گفتار و زبان از اساسیترین مهارتهای ارتباطی انسان هستند و هرگونه مشکل در این دو حوزه میتواند زندگی فرد، بهویژه در کودکان، را تحت تأثیر قرار دهد. بسیاری از والدین زمانی که متوجه میشوند کودکشان دیرتر از همسالان خود شروع به صحبت کرده یا در جملهسازی دچار مشکل است، به دنبال علت میگردند. یکی از مهمترین پرسشهایی که در این زمینه مطرح میشود، تفاوت میان «تأخیر گفتاری» و «اختلال زبان» است. این دو اصطلاح گرچه در ظاهر شبیه به هم به نظر میرسند، اما تفاوتهای بنیادی دارند و شناخت درست آنها میتواند به انتخاب مسیر درمانی صحیح کمک بزرگی کند. در این مقاله به طور جامع به تعریف، علل، نشانهها و راههای درمان هر یک پرداخته و در نهایت به بررسی تفاوتهای آنها خواهیم پرداخت. مرکز گفتار درمانی دکتر صابر یکی از بهترین مراکز درمان اختلالات زبان و گفتار در تهران می باشد. گفتاردرمانی در اختلال زبان یکی از حیطه های مهم در زمینه گفتار درمانی مشکلات گفتار می باشد که در مرکز گفتار درمانی دکتر صابر ارائه می شود. اختلال زبان شفاهی شامل آسیب گسترده در استفاده از گفتار و یا اشارات کلامی می باشد که موجب اختلال در درک گفتار و تولید زبان در زمینه های مختلف معنایی، صرف و نحو و کاربرد واج شناسی زبان است. این نوع آسیب به خودی خود برطرف نشده و نیاز به خدمات گفتاردرمانی در اختلالات زبان به صورت تخصصی و ویژه دارد. مرکز گفتار درمانی کودکان تهران در کنار خدمات گفتار درمانی در داخل کلینیک به ارائه خدمات گفتار درمانی در منزل نیز می پردازد.
تعریف تأخیر گفتاری در کودکان
تأخیر گفتاری به حالتی گفته میشود که کودک در مقایسه با همسالان خود دیرتر به مهارتهای گفتاری میرسد. به عبارت دیگر، کودک مسیر طبیعی رشد گفتار را طی میکند اما سرعت یادگیری او کمتر از دیگر کودکان است. در چنین شرایطی، کودک ممکن است دیرتر از دیگران شروع به گفتن اولین کلمات کند، در ترکیب کلمات و جملهسازی کندتر باشد یا در استفاده از دایره واژگان محدودیت بیشتری داشته باشد. این مسئله اغلب باعث نگرانی والدین میشود، زیرا آنها متوجه میشوند که کودکشان در مقایسه با دیگر همسنوسالان توانایی کمتری در برقراری ارتباط دارد. تأخیر گفتاری میتواند به دلایل مختلفی مانند دو زبانه بودن محیط خانواده، کمبود تحریک زبانی، مشکلات شنوایی یا حتی زمینههای ارثی رخ دهد. مهمترین ویژگی تأخیر گفتاری این است که کودک همچنان روند طبیعی رشد را دنبال میکند و با مداخلات بهموقع میتوان او را به مسیر عادی بازگرداند. در این شرایط مراجعه به بهترین متخصص گفتاردرمانی میتواند نقش مهمی در تشخیص سریع و آغاز درمان مناسب داشته باشد.
تعریف اختلال زبان و ویژگیهای آن
اختلال زبان با تأخیر گفتاری تفاوت اساسی دارد. در این وضعیت، مشکل کودک تنها کندی در رسیدن به مراحل گفتار نیست، بلکه اساس یادگیری زبان و توانایی پردازش آن با مشکل مواجه است. کودکانی که دچار اختلال زبان هستند، در درک و بیان زبان مشکلات عمیقتری دارند و حتی با افزایش سن نیز بدون درمان تخصصی پیشرفت چندانی نخواهند داشت. این کودکان ممکن است نتوانند دستورات ساده را به درستی بفهمند، در استفاده از دستور زبان اشتباه کنند، جملات را ناقص بسازند و دایره واژگان محدودی داشته باشند. برخلاف تأخیر گفتاری که میتواند موقتی باشد، اختلال زبان معمولا نیازمند مداخله درمانی طولانیمدت است. در بسیاری از موارد، این اختلال با مشکلات دیگر مانند اوتیسم، کمشنوایی یا اختلال یادگیری همراه است. بنابراین تشخیص بهموقع و آغاز جلسات آموزش گفتاردرمانی زیر نظر متخصص اهمیت بسیار زیادی دارد. اختلال زبان اگر درمان نشود، میتواند بر تحصیل، روابط اجتماعی و اعتمادبهنفس کودک تأثیر منفی بگذارد.
علائم اختلالات زبانی- اختلال زبان شفاهی
در اینجا یه علائم اختلال زبان در کودکان اشاره می شود:
- پایین بودن خزانه واژگان درکی و یا بیانی،نسبت به هنجار های رشدی مورد انتظار در کودکان عادی ۵ تا ۱۲ ساله.
- مشکلات دائمی و قابل توجه در درک و تولید ساختارهای نحوی پیچیده و پایه ای.
- نواقص دائمی و قابل توجه در درک و یا تولید ویژگیهای تک واژشناختی.
- مشکلات دائمی و قابل توجه در معنی و سازمان بندی زبان شفاهی.
- مشکلات دائمی و قابل توجه در کاربرد زبان بیانی.
- تاثیر بسیار مخرب نواقص زبان شفاهی بر ارتباط موثر در خانه،مدرسه و جامعه .
شباهتها و تفاوتهای اصلی میان تأخیر گفتاری و اختلال زبان
اگرچه در ظاهر هر دو وضعیت با مشکلاتی در گفتار و زبان شناخته میشوند، اما تفاوتهای مهمی دارند که شناخت آنها ضروری است. کودکانی که تأخیر گفتاری دارند معمولا مسیر طبیعی رشد زبانی را طی میکنند و تنها با کندی پیش میروند. این کودکان درک خوبی از زبان دارند و اگرچه دیرتر صحبت میکنند، اما وقتی شروع به حرف زدن میکنند، جملات و کلماتشان ساختار نسبتا درستی دارد. در مقابل، کودکانی با اختلال زبان نه تنها دیرتر صحبت میکنند بلکه درک زبان برایشان دشوار است و حتی در سنین بالاتر هم در ساخت جملات و انتخاب واژههای درست مشکل خواهند داشت. تأخیر گفتاری با مداخلات زودهنگام و محیط غنی از زبان بهبود مییابد، اما اختلال زبان نیازمند درمان تخصصی مداوم و طولانی است. والدین باید توجه داشته باشند که تمایز میان این دو وضعیت تنها توسط بهترین متخصص گفتاردرمانی امکانپذیر است، زیرا علائم آنها در نگاه اول میتواند شبیه به هم باشد و نیاز به ارزیابی دقیق دارد.
تأخیر گفتاری زمانی رخ می دهد که رشد گفتار کودک از نقاط عطف معمول مربوط به سن عقب بماند. این مانند یک مکث موقت در مسیر گفتار آن هاست. لزوماً یک مانع دائمی نیست. در کشور هایی که دوزبانگی رایج است، تأخیر گفتاری ممکن است زمانی مشاهده شود که کودک همزمان چندین زبان را یاد می گیرد. تأخیر گفتاری زمانی است که مهارت های کودک به الگویی که انتظار داریم رشد می کند، اما نه با همان سرعتی که همسالانش رشد می کنند. آن ها ممکن است شروع کندتری در مهارت ها و یا توالی کندتری در یادگیری مهارت ها داشته باشند. تأخیرهای گفتاری می توانند ناشی از عوامل مختلفی مانند عوامل محیطی، قرار گرفتن در معرض محدود زبان، اختلال شنوایی، یا صرفاً یک تغییر طبیعی در رشد فردی باشند. اختلالات زبان می توانند علل متعددی داشته باشند، از جمله شرایط عصبی، مشکلات دهانی – حرکتی، کم شنوایی، یا اختلالات رشدی. اختلالات زبان به معنای مشکل عمیق تر در تولید صداهای گفتاری است. این ها اختلالات واج شناختی نامیده می شوند. آن ها با رشد طبیعی گفتار متفاوت هستند. این فقط یک تأخیر نیست؛ بلکه انحرافی از مسیر معمول رشد گفتار است. اختلال زبان زمانی است که کودک از الگوی و توالی معمول رشد پیروی نمی کند. برای مثال، ممکن است برخی از مراحل را در ترتیب معمول کسب مهارت ها نادیده بگیرند. اختلال صدای گفتار زمانی است که کودک قادر به تولید صحیح صداهای گفتاری نیست. اشتباهات آن ها خطاهای صوتی معمولی نیستند، یا الگوهای غیر عادی در خطاهای صوتی آن ها وجود دارد. تفاوت اصلی در ماهیت مشکل گفتاری نهفته است. تأخیر گفتاری با الگوی رشدی کندتر اما معمولی مشخص می شود. در مقابل، اختلال زبان نشان دهنده انحراف از الگوهای گفتاری معمولی است. این به مداخله تخصصی تری نیاز دارد. به طور کلی، هم تأخیرهای گفتاری و هم اختلالات زبان ممکن است بر میزان توانایی کودک در برقراری ارتباط با دیگران تأثیر بگذارند. اگر آن ها نتوانند به وضوح درک شوند، پیام اصلی آن ها ممکن است از بین برود، و این می تواند تجربه ناامید کننده ای باشد. آگاهی از تأخیرهای گفتاری یکی از مهم ترین کارهایی است که یک مراقب می تواند برای کمک به فرزند خود انجام دهد. با این حال، همانطور که در بالا ذکر شد، تشخیص تفاوت بین اختلالات زبان و تأخیرهای گفتاری برای کسی که متخصص نیست، دشوار است. به همین دلیل ارزیابی و تشخیص توسط یک آسیب شناس گفتار و زبان دارای مجوز بسیار مهم است.
نقش گفتاردرمانی در درمان تأخیر گفتاری
گفتاردرمانی یکی از موثرترین روشها برای کمک به کودکانی است که دچار تأخیر گفتاری هستند. در این روند، گفتاردرمانگر ابتدا ارزیابی دقیقی از سطح زبانی و گفتاری کودک انجام میدهد و سپس با توجه به نیازهای فردی، برنامهای ویژه طراحی میکند. جلسات گفتاردرمانی شامل تمرینات مختلفی مانند بازیهای زبانی، تمرین افزایش دایره لغات، آموزش جملهسازی و فعالیتهای شنیداری است که به کودک کمک میکند مهارتهای گفتاری خود را سریعتر توسعه دهد. علاوه بر جلسات درمانی، والدین نیز نقش پررنگی در این فرآیند دارند و باید تمرینهای خانگی را طبق توصیه درمانگر با کودک انجام دهند. یکی از مهمترین مزایای شروع زودهنگام جلسات آموزش گفتاردرمانی این است که کودک میتواند در مدت زمان کوتاهتری به سطح همسالان خود برسد و از بروز مشکلات تحصیلی در آینده جلوگیری شود.
راهکارهای درمان اختلال زبان با گفتاردرمانی تخصصی
اختلال زبان برخلاف تأخیر گفتاری نیازمند درمان تخصصیتر و طولانیمدتتر است. در این شرایط، گفتاردرمانگر نه تنها بر گسترش واژگان و جملهسازی کار میکند، بلکه به تقویت مهارتهای درک زبان، استفاده صحیح از دستور زبان و توانایی ارتباط مؤثر نیز میپردازد. جلسات گفتاردرمانی برای کودکان با اختلال زبان معمولا به صورت مداوم و در بازههای زمانی طولانی انجام میشود. تکنیکهایی مانند داستانگویی، تمرینات تعاملی، کار با تصاویر و بازیهای آموزشی از جمله ابزارهایی هستند که برای بهبود مهارتهای زبانی کودک به کار میروند. در این مسیر، حمایت خانواده بسیار حیاتی است، زیرا استمرار تمرینها در خانه و محیط مدرسه میتواند روند پیشرفت کودک را تسریع کند. همچنین انتخاب بهترین متخصص گفتاردرمانی تضمین میکند که کودک تحت درمانی استاندارد و علمی قرار بگیرد و در نهایت بتواند مهارتهای زبانی خود را تقویت کرده و کیفیت زندگیاش را بهبود بخشد.
گفتاردرمانی در اختلال زبان کودکان نکاتی را در درمان توصیه می کند:
- توسط گفتاردرمانی در اختلال زبان آزمون های زبانی هنجار را جهت تعیین توانمندی ها و اختلال کلی زبان درکی و بیانی کودکان اختلالات زبان و مقایسه رشد زبان وی با هنجار های رشدی،فرهنگی و گویشی اجرا نمایید.
- آزمون های معیار کودک اختلال زبان بیانی را جهت تعیین مهارت های زبان خاص کودکان اختلالات زبانی در بخش های زبانی که توسط آزمون های هنجار دارای ضعف تشخیص داده شده بود،اجرا نمایید.
- در حالی که کودکان اختلالات زبانی در زمینه مبحث مورد علاقه اش صحبت میکند یک نمونه زبانی که نشانگر نوع مکالمه وی نیز هست را به صورت صوتی یا تصویری ضبط نمایید و این نمونه را به منظور بررسی نوع استفاده وی از زبان تحلیل نمایید.
- به منظور تعیین نقاط ضعف و قوت اجتماعی و آموزشی کودکان اختلالات زبان شفاهی،با معلم وی و خود او(در صورت مناسب بودن سنش) و دیگر متخصصین آموزشی مربوطه مصاحبه نمایید.
- گزارش مستندی از مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال زبانی در کلاس درس،زمین بازی،بوفه یا دیگر موقعیت های اجتماعی و آموزشی حساس تهیه نمایید.
- مهارت های دهانی-حرکتی کودکان اختلال زبانی را به این صورت ارزیابی نمایید که ابتدا ساختار های مشهود صورت،لب ها،دندان ها،زبان،سخت کام و نرم کام وی را مشاهده نمایید و سپس بررسی نمایید که او چگونه از ساختار های خاص مهم برای تولید گفتار و زبان استفاده میکند (مثلاً حرکت،قدرت و بسته بودن لبها،قدرت بیرون آوردن تو بردن و طرفی کردن زبان،یا حرکت نرم کام هنگام تولید واج ( a ) را بررسی کنید.)
- آزمون غربالی شنوایی شناسی تن خالص را در فرکانس 500، 2000 ،1000 و 4000 هرتز در شدت ۲۰ دسی بل برای کودکان اختلال زبانی اجرا نمایید.
- در صورتی که نتایج آزمون غربالی شنوایی نشانگر نیاز کودکان با اختلال زبان شفاهی به ارزیابی بیشتر بود،وی را برای ارزیابی کامل به یک شنوایی شناس ارجاع دهید.
- از والدین بخواهید اطلاعاتی را در زمینه شاخصهای کودکان اختلالات زبانی،تاریخچه و وضعیت فعلی پزشکی،درمان های تخصصی قبلی،تلاش های ارتباطی در موقعیت های متفاوت،و مسائل مورد علاقه خانوادگی و اجتماعی مربوطه را فراهم آورند.
- والدین از طریق متخصص اطفال یا متخصص گوش و حلق و بینی (متخصص گوش و حنجره) ارزیابی کامل پزشکی از کودکشان به عمل آورند تا از طریق آن هر نوع مبنای عضوی اختلال زبانی تعیین گردد.
- والدین از طریق روانشناسی تعلیم و تربیت به ارزیابی شناختی کودک خود بپردازند تا هر نوع تاخیر در رشد شناختی بی را تعیین نمایند.
- به منظور تعیین خدمات مورد نیاز و نیز جهت ایجاد و توسعه راهبرد های گفتاردرمانی در اختلال زبان مشترک،ترتیب ملاقاتی را با والدین و دیگر متخصصین مربوطه بدهید.
- با توجه به نیازهای فردی کودکان اختلالات زبانی،مناسب ترین رویکرد درمانی کلی (نظیر درمان مشارکتی،مشاوره یا تکمیلی) را تعیین نمایید.
- بر مبنای سن،مهارت های واج شناختی،وضوح گفتار،گویش،و نیازهای ارتباطی،اجتماعی و آموزشی کودکان اختلالات زبانی فهرست واژگان،ساختار های کلمه،جمله،و یا موقعیتهای کاربرد شناسی به ویژه را به عنوان اهدافی برای درمان اختلال زبان انتخاب کنید.
- به والدین،معلمین و دیگر متخصصین مربوطه،ارتباط میان رشد زبان با سن،رشد گفتار،وضعیت شناختی و فیزیکی را توضیح دهید.
- مطالب و منابع مفیدی در زمینه رشد زبان و اختلالات گفتاری برای والدین و معلمین کودکان اختلال زبانی فراهم نمایید.
- به همراه والدین،معلمین و خود کودکان اختلال زبانی به جستجوی پاداش هایی بپردازید که ممکن است تلاش های ارتباطی موفق کودکان اختلالات زبان بیانی را تقویت نماید نظیر تقویت کننده های خارجی (همچون تحسین های کلامی یا ژتون های قابل معاوضه) و درونی (همچون دریافت یک پاسخ فوری در ازای یک درخواست کلامی واضح).
- قبل از شروع یک فعالیت،به وضوح اهداف درمانی آن فعالیت را برای کودکان اختلالات زبان شفاهی تعیین نمایید و مثلاً بگویید «آموزش ما درباره عبارت اضافه است و این یادگیری به تو کمک می کند که جملات بهتری بسازی» ،در انتهای فعالیت،عرض کودک اختلال زبان بیانی بخواهید هدف ویژه این فعالیت و رابطه آن با موقعیت ارتباطی را به شما بگوید.
- پس از آن که کودک اختلال زبان شفاهی اهداف زبانی تحت آموزش را به کار برد،از وی بخواهید درباره کیفیت کنش زبانی اش قضاوت نماید.
- به کودکان اختلالات زبانی واژگان مکانی و زمانی رایج (نظیر نزدیک به،قبل از،یا بعد از) را در دستورات دو و سه مرحله ای بیاموزید و سپس برای وی راهبردهای بینایی،حرکتی یا شنیداری فراهم نمایید چه او در یادآوری توالی دستورات کمک می نماید،ابتدا از تکالیف آشنا همچون مطالب روزمره کلاس یا خانه شروع نمایید و سپس تکالیف ناآشناتر و جدیدتر (نظیر روش ساخت یک هواپیمای کاغذی یا روش پخت یک شیرینی) را به کار ببرید.
- در حالی که کودکان با مشکلات گفتار با وسیله ای بازی می کنند که متشکل از جفت اشیای مشابهی با اشکال،اندازه ها و رنگ های متنوع است،به وی آموزش دهید که دستورات شما را که شامل اصطلاحات معنایی و فضایی چندگانه است (نظیر مربع کوچک زرد را وسط دایره صورتی بزرگ قرار بده) اجرا نماید.
- به گفتاردرمانی در اختلال زبان توصیه کنید از تکالیف تکمیل جمله استفاده نمایید تا به کودک اختلال زبان شفاهی آموزش دهید که ریشه کلمات را با پیشوند ها یا پسوند های تقابلی مناسب سنش با ۸۰ درصد صحت مقایسه نماید (مثلاً دوستانه و غیر دوستانه یا مهربان و نامهربان).
- به کودک اختلالات زبان شفاهی آموزش دهید با اتصال پیشوندها و پسوندهای مختلف نوشتاری (نظیر نا،بی،گر،گاه) به شکل نوشتاری ریشه کلمات (نظیر مهربان،کار یا دانش) کلمات جدید بسازد. این کلمات را با و بدون پیشوند یا پسوند در جملات متقابل تعریف و استفاده کند.
- به کودکان اختلالات زبانی آموزش دهید شکل نوشتاری یا تصویری و اسامی مفرد و جمع بی قاعده نظیر مسجد و مساجد یا کتاب و کتب را با یکدیگر منطبق نماید و سپس آنها را در جملات متقابل تولید نماید.
- از متن های آموزشی کودک اختلال زبان شفاهی یا کتابهای داستانی مناسب سن وی استفاده کنید.ابتدا فهرست کلمات مهم را تعیین نمایید و سپس در مورد معانی آن کلمات عمیقاً بحث کنید،و سرانجام به او بیاموزید همان فهرست کلمات را در بافت های کلامی و یا نوشتاری استفاده نماید.
- در گفتاردرمانی در اختلال زبان به مراقب آموزش دهید از تصاویر بینایی (نظیر رشته های معنایی کلمات،نمودار ون و دیگر نظام های بینایی منطقی) برای گروه بندی،مقایسه یا مقابله واژگان مبتنی بر برنامه آموزشی در طبقات معنا شناختی(دارای معنا) استفاده نماید.
- از کودک اختلال زبان بیانی بخواهید اشیا یا تصاویر مبتنی بر برنامه آموزشی را بر اساس ویژگیهای مشابه گروه بندی نماید،از وی بخواهید ویژگی های مشترک یا طبقه مافوق هر گروه را بیان نماید.
- به کودک اختلال زبان شفاهی کمک کنید جملات پیچیده شفاهی و یا نوشتاری نظیر بندهای موصولی و مصدری،گروه های قیدی و عبارت های اسمی مبسوط،اسم مصدر،و جملات مجهول را درک نمایید.
- از کودکان اختلالات زبان شفاهی بخواهید این عبارات را تکرار و تکمیل نماید «من به رستوران رفتم و—دیدم،من به باغ وحش رفتم و—دیدم،من به ساحل رفتم و—دیدم،یا من به مزرعه رفتم و—دیدم» و سپس با به کارگیری عبارتهای اسمی مبسوط،عبارت های مکمل متوالی به آن بیفزایید تا به کارگیری جملات پیچیده را تشویق نمایید (نظیر من به باغ وحش رفتم و میمون های بامزه شیطانی دیدم که بالا می رفتند و شیرهای وحشی خطرناکی که قدم می زدند.)
- بخشهای مختلف گفتار (نظیر عبارتهای اسمی و فعلی،عبارت های مصدری،بندهای موصولی و گروه قیدی) را روی کارت بنویسید،به کودکان اختلالات زبانی بیاموزید بخشهای مختلف گفتار را به منظور ساخت جملات پیچیده متفاوت مرتب نماید.
- آن دسته از امور روزمره زندگی (نظیر چگونگی معارفه،سلام و احوالپرسی،یا جلب توجه دیگران) راکه برای کودک با مشکلات گفتار زیاد پیش می آید الگو سازی نمایید. از کودک اختلال زبانی بخواهید در این موقعیت های ارتباطی نقش خود را به درستی ایفا کند (روش ایفای نقش. )
- پس از آنکه به عمد اطلاعات مهم لازم برای تکمیل یک فعالیت ناآشنا (نظیر ساختن یک ساختمان با لگو، پختن شیرینی،یا انجام یک برنامه هنری) را در توضیحات خود نیاورید،کودکان اختلالات زبانی را تشویق نمایید که بگوید مقصود شما را نفهمیده است و سپس به منظور فهم بهتر موضوع سوالاتی از شما بپرسد (نظیر آنچه شما می خواهید من دقیقا چه کاری انجام دهم؟چگونه این را می توان نصب کرد؟یا این کجا باید برود؟)
- از کودک اختلال زبان شفاهی بخواهید در حال بازی با یک همسال،دستورات شفاهی به او بدهد و به او بیاموزید که دستورات شفاهی غیر واضح را به نحوی دیگر بیان نماید.
- پس از گفتن یا خواندن یک داستان مبتنی بر برنامه آموزشی و متناسب با سن بیمار،سوالات درک مطلب از ویژگی بپرسید (نظیر چه اتفاقی افتاد برای …..؟به نظرت چرا این کار را انجام داد؟کجا رفت بعد از ….؟ به نظرت وقتی آن اتفاق افتاد او چه حسی داشت؟)
- از کتابهای داستانی مناسب سن کودک اختلال زبان شفاهی استفاده نمایید،به کودک اختلال زبان بیانی چگونگی خلاصه کردن،پیشبینی مطلب،و ارزیابی شخصیت ها و حوادث داستان را بیاموزید،با پرسیدن سوالات مرتبط درباره مطلب ارائه شده میزان درک مطلب وی را بسنجید.
- پس از آن که مکرراً داستانی را برای کودک اختلال زبانی خواندید،از وی بخواهید حوادث داستان را بازگو نماید به این صورت که جزئیات و ساختارهای روایتی متناسب با فرهنگ را بیش از پیش بر آن بیفزاید.
- خاطرات یا حوادث واقعی زندگی را (نظیر برگزاری مهمانی تولد یا رفتن به رستوران) به صورت نمایش اجرا نمایید،به کودک اختلال زبان شفاهی بیاموزید به منظور ارتباط و اتصال و وقایع،این حوادث را با کاربرد تدریجاً پیچیده تر ضمایر پیوندی و انتقالی به صورت نوشتاری یا کلامی بیان نماید.
اهداف گفتار درمانی در اختلالات زبانی
در زیر به اهداف گفتاردرمانی در اختلال زبان اشاره می شود.
- درک و تولید واژگان در بافت های ارتباطی متنوع به گونه ای متناسب با انتظارات فرهنگی،گویش و سن.
- سازمان بندی واژگان به طبقات معنایی به منظور اصلاح موثر و کاربرد بعدی آنها در گفتار و زبان.
- درک و تولید جملات مبنایی و پیچیده در مکالمه متناسب با انتظارات فرهنگی،گویشی و سن.
- استفاده از مهارتهای کاربرد شناختی زبان در بافت های ارتباطی متنوع متناسب با انتظارات فرهنگی،گویشی و سن.
- انتظارات واقع گرایانه والدین در مورد مهارت های زبانی شفاهی کودک شان.
نتیجهگیری
شناخت تفاوت میان تأخیر گفتاری و اختلال زبان اهمیت زیادی دارد، زیرا رویکرد درمانی در این دو وضعیت متفاوت است. در حالی که تأخیر گفتاری با مداخلات زودهنگام و محیط غنی از زبان قابل بهبود است، اختلال زبان نیازمند درمان تخصصی و پیگیرانه است. مراجعه به بهترین متخصص گفتاردرمانی و استفاده از جلسات آموزش گفتاردرمانی میتواند مسیر رشد زبانی کودک را تسهیل کند و از بروز مشکلات جدی در آینده پیشگیری نماید. بنابراین والدین نباید نسبت به مشکلات گفتاری یا زبانی کودک بیتفاوت باشند و در صورت مشاهده هرگونه نشانه، سریعاً اقدام به مشاوره و درمان کنند.
منابع:
amazingspeechtherapy.my
allisonfors.com
expressable.com
سوالات متداول:
1.تاخیر گفتاری چیست؟
تأخیر گفتاری به حالتی گفته میشود که کودک در مقایسه با همسالان خود دیرتر به مهارتهای گفتاری میرسد. به عبارت دیگر، کودک مسیر طبیعی رشد گفتار را طی میکند اما سرعت یادگیری او کمتر از دیگر کودکان است.
2.یکی از موثرترین روشها برای کمک به کودکان دچار تاخیر گفتاری چیست؟
گفتاردرمانی یکی از موثرترین روشها برای کمک به کودکانی است که دچار تأخیر گفتاری هستند.
2 دیدگاه
وقتی به کلینیک دکتر صابر در تهران اومدیم دکتر گفت پسرم اختلال زبان داره و نمیتونه درست جمله بسازه. اولش خیلی نگران بودم ولی با تمرینای دقیق و پیگیری گفتاردرمانگرش الان حرفاش واضح تر شده و با اعتماد به نفس بیشتری صحبت میکنه
پسرم تا سه سالگی هنوز حرف نمیزد و فقط با اشاره چیزی میخواست.وقتی جلسات گفتاردرمانی رو شروع کردیم درمانگر با صبر و بازی های هدفمند کاری کرد که اولین کلمه ها رو بتونه بگه.اون لحظه واقعا یه لحظه خیلی خوب بود