اوتیسم خفیف چیست

جهت تشخیص اوتیسم خفیف در کودکان بررسی دقیق و تخصصی کودک توسط دکتر اوتیسم حیاتی است. در سال های اخیر شاخص های تشخیصی اختلال اوتیسم تغییر یافته است و واژه ای به نام اوتیسم خفیف شکل گرفته است و اختلالات روانی اختلال طیف اوتیسم را به سه سطح تقسیم کرده است ، اوتیسم خفیف یا اتیسم سطح یک شامل کودکانی می شود که در شروع تعامل اجتماعی دچار مشکل هستند و الگوهای واضحی از رفتار های غیر عادی از خود بروز می کنند. در واقع علیرغم توانایی این کودکان در صحبت کردن، در ادامه تعامل اجتماعی دچار مشکل می شود. انعطاف پذیری پایین از دیگر علایم اوتیسم خفیف می باشد. در رابطه با تشخیص اوتیسم خفیف در بزرگسالان و کودکان باید بگوییم تست تشخیص اوتیسم خفیف وجود ندارد و بررسی ها به صورت بالینی انجام می گیرد. بهترین درمان اوتیسم خفیف در کودکان شامل خدمات کاردرمانی اوتیسم، گفتار درمانی کودکان اوتیسم می باشد که در مرکز توانبخشی اوتیسم توسط جناب آقای دکتر صابر به صورت تخصصی ارائه می گردد.

تشخیص اوتیسم خفیف

چون تعریف رسمی برای واژه اوتیسم خفیف بیان نشده ، هر فردی از ایده خود برای شرح این اختلال استفاده می کند. گاهی از اوقات این عبارت زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که بیمار به طور واضح اوتیسمی است ولی مهارت های دیگر از جمله مهارت های زبانی را دارد. مثلا کودکان اوتیسم کارکرد خوبی در کلاس دارند اما چون اوتیسم خفیف ندارد نمی توانند دوستی برای خود پیدا کند. همچنین ممکن است اوتیسم خفیف برای توصیف شرایط افرادی به کار برود که چالش هایش خیلی خفیف نیستند ولی از کلمات شفاهی کمی استفاده می کند. مثلا: خوشحالم که کودک شما از حرکات دستش برای درخواستی استفاده می کند او امکان دارد اوتیسم خفیف داشته باشد. اوتیسم خفیف همچنین برای توضیح تصمیمات درمان کودکان اوتیسم استفاده می شود.مثلا: کودک شما اوتیسم خفیف دارد بنابراین او با بازی درمانی عملکرد بهتری نسبت به رفتاردرمانی شدید خواهد داشت.

اوتیسم خفیف یک اصطلاح غیررسمی است که ممکن است به تشخیص اوتیسم سطح 1 اشاره داشته باشد. اوتیسم خفیف ممکن است به طور غیررسمی “اوتیسم با عملکرد بالا” نیز نامیده شود، اگرچه این اصطلاح نادرست و نامناسب تلقی می‌ شود زیرا چالش ‌هایی را که افراد اوتیستیک در زندگی روزمره خود با آن روبرو هستند، به درستی منعکس نمی ‌کند. برای این که یک فرد اوتیستیک سطح 1 در نظر گرفته شود، باید نیازهای حمایتی کمی برای هر دو ارتباط و رفتار داشته باشد. در مورد ارتباط، افراد اوتیستیک سطح 1 ممکن است در شروع مکالمات یا روابط با افراد دیگر مشکل داشته باشند و ممکن است به اندازه همسالان نوروتیپیک خود به این روابط علاقه‌ مند نباشند. از نظر رفتاری، افراد اوتیستیک سطح 1 ممکن است به روال‌ های بسیار خاصی پایبند باشند که می ‌تواند در عملکرد اختلال ایجاد کند، در تغییرات مشکل داشته باشند و در سازماندهی و برنامه ‌ریزی مشکل داشته باشند. DSM-5 مشخص نمی ‌کند که مسائل حسی چگونه بر افراد اوتیستیک سطح 1 تأثیر می‌ گذارد. توجه به این نکته مهم است که نیازهای حمایتی افراد اوتیستیک می ‌تواند تغییر کند، درست مانند نیازهای افراد غیر اوتیستیک. در زمان‌ های استرس بالا، یک فرد اوتیستیک سطح 1 ممکن است به حمایت بیشتری نسبت به زمان‌ های کم ‌استرس نیاز داشته باشد. بسیاری از تست‌ های روان‌ شناختی که برای شناسایی اوتیسم ایجاد شده ‌اند، به طور خاص برای کودکان و نوجوانان طراحی شده‌ اند. با این حال، از آنجایی که اوتیسم “خفیف” با مشکلات عملکردی کمتر و نیازهای حمایتی پایین ‌تر مشخص می ‌شود، بسیاری از افراد اوتیستیک که علائم شان “خفیف” تلقی می‌ شود، تا بزرگسالی به عنوان اوتیستیک شناسایی نمی ‌شوند. تشخیص بالینی اوتیسم سطح 1 مستلزم این است که فرد در مدرسه، محل کار، موقعیت ‌های اجتماعی یا سایر محیط‌ ها دچار مشکل شود. به همین دلیل است که بسیاری از افراد اوتیستیک با نیازهای حمایتی کم ممکن است تا اواخر زندگی تشخیص داده نشوند. افراد اوتیستیک سطح 1 ممکن است از گفتاردرمانی، کاردرمانی و رفتاردرمانی بهره‌ مند شوند. اگرچه رفتاردرمانی گاهی اوقات به عنوان “استاندارد طلایی” درمان اوتیسم در نظر گرفته می ‌شود، جامعه اوتیستیک نگرانی ‌هایی را مطرح کرده است که این درمان می ‌تواند آزار دهنده و آسیب ‌زا باشد. افراد اوتیستیک با نیازهای حمایتی پایین ممکن است بتوانند به طور مستقل زندگی و کار کنند، اما ممکن است برای مقابله با استرس و هرگونه تشخیص همزمان که ممکن است داشته باشند، به درمان فردی مراجعه کنند.

تکنیک های درمان کودکان اوتیسم

درمان ‌ها و مداخلات مختلفی برای حمایت از افراد مبتلا به اوتیسم خفیف وجود دارد. این درمان ‌ها برای رسیدگی به چالش ‌های خاص و افزایش رفاه کلی آن ها طراحی شده‌ اند. برخی از درمان ‌های رایج عبارت اند از:

1– رفتار درمانی (ABA): ABA یک درمان شناخته شده برای افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است. این درمان بر درک و اصلاح رفتارها با استفاده از تقویت مثبت و تکنیک ‌های آموزشی سیستماتیک تمرکز دارد. ABA می ‌تواند به افراد مبتلا به اختلال اوتیسم خفیف کمک کند تا مهارت‌ های جدیدی کسب کنند، رفتار های چالش‌ برانگیز را کاهش دهند و تعاملات اجتماعی را بهبود بخشند. ( مانند جایزه برای آموزش رفتارهای مناسب)

2– کاردرمانی: کاردرمانی به افراد کمک می‌ کند تا مهارت‌ های لازم برای زندگی روزمره، مانند مهارت ‌های حرکتی ظریف، روال‌ های مراقبت از خود و تنظیم حسی را توسعه دهند. هدف آن افزایش استقلال و توانایی آن ها برای مشارکت در فعالیت‌ های روزمره است. (که اکثرا برای مشکلات حسی ،درکی، مهارت های هماهنگی حرکتی مفید است)

3-بازی درمانی برای درمان کودکان اوتیسم( فعالیت های مبتنی بر بازی جهت ایجاد روابط احساسی و اجتماعی مناسب)

4– گفتار درمانی کودکان اوتیسم: گفتار درمانی به افراد مبتلا به طیف اوتیسم خفیف کمک می ‌کند تا مهارت ‌های ارتباطی خود را، هم کلامی و هم غیر کلامی، بهبود بخشند. این درمان بر تقویت رشد زبان، وضوح بیان و مهارت‌ های ارتباط اجتماعی آن ها تمرکز دارد. (در  اوتیسم خفیف، گفتاردرمانی اغلب با مهارت های گفتاری و زبان بدن و درک مطلب ارتباط دارد)

5–دارو درمانی برای درمان کودکان اوتیسم( بعضی اوقات برخی از داروها را می توان برای درمان نشانه هایی مانند اضطراب و اختلال خلق و خوی مرتبط با اوتیسم استفاده کرد)

6–درمان فیزیکی برای درمان کودکان اوتیسم

7–آموزش مهارت‌ های اجتماعی: آموزش مهارت ‌های اجتماعی بر بهبود تعاملات اجتماعی و توانایی ‌های ارتباطی تمرکز دارد. این آموزش به افراد مبتلا به اوتیسم خفیف کمک می‌ کند تا مهارت ‌های لازم برای مدیریت موقعیت ‌های اجتماعی، ایجاد روابط و درک نشانه‌ های اجتماعی را توسعه دهند.

مداخله زود هنگام برای کودکان مبتلا به اوتیسم خفیف بسیار مهم است. هرچه مداخله زودتر شروع شود، شانس نتایج مثبت بیشتر است. برنامه‌ های مداخله زود هنگام بر ارائه حمایت و درمان هدفمند برای رفع نیازهای منحصر به فرد هر فرد تمرکز دارند. این برنامه ‌ها ممکن است شامل روش های درمانی نام برده در بالا باشند.

منابع:

verywellmind.com

سوالات متداول:

1.علائم اوتیسم خفیف چیست؟

اوتیسم خفیف یا همان اوتیسم سطح یک شامل کودکانی هستند که علیرغم داشتن علائمی نظیر مشکلات در تعاملات اجتماعی و ارتباطی و حسی توانایی های ذهنی متوسطی دارند. این کودکان اغلب توانایی حرف زدن را دارا می باشند اما در استفاده از گفتار برای ادامه تعامل اجتماعی دچار مشکل می شوند.

2.آیا کودکان اوتیسم خفیف می توانند تحصیل کنند؟

بسیاری از کودکان اوتیسم خفیف اگر در زمان مناسب مورد درمان قرار بگیرند و درمان های گفتاردرمانی و کاردرمانی را به صورت دقیق انجام دهند می توانند در مدارس عادی با کمک تحصیل نمایند.