تمرین برای لکنت زبان در کودکان| درمان لکنت| مرکز گفتاردرمانی لکنت زبان دکتر صابر

لکنت زبان یک اختلال ارثی یا مادرزادی است که ابتدا زمانی ظاهر می‌شود که کودک در حال یاد گرفتن همگاهنگی‌های پیچیده و سریع تولید گفتار و زبان است. کودکانی که بهبودی نمی‌یابند اما در لکنت باثبات می‌شوند همان‌هایی است که ممکن است نقض‌های زیادتری در شبکه‌های عصبی مغزشان داشته باشند. دکتر لکنت با بررسی رشد زبان و گفتار کودک و بررسی علل لکنت زبان در کودکان به صورت تخصصی بر روی گفتاردرمانی لکنت فعالیت می نماید. متخصصین گفتاردرمانی لکنت زبان در مرکز دکتر صابر با استفاده از تکنیک های مختلف درمانی و تجهیزات پیشرفته مرکز و ارائه تمرین برای لکنت زبان کودکان به درمان این اختلال در کودکان می پردازند.

جهت تماس با کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی جناب آقای دکتر صابر (کلینیک توانبخشی پایا در پاسداران ، کلینیک توانبخشی غرب تهران در سعادت آباد) باشماره 09029123536 تماس حاصل فرمایید.

لکنت زبان در کودکان

تحقیقات جدید گفتاردرمانی برروی لکنت سفری طولانی و پیچیده را از آزمایشگاه تراویس در آیووا درسال 1924، پشت سر گذاشته‌اند. هنوز در بسیاری از مسیرها همان یافته‌های اولیه کاملاً بی‌ربط نیستند. فرضیه تراویس که لکنت را به عنوان مشکلی در هماهنگ کردن دو سمت مغز برای گفتار در نظر گرفت، دوباره به صورت دیدگاهی پدیدار شده است، که لکنت را به عنوان مشکلی در هماهنگی شبکه‌های چندگانه مغزی برای گفتار با شبکه‌هایی که برای زبان، شناخت و احساس هستند در نظر می‌گیرد. این فعالیت عجیب در تمامی ‌گویندگان از کار می‌افتد، زمانی که منابع مورد نیاز برای پردازش زبان، شناخت یا احساس به طور آنی ظرفیت‌های موجود سیستم عصبی مرکزی را تخلیه می‌کنند و ظرفیت بسیار ‌اندکی را برای پیچیدگی‌های تولید سریع و ملایم گفتار باقی می‌گذارند، و نتیجه آن ناروانی طبیعت است. به نظر می‌آید افرادی که لکنت می‌کنند در اختصاص دادن منابع به تولید گفتار در شرایطی که نیاز زیادی داشته باشند، مشکل دارند. آن‌ها یک سیستم تولید و گفتار حساس‌تر (آسیب‌پذیرتر) را به ارث برده یا اکتساب کرده‌اند- فردی که در حالت‌های گوناگون بسیاری برای پرداختن به حالت هنجار سریع و ملایم گفتار کم توان است، احتمالا به دلیل این است که مسیر‌های عصبی استفاده شده در تولید گفتار کارایی که می‌بایست داشته باشند را ندارند.

ممکن است این سیستم تولید گفتار حساس (آسیب‌پذیرتر) در کودکانی به طور طبیعی از لکنت بهبود می‌یابند خودش بهبود یابد و نسبت به اختلال مقاوم‌تر شود. به دلیل ویژگی انعطاف‌پذیری عصبی بسیار زیاد در کودکان، مغز برخی از این کودکان به طور خود انگیخته مسیر‌های جدید و کارآمدتری‌تر را برای گفتار ایجاد می‌کند و کاملاً روان می‌شوند. ممکن است سایرین بهبود یابند به این دلیل که آن‌ها یاد بگیرند تا با آرام‌تر صبحت کردن جبران کنند یا روش‌های دیگری را برای هدایت کردن منابع به منظور مقاومت در برابر اختلال می‌یابند. به نظر می‌آید کودکانی که بهبودی نمی‌یابند وارد یک چرخه واکنش‌دهی به ناروانی‌هایشان با استفاده از فشار دادن عضلات، تلاش کردن برای رهایی، و حتی اجتناب کردن از کلمات و موقعیت‌های سخت شده‌اند. این واکنش‌ها که شدیداً یاد گرفته می‌شوند- تحت تأثیر شخصیت فرد و مردمی ‌که در اطرافش هستند، قرار می‌گیرند و تبدیل به بخشی از الگو‌های لکنت فرد می‌شوند و بر روشی که او در مورد صبحت کردن فکر و احساس می‌کند، تأثیر می‌گذارند

نکاتی درباره لکنت زبان

لکنت در همه فرهنگ ظاهر می‌شود و حداقل 40 قرن است که برای بشر یک مشکل به حساب می‌آید.
لکنت به وسیله یک سری اختلالات پر بسامد یا شدید مشخص می‌شود که جریان رو به جلو گفتار را به تأخیر می‌اندازند.
لکنت در کودکی آغاز می‌شود و معمولاً با رشد کودک به بزرگسالی شدیدتر می‌شود مگر اینکه او با یا بدون درمان رسمی‌ بهبود یابد.
رفتار‌های اصلی لکنت تکرار‌ها، کشیده‌گویی‌ها و قفل‌ها هستند. رفتار‌های ثانویه نتیجه تلاش‌‌ها برای رهایی و اجتناب از رفتار‌های اصلی هستند و شامل رفتار‌های همراه فیزیکی لکنت، مانند پلک زدن یا رفتار همراه کلامی ‌مانند، جانشینی‌های کلمه هستند.
احساسات و نگرش‌ها نیز می‌توانند اجزای مهمی ‌از لکنت باشند که واکنش‌های احساسی فرد لکنتی را نسبت به تجزیه ناتوانی برای روان صبحت کردن و نسبت به پاسخ‌های شنوندگان به لکنتش، بازتاب می‌کنند. احساسات واکنش‌های عاطفی سریعی هستند و شامل ترس، خجالت کشیدن، و شرمندگی هستند. نگرش‌ها به آرامی‌ از تجربیات منفی تکراری مرتبط با لکنت، نمایان می‌شوند. برای مثال باور فرد لکنتی است که شنوندگان هنگامی که لکنت او را می‌شنوند، فکر می‌کنند که او احمق است.
لکنت بین 18 ماهگی و بلوغ آغاز می‌شود اما اغلب بین 2 و 5 سالگی، با یک اوج دقیقاً پس از 3 سالگی آغاز می‌شود ممکن است اولین ظهور آن افزایش تدریجی در تکرار‌های ساده کلمات و صداها باشد یا شروع ناگهانی تکرار‌های چندگانه که گاهی اوقات با کشیده‌گویی‌ها و قفل‌ها نیز همراه است.
شیوع لکنت حدود 1 درصد است. بروز آن حدود 5 درصد است. میزان بهبودی بدون درمان حرفه‌ای حدود 75 درصد کودکانی است که سابقه لکنت داشته‌اند. نسبت مرد به زن در کودکان مدرسه‌رو و بزرگسالان حدود 3:1 است امام ممکن است در کودکان بسیار خردسال که شروع به لکنت کرده‌اند کم‌تر، نزدیک به 1:1 باشد. بیشتر دختر‌ها در اوایل کودکی بهیود می‌یابند که نسبت مردان دارای اختلال پیش از سنین پیش دبستانی را افزایش می‌دهد.
بیشتر افرادی که لکنت می‌کنند می‌توانند کلماتی را که در یک متن بر روی آن‌ها لکنت خواهند کردن پیش از خواندن با صدای بلند، پیش‌بینی کنند (انتظار)، و اغلب تمایل دارند بر روی بسیاری از کلمات یکسان در هر بار خواندن یک متن تکراری، لکنت کنند (ثبات) بسیاری از لکنتی‌ها زمانی که یک متن را چندین مرتبه می‌خوانند، بسامد لکنتشان کاهش می‌یابد (تطابق).
لکنت در بافت‌های دستوری مشخص با بسامد بیشتری رخ می‌دهد. ماهیت این بافت‌های دستوری تا حدودی در بزرگسالان و کودکان متفاوت است.
شرایط مختلف بسامد لکنت را کاهش می‌دهند. اثرات آن‌ها ممکن است قابل نسبت دادن به تغییرات در الگو‌های گفتاری، کاهش در فشار‌های ارتباطی، یا هر دو باشند. تحقیق بر روی این شرایط ایجادکننده روانی نشان می‌دهد که ممکن است لکنت به وسیله شرایطی کاهش یابد که تقاضا برای کنترل حرکتی گفتار و عملکرد‌های شکل‌گیری زبان را کاهش می‌دهند.