نشانه های اوتیسم در کودک یک سال و نیمه

پیدا کردن این موضوع که یک کودکی با نشانه های اوتیسم واقعا مبتلا به این اختلال است یا نه ممکن است بسیار دشوار باشد به این دلیل که بسیاری از کودکانی هم که به این اختلال مبتلا نیستند نیز بعضی از این رفتار ها و نشانه های اوتیسم را به دلایل مختلف از خود بروز می دهند. قبل از این که کودک یه سن سه سالگی یا بیشتر برسد، ارزیابی دقیق می تواند نشانه ها و علائم اوتیسم را تشخیص داد. اوتیسم را می توان از همان سنین کودکی مثلا دو سالگی تشخیص داد و حتی ممکن است بعضی پدر مادرها قبل از یک سالگی هم این موضوع را متوجه شوند و درمان ها را زود تر شروع کنند. تشخیص نشانه های اوتیسم در کودک یک سال و نیمه در کلینیک تشخیص و درمان اوتیسم ، در سنین پایین توسط شخص دکتر از این نظر اهمیت دارد که تشخیص زود هنگام و ارزیابی دقیق آقای دکتر موجب شروع شدن هر چه زود تر فرایند درمان شده و بنابراین نتیجه به دست آمده نیز مطلوب تر خواهد بود.

نشانه های اوتیسم در کودک یک سال و نیمه چیست؟

نشانه های اوتیسم در این سن قابل توجه تر از سنین دیگر است. در سنین یک تا دو سال به منظور پیدا کردن علائم اوتیسم به این بستگی دارد که کودک به رشد کافی خود می رسد یا نه. در فرایند کاردرمانی باید به این نکته توجه کرد که هر چه درمان یک کودک مبتلا زودتر و سریع تر آغاز شود، نتیجه آن مطلوب تر خواهد بود. در این صورت اگر هر کدام از علائم زیر را در کودک خود حس کردید یا نگرانی هایی درباره رشد کودک خود دارید سعی کنید برای اطمینان با پزشک مشورت کنید.

-کودک هیچ علاقه ای برای نگاه کردن به صورت فرد نشان نمی دهد.

-تماس چشمی درستی ندارد.

-به نام خود پاسخ نمی دهد.

-برای دیدن منبع صدا، روی خود را بر نمی گرداند.

-دوست ندارد توسط کسی در آغوش گرفته شود.

-به بازی های معمولی کودکانه علاقع ای نشان نمی دهد.

-از اشارات و حرکات برای صحبت کردن استفاده نمی کند.

-هنگامی که صدای بلندی می شنود، ناگهان از جا نمی پرد.

-درست حرف نمی زند یا اصلا حرف نمی زند. (به طور مثال نمی تواند بیشتر از 15 کلمه حرف بزند.)

-از دیگران کناره گیری می کند.

-روی پنجه پا راه رفته یا اصلا به طور کامل راه نمی رود.

-کاربرد بعضی اشیا همچون قاشق، چنگال و… را نمی داند.

-از کار ها و حرف های دیگران تقلید نمی کند.

-از حرکات بدنی درست استفاده نمی کند.

در نهایت باید به این نکته توجه داشت که هیچ یک از علائمی که در بالا بیان شد، قطعی نیست و الزامی است که یک فرد متخصص در کلینیک تشخیص و درمان اوتیسم دکتر صابر، اختلالات طیف اوتیسم را در کودک زیر دو سال تشخیص دهد و وجود آن را تایید کند.

تفاوت اوتیسم و تاخیر رشدی در ۱۸ ماهگی

بسیاری از والدین نگران این هستند که آیا تاخیر در گفتار یا رفتارهای خاص کودک ۱.۵ سالهشان نشانه اوتیسم است یا صرفاً یک تاخیر رشدی موقت. دکتر صابر توضیح میدهد که تفاوت کلیدی در این است که کودکان با تاخیر رشدی ساده معمولاً تمایل به برقراری ارتباط دارند (مثلاً با گریه، اشاره یا صدا زدن والدین)، در حالی که کودکان اوتیستیک ممکنست کمتر از ابزارهای ارتباطی معمول استفاده کنند.

از دیگر نشانههای افتراقدهنده میتوان به الگوهای بازی اشاره کرد: کودکانی که صرفاً تاخیر رشدی دارند معمولاً از اسباببازیها به روشی متنوع استفاده میکنند، اما کودکان اوتیستیک ممکنست بر روی یک بخش خاص از اسباببازی (مثل چرخهای ماشین) تمرکز وسواسگونه داشته باشند. دکتر صابر تاکید میکند که عدم علاقه به کودکان دیگر (در مقایسه با کمرویی ساده) و حساسیتهای حسی شدید (مثل واکنش افراطی به برخی بافتها یا صداها) نیز میتواند نشانههای مهمی باشد.

نکته امیدوارکننده این است که مداخلات زودهنگام (حتی قبل از تشخیص قطعی) میتواند به رشد مهارتها کمک کند. دکتر صابر به والدین توصیه میکند در صورت نگرانی، ابتدا به پزشک اطفال و سپس در صورت نیاز به متخصص رشد کودک مراجعه کنند.

سوالات متداول:

1- آیا حساسیت شدید به برخی صداها در این سن طبیعی است؟
حساسیت شنوایی می تواند یکی از نشانه های اوتیسم باشد، به ویژه اگر کودک نسبت به صداهای معمولی مثل صدای جاروبرقی یا سشوار واکنش شدید نشان دهد. البته باید این مورد را در کنار سایر علائم ارزیابی کرد.

2-کودکم وقتی می خواهم او را بغل کنم مقاومت می کند، آیا این نشانه اوتیسم است؟
اجتناب از تماس فیزیکی می تواند نشانه ای از حساسیت لمسی باشد که در برخی کودکان اوتیستیک دیده می شود. اما به تنهایی تشخیص دهنده نیست. برخی کودکان به طور طبیعی هم ممکن است کمتر تمایل به بغل شدن داشته باشند.