بهترین مرکز تشخیص و درمان بیماری پارکینسون-کاردرمانی و گفتار درمانی پارکینسون | دکتر صابر

کلینیک درمان بیماران پارکینسون- مرکز گفتار درمانی پارکینسون- مرکز کاردرمانی پاکینسون در تهران

مرکز تشخیص و درمان پارکینسون در تهران تحت نظر بهترین دکتر پارکینسون جناب آقای دکتر صابر به درمان توانبخشی بیماران پارکینسون در زمینه کاردرمانی برای پارکینسون و گفتار درمانی خوب در پارکینسون مشغول می باشد. خدمات بهترین مرکز کاردرمانی در بیماران پارکینسون به توانبخشی پارکینسون در حیطه تعادل، تسهیل حرکات و استقلال فردی و کاهش علائم پارکینسون می پردازد. مرکز گفتاردرمانی پارکینسون در تهران از تخصصی ترین مراکز گفتار درمانی پارکینسون می باشد که به ارائه خدمات گفتار درمانی برای بیماران پارکینسون در جهت تسریع گفتار و مهارت های جویدن در بیمار پارکینسون فعالیت دارد. با وجود مشخص شدن نقش دوپامین به عنوان علت پارکینسون همچنان درمان پارکینسون به صورت ناشناخته باقی مانده است و محدود به دارو درمانی های علامتی می باشد. در این میان توانبخشی بیماران پارکینسون جزو اصلی ترین درمان ها برای این بیماران به حساب می آید. مراکز درمان پارکینسون در شهر تهران با دو شعبه در غرب( مرکز درمان پارکینسون غرب تهران) و شعبه شرق( مرکز درمان پارکینسون شرق و شمال تهران) به ارائه کاردرمانی و گفتار درمانی خوب برای پارکینسون زیر نظر بهترین دکتر پارکینسون می پردازد. همچنین کاردرمانی در منزل پارکینسون و گفتار درمانی پارکینسون در منزل از دیگر موارد ارائه شده در مرکز تخصصی توانبخشی پارکینسون می باشد.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتار درمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

بیماری پارکینسون چیست

بیماری پارکینسون یکی از شایع‌ترین بیماری های پیشرونده سیستم مغز و اعصاب می باشد. نشانه‌های این بیماری از سن 55 سالگی پدیدار می گردد. اگر چه بیماری پارکینسون کشنده نیست ولیکن آسیب ساختارهای نورولوژیک مختلف به شدت کارکردهای روزمره زندگی فرد مبتلا به پارکینسون را دچار اختلال می کند. در کنار دارو درمانی پارکینسون، درمان توانبخشی پارکینسون برای این افراد بسیار ضروری می باشد و از مرگ بیشتر سلول های مغزی آنها جلوگیری می نماید و موجب افزایش استقلال در فعالیت‌های روزمره زندگی بیماران پارکینسون می گردد.

نگاه کلی به تشخیص بیماری پارکینسون

به گفته پزشکان متخصص پارکینسون یک بیماری مزمن، پیشرونده و عصبی است. بیشتر ویژگی های معمول کلینیکی حاکی از آن است که در نتیجه بیماری پارکینسون انحطاط پیش رونده و مرگ نورونهای تولید کننده دوپامین در جسم سیاه و درون هسته های قاعده ای را داریم. به علاوه تغییراتی در نواحی مرتبط مغز و دیگر انتقال دهنده ها مثل نور آدرنالین، سروتونین، گلوتامات و گابا به وجود آمده و در بیماری پارکینسون درگیر می‌شوند. ولی نقش های دقیق و مکانیسم این ساختارها و اثرات باقی مانده از آن‌ها نامعلوم است.

علایم پارکینسون و شیوع آن

بیماری پارکینسون قبل از بیست سالگی نادر است و اگر این بیماری در سنین جوانی ایجاد شود تحت عنوان پارکینسون دوره نوجوانی ( juvenile Parkinsonism  ) شناخته می شود که می تواند علل متفاوتی از قبیل بیماری ویلسون، هانتینگتون و… داشته باشد. تشخیص پارکینسون اغلب پس از 60 سالگی گذاشته می شود و علایم پارکینسون در سالمندان بیشتر دیده می شود.

طرح ریزی از جسم سیاه به هسته های دم دار و پوتامن ( نئواستریاتوم-  تاثیر با محرک حسی و حرکتی) به مزولیمبیک جلوی مغز (بر این باورند که مرتبط با عملکردهای شناختی و رفتار و هیجان است.) و به سیستم اینفندیبولار (تاثیر به وسیله کنترل عصبی هیپوتالاموس و سیستم درون ریز)

اگر چه بیماری پارکینسون کشنده به نظر نمی‌رسد ولیکن پیشرونده بودن این بیماری و ساختار های نورولوژیک مختلف به شدت کارکردهای فرد را آسیب می زند و ممکن است بیمار پارکینسون 20 تا 30 سال با کاهش پیشرونده حرکتی زندگی کند که در نهایت نیاز به مراقبت های ویژه دارد.متاسفانه هنوز درمان پارکینسون به صورت کامل امکان پذیر نیست، این بیماران اغلب در معرض پنومونی هستند که ممکن است کشنده باشد.

نقش دوپامین در اجرای حرکات مهارتی- علت پارکینسون در بیماران

دوپامین یک پیام‌ رسان عمده عصبی- شیمیایی است و به عنوان یک سوخت عمل می کند که عملکرد یک گروه یکپارچه‌ای از ساختار های جمع شده شناخته شده مثل هسته‌های قاعده ای را بهبود می بخشد. هسته های قاعده ای محلی است که دوپامین تولید می شود و محل عمیقی در نواحی پایین مغز اولیه، بالا و اطراف ساقه مغز است. در بیماری پارکینسون با گذشت زمان به تدریج سطح دوپامین قابل دسترس کاهش می‌یابد و این کمبود دوپامین یکی از فاکتورهای عمده در توسعه و پیشروی علائم پارکینسون است. یکی از نقشهای عمده هسته های قاعده ای این است که اجرای حرکات ارادی و مهارت های حرکتی نیمه ارادی و توالی های حرکتی را از طریق برنامه ریزی، آماده سازی، شروع و ترتیب دهی حرکات هماهنگ کنند.

دوپامین همچنین در دیگر پردازش های شناختی مثل توجه پایدار مکانی، انگیزه، خلق و خو، حل مسئله، تصمیم‌گیری و درک بینایی مشارکت می کند. توانایی های عملکردی مثل تعادل، راه رفتن، گفتار، دست خط، تایپ کردن، باز و بسته کردن دکمه، رانندگی و بسیاری دیگر از موارد ساده یا پیچیده ،فعالیتهای روتین، مثل انجام یک ورزش یا یک آلت موسیقی همه و همه مهارت هایی هستند که معمولابه وسیله مکانیسم های دوپامین و هسته های قاعده ای کنترل می‌شوند و تبدیل به حرکات ارادی و کامل می گردند. تحقیقاتی با استفاده از روش های تصویربرداری مغزی خاص نشان می دهد که یادگیری اولیه یک فعالیت حرکتی جدید در یک محدوده هایی از قشر مغز اتفاق می‌افتد ( سطوح بالای مغز) و در جای دیگری در مغز بر اساس سطح یادگیری در محل دقیق خود اتفاق می‌افتد. در شروع، مهارت های حرکتی به طور عمده از طریق فعالیت در قشر مغز به وسیله توجه آگاهانه به دست آمده است. و هر مهارتی جدید با تکرار و تمرین تبدیل به مهارت کامل و خوب میشود به نظر می رسد هسته‌های قاعده ای بعد از تکرار و تمرین نقش برجسته پیدا  کنند و یک مهارت حرکتی خاص تثبیت شده که می‌تواند با کمترین منبع توجه و به آسانی اجرا شود را عملی سازند. سرانجام مهارت حرکتی کامل می‌تواند با کمترین استفاده از توجه آگاهانه اجرا شود و اجرای همزمان دو یا تعداد بیشتری از فعالیت‌های شناخته شده، در حالیکه توجه در جای دیگر متمرکز شده است را امکان پذیر می سازد. توانایی برای انجام دادن چندین کار کامل و یاد گرفته شده به صورت همزمان که اغلب انجام می شود، از طریق فعالیت یک عملکرد موثر به نام خلبان خودکار امکان پذیر است که به وسیله مکانیسم های دوپامین هسته‌های قاعده‌ای فراهم می شود. تنظیم برنامه های حرکتی ،مربوط به همه مهارت های حرکتی که توسط یک فرد آموخته شده اند، با یک پتانسیل مادام العمر همراه با مهارت های جدید در نواحی بالاتر قشر حرکتی مغز ذخیره می گردند.

چه زمانی علائم پارکینسون شروع می‌شود

تحقیقات نشان می دهد هنگامی که بین 70 درصد سطح دوپامین نرمال موجود از دست برود، علائم حرکتی پارکینسون ظاهر می شود. در نگاه به گذشته، بعد از اینکه تشخیص پارکینسون داده شد اغلب ممکن است علائم پارکینسون و نشانه های مربوط به پارکینسون با گذشت 10 ، 5  یا حتی  20 سال به صورت پیشرونده مشاهده شود. به صورت آهسته اما تداوم کم شدن تولید دوپامین در طول سال به صورت یک دوره تخریبی ادامه دار اتفاق می افتد.به همین علت هر چه تشخیص پارکینسون در بیمار زودتر اتفاق افتد،احتمال درمان پارکینسون و کند کردن روند بیماری بیشتر می شود.

شیوع  بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون در مردان شایع تر است (نسبت مرد به زن 3 به 2 است) شیوع بیماری پارکینسون تقریباً  160  نفر در هر صد هزار نفر و انسیدانس آن در حدود 20 در هر صد هزار نفر در سال است. البته شیوع بیماری پارکینسون در سالمندان با افزایش سن افزایش می یابد به طوری که در حدود 1 درصد جمعیت بالای 50 سال را تشکیل می‌دهد. دو سوم بیماران پارکینسون بعد  5 سال و 80 درصد بیماران بعد از 10 سال دچار ناتوانی عمده حرکتی می شوند که نیاز به کمک دارند.

آسیب شناسی( پاتولوژی) بیماری پارکینسون :

  به طور مشخص تشخیص پارکینسون به صورت تخریب در جسم سیاه ( S.N ) در ساقه مغز اتفاق می‌افتد عمدتاً سلولهای حاوی نوروملانین در ( Pars Compacta ) جسم سیاه درگیر می شوند و ( Neuronal Loss )  این سلول ها در ( S.N ) مشهود می‌گردد. در سلولهای عصبی باقیمانده اجسام ائوزینوفیلیک سیتوپلاسمیک به نام ( LEWY BODY ) دیده می شود که مشخصه بیماری پارکینسون است. معمولا زمانی که علائم بیماری پارکینسون آشکار می گردد که تقریبا  60 درصد  نورون های دوپامینژیک از بین رفته اند و محتویات دوپامین در استریاتوم کمتر از 80 درصد طبیعی می‌باشد. البته در بیماری پارکینسون ( Neuronal Loss )  و اجسام ( LEWY ) در نواحی مختلف لوکوس سرلئس  هسته دورسال موتور واگ سایر هسته‌های ساقه مغز تحتانی، تشکیلات مشبک مزانسفالیک، گانگلیون های سمپاتیک و سایر نواحی هسته‌های قاعده‌ایی و بخش قشری مغز دیده می شود. با تخریب راههای ( Nigro stariatal )  ،به طور واضح میزان دوپامین که انتقال دهنده های عصبی اصلی این راه ها می باشد کاهش می یابد و بدین ترتیب توازن انتقال دهنده های عصبی مهم سیستم هسته‌های قاعده ایی یعنی دوپامین و استیل کولین به هم می خورد. کاهش دوپامین و به هم خوردن این توازن خود منجر به علائم در بیماری پارکینسون می ‌شود.

سبب شناسی علت بیماری پارکینسون

علت بیماری پارکینسون هنوز به طور واضح مشخص نیست ولی فاکتورهای ژنتیک، توکسین های اگزوژنوز و یا فاکتورهای آندوژنوز را مطرح کرده‌اند.

فاکتورهای ژنتیک به عنوان علت پارکینسون :

اگرچه وجود تاریخچه مثبت فامیلی به عنوان یک عامل خطر ساز می باشد اما علت ژنتیکی مشخصی هنوز یافت نشده و در مطالعه دوقلوها مدرکی تایید کننده وجود ردپای ژنتیکی گزارش نشده است. کارهای معمول ژنتیکی جهش ژن خاصی را در کروموزوم 4  نشان داده است، که این خود به عنوان عاملی اتفاقی در نمونه های اسپورادیک می باشد.

فاکتورهای محیطی به عنوان علت پارکینسون :

1. یکی از علل پارکینسون استفاده از مواد اعتیاد آور ناخالص می باشد به طوری که در بیماران معتاد نارکوتیک اگزوژنز تولید کننده آن 1 متیل  4 فنیل 1و2و3و6 تتراهیدروپیرادین ( MPTP ) مشاهده گردید که پس از مصرف  ( MPTP ) بسیاری از علائم پارکینسونیسم مانند حالت چهره خشک  صورت را مشاهده می دهند. مکانیسم آن به این صورت است که ثابت شده که بعضی از مواد مثل ( M.P.T.P ) (1متیل 4 فنیل تتراهیدروپیریدین) با تولید رادیکال آزاد ( MPP ) می تواند باعث از بین بردن نورونهای پیگمانته در ( S.N ) و پارکینسونیسم شود.
2. مواد سمی دیگر منگنز و حلال های هیدروکربن هستند که موجب صدمات بیشتر نورولوژیک هسته‌های قاعده ایی می شود.
3. عادات تغذیه ای در بروز پارکینسون:  مصرف زیاد چربی های حیوانی عامل خطرزا برای پارکینسون است در حالی که برعکس مصرف حبوبات آجیل و سیب زمینی این امکان را کمتر می سازد.

نکته:  به هر حال دو عامل فاکتور محیطی و ژنتیکی دو عامل مهم هستند اگر چه بیشتر علت پارکینسون را ایدیوپاتیک می گویند.

فاکتورهای آندروژن:  به‌خصوص ( Oxidation stress ) مطرح است که شاید در پاتوژیز بیماری پارکینسون نقش عمده‌ای داشته باشد. در فرضیه ی ( Endogenous toxin ) عنوان شده است که در نتیجه ی راکسون های اکسیداتیو سلولی یکسری رادیکالهای آزاد مثل ( Oxyradical )  و هیدروژن پراکسید ایجاد می شود که این مواد نوروتوکسیک میباشند و باعث صدمه به نورونهای مونوآمین می‌شوند. در ( S.N ) بیماران پارکینسون مشاهده شده که گلوتاتیون احیا شده و ( Reduced glutathione ) به طور بارزی کاهش یافته است و این ماده خود در روند کاهش هیدروژن پراکسید موثر است. حال با کاهش گلوتاتیون احیا شده میزان هیدروژن پراکسید افزایش یافته و باعث صدمه سلولی می شود. البته این نکته به خوبی مشخص  نیست که این تغییرات در میزان گلوتاتیون احیا شده  اولیه است و یا ثانویه به اکسیداتیو استرس ایجاد می شود.

از طرفی در نتیجه تغییرات در مشاهدات بیوشیمیایی نشان داده شده است که فعالیت پیچیده میتوکندری ها در ( S.N )   بیماران پارکینسون کاهش یافته است این کاهش فعالیت میتوکندری ها می‌تواند در نتیجه توکسین اگزوژن و یا یک فاکتور های ژنتیکی و یا ناشی از اکسیداتیو استرس باشد که باعث صدمه میتوکندری ها شده است. از طرفی دیگر نقص اولیه در کمپلکس 1 میتوکندری ها می‌تواند باعث کاهش تولید ( A.T.P ) و در نتیجه ایجاد رادیکال های آزاد یا ( Oxyradical ) ها شود که خود باعث تشدید اکسیداتیو استرس می شود. به هر حال به راحتی نمی توان این تحولات را ارزیابی نمود ولی این تحولات و یافته ها شاید مبنای درمان های پارکینسون باشد. بر این اساس است که امروز از ( Selegiline ) یا ( Depry L )  که یک مهارکننده ( MAO   تیپ B می باشد در درمان پارکینسون استفاده میشود و شاید این دارو با کاهش رادیکال های آزاد بتواند از پیشرفت  تخریب سلولی جلوگیری کند و این نوید تازه ای در درمان پارکینسون است.

علائم بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون بیماری است که غالباً بی سر و صدا و موذیانه شروع می شود به طوریکه در تشخیص اولیه ممکن است مشکل باشد و بیمار فقط از مختصری کندی حرکت یا سفتی و صدای مونوتن شکایت داشته باشد که مدت ها تحت عنوان پوکی استخوان یا افسردگی درمان گردد.به همین علت تشخیص به موقع پارکینسون توسط بهترین دکتر پارکینسون بسیار حائز اهمیت است. ولی به هر حال با گذشت زمان بیماری پارکینسون آشکار می گردد. از علایم پارکینسون اختلال در کارکرد های حرکتی ارادی و غیر ارادی است علائم کلاسیک در جدول آورده شده اند.

علائم کلاسیک بیماری پارکینسون
لرزش ( Tremor )

سفتی ( Rigidity )

اختلال در حرکت ارادی ( Voluntary Movement Disorder ) شامل اختلال در :

شروع حرکت ( AKINESIA )

کاهش در حفظ حرکت ( BRADYKINESIA )

لرزش در حال استراحت ( RESTINGTREMOR ) : خصوصیت ترمور عمدتا به فرم در حال استراحت با دامنه بین  4 تا 5 هرتز به صورت حرکات غیر ارادی است که با فعالیت کم می ‌شوند، اما در بعضی بیماران در طی فعالیت معمول به فرم ترمور در حالت دامنه 7 یا 8  هرتز باقی می ماند. در واقع ترمور در حال استراحت فرمی از حرکات متناوب اکسانسیون، فلکسیون و یا ابداکسیون ،اداکسیون در انگشتان و سوپیناسیون، پروناسیون ساعد می ‌باشد. همراهی اکستانسیون ،فلکسیون انگشتان و ابداکسیون ،اداکسیون انگشت شست ایجاد فرم از لرزش به نام ( Pill- rolling ) می کند.

لرزش در حال استراحت عمدتا در دستها است، می‌تواند در ساعد، بازو، فک ،پلک و پا نیز ایجاد شود. در 70 درصد موارد اولین نشانه بارز و اولین نشانه کلینیکی بیماری پارکینسون است که به صورت لرزش در حال استراحت یک طرفه در دست ها ظاهر می شود.

سفتی ( Rigidity ): نقص سفتی عضلانی است که در برابر حرکت نرم ،صاف مقاومت می کند. این سفتی در بیماران پارکینسون به یک مسیر اختصاص نمی یابد و در تمامی صفحات حرکتی یک مفصل رخ می دهد. رژیدیتی  یا سفتی اندام ها، اگر همراه با لرز باشد حالتی به نام ( Cog Wheel Phenomenon )  ایجاد می نماید.

مرکز درمان پارکینسون در تهران – توانبخشی برای پارکینسون

در حال حاضر هیچ درمان رایجی برای پارکینسون وجود ندارد. طیف وسیعی از داروهای مورد استفاده در درمان پارکینسون، تنها علائم تجربه شده را کنترل میکنند. این کار توسط مکانیسم های زیر انجام می شود:

• افزایش سطح دوپامین موجود در مغز
• تحریک قسمت‌هایی از مغز که دوپامین تولید می کنند.
• بلاک کردن فعالیت دیگر مواد شیمیایی مثل آنزیم هایی که دوپامین درون مغز را می شکنند.

یک دوره مناسب و منظم و تعدیل شده رژیم دارویی می تواند شدت علائم پارکینسون را کاهش دهد ولی با گذشت چند سال ممکن است بی اثر بودن دارو زیاد شود. یک دوز از داروی ضد پارکینسونی مقدار داروی جذب شده است که موثر بر بالا رفتن سطح دوپامین موجود در مغز میباشد. و در این حالت دوز دارو باعث ایجاد فاز روشن میشود. زمان اثر گذاری دارو به تعداد سالی که در طی آن دارو دریافت شده است بستگی دارد. در نهایت هر دوز ممکن است است تا یک ساعت طول بکشد تا اثر کند. در این مرحله، اثرات دارویی دوز قبلی همراه با تضاد افزاینده چشمگیر در توانایی های حرکتی، صحبت و تفکر. تمایل به کمتر شدن می کند.

دوره های منظم حداقل هر 6 تا 12  ماه، برای کمک به موثر بودن رژیم دارویی به عنوان یک صافی و کنترل علائم تا حد امکان، توصیه می‌شود. نیاز برای ارجاع به سایر مراقبت های حرفه ای توانبخشی پارکینسون مثل کاردرمانی پارکینسون ، فیزیوتراپی و گفتار درمانی پارکینسون نیز باید در طول دوره های منظم در نظر گرفته شود.

دسته بندی درمان بیماران پارکینسون

• درمان دارویی
• درمان جراحی
• درمان توانبخشی

درمان دارویی توسط دکتر پارکینسون

مهمترین پایه درمان پارکینسون در جهت کاهش علائم کلینیکی پارکینسون استفاده از پر کورسور دوپامین یا ( L-DOPA ) است که عمدتاً به همراه یک مهار کننده دوپادکربوکسیلاز محیطی و یا ( Benserazide )  می باشد که تحت عنوان ( Sinemet ) یا ( Madopoar ) شناخته شده است. و علاوه بر آن می‌توان آگونیت های دوپامین، آزاد کننده های دوپامین- آنتی کولیزژیک ها -آنتی دپرسانت ها- آنتی هیستامیک ها استفاده نمود و اخیراً نیز با استفاده از داروهای ( Selegiline ) که یک مهارکننده ( MAO )  تیپ  B است شاید بتوان تولید رادیکال های آزاد را کاهش داد و روند دژنرسانس نورانی را در ( S.N ) کند نمود.

مکانیسم دارو:  معمول ترین استراتژی دکتر برای پارکینسون، فراهم کردن آگونیست دوپامین برای جبران به دلیل تخریب ماده سیاه است. ( Levadopa ) داروی شایع برای درمان پارکینسون است. این درمان از طریق خوراکی برای تأمین دوپامین است، زیرا دوپامین آنقدر بزرگ است که از سد خونی مغزی نمی گذرد. ( Levadopa ) عوارض حرکتی آن به صورت ( Dysskinesia ) و ( Fluctuation )  حرکتی به وجود می آید. این پدیده را که به میزان مصرف   ( Levadopa )  ارتباط دارد را  ( On-off phenomenon  ) می نامند. در فاز ( on phenomenon ) از لرزش و سفتی پس از مصرف  ( Levadopa )  کاسته می شود. اما بیمار پارکینسون( Dysskinesia )  مختلفی مثل حرکات اضافی در اندام ها نشان می دهد. وقتی از دوز ( Levadopa )   کاسته می شود ،علائم حرکتی مرتبط با پارکینسون برمی‌گردد. زمان مصرف دارو دوره های ( on , off )  نکته مهمی برای اجرای فعالیت های روزمره بیمار است که تحت نظر دکتر تشخیص پارکینسون تعیین می شود .اگرچه حرکات غیر طبیعی در طی دوره ( on ) مشاهده می‌شود ،اما بیمار پارکینسون آزادی بیشتری را برای اجرای فعالیت‌های ( ADL ) دارد، وقتی بیماری پارکینسون پیشرفت می کند، از اثربخشی  ( Levadopa )  کاسته می شود.

درمان های دارویی بر اساس راهنمای بین المللی درمان بیماری پارکینسون

لوودوپا برای بیماری پارکینسون بیش از چهل سال است که استاندارد شده است. لوودوپا پیش ساز دوپامین است که در پارکینسون از بین میرود. با این وجود، آماده‌سازی لوودوپا در نهایت به بهبود سفتی حرکات در بیماری پارکینسون کمک می کند. اینها شامل حرکات غیر ارادی غیر نرمال یا دیسکنزیا همراه با پاسخ نوسانی در افرادی که تجربه از بین رفتن اثرات دارو و یا انتخاب های غیر قابل پیش بینی را بین مرحله ای روشن/ خاموش دارند می باشد. ( NICE )  در حال حاضر توصیه می‌کند که لوودوپا به عنوان درمان علامتی برای بیماران پارکینسون اولیه دارند ،با دوز تا حد امکان کم استفاده شود تا عملکرد خوب آنها حفظ شود و ازدیاد سختی حرکات به این ترتیب کاهش یابد. آگونیست های دوپامین مستقیماً قسمت های از مغز که دوپامین می سازند را تحریک می کنند و عملکردی مشابه آن را ایجاد می کنند و طول مدت عملکرد آنها بالاتر از لوودوپا ست و ممکن است برای بعضی از افراد در مراحل اولیه بیماری بهتر هم باشد. ممکن است حتی اثر ضد افسردگی برای مبتلایان داشته باشد که داروهای آگونیست دوپامین را مصرف می کنند. علاوه بر آگونیست های دوپامین دهانی ( trans- dermal )  جدید داروهای آگونیست دوپامین تکه پوستی داروی موجود می باشد.

آمانتادین آزادسازی دوپامین از سلولهای عصبی مغز را زیاد می کند و آن را قادر می سازد تا مدت زمان طولانی در جایگاه فعال باقی بمانند. این دارو برای کمک به مدیریت خستگی بیماران پارکینسون هم مفید می باشد.

آنتی کولینرژیک ها داروهای قدیمی تری هستند که امروزه کمتر تجویز می شوند و می تواند اثر خفیفی روی علائم پارکینسون به وسیله بلاک کردن اثر پیام رسان  استیل کولین (پیام رسان عضلات) داشته باشند. مهارکننده ( COMT ) به وسیله بلاک کردن آنزیمی که لوودوپا را می شکنند کارش را انجام  می دهد. سپس فعالیت دوزهای لوودوپا را تمدید می کند.

مهارکننده ( MAO ) به وسیله بلاک کردن آنزیم مونوآمین اکسید نوع ( MAO-B,B )  کارش را انجام می‌دهد که این آنزیم دوپامین مغز را می‌شکند.

درمان جراحی در بیماران پارکینسون توسط بهترین دکتر پارکینسون

( STEREOCTACTIC): جراحی  ( STEREOCTACTIC)  عبارتست از ایجاد آسیب های ویژه ایی در ساختار نورولوژیک که برای کاهش شدت علائم پارکینسون می باشد.

جراحی  ( STEREOCTACTIC) گلوبوس پالیدوس یا ( PALLIDATOMY )  (پالیدوتومی عمدتاً سگمال مدیال) برای کاهش شدت علائم پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرد و بنابراین دوز مورد نیاز برای  ( Levadopa )  را می کاهد. در (Pallidatomy ) ، ( dyskinesia ) ناشی از استفاده بلند مدت ( Levadopa )  را می کاهد.

جراحی توسط دکتر تشخیص پارکینسون ( STEREOCTACTIC)  برای ایجاد آسیب در بخش های تالاموس ( talemotomy ) برای کاهش ترمور و سفتی مورد استفاده در بیماری پارکینسون قرار می گیرد در تالاموس عمدتاً هسته اینتر مدیت و ونترال تحت جراحی قرار می گیرد.

( Tissue IMPLANT ): که ابتدا مسئله پیوند آدرنال به هسته های قاعده ایی توسط دکتر پارکینسون مورد استفاده قرار می گرفت که موفقیت آمیز نبوده است. کاشت عصبی به طور انتخابی برای بیماران پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرد .اخیراً مسئله ( Festal nigra graft ) مطرح است که، در این پروسه ابتدا بافت عصبی مزانسفالیک نوزاد برداشته و سپس این بافت پرورش یافته در هسته های قاعده ایی بیمار پیوند زده می شود. نتایج کاشت مغز نوزاد متغیر بوده است. بهترین روش گزارش شده، پیوند دو طرفه، از کاشت بافت مغزی چندین نوزاد در ( putamen ) بیمار می باشد. که با ایجاد دوپامین علائم پیشرونده  پارکینسون را متوقف می کند. بیماران پارکینسون بایستی به استفاده از ( Levadopa )  اما با دوز کمتر ادامه  دهند. به هر حال، این جراحی ها در مرحله تحقیق و بررسی است و هنوز نقش دقیق جراحی در بیماران پارکینسون مشخص نشده است.

سایر مداخلات جراحی در درمان بیماران پارکینسون

در طول چند سال گذشته، علاقه به جراحی برای درمان پارکینسون زیاد شده است. جراحی به طور عمومی فقط برای درمان افرادی که بعضی اوقات پارکینسون داشته اند و علائم پارکینسون به وسیله دارو به طور موثر کنترل نشده است استفاده می‌شود. این ممکن است برای افرادی که تجربه دیسکنزیای خیلی سخت را داشته اند استفاده شود. مثال های جراحی برای درمان پارکینسون: تحریک عمقی مغز ( DBS )    که شامل 1 سیم و  4 الکترود است که در نوک مغز قرار می‌دهند و به یکی از سه بخش مغز و اصل می شود:

1- تالاموس (روش آن با نام تحریک تالاموس ای شناخته شده است) 2- گلوبوس پالیدوس (روش آن با نام تحریک پالیدال شناخته شده است) 3-  ساب تالاموس (روش آن به نام تحریک ساب تالاموسی شناخته شده است) به وسیله یک سیمی که به یک ژنراتورپالس ایمپلنت ( IPG )  متصل است  و زیر پوست قرار داده می شود (به طور معمول زیر کلاویکل است). هنگامی که محرک با استفاده از یک آهن ربا  شروع به کار میکند ،سیگنال های الکتریکی به مغز برای کنترل یا کاهش علائم پارکینسون فرستاده می شود. هنگامی که محرک خاموش شد ،علائم پارکینسون برمیگردد. ( DBS )  علائم خاصی را کنترل یا کاهش می دهد. بیشتر افرادی که تحریک عمقی را ادامه می دهند، نیاز به درمان‌های دارویی هم دارند. به این علت که تحریک عمقی به کنترل علائم پارکینسون در زمینه حرکتی کمک می کند، ولی پیشروندگی بیماری را متوقف نمی‌کند یا پاتولوژی های مربوط به پارکینسون را معالجه نمی‌کند.

تکنیک های ( Iesioning ) روی آسیب انتخابی به سلول های خاص درون مناطق ویژه ای از مغز کار می کند .جایگاه هدف با کمک تکنولوژی کامپیوتری در جای خود واقع شده اند. یک الکترود در بالای نقطه مطلوب قرار گرفته و به وسیله عبور جریان الکتریکی از طریق راس، یک ضایعه مخرب کوچک ساخته می شود. این ضایعات شناخته شده تاثیر سودمندی را روی بعضی از علائم پارکینسون داشته باشد. با توجه به ماهیت دائمی و غیرقابل بازگشت تکنیک ،در مقایسه با رویکردهای جدیدتر در درمان بیماران پارکینسون مثل تحریک عمقی کمتر استفاده می شود.

درمان پارکینسون با مداخلات حال و آینده دکتر برای بیماری پارکینسون

جراحی چاقوی گاما:  که در استفاده از جراحت توسعه یافته، با استفاده از دوزی از اشعه گاما از طریق پوست و جمجمه است. اثرات این جراحی ممکن است هفته ها یا ما ها دیده شود خطرات این نوع جراحی در درمان پارکینسون در مقایسه با دیگر روش‌های جراحی هنوز ناشناخته است.

کاشتن سلول های بنیادی و جنینی بافت مغز:  تحقیقات جنجال برانگیز برای کشف استفاده از سلول های بنیادی یا پیوند سلول های جنینی به هسته های قاعده ای در درمان پارکینسون در راه است. چون این سلولها ظرفیت توسعه به تمام سلولهای پیدا شده در بدن انسان را دارد. تحقیقات خیلی زیادی نیاز است تا دانشمندان بفهمند چطور سلول های بنیادی کار می کند چطور می‌توانند استفاده شوند تا درمان بادوامی را برای پارکینسون بسازند.

ژن درمانی:  یک رویکرد جدید در درمان های پارکینسون است. در اصل استفاده از ژن ها به صورت دارو است. این درمان به وسیله معرفی ژن‌های نرمال در سلول های افراد مبتلا به اختلالات خاص است تا اثرات ژن‌های معیوب را خنثی کند که ممکن است علت باشند یا نقشی را در پیشرفت بیماری بازی کنند. اگرچه در بیشتر بیماران پارکینسون، این بیماری ژنتیکی نیست، امید است ژن درمانی هنوز بتواند استفاده شود تا از مرگ سلولهای عصبی جلوگیری کند و بازسازی سلول ها در مراحل اولیه بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

درمان توانبخشی بیماری پارکینسون توسط دکتر پارکینسون

مرکز توانبخشی پارکینسون شامل بخش های مختلفی نظیر بهترین کاردرمانی پارکینسون در حیطه حرکتی و تعادلی همچنین کاردرمانی برای بیماران پارکینسون در جهت افزایش قدرت عضلانی و کاردرمانی خوب در پارکینسون برای جلو گیری از دفورمیتی و اصلاح کوتاهی های عضلانی در بیماران پارکینسون می باشد. مرکز گفتار درمانی در پارکینسون بر روی گفتار درمانی بیماران پارکینسون در حیطه روانی گفتار،همچنین تقویت مهارت های جویدن و بلعیدن توسط گفتار درمانی خوب برای پارکینسون و کاهش ترمور فعالیت می نماید.مرکز توانبخشی پارکینسون تحت نظر دکتر صابر تلاش دارد با کاهش علائم پارکینسون ،به بیمار پارکینسون در کسب حداکثر توانایی های خود کمک کند و استقلال بیمار را در فعالیت های روزمره با کمک توانبخشی پارکینسون حفظ نماید. از دیگر خدمات مرکز توانبخشی پارکینسون کاردرمانی پارکینسون در منزل و گفتار درمانی در منزل پارکینسون می باشد که برای بیماران پارکینسونی که رفت و آمد به کلینیک برای آنها آسان نیست برنامه ریزی شده است.

بهترین مرکز درمان پارکینسون در تهران-کلینیک کاردرمانی پارکینسون

ارزیابی کاردرمانی بیماران پارکینسون شامل موارد زیر می باشد:

تحریک:  راه رفتن در سطوح صاف یا ناهموار ، پله، بالا و پایین رفتن و رانندگی
کیفیت حرکات  برادی کاینستزیا ،بی ثباتی پوسچرال، ریجیدیتی و نحوه اجرای فعالیت های منزل، کار و اوقات فراغت، میزان زمین خوردن و افتادن ها
محدودیت اجرا یا تغییر در زمانبندی ( Basic Activity Daily Living ) ( BADL ) و ( Instrumental Activity Daily Living ) ( IADL ):  به دلیل سفتی و سایر علائم پارکینسون.

دیسفاژی: طولانی شدن زمان خوردن و کاهش جذب ( intake )

( Freezing ): سبب محدودیت در وظایف خانه، کار و اجتماع می گردد.
مشکلات شناختی:  که بر فعالیت ها تأثیر بگذارد.

مشکلات در هماهنگی و مانی پولاسیون : در خانه، جامعه و کار موارد ذکر شده از مشکلات شایع بیماران پارکینسون است که در مرکز کاردرمانی برای بیماران پارکینسون مورد بررسی و درمان قرار می گیرد. بررسی ارتباط خستگی با کاهش تحمل، کندی حرکتی، سفتی و بی ثباتی پوسچرال در مرکز کاردرمانی پارکینسون

محدودیت های فعالیت جنسی:  به دلیل کندی، حرکت خستگی، افسردگی، اضطراب و مشکلات روانی اجتماعی اختلالات خواب.

روند ارزیابی کاردرمانی بیماران پارکینسون شامل تاریخچه، مصاحبه (مهارت های ( ADL ) و فاکتورهای عاطفی و شناختی) و ارزیابی‌های استاندارد و غیر استاندارد می باشد. یکی از معیارهای استاندارد، معیار زیر است.

( UNIFIED PARKINSONS DISEAS RATING SCALE )

این مقیاس مهارت های حرکتی بیمار، وضعیت عملکردی و میزان ناتوانی را ارزیابی می کند. مهارتهای حرکتی با کاردرمان خوب و آموزش دیده اجرا می شود. وضعیت عملکردی و میزان ناتوانی از طریق مصاحبه با بیمار پارکینسون بررسی می شود. و این وسیله  برای تحقیق و کاربردهای کلینیکی برای ارزیابی تاثیر ملاحظات مختلف در کاهش علائم پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرد.

نقش کاردرمانی در مرکز بهترین مرکز توانبخشی پارکینسون

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون تا بروز علائم پارکینسون محدودیت های کارکردی یا روانشناختی، کاردرمانی برای بیماران پارکینسون به ندرت ضرورت پیدا می کند و اغلب در مراحل 3 تا 5   وارد مراحل درمان پارکینسون می گردد. در مراحل میانی کاردرمانگران خوب پارکینسون باید کاهش تحرک، امنیت، عدم هماهنگی حرکتی و مهارت حرکات آرام و ریجیدیتی ( Cogwheel ) را بررسی نمایند .با توجه به مرحله بیماری پارکینسون، اقدامات کاردرمانی در پارکینسون متغیر است. به طور مشخص برنامه کاردرمانی در بیماران پارکینسون شامل، به کارگیری از از استراتژی های جبرانی ،آموزش بیمار و خانواده، اصلاحات وظایف و محیطی است.

اقدامات کاردرمانی در بهترین مرکز درمان پاکینسون در غرب و شرق تهران

تکنیک های آرام سازی ( Relaxation ): شایع‌ترین علامت، تغییر پوسچرال ،همراه با پیشرفت بیماری خمیده شدن آن است. علاوه بر تمرینات انعطافی کاردرمانگران پارکینسون باید به بیمار، استفاده از تکنیک های (Relaxation ) کنترل تنفسی را آموزش دهند. تمرینات تنفسی ،دم  آرام از طریق بینی یا بازدم از طریق لبهای جمع شده همراه با اصلاح پوسچرال را می‌توان با ( Relaxation ) اعمال کرد.
تکنیک های ذخیره سازی انرژی و مدیریت زمان:  در سه مراحل اولیه بیماری تکنیک های زمانبندی فعالیت‌ها بایستی وارد برنامه درمان بیمار پارکینسون گردد. کاردرمان بیمار پارکینسون به مقدار انرژی و زمان مورد نیاز برای انجام فعالیت بایستی توجه کنند.
تشویق و امکان سازی برای حضور در اجتماع : در طی مراحل اولیه بیماری، بیمار پارکینسون و خانواده بایستی از وجود گروه های حمایتی و منابع اجتماعی مطلع شوند.بیماران پارکینسون بسیار وابسته به دیگران می باشند و وابستگی می تواند فشار اضافی بر خانواده وارد کند. شرکت در گروه های اجتماعی و حمایتی برای تطابق با تغییرات نقش های خانوادگی و تعامل بیشتر را فراهم می کند.
اصلاح و تطبیق سازی در فعالیت های خانه داری و ( IADL ): خانه داری به دلیل وجود ارزش ها در طی مرحله اولیه بیماری پارکینسون دچار آسیب می گردد. ( BUILT- UP HANDLE ) برای خوردن و نوشتن در طی این مرحله توصیه می شود. اغلب دست خط ریز و خواندن آن مشکل می شود. پرداخت صورتحساب ،امضا و یا دیگر وظایف نوشتاری بایستی سریعاً پس از استفاده از ( Levadopa ) با استفاده از ( BUILT- UP HANDLE ) تمرین گردد. اگرچه در این مرحله شدت و تعداد لرزش ها زیاد نمی باشد، تمرینات پوشیدن دمپایی یا کفش ها و لباس هایی که ( Velcro)  بسته می‌شوند توسط کاردرمانی پارکینسون، پیشنهاد می شود.

کاردرمانی در منزل پارکینسون

 از دیگر خدمات مرکز کاردرمانی و گفتار درمانی دکتر صابر کاردرمانی در منزل برای بیماران پارکینسون م باشد. به علت سیر پیشرونده بیماری نیاز به توانبخشی برای بیماران پارکینسون امری مستمر می باشد. از این رو کاردرمانان متخصص مرکز دکتر صابر به ارائه تمرینات کاردرمانی جسمی در جهت تسهیل حرکات بیمار، بهبود تعادل و کاهش سفتی عضلات و مفاصل و جلوگیری از محدودیت حرکتی می پردازند. همچنین در زمینه مشکلات ذهنی بیماران پارکینسون به ارائه فعالیت های هدفمند در جهت تقویت حافظه ، افزایش سرعت پردازش ذهنی، تقویت قدرت استدلال بیمار، بهبود روابط اجتماعی او با افراد خانواده و دوستان فعالیت می نمایند. کاردرمانی در حیطه مهارت های دستی و دست ورزی بیمار و افزایش کنترل حرکتی در دست ها به بیمار کمک می کند تا زمان طولانی تری را به فعالیت های شغلی خود پرداخته و همچنین در مهارت های مراقبت از خود مانند غذا خوردن و مسواک زدن عملکرد بهتری را داشته باشد. گفتار درمانی در منزل در راستای کاهش مشکلات بلع و افزایش حجم تنفسی بیمار و بهبود روانی گفتار کمک کننده می باشد.

اصلاحات در منزل توسط کاردرمانی پارکینسون در منزل

کاردرمان خوب برای پارکینسون پیشنهاد می کند، فرشهای کوچک برداشته شود و مبل ها به کنار دیوار چیده شود. به منظور کمک به ایستادن، صندلی بیمار دسته دار و راحت باشد. اگرچه تعادل در طی مراحل اولیه پارکینسون به طور مشخص  آسیب نمی بیند خانواده و بیمار پارکینسون بایستی با نظام بندی جدید مبلمان به عنوان یک ضرورت آشنا شوند. نرده گذاری در حمام و توالت از دیگر موارد قابل تذکر توسط کاردرمان پارکینسون می باشد، توالت سیار بایستی برای خانه فراهم شود. خستگی شکایتی معمول است و بیمار پارکینسون بایستی به ضرورت استراحت های مکرر در طول روز آگاهی داشته باشد و عادت کند. تصحیح اصلاحات داخلی خانه در طی مراحل اولیه بیماری ضروری است.

افزایش لرزش و رژیدیتی سبب اختلال در اعمالی مثل نوشتن می شود که باز هم می‌توان برای تسهیل کار از وسایل کمکی نگهدارنده کاغذ روی میز و آموزش نوشتن حروف درشت از روی الگو توسط کاردرمانی پارکینسون استفاده کرد.

 تمرینات گفتاردرمانی در مرکز گفتار درمانی پارکینسون

تمرینات چهره‌ایی : در طی مراحل میانی، کاهش کنترل دهانی، کاهش یا فقدان حرکت در عضلات صورت و بیانات هیجانی در چهره بروز و صورت حالت ماسکه پیدا می کند. تمرینات گفتار درمانی پارکینسون در مرکز گفتار درمانی تهران شامل، انواع حرکات صورت، به صورت تمرین روزانه در منزل و در مقابل آینه (مثل خندیدن تا جایی که دندان ها دیده شود. محکم بستن و باز کردن چشمها، بالا انداختن ابروها، حرکات طرفی لبها و فک ها و غیره) می باشد. علاوه بر تمرینات حرکتی صورت، صحبت کردن به خصوص در گروه های آواز خوانی، صحبت با صدای بلند و در مقابل آینه تمرینات گفتار درمانی در پارکینسون مفید است. مشکلات بلع و جویدن در بیماران پارکینسون با گفتار درمانی در زمینه بلع قابل درمان می باشد.

 تمرینات کاردرمانی در مرکز کاردرمانی پارکینسون

تمرینات ( ROM ) :  در طی مراحل اولیه بیماری اقدامات کاردرمانی پارکینسون بایستی دارای برنامه ایی دقیق، روتین و دائمی برای کسب و حفظ  ( ROM )  باشد. این برنامه تمرینی 5 تا 10  دقیقه در روز بر برنامه  3 بار در هفته با جلسات طولانی مدت تر مشتمل بر تمرینات انعطاف پذیری ( posture ) ترجیح داده می شود. بایستی در برنامه کاردرمانی پارکینسون حتماً تمرینات ( extension )  ترجیح داده شود. بایستی در برنامه درمانی پارکینسون حتما تمرینات  (Extension)  تنه گنجانده شود.

تحرک:  کسب تواناییهای تحرک و ارتباطات اجتماعی و برنامه های حمایتی باید در برنامه کاردرمانی پارکینسون درمان مرحله میانی لحاظ گردد. بیماران اغلب برای انتقال به دیگران احتیاج دارند. استفاده از خدمات اجتماعی می تواند وابستگی بیمار را به اعضای خانواده برای خرید و…  کاهش دهد. در طی مراحل آخر بیماری پارکینسون ،حرکت بیمار و سفتی موجب ناتوانی در اجرای کارهای مراقبت از خود مثل لباس پوشیدن و آرایش کردن را می گردد.

تمرینات کاردرمانی برای پارکینسون عبارتند از:

( SIT- UPS ): با انقباض عضلات شکم و با نگاه کردن به مسیر حرکت عصا (هماهنگی چشم و دست) که در دست ها قرار دارد بیمار پارکینسون از ( Sup ) به ( Sit up ) و برعکس آن را انجام می دهد. اگر بیمار پارکینسون قادر به انجام حرکت کاملا اکتیو نبود یک کاردرمان باید پاهای بیمار و یا عصا را نگه‌داشته و بیمار را با تکمیل حرکت به صورت اکتیو کمکی هدایت کند.

کاهش ریجیدیتی در وضعیت خوابیده به شکم:  حرکات متناوب و سریع ( Flex ) و ( Ext ) هیپ در وضعیت پرون، به منظور کاهش رژیدیتی که در انتهای حرکات کشش آهسته و تدریجی توسط کاردرمان پارکینسون صورت می گیرد.

( ROCKING Rapid ) حرکت متناوب تنه به طرفین در بهترین کاردرمانی پارکینسون به طرفین ( SIDE ROCKING )

به تعادل نشسته خوب نیازمند است و وزن را از روی یک هیپ به هیپ دیگر منتقل می‌کند.

به جلو و عقب ( ROCKING FORWARD AND BACK )

ممکن است در ابتدا بیمار برای انجام تمرینات مذکور به ساپورت و راهنمایی یک کاردرمانخوب احتیاج داشته باشد.

( RECIPROSAL MOTION ) : کاردرمان پارکینسون در مقابل بیمار نشسته و حرکاتی را آینه وار از او می خواهد که انجام دهد. چرا که انجام حرکات متقابل و متضاد در اندامها برای بیمار پارکینسون مشکل است.

نشستن و دست زدن ( SIT & CLAP ): تمرین مشکل تر شده و بیمار پارکینسون باید دو فعالیت را باهم انجام دهد یعنی با ( ROT ) تنه به یک سمت دست‌ها را به هم بزند و همزمان با آن پای مقابل را جلو بیاورد. تمرین درست مقابل بدن نیز تکرار می‌شود.

انتقال  متضاد ( SHIFT OPPOSITION ):  حرکات متقابل اندامها همراه با ( W.B ) متناوب روی دو هیپ :تمارین مذکور می تواند به تدریج گسترده تر و مشکل تر شده و در وضعیت های ایستاده نیز صورت گیرد که در ابتدا باید با همراهی کاردرمان خوب پارکینسون انجام گیرد.

( SUPINATION & PRONATION ) ساعد: بیماران پارکینسون دچار محدودیت در این حرکات و در نتیجه اختلال در غذا خوردن، شانه زدن سر و تراشیدن صورت و…  می گردند. درمان بیمار پارکینسون در این زمینه شامل، انجام استراتژی های روزانه، کاهش تون و حفظ ( ROM ) است. در طول حرکات عادی روزانه معمولا عضلات اطراف اسکاپولا مثلا رومبوئیدها کشش لازم و کافی نخواهند داشت که در این زمینه هم با استفاده از یک عصا یا چوب به صورتی که یک دست در وضعیت ( PRONE ) و دست دیگر در حال ( SUP ) زیر چوب را نگه میدارد، میتوان استایل های لازم را به صورت اکتیو به خود بیمار پارکینسون آموزش داد. (بیمار پارکینسون با نگه داشتن دو سر عصا یا چوب با وضعیت مذکور آن را متناوب  چرخانده و دست ها را با (Int.Rot,Ext.Rot ) شانه رو بهم ( Cross ) می کند. در طول تمرین دستها کشیده به جلو آرنج صاف و عصا دور از بدن قرار دارد.)

نشستن و برخاستن از صندلی : حتی الامکان باید نحوه صحیح نشستن روی صندلی و بلند شدن از آن به طریق کنترل شده و بدون استفاده از دسته صندلی یا هرگونه وسیله کمکی به بیماران پارکینسون آموزش داده شود. مانند بیماران همی پلژی و سکته مغزی باید به بیمار آموزش داده شود که در بلند شدن از صندلی به جلو خم شده، وزن را روی پاشنه ها انداخته و سپس با ( ext ) زانو به آهستگی بلند شود و در نشستن هم از انداختن سر و تن به عقب اجتناب نموده و با گذاشتن دست روی زانوها و کمی خم شدن به جلو و یا ( Flex ) هیپ به تدریج نشسته و سپس سر و گردن را به عقب برده و صاف کنند. جهت اطلاع از درمان سکته مغزی در تهران بر روی لینک کلیک کنید.

( SWING)  دستها:  پس از بلند شدن از صندلی بیمار پارکینسون آمادگی لازم برای ایستادن و راه رفتن را داشته اما نیاز به آموزش برای نوسان بازوها، پوسچر صحیح و عقب بردن شانه ها، قدم های مناسب و با فاصله و… را توسط کاردرمان بیماران پارکینسون دارد. برای نوسان بازوها می توان ابتدا چرخش شانه ها را به طرفین به بیمار پارکینسون آموزش داد به نحوی که یک دست در جلو و دست دیگر در پشت بدن قرار گرفته باشد و سپس تمرین معکوس می‌شود.

تمرینات ( GAIT ): با پیشرفت بیماری پارکینسون ،تمرینات بیشتر برای بهبود ( gait ) ضروری است. این تمرینات باید با تحریکات ریتمیک شنوایی به شکل موسیقی و یک ضربه شدید اولیه همراه شود تا طول گام و سرعت شروع را بهبود و افزایش دهد. رقص نیز الگوهای ( gait ) را تسهیل و تعاملات اجتماعی بیشتری را برای بیمار پارکینسون فراهم می کند. بیمار پارکینسون دارای ( akinesia ) باید در شروع فعالیت های حرکتی از حرکات چرخشی استفاده کند. چندین بار (ROCKING ) به سمت جلو و عقب در حالت نشسته می تواند ( MOMENTUM ) مورد نیاز را برای برخواستن از صندلی فراهم کند.کاردرمانی در پارکینسون در ارتباط با بهبود وضعیت راه رفتن بهتر است که راه رفتن با ( B.O.S ) عریض و وسیع به ( SWING) بازو، گذاشتن پا بر روی ( FOOT MARKER )  نصب شده روی زمین صورت گیرد.

در کاردرمانی جسمی بیماران پارکینسون استفاده از عصا و واکر باعث عدم تعادل بیشتر شده و همچنین واکرهای چرخدار چون (Festinating )  را تشدید می کنند، توصیه نمی شود. اما استفاده از آینه و محرک های بینایی کلامی موثر است.

با پیشرفت بیماری پارکینسون روز به روز از تحرک بیمار پارکینسون کاسته می شود و ممکن است نیاز به وسایل کمکی برای راه رفتن، جابجایی و دیگر امور با تجویز مرکز توانبخشی پارکینسون نیز بیشتر گردد.

برای بیماران پارکینسون دور زدن درجا بخصوص در جاهای کوچک مثل آشپزخانه مشکل است. بنابراین باید نحوه دور زدن به صورتی که با چرخش به یک سمت بین دو پا حرف ( L ) ایجاد شود با بیمار تمرین شود.

بلند کردن پا از زمین:   برای توانایی بلند کردن پا از زمین، بیمار پارکینسون با ( ROT ) تنه به یک سمت و ( W.B ) روی اندامهای تحتانی همان سمت پای مقابل را از زمین بلند کند. مثلا با گرفتن عصایی در دست به حالت ( ext ) شانه و آرنج بیمار به سمت چپ چرخیده روی پای چپ تحمل وزن می کند و در این حالت پاشنه پای راست را از زمین بلند می کند. به تدریج نوع و دامنه حرکات تغییر کرده و تمام سطح کف پا از روی زمین بلند شده و آماده برای قدم برداشتن مناسب می شود.

انجام حرکات متقابل اندام ها، روتاسیون تنه ( W.B ) و افزایش تعادل می تواند روی ( mat )  به بیماران پارکینسون داده شود تمرینات روی ( mat ) جهت ایجاد تعادل و هماهنگی برای این‌گونه از بیماران پارکینسون به خصوص در مراحل اولیه بیماری بسیار مناسب است. به گونه ایی که بیمار پارکینسون روی سطح صافی نشست و تمرینات ( rocking ) را به طرفین یا بلند کردن دست و پای یک طرف و ( W.B )  روی سمت دیگر تمرین کند و در مراحل بعد با حرکات متقابل و متضاد اندام های فوقانی و تحتانی می تواند تمرین جلو رفتن و عقب رفتن را روی باسن (مثل کودکان) تمرین نماید و به خوبی که مثلا با چرخش تنه به سمت راست دست و پای چپ را از زمین بلند کرده و به جلو می کشد و مجدداً تمرین را در سمت مقابل تکرار می کند.

به دلیل اینکه انجام دو کار به صورت همزمان برای بیماران سخت است، مثلا نمی تواند هم در یک مسیر راه برود و هم دور بزند و جهتش تغییر دهد. (در حالی که نوسان دست ها و جاگذاری صحیح پاها هم لازم است) بنابراین تمرین راه رفتن بین دو صندلی به فاصله  80/1  متر به نحوی که از بین دو صندلی به صورت عدد  8  راه برود بسیار مناسب است.

پس از کسب ( ROT ) شانه و نوسان بازوها باید روی آموزش (  gait) صحیح بلند کردن پا از زمین، توانایی تغییر جهت و چرخش در جا و بسیاری از مشکلات دیگر توسط کاردرمان پارکینسون کار شود.

در مرکز درمان پارکینسون نیز روی ( Hand Function ) به صورت تمرین ( Grasp ) و ( Release  ) و همچنین آموزش و تمرین در زمینه حرکات ( Fine ) و هماهنگی انگشتان باید توسط کاردرمان خوب برای پارکینسون کار شود و تمرین تایپ هم بسیار مناسب است.

کاردرمانی در منزل برای پارکینسون- گفتار درمانی پارکینسون در منزل

بروز افسردگی به دلیل کاهش توانایی اجرای ( ADL ) به صورت مشخص به کیفیت زندگی فرد آسیب می زند. اقدامات کاردرمانی جسمی و تعادلی برای پارکینسون و  ایجاد تغییرات بیشتر در محیط زندگی فرد به صورت استفاده از ( SWITSH- OPERATED ) رادیو یا تلویزیون می‌تواند مفید باشد. صفحه سوئیچ فقط با تماس آرام فعال می شود.

کنترل محیطی فعال شده ( VOICE-OR SOUND ACTIVATE ) به دلیل کاهش حجم صوتی و تولید ضعیف صوت در طی تولید گفتار مفید نمی باشد. بیمار پارکینسون مدت زیادی قادر به لباس پوشیدن نمی باشد، اما با استفاده از سوئیچ های مختلف می تواند به انتخاب برنامه تلویزیون یا رادیو، تنظیم نور اتاق و استفاده از کامپیوتر باشد، تا کنترل حرکتی حداقل را داشته باشد. کاردرمانی در منزل برای بیماران پارکینسون،  بیماران ام اس و بیماران سکته مغزی کاربرد فراوانی دارد.

نکات

گفتاردرمانگر  و کاردرمان پارکینسون باید همواره به عوارض دارویی (سرگیجه ،کاهش فشار خون آرتیمی قلبی) بیمار پارکینسون توجه داشته باشد. مشکلات بلع نیز با گفتار درمانی قابل درمان می باشد.
از خستگی باید اجتناب گردد. در بین تمرینات کاردرمان پارکینسون در کلینیک کاردرمانی دقایقی برای استراحت داده شود.