چگونگی برقراری ارتباط با کودکان اوتیسم

یکی از مشکلات اصلی والدین کودکان اوتیسم، چگونگی برقراری ارتباط با کودکان اوتیسم است. مرکز تشخیص و درمان اوتیسم دکتر صابر با در اختیار داشتن متخصصین گفتاردرمانی، کاردرمانی اوتیسم و روانشناسی کودک در زمینه اوتیسم و روش ارتباط با کودک به والدین آموزش های لازم را می دهد. همچنین مرکز توانبخشی اوتیسم از طریق خدمات بازی درمانی و رفتاردرمانی مرکز در جهت ایجاد ارتباط با اوتیسم و آموزش رفتارهای اجتماعی مناسب به کودکان اوتیسم در جهت درمان این کودکان فعالیت می نماید.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

ارتباط با کودکان اوتیسم

همانطور که فناوری دائم در حال تغییر است رویکردهای جدید ، جهت کاربرد در کودکان دارای اوتیسم، نیز رو به رشد است. پیشرفت در این زمینه کاملاً امکان پذیر است. بنابراین مروری مختصر بر ابزارهای پیشرفته موجود برای تشریح تکنولوژی جاری در ایجاد ارتباط با کودکان اوتیسم انجام خواهد شد. زمینه ای نوظهور در حوزه ارتباط های افزوده و جایگزین، و تکنولوژی کمکی شامل برنامه های نرم افزاری و اپلیکیشن ها وجود دارد که بر روی پژوهش های اخیر در مورد طیف اوتیسم مربوط به توجه بینایی و ردیابی چشم تمرکز می کنند. تکنولوژیهای جدیدی برای افزایش پاسخ کودک اوتیسم به تحریکات بینایی با وعده بهبود افزایش توجه به گفتار شفاهی و افزایش مشاهده رفتارهای اجتماعی مناسب پدید آمده اند. طراحی این برنامه بسیار شبیه سایر دستگاه های ارتباطی سنتی است و به خوبی می تواند به انتقال از یک سیستم مبتدی ACC یا سیستم با تکنولوژی پایین مثل PECS، کمک کند.

نمونه ای از اپلیکیشن های موجود که بر اساس استفاده از VSD ها ساخته شده Autism Mate© میباشد، این دستگاه جهت ترکیب واژگان درون بافت صحنه های تصویر طراحی شده است، و دارای گزینه طرح بندی صفحه مبتنی بر سلول سنتی است. درست همانند Inner Voice©، Autism Mate© در پژوهش پردازش تصویری جدید و داده های خیره شدن و متمرکز شدن برای حمایت از مبنای استفاده از ارتباط مبتنی بر تکنولوژی و افراد دارای اوتیسم سرمایه گذاری می کند. برای سه مثال ارائه شده، تعداد بسیاری از این فرمتها وجود دارد ک به وسیله سایر شرکتها ایجاد شده است. علاوه بر اپلیکیشن ها، هنوز وسایل ارتباطی سنتی تر وجود دارد که شامل Dynavox©، VanguardPlus©، و وسیله ی از لحاظ تکنولوژی پایین تر اما از لحاظ عملی مفیدتر می باشد. آشنایی با این دستگاه ها هنگام بحث درباره گزینه های دستگاه مفید است. همچنین در نظر گرفتن نیازهای فیزیکی کودک به دلیل پتانسیل هر نوع آسیب زدن به نوع تجهیزات به اندازه در نظر گرفتن هزینه دستگاه، بسیار مهم است.

تفاوت ‌های ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی (در مقایسه با افراد غیر اوتیستیک) یک ویژگی اصلی اختلال طیف اوتیسم است. برای تشخیص اوتیسم، این تفاوت‌ ها بای: از بدو تولد وجود داشته باشند و تأثیر بالینی قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد داشته باشند. با این حال، وجود و قابل توجه بودن این ویژگی‌ ها می ‌تواند در بین افراد اوتیستیک بسیار متفاوت باشد. کودکان اوتیستیک، مانند کودکان غیر اوتیستیک، با سرعت‌ های متفاوتی گفتار را توسعه می ‌دهند. برخی رشد گفتاری معمولی دارند و برخی استفاده پیشرفته از زبان را نشان می ‌دهند؛ برخی دیگر رشد گفتاری تأخیری با جبران بعدی دارند. برخی از افراد اوتیستیک در طول زندگی خود گفتار را توسعه نمی ‌دهند یا از گفتار بسیار محدودی استفاده می‌ کنند (چند کلمه اما نه جملات). این معمولاً زمانی است که آن ها دارای ناتوانی یادگیری همزمان هستند. درمان‌ های گفتاری درمان هایی هستند که در آن افراد اوتیستیک استراتژی ‌هایی را برای مقابله با اضطراب در طول تعاملات اجتماعی یاد می ‌گیرند. ارتباط جایگزین (AAC) برای افرادی که نمی ‌توانند صحبت کنند، یا گفتار بسیار محدودی دارند، چه به طور موقت و چه در بلند مدت موثر است. هدف هرگونه حمایت یا مداخله ارتباطی باید کاهش موانع و افزایش توانایی فرد برای برقراری ارتباط و مشارکت برابر در جامعه باشد. نتایج برنامه ‌ریزی شده باید بر اساس دیدگاه‌ ها و اهداف فرد، چه کودک، نوجوان یا بزرگسال باشد، تعیین شود. هنگام در نظر گرفتن یک درمان یا مداخله، مهم است که:

– متخصصان دانش خوبی در مورد اوتیسم داشته باشند و درمان باید برای رفع نیازهای خاص فرد تطبیق داده شود.

– فرد اوتیستیک در مرکز تمام تصمیمات باشد.

– اثرات منفی احتمالی در نظر گرفته شود.

– تأثیر باید به دقت نظارت و به طور منظم بررسی شود.

حساسیت پس از تشخیص اوتیسم، ارزیابی دقیق ‌تر زبان و ارتباط اجتماعی را می‌ توان در هر مقطعی از زندگی فرد از یک گفتاردرمانگر و زبان ‌درمانگر درخواست کرد. این امر به احتمال زیاد در صورتی اتفاق می ‌افتد که موانع ارتباطی بر دسترسی کودک یا نوجوان به آموزش تأثیر بگذارد. برخلاف ارزیابی اوتیسم، این ارزیابی می‌ تواند زمینه‌ های خاصی از ارتباط را که نیاز به حمایت دارند، برجسته کند. هنگام انجام ارزیابی ‌ها، متخصصان باید آگاه باشند که عادات اجتماعی فرد (مانند استفاده از تماس چشمی) ممکن است از نظر فرهنگی خاص باشد. زبان ارزیابی (و درمان) نیز باید برای افراد خانواده ‌های دوزبانه با دقت در نظر گرفته شود.

چگونگی برقراری ارتباط با کودکان اوتیسم

اگرچه تمام این برنامه ها و گزینه های ایجاد ارتباط توسط تکنولوژی به کودکان دارای اوتیسم وعده هایی را می دهند، اما تکنولوژی به تنهایی جایگزین نیاز به مهارت و آموزش تخصصی در زمینه ACC و نیاز به ارزیابی جامع رفتارهای ارتباط نمی شود. همانطور که بحث شد، ارزیابی تشخیص بینایی، توانایی ترکیب نمادها، اشاره، استفاده از آغازگرهای ارتباطی همراه با فعالیتها و آیتمهای به شدت انگیزشی قبل از معرفی هر شکلی از ارتباط ضروری است. با توجه به سرعت تکامل تکنولوژی، جستجوی یک برنامه واحد یا دستگاه ACC به تنهایی نباید چیزی معادل توجه به فرایند ارزیابی برای کودک اوتیسم باشد. تا از انتقال موفق و استفاده از دستگاه انتخابی اطمینان حاصل کنیم. علاوه بر این، پژوهش های موجود در زمینه مداخله بهنگام و اجزای ضروری برای برنامه های مداخله بهنگام از نظر نتایج بلند مدت نباید نادیده گرفته شود. در مروری کلی از پژوهش ها که شامل ایجاد اجزای ضروری برنامه های مداخله بهنگام و مؤثر برای اوتیسم است، داوسن و اوسترلینگ (1997) دریافتند ترکیب قابلیت پیش بینی و روزمرگی، همراه با حمایت قوی بینایی و همکاری والدین همگی نتایج مثبت بیشتری بر کودکان پیش دبستانی دارای اوتیسم زمان دریافت مداخله بهنگام دارد.

این اجزای مشابه باید زمانی مورد توجه قرار داده شوند که ACC به کودک دارای اوتیسم معرفی می شود و باید شامل آموزش به والدین با توجه به اهداف درمانی و استدلال برای اهداف، و همچنین راههایی باشد که بر اساس آن هریک از والدین بتوانند استفاده از ACC را در خانه از طریق کاربرد مداخله رفتاری و تقویت تلاشهای ارتباطی، هم پیش زبانی و هم زبان مدار ارتقاء دهند.

ارتباط بدون کلام: چگونه با کودکان اوتیسم ارتباط عمیق‌تری برقرار کنیم؟
کودکان اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط کلامی با چالش‌هایی روبه‌رو هستند، اما این به معنای ناتوانی آن‌ها در ارتباط نیست. در واقع، ارتباط غیرکلامی می‌تواند پلی قدرتمند برای ایجاد تعامل معنادار با این کودکان باشد. در این مقاله، راهکارهای مؤثر برای تقویت این نوع ارتباط را بررسی می‌کنیم.

چرا ارتباط غیرکلامی برای کودکان اوتیسم مهم است؟

بسیاری از کودکان طیف اوتیسم در پردازش گفتار و بیان کلامی خود دچار مشکل هستند، اما از طریق زبان بدن، تماس چشمی، حالات صورت و ابزارهای بصری بهتر ارتباط برقرار می‌کنند. درک این روش‌های جایگزین می‌تواند به والدین، مربیان و اطرافیان کمک کند تا تعامل بهتری با کودک داشته باشند.

راهکارهای تقویت ارتباط غیرکلامی

1. استفاده از تصاویر و نمادهای بصری
بسیاری از کودکان اوتیسم تفکر تصویری دارند. کارت‌های ارتباطی، پیکتوگرام‌ها و برنامه‌های تصویری (مانند PECS) می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا خواسته‌ها و احساسات خود را بیان کنند.

2. توجه به زبان بدن و حرکات کودک
کودکان اوتیسم گاهی از طریق اشاره، حرکات دست یا تغییر حالت بدن پیام می‌فرستند. با دقت به این نشانه‌ها، می‌توانید نیازهای آن‌ها را بهتر درک کنید.

3. ایجاد ارتباط از طریق بازی‌های تعاملی
بازی‌هایی مثل پازل، لگو و فعالیت‌های حسی می‌توانند فضایی امن برای ارتباط غیرکلامی ایجاد کنند. همراهی در بازی، بدون فشار برای صحبت کردن، اعتماد کودک را جلب می‌کند.

4. استفاده از موسیقی و ریتم
موسیقی تأثیر شگفت‌انگیزی بر کودکان اوتیسم دارد. آهنگ‌های ساده، حرکات موزون و ابزارهای موسیقی می‌توانند به عنوان ابزار ارتباطی مؤثر عمل کنند.

5. تقویت تماس چشمی و لبخند زدن
برخی کودکان اوتیسم از تماس چشمی اجتناب می‌کنند، اما لبخند گرم و نگاه مهربان می‌تواند به تدریج حس امنیت را در آن‌ها تقویت کند.

ارتباط با کودکان اوتیسم نیازمند صبر، خلاقیت و درک عمیق از دنیای آن‌هاست. با تمرکز بر روش‌های غیرکلامی، می‌توانید رابطه‌ای عمیق‌تر و معنادارتر با آن‌ها بسازید. اگر به دنبال راه‌حل‌های بیشتر برای مشکلات ارتباط کودکان اوتیسم هستید، مقالات مرتبط در این زمینه را مطالعه کنید.

منابع:

autism.org.uk

سوالات متداول:

1-چقدر طول می‌کشد تا کودک اوتیسم به یک فرد جدید عادت کند؟
این زمان از چند روز تا چند ماه متغیر است. ثبات در رفتار، ملاقات‌های کوتاه اما منظم و احترام به حریم کودک می‌تواند این فرایند را تسریع کند.

2-آیا ارتباط فیزیکی (مثل در آغوش گرفتن) برای کودکان اوتیسم مناسب است؟
این موضوع کاملاً فردی است. برخی کودکان تماس فیزیکی را دوست دارند، در حالی که برخی دیگر به دلیل حساسیت حسی از آن اجتناب می‌کنند. همیشه ابتدا از طریق نشانه‌های غیرکلامی اجازه بگیرید.