار نسبت به مهارت های خود کارهای گوناگونی می تواند انجام دهد. استفاده از تکنیک های ایجاد ارتباط موثر و برقراری ارتباط با کودک کمک بسزایی در شرکت فعال کودک در روند درمان گفتاردرمانی و اجرای تکنیک های گفتار درمانی می نماید.
1) در مورد معرفی خود به دیگران و تمرین سبک ویژه ای از برقراری ارتباط بیندیشید این کار ممکن است دشوار و یا غیر ضروری به نظر برسد ولی ثابت شده است که این تمرین اغلب بیش از آنچه که انتظار می رود باعث می شود تا یک متخصی گفتاردرمانی را معرفی نماید. برجسته ترین نمونه ی دشواری کار حرفه ای زمانی است که، این بخش به طور نامعلوم و با بی توجهی رها شود که غالباً این موضوع در ارتباط با سن رخ می دهد. یعنی وقتی که a)گفتاردرمان های جوان بیماران مسن تر از خودشان را مورد خطاب قرار می دهند احساس عدم اطمینان می کنند. گفتاردرمان (b ها وقتی که افراد همسن و سال خود را خطاب قرار می دهند احساس عدم اطمینان می کنند. گاه و بی گاه حتی تلفظ اسم حتّى گفتاردرمان برای بیماران دشوار است، که این موضوع برای بیماری که نخستین بار با گفتاردرمان ملاقات می کند. کار را تا اندازه ای دشوار می سازد به عنوان مثال غالباً گفتاردرمانها نخستین بار خودشان را با نام خانوادگی شان معرفی می کنند ولی بعداً پی می برند که اگر از بیماری که مشکلی در برقراری ارتباط دارد انتظار داشته باشند که نام خانوادگی آن ها را بتواند تلفظ کند، مشکل بیمار بیشتر می شود از این رو، برای کاهش ناراحتى بیمار با اسم راحت تری خودشان را معرفی می کنند به طور قطع گفتاردرمانی را تشویق نمی کنیم تا به خاطر راحتی بیمار اسم خود را تغییر دهد ولی بی تردید، گفتاردرمان را تشویق می کنیم تا پیش از شروع کار با بیمار ، درباره ی معرفی خود به بیمار، بیندیشد. نمونه هایی از معرفی های گفتاردرمان به بیمار در زیر آمده است:
سلام، من ………………….. هستم.
چطوری؟ اسم من ………………………… است.
صبح به خیر از دیدن شما خیلی خوشحالم. امروز من درمانگر شما هستم. اسم من ……………… است.
صبح به خیر، آقاى مایا. اسم من بسیار طولانی و یا تلفظ اسم من دشوار است.
درمانگر گفتار و زبان شما هستم می توانید مرا ……………. صدا کنید.
البته، این احتمالات بسیار زیادند ولی توصیه می کنیم روشی را برای معرفی تان انتخاب کنید که برازنده ی شما باشد و این کار را پیش از ملاقات با نخستین بیمارتان بارها تمرین کنید.
۲) دست دادن با بیمار را تمرین کنید فردی را انتخاب کنید که بازخورد مربوط به متناسب بودن دست دادن شما را برای برقراری ارتباط در زمینه ی کار و کاسبی در اختیار شما قرار دهد. بسیار شل و یا بسیار محکم با دیگران دست ندهید. در موقع دست دادن با دیگران فقط انگشتان تان و یا فقط کف دست تان با انگشتان و کف دست طرف مقابل تماس نداشته باشد در موقع دست دادن با دیگران، کف دستتان را بالا و پایین نبرید.
3) برقراری ارتباط چشمی مناسب کار و کاسبی را تمرین کنید برقراری ارتباط چشمی مناسب کار و کاسبی، روی چهره یعنی جایی که به نام مثلث برقراری ارتباط چشمی معروف است متمرکز می شود. به این صورت که این کار با نگاه به گوشه ی خارجی ابروی شخص مقابل آغاز می شود و سپس به صورت افقی به گوشه ی خارجی ابروی دیگر حرکت می کند و پس از آن به صورت ضربدر به سمت چانه پیش می رود و سرانجام به صورت ضربدر به گوشه ی خارجی همان ابرویی که در ابتدا آغاز شده بود حرکت می کند. اگر فردی به هر جایی در این مثلث فرضی این مثلث فرضی نگاه کند، طرف مقابل متوجه می شود که برقراری ارتباط چشمی صورت گرفته است با این وصف، به یاد داشته باشیم که در ایالات متحده آمریکا، زمان قابل قبول برای برقراری ارتباط چشمی مناسب کار و کاسبی و حتی نگاه دوستانه، فقط حدود ۵-۳ ثانیه است که پس از آن نگاه تا اندازه ای به جای دیگر منحرف می شود. شاید به شانه های شخص مقابل و یا تا اندازه ای به سمت پایین و سپس بار دیگر به مدت ۵-۳ ثانیه روی چهره ی طرف مقابل متمرکز می گردد. نگاه بسیار طولانی طرف مقابل را می آزارد و ممکن است به طور منفی روی اعتماد بیمار در روند درمان تأثیر بگذارد.
۴) اطمینان حاصل نمایید که لباس در خور متخصصان را برای درمان پوشیده اید.
۵) در مورد هر کودک، با داده های به دست آمده و سایر اطلاعات در دسترس آشنا باشید.
۶) با داده های به دست آمده و سایر مواردی که به تکمیل پرسشنامه در خلال جلسه ی درمانی با بیمارتان نیاز دارید آشنا باشید.
7) برای تمامی ابعاد مربوط به برقراری ارتباط با بیمارتان برنامه ریزی مناسبی انجام دهید فضای درمان کاربرد درست ابزار و وسایل لازم برای جلسه درمان پرسش ها و سایر انواع برقراری ارتباط ضروری برای جلسه درمان، راحتی بیمار درباره ی درجه حرارت اتاق درمان، دستشویی و غیره .
8) واقعاً جلسه درمانی را تمرین کنید یعنی به طور ذهنی هر جنبه از برقراری ارتباط با کودک را تمرین نمایید و این کار را از لحظه معرفی تان تا لحظه خداحافظی بیمار یعنى زمانی که بیمار را به سالن انتظار و یا درب خروجی همراهی می کنید تمرین نمایید. همیشه بدانید که جلسه بعدی چه وقت و کجا در برنامه گنجانده شده است و در پایان جلسه، قرار ملاقات بعدی را به بیمار یادآوری کنید.
۹) مشخص کنید که آیا برقراری ارتباط با مراقبین بیمار امکان پذیر هست یا نه؟ و اگر امکان پذیر بود تعاملات و برقراری ارتباط با آن ها را نیز تمرین کنید.
۱۰) شرایط پرداخت حق الزحمه درمان را بدانید، و آماده باشید تا بیمار یا مراقب او را به شخص یا اشخاص مناسبی راهنمایی کنید که هزینه های مالی را به هر مقدار که باشد مد نظر داشته باشند. هر چند برای شما دشوار است؛ ولی تا آنجا که دانش و قدرتش را دارید خودتان را به دردسر نیندازید که موضوع مالی را برای بیمار یا مراقبش توضیح دهید.
۱۱) روند درمان را به گونه ای تمرین کنید که انگار فردی هر جنبه از کار شما را تحت نظر دارد، زیرا اساساً کسی کار شما را نظارت می کند بیمار شما و شاید سرپرست شما.
