نقش ژنتیک و تغذیه در نقص توجه و بیش فعالی

بیش فعالی و نقص توجه با علائمی نظیر بی توجهی، تکانشگری، اضطراب، بی قراری و پریشانی و بی دقتی مشخص می شود. این اختلال همراه با افت تحصیلی و ناسازگاری در مدرسه همراه است.

جهت تشخیص اختلال حد اقل شش مورد از موارد تشخیصی  اختلال نقص توجه و بیش فعالی باید در مدت زمان حداقل 6 ماه در کودک وجود داشته باشند. این علایم باید در بیش از یک محیط مانند مدرسه و منزل رخ دهند. 3تا 12درصداز کودکان سن مدرسه تحت تأثیر این اختلال هستند و شیوع آن در پسران بیشتر از دختران است.

در درمان این کودکان استفاده از داروهای محرک مانند دکستروآمفتامین، متیل فنیدات شایع است.استفاده از این داروها در از نظر ایجاد سلامت در کودک با اختلال نقص توجه و بیش فعالی قدمت 30 سال دارد. به علت عوارض جانبی این دارو مانند بیخوابی، کاهش اشتها و دردهای شکمی والدین این کودکان به دنبال درمان های جایگزین برای آنان هستند.

ژنتیک و اختلال نقص توجه وبیش فعالی

در مورد علل بروز این اختلال تحقیقات فراوانی در حال انجام است. عواملی مانند ژنتیک، عوامل محیطی و تغییرات ساختاری و فیزیولوژیک در بروز این اختلال شناخته شده است.

مطالعات خویشاوندی و مطالعه بر روی دوقلوها، نشان می دهند که رابطه محکمی بین مولفه ژنتیک با این اختلال وجود دارد که در ترکیب با عوامل محیطی به بروز اختلال نقص توجه وبیش فعالی می انجامد. عوامل ژنتیکی تقریباً منجر به 75درصد تفاوتها در زمینۀ رفتارهای مرتبط با اختلال کمبود توجه/ بیشفعالی میگردند.

رژيم غذايي و اختلال كمبود توجه و بيش‌فعالي

اثر رژیم غذایی و تغذیه بر اختلال نقص توجه و بیشفعالی موضوعی است که مدنظر متخصصان این رشته قرار گرفته است. در بسیاری از کودکان دارای این اختلال، نشانه هایی از سطح پایین مواد مغذی مختلف و شواهدی در ارتباط با پاسخهای رفتاری به غذاهای خاص و افزودنیهای غذایی ، قند های تصفیه شده و اسید های چرب ضروری وجود دارد.

در دهه 1970 رژیم غذایی با حذف رنگهای غذایی مصنوعی، نگهدارنده ها و سالیسیلات ها مطرح شد که نتایج نشان داد وضعیت 50 درصد بیماران مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی بهبود یافته.

تحقیقات دیگری در زمینه اثر مصرف قندهای تصفیه شده بر رفتار کودکان بیش فعال وجود دارد،هنگامی که ساکارز از رژیم غذایی کودکان بیش فعال حذف گردید ، رفتار های آنها بهبود یافت اما علایم بیش فعالی با مصرف مجدد شکر بازگشت. مطالعات پراکنده بسیاری بر کمبود اسید های چرب   n-3  در کودکان با نقص توجه وبیش فعالی اشاره دارند.

مصرف دوره ای 3 ماهه از  مکملهای حاوی روغن بذر کتان که غنی از اسید چرب n-3 آلفالینولنیک اسید بودند بهبود قابل توجهی را در رفتار کودکان با نقص توجه وبیش فعالی نشلن داده است.

تغذیه و بیش فعالی: چگونه رژیم غذایی بر ADHD تاثیر می‌گذارد؟

اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی-رشدی در کودکان و بزرگسالان است. در حالی که عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال نقش دارند، تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که تغذیه نیز می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر علائم ADHD داشته باشد. رژیم غذایی نه تنها بر عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به کاهش یا تشدید علائمی مانند بی‌قراری، عدم تمرکز و تکانشگری کمک کند.

تاثیر قند و رنگ‌های مصنوعی بر بیش‌فعالی

مطالعات نشان می‌دهند که مصرف بیش از حد قند و غذاهای حاوی رنگ‌های مصنوعی می‌تواند علائم ADHD را در کودکان تشدید کند. این مواد باعث افزایش ناگهانی سطح انرژی و سپس افت سریع آن می‌شوند که منجر به بی‌قراری و کاهش تمرکز می‌گردد. به والدین توصیه می‌شود از دادن نوشیدنی‌های شیرین، آب‌نبات‌ها و تنقلات فرآوری شده به کودکان مبتلا به ADHD خودداری کنند.

نقش امگا-۳ در بهبود عملکرد مغز

اسیدهای چرب امگا-۳، به ویژه DHA و EPA، برای سلامت مغز ضروری هستند. تحقیقات نشان داده‌اند که کمبود امگا-۳ در کودکان مبتلا به ADHD شایع است و مصرف مکمل‌های حاوی این اسیدهای چرب می‌تواند به بهبود تمرکز و کاهش علائم بیش‌فعالی کمک کند. منابع طبیعی امگا-۳ شامل ماهی‌های چرب مانند سالمون، گردو و دانه‌های چیا است.

پروتئین و نقش آن در ثبات انرژی

یک رژیم غذایی غنی از پروتئین می‌تواند به ثبات سطح انرژی و بهبود تمرکز کمک کند. پروتئین‌ها باعث آزادسازی آهسته‌تر قند در خون می‌شوند و از نوسانات انرژی جلوگیری می‌کنند. تخم مرغ، مرغ، گوشت قرمز بدون چربی، حبوبات و مغزها از جمله منابع عالی پروتئین هستند که می‌توانند در رژیم غذایی کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD گنجانده شوند.

مواد معدنی ضروری: روی، منیزیم و آهن
کمبود برخی مواد معدنی مانند روی، منیزیم و آهن با تشدید علائم ADHD مرتبط است. این مواد معدنی در تولید انتقال‌دهنده‌های عصبی و بهبود عملکرد مغز نقش دارند. برای مثال، کمبود آهن می‌تواند باعث خستگی و کاهش تمرکز شود. گنجاندن غذاهایی مانند اسفناج، عدس، دانه‌های کدو تنبل و گوشت قرمز در رژیم غذایی می‌تواند به تامین این مواد معدنی کمک کند.

رژیم حذفی: شناسایی مواد غذایی محرک
برخی کودکان ممکن است به مواد غذایی خاصی مانند گلوتن، لبنیات یا مواد افزودنی حساسیت داشته باشند که می‌تواند علائم ADHD را تشدید کند. رژیم‌های حذفی تحت نظر متخصص تغذیه می‌توانند به شناسایی این مواد محرک و بهبود علائم کمک کنند.

نقش ريز مغذی ها در کم توجهی و بیش فعالی

این فرضیه وجود دارد که ریزمغذی های بسیاری در رفتار و خلق وخوی تاثیر دارند،به عنوان مثال روی علاوه بر نقش مهمی که در عملکرد ایمنی، رشد و تکامل ایفا می کند برای تکامل مغز نیز مورد نیاز است.

غلظت خونی پایین روی در کودکان دارای اختلال نقص توجه – بیش فعالی نسبت به گروه کنترل مشاهده شده است. منیزیم نیز ممـکن است از طـریق مکانیسم های مختلف بر عملکرد مغز اثر گذارد. سطوح پایین منیزیم در کودکان با اختلال نقص توجه-بیش فعالی مشاهده شده است.

در 95 درصد از کودکان مبتلا به نقص توجه وبیش فعالی کمبود منیزیوم مشاهده شده است که به صورت معنی داری با گروه کنترل متفات بوده است. همچنین مصرف مکمل های منیزیوم به مدت شش ماه موجب کاهش علایم بیش فعالی در این کودکان شده است.

مطالعات بیشتری جهت تعیین میزان مصرف این ریز مغذی ها در رژیم غذایی کودکان بیش فعال نیاز است .به صورت کلی با توجه به مشکلات تغذیه ای کودکان با کم توجهی وبیش فعالی و شیوع بالای کمبود برخی از ریزمغذی ها از جمله آهن، منیزیوم  و روی و همچنین دریافت ناکافی منابع غذایی اسیدهای چرب امگا 3در رژیم غذایی اغلب کودکان به نظر میرسد که حتی اگر مصرف مواد غذایی شامل مواد مغذی نام برده شده یا مکمل های آنها بر مشکلات رفتاری کودکان دچار اختلال کم توجهی-بیش فعالی تأثیر مثبتی نداشته باشد،می تواند در تأمین و حفظ سایر جنبه های سلامت این کودکان اثرگذار باشد.

نقش مکمل‌های غذایی در مدیریت بیش‌فعالی: آیا مؤثر هستند؟

بیش‌فعالی یا ADHD یکی از اختلالات شایع در کودکان و بزرگسالان است که با علائمی مانند بی‌قراری، نقص توجه و رفتارهای تکانشی همراه است. در کنار روش‌های درمانی مانند دارودرمانی و رفتاردرمانی، مکمل‌های غذایی به عنوان یک راهکار کمکی برای بهبود علائم بیش‌فعالی مورد توجه قرار گرفته‌اند.

مکمل‌های مؤثر در بیش‌فعالی:

✅ امگا ۳ و امگا ۶ – تحقیقات نشان داده‌اند که این اسیدهای چرب ضروری می‌توانند به بهبود تمرکز، کاهش رفتارهای تکانشی و تقویت عملکرد مغز کمک کنند.
✅ منیزیم – کمبود منیزیم می‌تواند منجر به افزایش اضطراب و بیش‌فعالی شود. مصرف این مکمل به آرامش ذهنی و کاهش بی‌قراری کمک می‌کند.
✅ ویتامین‌های گروه B – این ویتامین‌ها به تنظیم عملکرد سیستم عصبی کمک کرده و می‌توانند سطح انرژی و تمرکز را بهبود ببخشند.
✅ زینک (روی) – برخی مطالعات نشان داده‌اند که روی در تنظیم دوپامین، که نقش مهمی در کنترل رفتار دارد، تأثیر مثبت دارد.

آیا مکمل‌ها جایگزین درمان دارویی هستند؟

مکمل‌های غذایی به تنهایی نمی‌توانند بیش‌فعالی را درمان کنند، اما می‌توانند به عنوان یک راهکار مکمل، در کنار سایر روش‌های درمانی، علائم را کاهش دهند. قبل از مصرف هرگونه مکمل، مشورت با پزشک ضروری است تا از ایمنی و تأثیرگذاری آن اطمینان حاصل شود.

اگر به دنبال راهکارهای طبیعی برای مدیریت بیش‌فعالی هستید، اصلاح تغذیه و استفاده از مکمل‌های مناسب می‌تواند یک گزینه کمک‌کننده باشد.

سوالات مداول:

1-آیا تست ژنتیکی برای تشخیص ADHD وجود دارد؟
در حال حاضر، هیچ تست ژنتیکی قطعی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. تشخیص این اختلال معمولاً بر اساس ارزیابی‌های بالینی و رفتاری انجام می‌شود.

2-چگونه می‌توانم امگا-۳ مورد نیاز فرزندم را تامین کنم اگر ماهی دوست ندارد؟
اگر فرزندتان ماهی دوست ندارد، می‌توانید از منابع گیاهی امگا-۳ مانند دانه‌های چیا، گردو و روغن بذر کتان استفاده کنید. همچنین، مکمل‌های امگا-۳ مخصوص کودکان نیز در دسترس هستند.