سنجش لکنت بخشی از برنامه درمان است که به طور مفصل باید مورد بررسی قرار گیرد. درمانگر در آغاز هر جلسه کلینیکی یک سنجش عینی از شدت لکنت کودک به عمل می آورد که این سنجش بر مبنای شمارش تعداد موارد لکنت در طی گفتگو با درمانگر است. اما سنجش مهمتری که توسط والدین انجام میگیرد، شامل یک معیار 10 نمرهای شدت است که به سنجش شدت لکنت میپردازد. این معیار، برای ثبت روزانه شدت لکنت توسط والدین به کار میرود. بدین ترتیب والدین علاوه بر شدت لکنت، درمی یابند که در چه زمانی و چه مکانی لکنت حداقل و یا حداکثر شدت را دارد. به این دلیل سنجشهای درون و خارجِ کلینیک، اطلاعات مهمی را در اختیار برنامه لیدکامب قرار میدهد. مرکز گفتاردرمانی دکتر صابر در زمینه ارزیابی لکنت زبان در کودکان و درمان تخصصی آن فعالیت می نماید. تیم تخصص مرکز شامل گفتاردرمانان با تجربه، بازی درمانی و رفتاردرمانی و گفتاردرمانی در منزل… می باشد.
جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک –توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.
سنجش لکنت در کودکان
گفتاردرمانی لکنت برای آگاهی از تأثیر درمان، سنجشهای جامع گفتار داخل و خارج کلینیک امری مهم تلقی میشود. زیرا در صورت عدم اثربخشی باید علت مشخص و مرتفع گردد. این مسئله به طور خاصی در هفته های آغازین برنامه پراهمیت تر است. در واقع سنجشهای در طول برنامه به هدایت تصمیمات درمانی منجر میشود و بدون آنها امکان انجام صحیح درمان وجود ندارد. بدیهی است که نقص در جمع آوری و تفسیر صحیح سنجشهای گفتار و ضعف در پاسخدهی بالینی مناسب به آنها منبع بروز مشکلات اساسی در اجرای برنامه لیدکامب است.
برنامه لیدکامب در دو مرحله اجرا میشود. در مرحله اول تلاش میشود تا کودک در موقعیتهای گفتاری روزمره دچار لکنت نشود. زمانی که لکنت زبان به مقدار مشخصی رسید، این مرحله پایان می یابد. در این مرحله از درمان، سنجشهای گفتار نیز انجام میشود. مزایای این سنجشها در مرحله دوم درمان مشخص میشود. البته سنجشهای گفتار در مرحله دوم همچنان انجام میشوند و نشان میدهند آیا کودک همچنان از مزایای درمان بهره میبرد یا خیر. چنانچه تأثیرات درمان در مرحله دوم ادامه داشته باشد، مراجعه خانواده به کلینیک کاهش مییابد و در نهایت به طور کامل متوقف میشود.
درمان لکنت زبان با روش لیدکامب
مرحله دوم برنامه لیدکامب بخشی از درمان است. معمولاً در سایر برنامههای درمانی برای این بخش از اصطلاح “تثبیت” استفاده میشود. در واقع این اصطلاح به پایان درمان اشاره دارد، و چون برنامه لیدکامب با چنین مفهومی موافق نیست، بنابراین در این برنامه از چنین اصطلاحی استفاده نمیشود. به عبارت دیگر مرحله دوم جز جدانشدنی برنامه لیدکامب است و مثل سایر درمانها به انتهای درمان افزوده نمیشود. والدین در این مرحله به تدریج بازخوردهای کلامی را کنار میگذارند و همزمان با کاهش مراجعه به کلینیک، مسئولیت کامل درمان را به عهده میگیرند.
در یک جلسه کلینیکی معمولاً در بدو ورود کودک و والد به جلسه، درمانگر شدت لکنت کودک را به صورت عینی میسنجد (این سنجش میتواند در هنگام صحبت کردند درمانگر – کودک یا والد – کودک و یا ترکیبی از این دو انجام گیرد). سپس با سنجشی که والدین از شدت روزانه لکنت در هفته گذشته گزارش مینمایند، مقایسه میکند. پس از آن والد و درمانگر درباره موضوعاتی نظیر بررسی پیشرفت کودک در هفته گذشته، و چگونگی پیشبرد درمان توسط والدین بحث مینمایند. در این میان چنانچه مشکلی وجود داشته باشد، درمانگر بازخورد و اطلاعات لازم را به والد ارائه میدهد، در مورد اعمال تغییرات لازم در هفته آینده با وی صحبت میکند، و در انتهای جلسه موارد لازم برای پیشبرد درمان در هفته آینده را به طور مختصر بیان میکند و از والدین میخواهد به منظور روشن شدن کلیه مسائل مبهم، سؤالات خود را مطرح نمایند
