علائم و نشانه های پارکینسون چیست

بیماری پارکینسون جزء بیماری‌های عصبی- پیشرونده است. از نشانه های بیماری پارکینسون همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود شیوع پارکینسون در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرقی نمی‌کند. به طور کلی علائم پارکینسون بر اثر از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده‌ای به نام دوپامین ( که یک انتقال‌دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده های قاعده ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود. مرکز درمان پارکینسون دکتر صابر در زمینه کاردرمانی پارکینسون و گفتار درمانی پارکینسون به صورت تخصصی فعالیت می نماید. بیماری پارکینسون برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز دکتر پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.

علائم پارکینسون

به علائم پارکینسون در زیر اشاره می شود:

• ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت)
• آرام شدن حرکت ( برادیکینزیا)
• سختی حرکت ( و خشک شدن) دست و پا یا بدن
• تعادل بد ( تعادل ضعیف)
• در حالی که دو یا بیشتر از این علائم در بیمار دیده شود،مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود،تشخیص پارکینسون داده میشود.
• ظاهر معمول بیمار مبتلا به پارکینسون
• خمیدگی و قوز
• سفتی
• خم شدن آرنج و مچ
• لرزش دست و پا
• گام های کوتاه و نامنظم
• کمتر تاب خوردن بازوان
• به جلو خم شدن بالاتنه و قوز کردن
• مشخص نبودن حالات چهره

تغییراتی در حالت چهره روی می‌دهد، از جمله ثابت شدن ( fixation ) حالت صورت (ظاهراً احساسات کمی بر چهره نمایان می‌شود) یا حالت خیرگی چشم (به دلیل کاهش پلک زدن)

نشانه های رایج پارکینسون

پارکینسون یک بیماری پیچیده با بسیاری از علائم بالقوه است. پارکینسون شما منحصر به فرد شماست. این بدان معناست که چیز های زیادی وجود دارد که می‌ تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند و آن چه برای شما مفید است، ممکن است برای شخص دیگری مفید نباشد. تجربه هر فرد از پارکینسون متفاوت است، بنابراین پیش ‌بینی چگونگی پیشرفت علائم دشوار است. مهم است به یاد داشته باشید که ممکن است همه علائم را تجربه نکنید. ترتیب ظهور و نحوه پیشرفت علائم نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت است. علائم بیماری پارکینسون معمولاً به تدریج و در ابتدا خفیف ایجاد می ‌شوند. علائم مختلف زیادی با بیماری پارکینسون مرتبط هستند. اما ترتیب بروز این علائم و شدت آن ها برای هر فرد متفاوت است. علائم اصلی بیماری پارکینسون بر حرکت فیزیکی، علائم شناختی و… تأثیر می‌ گذارند:

-لرزش – لرزش، که معمولاً در دست یا بازو شروع می ‌شود و زمانی که اندام در حالت آرامش و استراحت است، بیشتر احتمال دارد رخ دهد.

-کندی حرکت (برادی‌ کینزی) – حرکات فیزیکی بسیار کندتر از حد طبیعی هستند، که می ‌تواند انجام کارهای روزمره را دشوار کند و منجر به راه رفتن آهسته و کشیده‌ کشیده‌ با قدم‌ های بسیار کوچک شود.

-سفتی عضلات (سفتی) – سفتی و کشیدگی در عضلات، که می ‌تواند حرکت کردن و ابراز احساسات چهره را دشوار کند و منجر به گرفتگی‌ های دردناک عضلانی (دیستونی) شود.

-مشکلات تعادل – این مشکلات می‌ توانند احتمال افتادن و آسیب دیدن فرد مبتلا را افزایش دهند.

-از دست دادن حس بویایی (آنوسمی) – گاهی اوقات چندین سال قبل از بروز سایر علائم رخ می ‌دهد.

-درد عصبی – می ‌تواند احساسات ناخوشایندی مانند سوزش، سرما یا بی‌ حسی ایجاد کند.

-مشکلات ادراری – مانند نیاز مکرر به بیدار شدن در طول شب برای ادرار کردن یا ادرار غیر ارادی (بی ‌اختیاری ادرار).

-یبوست

-ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ) در مردان.

-مشکل در تحریک جنسی و رسیدن به ارگاسم (اختلال عملکرد جنسی) در زنان.

-سرگیجه، تاری دید یا غش کردن هنگام تغییر وضعیت از نشسته یا درازکش به ایستاده – ناشی از افت ناگهانی فشار خون.

-تعریق بیش از حد (هایپر هیدروزیس)

-مشکلات بلع (دیسفاژی) – این می ‌تواند منجر به سوء تغذیه و کم‌ آبی بدن شود.

-تولید بیش از حد بزاق (آبریزش دهان)

-مشکلات خواب (بی‌ خوابی) – این می ‌تواند منجر به خواب ‌آلودگی بیش از حد در طول روز شود.

-افسردگی و اضطراب

-زوال عقل – مجموعه‌ ای از علائم، از جمله مشکلات حافظه شدید تر، تغییرات شخصیتی، دیدن چیز هایی که وجود ندارند (توهمات بینایی) و باور کردن چیز هایی که درست نیستند (هذیان).

مهم است بدانید که برای تشخیص بیماری پارکینسون، نیازی به وجود همه این علائم نیست. در واقع، افراد جوان‌ تر ممکن است فقط یک یا دو مورد از این علائم حرکتی را مشاهده کنند، به خصوص در مراحل اولیه بیماری. همه افراد مبتلا به بیماری پارکینسون لرزش ندارند و لرزش نیز دلیل قطعی پارکینسون نیست. بعید است که فردی با بیماری پارکینسون همه یا بیشتر این علائم را تجربه کند. همه افراد هم این علائم را تجربه نمی ‌کنند، ممکن است برخی افراد علائم دیگری که خاص تر باشد نیز داشته باشند. افراد تجربیات متفاوتی از چگونگی تغییر یا پیشرفت وضعیت خود خواهند داشت. این که پارکینسون چگونه بر کسی تأثیر می ‌گذارد، می‌ تواند روز به روز و حتی ساعت به ساعت تغییر کند. تشخیص پارکینسون در درجه اول بر اساس علائم و نشانه‌ ها، که معمولاً مربوط به حرکت هستند و از طریق معاینه عصبی شناسایی می ‌شوند، صورت می ‌گیرد. پارکینسون معمولاً در افراد بالای 60 سال بروز می ‌کند و حدود یک درصد از آن ها را تحت تأثیر قرار می‌ دهد. در افراد زیر 50 سال، آن را پارکینوسن با شروع زود هنگام می ‌نامند. تشخیص پارکینسون عمدتاً بالینی است و بر سابقه پزشکی و معاینه علائم، با تأکید بر علائمی که در مراحل بعدی ظاهر می‌ شوند، متکی است؛ اگرچه تشخیص در مراحل اولیه قابل اعتماد نیست، اما ممکن است سابقه خانوادگی قبلی پارکینسون و علائم اولیه احتمالی مانند اختلال رفتاری خواب، کاهش حس بویایی و مشکلات گوارشی را در نظر بگیرد.

نشانه های بیماری پارکینسون در گفتار

یکی دیگر از نشانه های پارکینسون کاهش دامنه حرکتی در مکانیزم های گفتاری زیر است:

• تنفس (کاهش حجم تنفسی مخصوصاً بازدمی)
• آوا سازی (کاهش حداکثر مدت زمان آواسازی)
• تولید (کاهش دامنه حرکتی در لب ها،فک و زبان

توجه: بیماری پارکینسون عامل و منشاء دیزآرتری کم جنبشی است.

علائم گفتاری تشخیصی دیزآرتری کم جنبشی در بیماری پارکینسون:

• کاهش بلندی صدا
• کند شدن حرکات متوالی اندام های گفتاری
• یکنواخت شدن زیر و بمی صدا
• کاهش تکیه های واژگانی و مکث های نامناسب در جملات
• لرزش در فک و زبان و لب ها

توانبخشی سایر اختلالات حرکتی گفتار در پارکینسون نیز شامل:

تقویت دامنه حرکتی عضلات چهره، فک، لب، زبان

کاهش مشکلات شناختی همراه با بیماری پارکینسون

ارزیابی به وسیله ی تست ( MOCA )   و درمان مسائل شناختی موجود.

دسته بندی واحد بیماری پارکینسون در جوانی و سالمندان

این مقیاس طراحی شده به وسیله خود بیمار یا مراقبش تکمیل می‌شود ولی می‌تواند توسط محققی مورد بازبینی قرار گیرد تا از وضوح و کامل بودن آن مطمئن شوید.

( PDQ39 ) : مقیاسی است که ۳۹ سوال در مورد کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را داراست.

( PDQ8 ) : مقیاسی است که ۸ سوال در مورد کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون را داراست.

( HOEHN AND YAHR )  : نمره بندی مراحل پارکینسون پیشرفته این مقیاس ها داده های کیفی در مورد شدت،مرحله،یا شدت بیماری پارکینسون را فراهم می کند. با این وجود فاکتورهای محیطی،اجتماعی و زمینه‌ای یا جنبه های اندازه گیری شده شخصی باید در نظر گرفته شود و به حساب آید. به طور شایع ابزار ارزیابی/اندازه گیری جامعه و استاندارد خاص برای پارکینسون در کار درمانی وجود ندارد. در تمرینات روزانه کلینیکی،کاردرمانگر ها از طیف وسیعی از فرمت های جامع و استاندارد شده ارزیابی داخل خانه استفاده می کنند ولی به طور شایع در انگلستان کاردرمانگر ها از ارزیابی واحدی استفاده نمی کنند. همانطور که در جدول زیر ملاحظه می کنید،علاوه بر مقیاس طبقه بندی ( HOEHN AND YAHR ) مقیاس ( BRADLLY )  نیز آمده است.

مراحل بیماری پارکینسون در جوانان

1	علائم یک طرفه،اختلال جزئی کار کردی،اغلب ترمور در حال استراحت
2	علائم دو طرفه یا درخت وسط،تعادل طبیعی،مشکلات خفیف در تحرک تنه ورفلکس پوسچرال
3	بی ثباتی پوسچرال،اختلال کارکردی خفیف تا متوسط
4	افزایش بی ثباتی پوسچرال، توانایی راه رفتن،ناتوانی در ( ADL ) ،کاهش حرکات با دست و مهارت
5	وابستگی به صندلی چرخدار و یا استراحت کردن
( EARLY )	توانایی مطلوب،وجود تنها یک علامت،پاسخ خود به درمان دارویی و باقی ماندن سالها در این مرحله
( NON FUNCTIONAL )	ناتوانی در برخی موارد،برگشت ۸۰ درصد کارکرد با افزوده شدن ( Levodopa )  به رژیم دارویی
( FLUCTUATING )	محدودیت کار کردی،عوارض ( Levodopa ) ،مشکل در کنترل،بی ثباتی پوسچرال، اختلال در ( GAIT )  ،سستی در حرکت

 

مرحله1: بیمار پارکینسون درگیری یک طرفه را در لرزش دست به طور ویژه نشان می دهد اما نقص در توانایی های عملکردی را گزارش نمی کند.در طی این مرحله دست خط بیمار ریز می شود و حروف به هم چسبانده می شود این تغییر در دست خط به عنوان ( MICROGRAPHIA ) شناخته می‌شود که سریعاً دستهایش را باز و بسته می کند ریجیدیتی جزئی در دست درگیر ظاهر می شود.

مرحله2: پیشرفت علائم پارکینسون قابل توجه است و در این مرحله فرد اختلال حرکتی دو طرف دارد. روند پیشرفت پارکینسون متغیر است،اما این مرحله یک تا دو سال اولیه ظاهر می‌شود. اگر به لرزش یا ریجیدیتی ممکن است دو طرف دیده شود،بیمار پارکینسون هنوز در ( ADL ) مستقل و به راحتی تحرک کمی خمیده می‌گردد و ( flex ) در زانو و لگن به وجود می آید.

مرحله3: کاهش واکنش های تعادلی و ( righting ) و اختلال در تعادل در بیماران پارکینسون موجب اشکال در اجرای کارهای روزمره ای که نیاز به ایستادن دارد مثل: حمام گرفتن و تهیه کردن غذا.

مرحله4 : آسیب جدی به کنترل حرکتی و در نتیجه در اجرای ( ADL )  (فعالیت های بهداشتی،خوردن و لباس پوشیدن)،اما هنوز هم قادر به تحرک و راه رفتن می باشد.

مرحله5: مرحله پایانی بیماری پارکینسون است که بیمار کاملاً به ویلچر یا تختخواب و به دیگران برای فعالیت های مراقبت از خود وابسته می شود.

میزان پیشرفت از طریق این مراحل از شخص به شخصی دیگر متغیر است اما پارکینسون بیماری پیشرونده آرام است.

در ادامه ابزارهای ارزیابی/اندازه‌گیری شایعی که مطرح شد،ابزارهای دیگری نیز به وسیله کاردرمانگر ها برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون استفاده می شود که شامل: ارزیابی مهارت های حرکتی و پردازش ( AMPS ) ،مقیاس کانادایی اجرای آکوپیشن ( COMP ) – ارزیابی ادامه دار فعالیت های روزمره زندگی ناتینگام ( NADL )  و نمره بندی شدت خستگی ( FIS ) هستند.

نقص های حسی در پارکینسون

اگرچه بیماری پارکینسون اغلب با علائم حرکتی مانند سفتی، تعادل ضعیف و لرزش همراه است، اما اولین علائم اغلب حسی هستند و شامل کاهش حس لامسه و بویایی می ‌شوند. برای افراد مبتلا به پارکینسون، این فقط یک اظهار نظر گاه به گاه نیست، بلکه یک واقعیت روزمره خسته کننده است. این به چالشی اشاره دارد که تشخیص آن دشوارتر از علائم حرکتی قابل مشاهده‌ تر پارکینسون است. به آن نقص های حسی می ‌گویند و در آن ادراک همیشه با واقعیت مطابقت ندارد. نقص ‌های حسی در پارکینسون به اختلالاتی در نحوه پردازش و تفسیر اطلاعات حسی توسط مغز اشاره دارد. این تغییرات اغلب ظریف و کمتر از علائم حرکتی مانند لرزش یا سفتی قابل مشاهده هستند، اما می ‌توانند به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره تأثیر بگذارند. افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است در حس موقعیت بدن خود (حس عمقی)، تشخیص حرکت (حس جنبشی) یا تشخیص میزان تلاشی که در اقدامات روزمره خود می‌ کنند، مشکل داشته باشند. به عنوان مثال، هنگام راه رفتن، بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون احساس می ‌کنند که راه رفتن شان عادی است، اما در واقع، آن ها قدم‌ های کوچک برمی ‌دارند یا پاهای خود را می ‌کشند. یکی از قابل توجه ‌ترین اثرات این بازخورد حسی مختل شده، کاهش آگاهی از گفتار آهسته است. تحقیقات نشان می‌د هد که تا 90% از افراد مبتلا به پارکینسون دچار مشکلات گفتاری می ‌شوند و اغلب آهسته ‌تر از آنچه تصور می ‌کنند، صحبت می ‌کنند. به نظر آن ها، صدایشان عادی به نظر می ‌رسد. حتی ممکن است اصرار کنند که مشکل از شنوایی شنونده است. بین میزان بلندی که فکر می ‌کنند صحبت می ‌کنند و میزان آهستگی واقعی صدایشان، عدم تطابق وجود دارد. حتی زمانی که از آن ها خواسته می ‌شود خود را تکرار کنند یا بلندتر صحبت کنند، تشخیص این که گفتارشان خیلی آهسته یا نامفهوم است، می ‌تواند دشوار باشد. این عدم تطابق بین ادراک و واقعیت، نمونه ‌ای واضح از چگونگی تأثیر نقص‌ های حسی بر ارتباطات در افراد مبتلا به پارکینسون است. با گذشت زمان، اگر فرد مبتلا به پارکینسون به استفاده از گفتار آهسته ادامه دهد و عضلات به طور فعال به ظرفیت کامل خود استفاده نشوند، می ‌توانند ضعیف شوند. درمان زمانی بیشترین اثربخشی را دارد که با حمایت مداوم در خانه همراه باشد. همسر یا فرزندان بزرگسال نقش کلیدی در تقویت استفاده از قصد و کمک به افراد مبتلا به پارکینسون برای با انگیزه و با اعتماد به نفس ماندن ایفا می‌ کنند.

اختلالات حسی در بیماری پارکینسون

بسیاری از بزرگسالان مسن با یک یا چند فقدان یا چند فقدان حسی مانند از دست دادن بینایی، شنوایی یا لمس زندگی می­ کنند. این اختلالات حسی به صورت تکی یا به صورت ترکیبی، شخصی را که سعی در تسلط بر محیط و استقلال عملکردی دارد، به چالش می­ کشند. شما باید از محدودیت ­های حسی فرد اطلاع داشته باشید زیرا این مسائل نقش مهمی در توانایی وی در انجام فعالیت­ های گوناگون دارد. به عنوان مثال استفاده از توضیحات کلامی روشن و کاهش صدا های پس زمینه می ­تواند به افراد دچار کاهش بینایی و شنوایی کمک کند.

-مشکلات بینایی: از کلمات و اشکال بزرگ برای چاپ استفاده کنید. به یاد داشته باشید همیشه برای تضاد ایده آل از چاپ های تیره روی زمینه سفید استفاده کنید.

به یاد داشته باشید که توصیف کلامی و گام کلامی شما چگونگی یادگیری تمرینات توسط بیماران را نشان می دهد.

بیماران با کاهش دید، حساسیت بیشتری نسبت به نور دارند و ممکن است مدت زمان بیشتری طول بکشد تا به تغییرات نور عادت کنند.

از درهم و برهمی محیط جلوگیری کنید.

هنگام نشستن، بیماران پارکینسون برای قرار گرفتن مناسب باید موقعیت صندلی را با دست خود احساس کنند.

-گلوکوم: از هر موقعیتی که باعث افزایش جریان خون یا مایعات در چشم ها شود، مانند خم شدن و ثرار گرفتن سر زیر قلب خودداری کنید.

-کم شنوایی: به یاد داشته باشید که با یک تن صدای عادی صحبت کنید. داد نزنید. شدت صدای خود را به طور طبیعی نگه دارید و با شنوندگان ارتباط چشمی مستقیمی برقرار کنید.

پخش موسیقی در پس زمینه هم می تواند ناراحت کننده باشد و هم یک عامل حواس پرتی از انجام فعالیت ها به صورت ایمن باشد.

به صورت دیداری حرکات را نشان دهید تا بیماران بتوانند از زبان بدن شما به عنوان یک نشانه استفاده کنند. از حرکات استفاده کنید.

اگر آن ها به روشنی متوجه نشده اند، دستورات خود را دوباره تکرار کنید.

به بیمارانی که سمعک می پوشند یادآوری کنید کنید تا وقتی که در حین تمرینات نیاز به آوردن دست ها نزدیک به سر است با ضربه به سر سمعک را نیندازند یا موجب اختلال در کار آن نشوند.

-مشکلات ارتباطی مانند آفازی بیانی و آفازی گلوبال: جهت ها را ساده کنید و به صورت دیداری آن ها را نشان دهید.

به بیماران در مورد عملکردشان بازخورد مثبت دهید.

-از دست دادن حسی: ممکن است بیماران احساس گرما، سرما یا درد در دست و پای خود نداشته باشند، بنابراین آن ها را در موقعیت ایمنی نگه دارید.

عاقبت بیماری پارکینسون

فدراسیون جهانی کاردرمانگر ها ( WFOT ) کاردرمانی را توصیف می‌کند به عنوان: یک حرفه ایی که از طریق آکوپیشن باعث بهبود سلامتی و تندرستی و خوشی می شود. هدف اولیه کاردرمانی توانمندسازی افراد برای شرکت در فعالیت های روزمره زندگی است.کاردرمانگرها به وسیله توانمند کردن افراد،سبب افزایش توانایی آنها برای شرکت یا تغییر محیط شان در جهت مشارکت بیشتر می شوند.

دسته بندی جهانی عملکرد یک زبان ( VECOGNISED ) جهانی را برای توصیف شدت بیماری روی عملکرد ارائه می دهد. جدول زیر مروری کلی بر مشکلات یک شخص پارکینسونی است که ممکن است تجربه شود را نشان می دهد.

نقایص معمول افراد مبتلا به پارکینسون و اثرات آن ها روی فعالیت ها

مشکلات در فعالیت و مشارکت	نقایص
مشکلات چرخش و حرکت،اثر بر روی جابجایی های داخل تخت،همه فعالیت های روزمره زندگی،جابجایی ها،رانندگی و غیره	افزایش خشکی و کاهش انعطاف پذیری تنه
گام برداشتن اولیه برای شروع راه رفتن مشکل است. طول گام کوتاه شده و افزایش خطر سقوط. کاهش سرعت راه رفتن. با گذر زمان سرعت راه رفتن زیاد شده و ممکن است توقف سخت شود. مشکلات هماهنگی هنگام تغییر از مسیر مستقیم به چرخشی. نقص در تعادل و کاهش ذخیره واکنش ها،افزایش خطر افتادن.	مشکلات راه رفتن/تعادل شروع تردید راه رفتنی که پا را بکشد کندی حرکت انجماد و عدم ثبات پوسچرال
فعالیت های دستی و دو دستی به سختی انجام می‌شوند،مثل خوردن،باز و بسته کردن دکمه،آرایش کردن،نوشتن دستخط ممکن است کوچک شد و منجر به ناخوانا بودن آن شود.	کاهش مهارت های دستی،هماهنگی ضعیف و ترمور میکرو گرافی
کاهش وضوح صدا و کاهش گفتار قابل فهم کاهش حجم صدا	دیس آرتری تنفس عمیق ضعیف
کاهش سطح تحمل در طول همه فعالیت های روزمره زندگی	خستگی
پردازش فکری به طور معمول کند میشود. کاهش مهارت های حل مسئله و تصمیم گیری کاهش تمرکز و توانایی برای نگهداری یا به کارگیری توجه بی علاقگی،کاهش علاقه و همین منجر به انزوای اجتماعی می‌شود. خلق پایین،احساس ناراحتی یا ناامیدی. استرس و ترس و درنتیجه سردرگمی و ناتوانی در حفظ ایمنی خود	تغییرات شناختی مثل برادی فرنیا نقص در عملکرد های اجرایی نقص در توجه کاهش انگیزه افسردگی اضطراب توهم،شاید همراه با هذیان باشد و احتمالا دمانس

چارچوب پردازش کاردرمانی: اطلاعات محدودی در مورد پردازش ها و تکنیک های استفاده شده به وسیله کاردرمانگر ها هنگام درمان بیماری پارکینسون وجود دارد. ( DEANE ) و همکاران از بررسی هایش به این نتیجه رسید که به طور شایع در انگلستان اهداف اصلی تمرینات بر روی استقلال و امن بودن و قابل اعتماد بودن در عملکرد تمرکز است که شامل فعالیتهایی مثل جابجایی ها،تحرک و خود مراقبتی است. اصول کاردرمانی برای پارکینسون این چنین است: مداخله اولیه شکل پیدا کند،از فعالیت ها و نقش های محدود کننده یا از دست داده شده جلوگیری شود که نیاز است تا استراتژی های انطباقی اختصاصی توسعه یابد و سپس ارزیابی و مداخله مراجع محور انجام تا اهداف با همکاری خود فرد و مراقبین به همراه بازبینی منظم تعیین شود.

به کارگیری طیف وسیعی از مداخلات برای پیدا کردن مشکلات فیزیکی و روانی اجتماعی تا مشارکت در فعالیت‌های روزمره مثل خودمراقبتی،تحرک و نقش های خانگی و خانوادگی و کار و تفریح ضروری است. یک چارچوب معمول کاردرمانی توسط ( JAIN ) ( PLAY FORDGKING )  ساخته شده است که می‌تواند مداخلات را به همراه خود بیمار چارچوب بندی کند و ممکن است برای پیشرونده بودن آن به صورت دینامیکی استفاده شود:

تعیین اهداف: تعیین اهداف توسط مراجع،در مشارکت به همراه تراپیست.

2 (A) آنالیز فعالیت: درجه تجزیه فعالیت تعیین شده است. کیفیت فعالیت در نظر گرفته شود که شامل کوشش و تقلا،کفایت،استقلال،امنیت برای رضایتمندی است.

2 (B)  : ارزیابی دیگر خدمات: تراپیست تعیین می‌کند و به مراجعین راجع به همکاری افراد دیگر گروه آموزش می‌دهد. ارجاع سودمند و به موقع هم در نظر گرفته می‌شود.

3 (C)  : درجه مداخله تا اجرا را تغییر دهد.

3 (B)  : دانش درجه مداخله تا اجرا را حمایت می کند.

3 (A)  : مهارت درجه بندی مداخله تا اجرا را افزایش ‌دهد.

نکات تمرینی کاردرمانی پارکینسون

-ترمور (لرزش) استراحت: نگه داشتن وزن سبک و انجام تکنیک های آرامش به کاهش ترمور کمک می کند.

-ریجیدیتی (سفتی دوطرفه): تمرینات بدنی متقابل متقابل (حرکت به عقب و رو به جلو) و چرخش (چرخش حول یک محور) به کاهش ریجیدیتی کمک می کند.

-پرپوسچر: به بیماران پارکینسون یادآوری کنید که از وضعیت بدن شان آگاه باشند.

تمریناتی مانند چرخش شانه به عقب را تشویق کنید.

بر روی تقویت عضلات تراپزیوس و رومبوئید تمرکز کنید.

شنا رو به دیوار به کاهش پرپوسچر کمک می کند.

-برادی کینزیا (حرکت آهسته): برای تکمیل هر حرکت، وقت اضافی در نظر بگیرید.

تمرینات را به مراحل گوناگون بشکنید.

-بی ثباتی پوسچرال: به طور مکرر به بیماران یادآوری کنید که از وضعیت بدنی خود آگاه باشند.

بیماران را تشویق کنید که با قدم های بزرگ تر راه بروند و سعی کنند با هر مرحله پا را از کف زمین بلند کنند.

یک تمرین پوسچرال خوب تکیه دادن به دیوار و نگه داشتن پشت سر (در صورت امکان ضمن نگه داشتن سطح چانه)، شانه ها، نواحی گلوتئال، ناحیه همسترینگ و پاشنه ها به دیوار، در حالی که پوسچر خوبی را حفظ کنند.

-فستینیشن (افزیاش سرعت و کوتاهی گام ها): هنگامی که فستینیشن رخ می دهد، قبل از شروع دوباره راه رفتن، شرکت کننده متوقف شده، نفس بکشد و قبل از شروع دوباره حرکت به وضعیت فیزیکی اولیه و مناسب برگردد.

-دیسکنزی (حرکات کنترل نشده) آتاکسی (حرکات لرزان اندام ها): فعالیت بدنی می تواند به کاهش دیسکنزی و آتاکسی کمک کند.

در حالی که نشسته است، از بیمار بخواهید حرکات تان را دنبال کند: بازو ها را در جلوی قفسه سینه بیاورد، انگشتانش را مشت کند و سپس باز کند. به آرامی بازو ها را به طرفین بیاورد و آن ها را تکان دهد. نفس عمیق بکشد.

-کاهش حرکات (یخ زدگی حرکتی): اگر یخ زدگی در حین جابجایی اتفاق افتاد، شرکت کننده را متوقف کنید، از فاصله خوب بین پاها اطمینان حاصل کنید، به آرامی او را از یک طرف به طرف دیگر حرکت دهید و سپس با راه رفتن ادامه دهید. بعضی اوقات حرکات جانبی و انجام حرکات رقص مانند می تواند به شکستن یخ زدگی حرکت کمک کند. به دلیل خطر زیاد افتادن، مراقب حرکات باشید.

پیاده روی یک فعالیت بدنی توصیه می شود. رژه رفتن ایستاده جایگزین خوبی است. تمرینات نشسته بر صندلی و تمرینات کششی آهسته نیز توصیه می شود.

-مشکلات حرکتی و حافظه حرکتی: دستورات را تکرار کنید و با نشانه های بینایی آنان را پیگیری کنید.

بیماران پارکینسون باید آرام و بدون هیچ حرکات تند و تیز فعالیت کنند.

-مشکل در کنترل دهان یا صورت: در گذر بیماری گفتار می تواند ضعیف شود و بیانات و حالات صورت ممکن است کمتر شوند. برای کاهش اثر این دو، تمرینات تنفسی را انجام دهید (مثلا تلفظ “آییو”، لبخند زدن، آواز خواندن و سوت زدن).

در گذر زمان مشکلات بلع و دیگر مشکلات مربوط به گفتار در مبتلایان به بیماری پارکینسون ظاهر می شوند. در این مواقع بیمار را به گفتاردرمانگر ارجاع دهید.

-دمانس: از نشانه های دیداری برای آموزش فعالیت ها استفاده کنید. تمرینات را به مراحل آسان بشکنید. فعالیت را ساده نگه دارید.

-افسردگی: روی توانایی ها و کارکرد هایی که شرکت کننده هنوز هم دارد، تمرکز کنید.

ورزش، ارتباط اجتماعی و سرگرمی به کاهش علائم افسردگی کمک می کند.

 

منابع:

parkinson.org

www.nhs.uk

parkinsonvoiceproject.org

news.ki.se

سوالات متداول:

1.علائم اولیه بیماری پارکینسون چیست؟

لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت، آرام شدن حرکت ( برادیکینزیا)، سختی حرکت و خشک شدن دست و پا یا بدن، تعادل بد ( تعادل ضعیف) از علائم بیماری پارکینسون می باشد.

2. علائم بیمار پارکینسون در گفتار بیمار چیست؟

مشکلات بیماران پارکینسون شامل اختلال تنفس (کاهش حجم تنفسی مخصوصاً بازدمی)، مشکلات آوا سازی (کاهش حداکثر مدت زمان آواسازی) و اختلال در تولید (کاهش دامنه حرکتی در لب ها،فک و زبان) می باشد.