تمرینات گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم| گفتار درمانی اوتیسم در منزل| مرکز اتیسم تهران

تمرینات گفتاردرمانی و گفتار درمانی اوتیسم خیلی از مشکلات ارتباطی و کلامی کودکان مبتلا به این اختلال را برطرف می کند. این مشکلات احتمال دارد یادگیری شیوه درک نشانه های اجتماعی، یادگیری شیوه صحیح حرف زدن، و بهبود ساختار واژه ها و جمله ها را شامل شود. کار با یک آسیب شناس گفتار و زبان در هر مقطعی می تواند برای کودکان مبتلا اوتیسم موثر باشد. مرکز تخصصی توانبخشی اوتیسم دکتر صابر، بهترین مرکز اتیسم تهران، با در نظر گرفتن بهترین تمرینات گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم و انجام خدمات گفتار درمانی اوتیسم در منزل به درمان کودکان اوتیسم می پردازد. ارائه خدمات گفتاردرمانی و بازی درمانی در غالب داستان های اجتماعی و گروه درمانی به کودکان اوتیسم کمک می کند نحوه صحیح ارتباط و مهارت های کلامی را بیاموزند.  مرکز گگفتاردرمانی و کاردرمانی دکتر صابر به صورت تخصصی در زمینه کودکان اوتیسم در دو شعبه غرب و شرق تهران به ارائه خدمات مشغول می باشد

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

رویکرد های مداخله ای در تمرینات گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم

رویکرد های مداخله ای مورد استفاده در تمرینات گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم به شرح زیر می‌ باشد:

۱- رویکرد آموزشی یا درمانگر محور: این رویکرد بر مبنای رفتارگرایی در گفتار درمانی اوتیسم است و از تشویق برای ایجاد رفتار های مطلوب بهره می‌ برد. این رویکرد شامل سه زیر مجموعه می باشد:

DTI (دستورات آموزشی مجزا): این رویکرد جهت گسترش زبان درکی با استفاده از سرنخ‌ های دیداری طراحی شده است.

RMI (تقلید حرکتی سریع): این رویکرد برای بیان اولین واژه ها کاربرد دارد و در ابتدا از تقلید حرکات درشت مثل ضربه زدن به توپ و سپس تقلید حرکات ظریف تر مثل کشیدن خط شروع می‌ شود. در نهایت تقلید کلمه تمرین می‌ شود و در صورت موفقیت کودک در تقلید بیان کلمه از همان شیء به عنوان پاداش استفاده می‌ شود.

ABA (تحلیل رفتار کاربردی): این رویکرد بر شکل دهی رفتار تاکید دارد مانند شیوه‌ی لوواس که در قبل به آن اشاره شد.

۲- رویکرد طبیعت مدار: این رویکرد، آموزش را از علائق کودک شروع می‌ کند.

آموزش فراگیر: این روش خود شامل سه زیر مجموعه می‌ شود:

سرنخ آزاد: در این روش، چندین محرک تصویری در اختیار کودک قرار داده می‌ شود و هر زمان به هر کدام واکنش نشان داد، محرک به عنوان پاداش به کودک داده می‌شود. این کار تا جایی پیش خواهد رفت که در نهایت کودک بتواند به صورت مستقل از اشاره برای درخواست استفاده کند.

آموزش ضمنی: در این رویکرد، اشیاء مورد علاقه ی کودک در حوزه دید کودک ولی خارج از دسترس او قرار می‌ گیرند تا توجه کودک را جلب کرده و او را برای ارتباط ترغیب نماید. سپس مداخله گر صبر می‌ کند تا کودک واکنشی نشان دهد. با دیدن واکنش کودک، مداخله گر او را به استفاده از شکل خاصی از تقاضا تشویق می‌ کند.

تقاضا – الگو: این رویکرد شبیه آموزش ضمنی است اما با این تفاوت که در ابتدا لازم نیست مداخله گر منتظر آغازگری از جانب کودک باشد و به محضی که کودک کمی نسبت به محیط علاقه بروز داد، مداخله گر از تحریکات کلامی برای برانگیختن اهداف کلی از کودک تلاش می‌ کند.

سیستم ارتباط بر مبنای مبادله‌ تصویر در گفتار درمانی اوتیسم

این روش برای کمک به کودکان و بزرگسالان مبتلا به ناتوانی، به ویژه کسانی که در صحبت کردن مشکل دارند، ابداع شده است، و از تقویت به عنوان راهی برای کمک به افراد در یادگیری برقراری ارتباط استفاده می‌ کند. اصول این مداخله بر اساس تحلیل رفتار کاربردی می‌ باشد. معلمانی که از سیستم ارتباطی تبادل تصاویر استفاده می‌ کنند، باید اول مشخص کنند که چه چیز می‌ تواند کودک را به یادگیری ترغیب کند. پس از آن که آن‌ ها مشخص کردند یک دانش آموز خاص چه چیزی را دوست دارد و به آن پاسخ می‌ دهد، از آن برای پاداش دادن به وی، استفاده می‌ کنند. مداخله گران معمولاً سعی در آموزش چگونگی درخواست یک شیء یا عمل به کودک دارند. مداخله گر، پس از انتخاب پاداش بر اساس دارد علاقه کودکی که با او کار می‌ کند، آن را به کودک نشان می‌ دهد و وقتی کودک می خواهد آن را بقاپد، مداخله گر تصویر پاداش را به او نشان می‌ دهد. بدین ترتیب، به کودک آموزش داده می‌ شود که تصویر را بردارد و آن را برای دریافت پاداشت به مداخله گر بدهد. وقتی کودک جایزه را گرفت، نام آن نیز همزمان برده می‌ شود و از این راه، او فراخواهد گرفت که اشیا را با نام هایشان شناسایی کند. برای مثال، برای کودکی که درگیری فکری شدیدی با ماشین دارد، یک ماشین بازی کاغذی می‌تواند جایزه مناسب و مؤثری باشد و وقتی یک کودک این را فرا بگیرد که با دادن تصویر یک ماشین را به مداخله گر می‌ تواند ماشین اسباب بازی را بگیرد، آماده فراگیری تبادلات پیچیده تر می‌ شود. به مرور زمان، کودک به جایی می‌ رسد که می‌ تواند به دیگران با نشان دادن کارت بفهماند چه احساسی دارد و چه فکر می کند. در این هنگام، کودک مبتلا به اوتیسم به جای درخواست‌ های ساده، قادر خواهد بود تا افکارش را مبادله کند. این روش یکی از روش های تمرینات گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم و گفتار درمانی اوتیسم می باشد.

دیگر روش های گفتار درمانی اوتیسم

PROMPT: این روش جهت کمک به بازسازی اهداف آوایی دهانی – عضلانی برای کودکان مبتلا به آپراکسی رشدی ارائه شده است. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، ممکن است از آپراکسی هم رنج ببرند. این روش از سرنخ‌ های لمسی برای ایجاد فشار لمس و سرنخ های حرکتی و حس عمقی برای تسهیل تولید گفتار بهره می‌ برد. این روش از جایگاه انگشت بر روی گردن و صورت بیمار استفاده می‌ کند تا جایگاه تولید را علامت بزند و نیز سرنخ هایی در مورد دیگر مختصه های حرکتی مثل شیوه ی تولید و … را برای بیمار فراهم می‌ کند. به طور مثال قرار گرفتن انگشت در اطراف بینی، نیاز به خیشومی شدگی را نشان می‌ دهد و در همان زمان قرار دادن انگشت دیگر روی لب‌ ها، جایگاه تولید مثلا دولبی را نشان می‌ دهد که در این حالت صدای مورد نظر می‌تواند صدای / م / باشد. دیدگاه گفتار جزئی بر کاهش گفتار مداخله گر تاکید دارد. در این روش کودک را با اشیاء و یا خوراکی‌ های مورد علاقه ترغیب می‌ شود. بعد از جلب توجه کودک، شیء یا خوراکی مورد علاقه به او داده می‌ شود و کودک برچسب کلامی آن را از جانب مداخله گر می‌ شنود. این روش ها نیز در تمرینات گفتاردرمانی در کودکان اوتیسم است.