اختلال پردازش حسی در بزرگسالان

همزمان با بلوغ چالش‌های جدیدی را برای کودکان دارای مشکلات حسی و خانواده‌های آن‌ها ایجاد می‌شود. فشار وارد شده از دیگران، میل به همرنگ شدن با بقیه، و تغییرات فیزیکی که به همراه بزرگ شدن پیش می‌آیند می‌توانند دشوار باشند. نصیحت پدر و مادر ممکن است مؤثر نباشد و مورد قبول قرار نگیرد، و همسالان دارای تأثیر بیشتر باشند. مرکز کاردرمانی حسی  در زمینه درمان یکپارچگی حسی  و بهبود عملکرد فرد فعالیت می نماید. متخصصین  کاردرمانی با استفاده از ابزارهای ویژه حسی به بهبود یکپارچگی حسی در فرد و ارتقای سطح عملکرد کمک بسزایی می کند.

برای بعضی افراد با اختلال پردازش حسی مهم نیست که با جماعت یکرنگ شوند یا نه و تفاوت‌های خود را با افتخار نمایش می‌دهند، اما بیشتر کودکان مایلند با همسالان خود یکجور شوند. نوجوانی که هرگز شلوار گرم‌کن‌های خود را در مدرسه‌ی ابتدایی در نیاورد ممکن است در یافتن شلوار جینی که بتواند تحمل کند دچار مشکل شود. دختری که از موسیقی بلند دوری می‌کرد ممکن است تلاش کند که حداقل وانمود کند از آهنگ‌های جدید خوشش می‌آید، در حالی که ممکن است گوش گیرهایی را پشت موهای بلندش پنهان کند. موارد زیر تنها تعدادی موانع شایع و راه‌حل آنها برای نوجوانان است:

نشانه های اختلال پردازش حسی در بزرگسالان

اختلال پردازش حسی (SPD) به روش ‌های کوچک و گاهی اوقات آزاردهنده زیادی خود را نشان می ‌دهد. برچسب‌ های خارش ‌دار ممکن است غیر قابل تحمل باشند. موسیقی بلند غیر قابل تحمل باشد. عطر به سادگی تهوع ‌آور باشد. هرچه علائم خاص باشند، اختلال پردازش حسی تعامل با محیط روزمره شما را دشوار می ‌کند. این بر نحوه ارتباط شما با دیگران، مطالعه و یادگیری، شرکت در ورزش ‌ها و فعالیت‌ های گروهی و دنبال کردن رویاهایتان تأثیر می ‌گذارد. این یک وضعیت عصبی منحصر به فرد و چالش ‌برانگیز است که با پردازش ناکارآمد اطلاعات حسی مرتبط است و معمولاً در بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه یافت می ‌شود و شایسته حمایت جدی است. اختلال پردازش حسی نحوه دریافت، سازماندهی و استفاده مغز – بالای سیستم عصبی مرکزی – از پیام ‌های دریافتی از طریق گیرنده‌ های بدن ما را مختل می‌ کند. ما اطلاعات حسی را از طریق چشم‌ ها، گوش ‌ها، ماهیچه‌ ها، مفاصل، پوست و گوش ‌های داخلی خود دریافت می ‌کنیم و از آن حس ‌ها – آن ها را یکپارچه می ‌کنیم، تعدیل می‌ کنیم، تجزیه و تحلیل می ‌کنیم و تفسیر می ‌کنیم – برای عملکرد فوری و مناسب روزمره استفاده می ‌کنیم. برای افراد مبتلا به اختلال پردازش حسی در بزرگسالان، محرک ‌های حسی خارجی و داخلی می ‌توانند باعث اشتباه در ارسال سیگنال ‌ها شوند – و مشکلات در حرکت، احساسات و روابط آشکار شوند. بزرگسالان مبتلا به اختلال پردازش حسی ممکن است علائم زیر را از خود نشان دهند:

-تجربه دید، صدا و لمس کم‌ رنگ

-احساس مکرر اضافه بار حسی

اختلالپردازش حسی در بزرگسالان می ‌تواند همه چیز را از لباس پوشیدن گرفته تا غذا خوردن و آراستن را پیچیده کند – و این فقط قبل از رفتن به سر کار است. موارد زیر محرک ‌های رایج برای ناراحتی هستند:

-شانه کردن مو

-لباس‌ های تنگ یا پارچه ‌های زبر

-صداهای بلند مانند آتش ‌بازی یا رعد و برق

-نورهای روشن مانند فلاش دوربین، نور خورشید یا نورهای چشمک ‌زن

-بوهای قوی از جمله عطر یا مواد شوینده معطر

-لمس شدن یا در آغوش گرفته شدن

اگر شما به عنوان یک بزرگسال به حدی حساس هستید که در عملکرد شما اختلال ایجاد می‌ کند، ممکن است اختلال پردازش حسی داشته باشید. بسیاری از بزرگسالان این احساس را به عنوان مورد حمله قرار گرفتن، مورد هجوم قرار گرفتن یا مورد تجاوز قرار گرفتن توسط تجربیات روزمره توصیف می ‌کنند. آن ها از صداها یا بافت ‌هایی که اکثر مردم نمی ‌شنوند یا احساس نمی ‌کنند، آزرده می‌ شوند. این تجربیات می ‌توانند از نظر جسمی و عاطفی غیرقابل تحمل و بسیار حواس ‌پرت‌ کننده شوند. در این صورت باید به یک متخصص مراجعه کرد.

مشکلات فرد با اختلال پردازش حسی در بزرگسالی

بوی بدن

به دلیل تفاوت‌ها در حساسیت بویایی، یک نوجوان یا جوان دچار اختلال حسی ممکن است همیشه در مورد بوی خوب دادن بسیار دقیق باشد یا، برعکس، ممکن است به جوراب‌ها و زیربغل‌های دارای بوی بد بی‌توجه باشد. فردی که مایل باشد دیگران از او دوری کنند ممکن است از بوی بد خود برای این کار استفاده کند. به هر حال بوی مناسب دادن یک قانون اجتماعی است. تجمع باکتری‌ها یک مشکل بهداشتی است و از این رو قابل بحث نیست.

ممکن است برای فردی حس یا بوی اسپری دئودورانت زننده باشد. ممکن است فردی نیاز به انجام صبورانه‌ی آزمایش‌ها داشته باشد تا دئودورانت یا رول آن یا اسپری‌ای که قابل قبول است را بیابد. محصولات بدون بو معمولاً بهترین انتخاب هستند. با توجه حساسیت فرد، دنبال دئودورانتی باشید که دارای حداقل مواد شیمیایی، مخصوصاً بدون آلومینیوم کلروهیدرات، نمکی که یکی از شایع‌ترین ترکیبات بین ضد عرق‌های تجاری است، باشد. بسیاری از تحقیقات به ارتباط بین سمی بودن آلومینیوم و بیماری آلزایمر و سرطان پستان پرداخته‌اند. با این که ارتباط واضحی یافت نشد، مطمئن‌تر است اگر به طور روزانه از آلومینیوم روی بدن استفاده نکنیم یا حداقل در پایان روز آن را بشوریم.

محصولات سالم‌تر زیادی در بازار وجود دارند همچنین Tom’s Maine، که در بیشتر مغازه‌های بهداشتی موجود است، که ممکن است از لحاظ بو و ترکیب قابل قبول‌تر باشند. کلید کار در جستجو است.

اصلاح

مردان جوانی که اصلاح را یاد می‌گیرند نیاز به یاد گرفتن ترکیب درست تیغ و کرم اصلاح دارند تا پوست صورت حساس را اصلاح کنند. دخترانی که می‌خواهند پاها و زیربغل رخود را اصلاح کنند نیز نیاز به کمی تمرین‌ دارند. این‌ها چند ایده هستند:

• گرفتن دوش آب گرم در ابتدا پوست را نرم می‌کند، و آن را برای اصلاح آسان‌تر می‌سازد.
• تیغ‌های ارزان و قابل بازیافت احتمال بیشتری برای آسیب به پوست دارند. بهتر است از یک تیغ دارای کیفیت بالا استفاده شود.
• بعضی‌ها ممکن است ریش تراش‌های الکتریکی را ترجیح دهند. بعضی دیگر آن‌ها را بیشتر آسیب‌زا می‌دانند.
• برای بعضی‌ها، ممکن است درست کردن کف و مالیدن آن بر روی پوست با یک برس دارای کیفیت بالا آرام‌بخش باشد.
• با استفاده از صابون اصلاح گرد و یک برس می‌توان اصلاح کرد بدون اینکه مستقیم به کرم اصلاح دست بزنید.

عادت ماهیانه

یک خانم جوان که در مورد دوره‌ی ماهیانه آگاهی دارد در دوره‌ی ماهیانه‌ی خود دارای اعتماد به نفس بالاتری است. این که از پد تا تمپون استفاده کند بستگی به ترجیح خود شخص دارد. یک پد در در روزهای که خونریزی کمتر است ارجحیت دارد. قرار دادن تمپون، می‌توان از یک کرم واژن استفاده کرد.

اگر خانم جوان گرفتگی‌های قاعدگی دارد، رفع درد مهم است. مانند داروهای ضدالتهابی ادویل و آلیو می‌توانند بسیار مفید باشند. مخصوصاً اگر در ابتداری گرفتگی‌ها استفاده شوند. اگر گرفتگی شدید باشد و خونریزی زیاد باشد، می‌توان از قرص‌های ضدبارداری استفاده کرد. این آگاهی توسط متخصص زنان و یا یک متخصص کودکان که دخترهای سن بالاتر را درمان می‌کند صورت می‌گیرد. والدین باید متوجه باشند که با نوزادان و کودکان در یک اتاق انتظار بودن می‌توان برای یک نوجوان شرم‌اور باشد. پدهای گرمایشی نیز می‌توانند کمک کنند در مدرسه، یک دختر جوان می‌تواند از یک کمربند گرمایی استفاده کند که به طور مکانیکی گرم می‌شود و برای 6 تا 8 ساعت گرم می‌ماند.

دختران در چند دهه‌ی گذشته بسیار زودتر شروع به قاعده شدن کرده‌اند. و این می‌تواند به خاطر چاقی و در معرض مواد شیمیایی مختل کننده‌ی اندوکرین همانند حشره کش‌ها، پلاستیک و هورمون‌های موجود در محصولات غذایی و آرایشی باشد. یک مطالعه‌ای بر روی بیش از 17000 دختر صورت گرفت که نتایج نشان داد دختران سیاه‌وست، به طور میانگین، اولین نشانه‎های بلوغ را بین سنین 8 تا 9 سالگی تجربه می‌کنند و دختران سفید پوست این تغییرات را در 10 سالگی تجربه می‌کنند. این دو سال زودتر برای دختران سیاه پوست و یک سال زودتر برای دختران سفید پوست نسبت به مطالعات قبلی بود. از این رو بلوغ زودرس را در دختران سیاه پوست قبل از 7 سالگی و در دختران سفید پوست قبل از 8 سالگی و در پسران قبل از 9 سالگی تعریف می‌کنند.

در حالی که در نهایت طبیعت باید مسیر خود را طی کند، قابل توصیه است شروع بلوغ را برای دخترانی که بین سنین  3 تا 6 سال هستند و احتمال بین 6 تا 8 سال -یا دخترانی که واقعا هنوز آمادگی برای روبرو شدن با چالش‌های جسمی و روحی بلوغ و قاعدگی به دلیل چالش‌های ذهنی و رفتاری را ندارند-0به تعویق انداخت.

لوپرون یک داروی سرکوب کننده‌ی هورمون است که به طور ماهیانه تزریق می‌شود و می‎توان تا سن طبیعی بلوغ استفاده شود (8 تا 13 سالگی برای دختران و 9 تا 14 سالگی برای پسران). عوارض جانبی لوپرون شامل کاهش چگالی استخوانی، و تغییرات در حالت روانی می‌وشند و باید توسط یک متخصص دارویی تجویز شود. لوپرون درمانی برای درمان اختصاصی اوتیسم پیشنهاد نمی‌شود و کاملاً فاقد اعتبار است.

استفاده از لوازم آرایشی

ممکن است پدر و مادرها شگفت زده شوند وقتی ببینند که دخترشان که در کودکی وقتی به او کرم ضدآفتاب زدند گریه کرد، ناگهان به استفاده از محصولات آرایشی علاقه‌مند می‌شود چون بقیه دختران نیز همینطور هستند. یافتن کرم‌ها و لوازم آرایشی قابل قبول نیاز به قدری آزمون و خطا دارد. این‌ها بعضی نکات مفید هستند:

• مغازه‌های غذایی سلامتی مکانی خوب برای پیدا کردن مرطوب‌کننده‌ها و لوازم آرایشی بدون بو و مواد شیمیایی و لاک ناخن بدون تولوئن هستند.
• با استفاده از مواد کاملاً طبیعی از روش‌های زیبایی خانگی استفاده کنید: روغن نارگیل طبیعی برای حالت دادن به مو و نرم کردن ناخن‌ها؛ ماسک‌های صورت پر کننده‌ی منافذ با استفاده از سفیده‌ی تخم‌مرغ؛ ماسک‌های تهیه شده از خیار له شده برای کاهش پف صورت، و ماسک صورت عسل برای مرطوب کردن. این درمان‌های زیبایی جالب، کم‌هزینه، و بسیار مفید برای مسائل حسی هستند می‌توانید دستورهای بسیاری را به طور آنلاین بیابید.
• دختران باید با لوازم آرایشی بازی کنند اگر به استفاده از آن‌ها علاقه‌مند هستند. تفاوت‌های حسی بزرگی وجود دارد، مثلاً بین یک برق لب و یک ماتیک و یا پایه‌ی پودری یا مایع داشتن، به آن‌ها آموزش دهید که ساده و در حد کم استفاده کنند، اما به سلیقه‌های شخصی احترام بگذارند.
• به دختران یادآوری کنید که باید همیشه قبل از خواب هرگونه مواد آرایشی را پاک کنند تا صورتشان را تمیز و سالم نگه دارند. آن‌ها باید کرم و مایع پاک‌کننده‌ی آرایش چشم را امتحان کنند تا موردی که قابل قبول است را بیابند.
• اگر دختران و پسران نوجوان تمایل به زدودن جوش صورت داشته باشند، به آن‌ها آموزش دهید صورت خود را با مراقبت تمیز کنند و حداقل یک بار در هفته به آرامی پوست صورت را لایه بردرای کنند. درمان‌های لایه برداری با گرانول‌های کوچک‌تر معمولاً بهتر تحمل می‌شوند. استفاده از ماسک مخصوص برای خشک کردن پوست چرب در معرض جوش مفید است. درمان‌های شیمیایی مانند پاک کننده‌ی طبیعی می‌توانند مفید باشند، اما باعث تحریک پوست می‌شوند. اگر ممکن و قابل تحمل باشد، نوجوانان می‌توانند از مراقبت‌های صورت برای باز نگه داشتن منافذ استفاده کنند.

نتیجه‌گیری:

اختلال پردازش حسی در بزرگسالان می‌تواند بر کیفیت زندگی، روابط اجتماعی، و عملکرد شغلی آن‌ها تأثیر منفی بگذارد. بسیاری از این افراد سال‌ها بدون تشخیص صحیح زندگی می‌کنند و علائم خود را ناشی از استرس یا اضطراب می‌دانند. تشخیص دقیق و استفاده از مداخلات کاردرمانی حسی، امکان بهبود و سازگاری بیشتر با محرک‌های محیطی را فراهم می‌کند. مراجعه به کاردرمانگر حرفه‌ای، به‌ویژه کسی مانند دکتر صابر که در این حوزه تخصص دارد، می‌تواند مسیر درمانی مؤثری برای این افراد ایجاد کند.

منابع:

additudemag.com

سوالات متداول:

1-آیا اختلال پردازش حسی باعث اضطراب یا افسردگی می‌شود؟
بله، ناتوانی در پردازش مناسب محرک‌ها می‌تواند باعث تحریک‌پذیری، خستگی روانی، اضطراب و حتی افسردگی شود، به‌خصوص اگر فرد از علت اصلی علائم خود مطلع نباشد.

2-چه افرادی بیشتر در معرض این اختلال هستند؟
افرادی با سابقه اوتیسم، ADHD، اضطراب مزمن، یا سابقه مشکلات حسی در کودکی بیشتر در معرض ابتلا به اختلال پردازش حسی در بزرگسالی قرار دارند.