علائم اوتیسم خفیف

وقتی از عبارت اوتیسم خفیف نام می بریم، منظور ما افرادی هستند که علائم اوتیسم در آنها در ارزیابی های مرکز اوتیسم دکتر صابر محرز است ، ولی از سوی دیگر مهارت‌های کلامی متناسب ندارند و فعالیت‌های آنها ضعیف است. نوع خفیف اوتیسم اولین سطح از سه سطح شناخته شده اوتیسم است. اوتیسم سطح 1 به عنوان “سبک‌ترین” نوع ASD در نظر گرفته می‌شود و علائم آن نسبت به سطح 2 و سطح 3 کمتر مزاحم زندگی فرد است. تعیین سطح برای تشخیص اوتیسم مشخص می‌کند که فرد مبتلا به اوتیسم به چه نوع کمک و حمایتی نیاز خواهد داشت. معمولاً علائم اوتیسم سطح 1 شامل دشواری در ارتباط و تعامل اجتماعی و همچنین رفتار غیرقابل انعطاف است. درمان اوتیسم سطح 1 به رفع این علائم کمک می‌کند و حمایت مداوم، به ویژه در محیط‌های آموزشی، فراهم می‌کند. پس از بازتعریف ASD در DSM-5 در سال 2013، آنچه که قبلاً به عنوان اختلال آسپرگر شناخته می‌شد، اکنون به احتمال زیاد به عنوان اوتیسم سطح 1 شناسایی خواهد شد.

افراد دارای علایم اتیسم خفیف معمولا مشکلات فراوانی در روابط  اجتماعی دارند. افراد دارای علائم اوتیسم خفیف امکان دارد با ورودی‌های بیش از حد حسی مثل سر و صدای زیاد یا نور شدید مشکل داشته باشند. در اوتیسم خفیف، کودکان دارای شدت کمتری از علائم کلاسیک هستند . بطوریکه ممکن است دیگران و یا حتی خود فرد مبتلا متوجه این وضعیت نشوند تا اینکه هر یک از علایم اتیسم خفیف را به مرور از خود بروز دهند. تشخیص اوتیسم خفیف بوسیله ارزیابی پزشکی در مرکز جامع درمان اوتیسم و زیرنظر دکتر صابر انجام می شود. موثر ترین درمان اوتیسم خفیف شامل خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی اتیسم ،  توانبخشی در منزل و روانشناسی کودک می باشد که همگی بصورت یکپارچه در مرکز اوتیسم زیر نظر جناب آقای دکتر صابر ارائه می گردد.  پروتکل‌های درمان بازخورد عصبی ما غیر دارویی هستند و می‌توانند به کاهش علائم و بهبودی پایدار کمک کنند.

اوتیسم خفیف چیست؟

اوتیسم خفیف یک دسته تشخیصی است و اگر کسی از این اصطلاح استفاده کند، ممکن است به فردی با شدت یا نیازهای حمایتی سطح 1 اشاره داشته باشد. کودکان در این سطح علائم خفیف اوتیسم دارند که تأثیر کمی بر توانایی آن ها برای عملکرد مستقل در حوزه‌ های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری رشد دارد. حمایت ممکن است به شکل کمک به آن ها برای شرکت در تعاملات اجتماعی باشد که به تنهایی موفق به انجام آن نمی ‌شوند، یا کمک به آن ها برای غلبه بر حساسیت ‌های حسی که توانایی آن ها را برای مشارکت کامل در جامعه خود مهار می‌ کند. کودکان در این سطح به حمایت فشرده ‌تر و مداوم‌ تری نیاز دارند. آن ها ممکن است علائم متوسطی داشته باشند که بر عملکرد روزانه آن ها در محیط‌ های مختلف تأثیر می ‌گذارد. آن ها ممکن است رفتارهای تکراری از خود نشان دهند که در توانایی آن ها برای توجه و یادگیری مهارت‌ های جدید اختلال ایجاد می‌ کند، یا نقص‌ های اجتماعی که بر توانایی آن ها برای دوست ‌یابی تأثیر می ‌گذارد. حمایت در این سطح معمولاً به درمان فشرده برای غلبه بر این نقص ‌ها و افزایش استقلال و کیفیت زندگی آن ها نیاز دارد. کودکان با این سطح به حمایت معمولی نیاز دارند زیرا علائم آن ها به اندازه‌ ای شدید نیست که مهارت‌ های اجتماعی و ارتباطی آن ها و همچنین رفتار آن ها را خیلی مختل ‌کند. با این حال، آن ها ممکن است قادر به عملکرد مستقل نباشند و برای حفظ ایمنی به نظارت نیاز داشته باشند. حتی اگر کودک علائم خفیف اوتیسم داشته باشد، والدین باید همچنان اقدامات پیشگیرانه و درمان را برای تشخیص انجام دهند. در حالی که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است تعداد دفعات بسیاری با چالش ‌های مربوط به اختلال خود مواجه شوند، برخی دیگر با علائم خفیف ممکن است به ندرت تجربیات منفی را با افزایش سن تجربه کنند. این مورد در افراد مبتلا به اوتیسم شدید می‌ تواند منجر به استرس ناخواسته شود، که به طور بالقوه تا نقطه یک رویداد بحرانی پیش می ‌رود. در موارد شدید، کودک ممکن است فرصت‌ های پیشرفت در مدرسه یا سایر زمینه ‌های زندگی را از دست بدهد. درک نیازهای کودک مهم است. افراد، به ویژه والدین، در زندگی خود هرگز نباید مشاهداتی را که یک کودک ممکن است اختلال رفتاری داشته باشد، نادیده بگیرند. در عوض، آن ها می ‌توانند و باید خود را در مورد علائم ASD آموزش دهند و به دنبال بهترین اقدامات درمانی باشند.

نشانه های اوتیسم خفیف

والدین می توانند تا حدودی علایم اتیسم خفیف در فرزندشان را از نحوه ارتباط او با دیگران،بازی کردن با اسباب بازی‌ها و چگونگی استفاده از وسایل روزمره آنها تشخیص دهند. برخی از علائم اوتیسم خفیف در کودکانی که  به مرکز اوتیسم دکتر صابر مراجعه می کنند مشاهده شده را با هم مرور می کنیم:

خودداری از ارتباط چشمی ، خیره شدن به دیگران ، حالت های غیر معمول در چهره ، تاخیر در گفتار ،حرف زدن با صدای یکنواخت، عدم تحمل تغییرات معمول ، مشکل برای شروع یا حفظ تعاملات اجتماعی مثلا مشکل در مدیریت گفتگوها ، زیاد حرف زدن در موارد خاصی که با آن چالش دارد  ، تاخیر در رشد ، مشغول شدن بیش از به اجزای یک وسیله تا خود وسیله و …

میبینید؟! اکثر علائم اتیسم خفیف به روابط اجتماعی مربوط می‌شوند. اگر میخواهید بررسی دقیق تری از فرزندتان، داشته باشید ، او را زمانیکه در یک وضعیت اجتماعی قرار دارد مثلا با کودکان هم سن خود بازی می‌کند  زیر ذره بین بگیرید.

نشان‌ها و علائم اولیه اوتیسم گاهی اوقات می‌توانند تا ۱۸ ماهگی شناسایی شوند، و تشخیص دقیق توسط یک متخصص با تجربه می‌تواند تا دو سالگی کودک انجام شود.

علائم اصلی اوتیسم بر تعاملات اجتماعی، ارتباط و رفتار کودک تأثیر می‌گذارد. همه کودکان اوتیستیک همه علائم ذکر شده در زیر را نخواهند داشت و شدت علائم از کودکی به کودک دیگر متفاوت است، حتی برای کودکانی که با اوتیسم سطح ۱ یا اوتیسم خفیف تشخیص داده شده‌اند.

-از برقراری تماس چشمی پرهیز می‌کند.

-به نام خودش در 12 ماهگی پاسخ نمی‌دهد.

-عدم وجود حالت‌های صورت (مانند: خوشحال، غمگین، عصبانی و غیره) در ۹ ماهگی.

-در ۱۲ ماهگی به بازی‌های تعاملی ساده (مانند: دست‌زدن به کیک) نمی‌پردازد.

-در ۱۲ ماهگی از حرکات دست کمی یا هیچ استفاده نمی‌کند (مانند: سلام یا خداحافظی نمی‌کند).

-در ۱۵ ماهگی علاقه‌ها را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارد (مانند: اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را نشان نمی‌دهد).

-در ۱۸ ماهگی به چیزی جذاب اشاره نمی‌کند.

-در ۲۴ ماهگی متوجه نمی‌شود که دیگران آسیب دیده یا ناراحت هستند.

-در ۳۶ ماهگی کودکان دیگر را متوجه نمی‌شود و با آن‌ها بازی نمی‌کند.

-در ۴۸ ماهگی وانمود نمی‌کند که شخص دیگری است (مانند: معلم، ابرقهرمان و غیره).

-در ۶۰ ماهگی برای شما نمی‌خواند، عمل نمی‌کند یا نمی‌رقصد.

تشخیص علایم اوتیسم کلاسیک از علایم اتیسم خفیف

اختلاف بین علایم اوتیسم کلاسیک و علایم اوتیسم خفیف، آنجا مشخص می شود که مبتلایان به نوع خفیف عموما رشد زبانی و فکری نرمالی دارند . بعضی از دارندگان علایم اتیسم خفیف حتی دارای زبان و هوش بالاتر از درجه  متوسط هستند. یکی دیگر از اختلافات این است که مبتلایان به اوتیسم کلاسیک از اینکه در موقعیت‌های اجتماعی حاضر شوند خودداری می‌کنند. اما مبتلایان دارای علائم اوتیسم خفیف به فعالیت‌های اجتماعی علاقه مند هستند و تمایل دارند با دیگران همکاری داشته باشند ولی مشکل این است که آنها نمی‌دانند به چه نحوی این کار را انجام دهند.

منابع:

bluesprigautism.com

سوالات متداول:

1.اوتیسم خفیف چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص اوتیسم خفیف در کودکان هیچ تست استانداری وجود ندارد و کودک باید به صورت دقیق توسط دکتر متخصص ویزیت و علائم او بررسی گردد. مرکز تخصصی اوتیسم دکتر صابر در این زمینه به شما کمک می نماید.

2.آیا اوتیسم خفیف درمان دارد؟

بسیاری از کودکان با تشخیص اوتیسم خفیف یا کودکانی که برخی علائم اوتیسم را نشان می دهند در صورتی که در زمان مناسب شناسایی و درمان گردند می توانند بهبود یابند. زمان طلایی درمان اوتیسم سنین زیر 3 یا حداکثر 4 سال می باشد. اگر کودکان در این سنین درمان شوند احتمال بهبودی بسیار بالا می باشد.

3.آیا درمان اوتیسم خفیف در کشور خاصی کامل تر و پیشرفته تر از ایران است؟

خوشبختانه باعث افتخار و مباهات می باشد که درمان های تخصصی اوتیسم در کشور ما بسیار پیشرفته و تخصصی می باشد و منطبق بر علم روز دنیا است به همین علت سالانه مراجعین متعددی از کشورهای اروپایی جهت درمان کودکان خود به مرکز تخصصی دکتر صابر مراجعه نموده و خدمات توانبخشی دریافت می نمایند.