اوتیسم شدید یا اوتیسم سطح 3

اوتیسم شدید در کودکان با نام های اوتیسم با عملکرد پایین، اوتیسم سطح 3 و یا اوتیسم کلاسیک نیز شناخته می شود. به طور کلی می توان گفت کودکانی که علائم و نشانه های شدید و خاصی دارند، اوتیسم سطح 3 یا اوتیسم شدید نامیده می شوند. کودکانی که به اوتیسم شدید مبتلا هستند، بیشترین نیاز به پشتیبانی را دارند پس این کودکان به مواظبت های بیشتری احتیاج دارند. کودکانی که به اختلال اوتیسم شدید دچار می شوند، احتمال دارد علائم و نشانه های یکسانی داشته باشند. مشکلات این کودکان می تواند مانع از عملکرد معمول کودک در مدرسه، خانواده یا اجتماع شود. افراد مبتلا به اوتیسم شدید یا همان اوتیسم سطح 3 احتمال دارد که نشانه های فیزیکی علاوه بر نشانه های حسی نیز داشته باشند که می تواند در افراد اوتیسم با علائم خفیف تر نیز دیده شود. کودکان مبتلا به اوتیسم شدید در حرف زدن، گفت و گو با دیگران و برقراری ارتباط با مشکل مواجه شده و در موقعیت هایی که احساس آسایش نداشته باشند پریشانی می کنند. متخصصان می توانند علائم اوتیسم شدید را از همان دوران کودکی و نوپایی شناسایی کنند. خوشبختانه امروزه درمان های اوتیسم شدید در دسترس بوده اما زمانی تاثیر بیشتری خواهد داشت که زودتر اجرا شود. نشانه های همراه در اتیسم شدید : بی خوابی، تشنج، مشکلات گوارشی و…می باشد . به دلیل این که این افراد در برقراری ارتباط موثر با دیگران دچار مشکل می شوند، ممکن است حتی در زندگی روزمره به مشکل برخورد کنند و این اختلال می تواند برای فرد و خانواده او بسیار چالش برانگیز باشد. افراد مبتلا به اتیسم شدید با مشکلاتی از قبیل روابط اجتماعی، ارتباطی و حسی دست و پنجه نرم می کنند که در زندگی نسبت به دیگران با مشکلات بیشتری رو به رو می شوند. مرکز کاردرمانی و گفتاردرمانی اوتیسم دکتر صابر با کادری مجرب و متخصص، کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، از سطح 1 گرفته تا سطح 3، را با متد های متنوع، تخصصی و به روز دنیا، درمان می نماید و با استفاده از تکنیک های رفتاری تلاش می کند روش های ایجاد ارتباط را به آنان آموزش دهد.

علائم اوتیسم شدید کودکان

کودک مبتلا به اختلال اوتیسم شدید علائمی دارد که روند زندگی و تحصیل او را مختل می کند. برای تشخیص اختلال طیف اوتیسم باید علائم و نشانه های کودک مبتلا را به طور دقیق ارزیابی کرد. تمام کودکانی که به اوتیسم سطح 3 دچار هستند، باید مشکلات حسی، اجتماعی یا ارتباطی داشته باشند که کار های روزمره زندگی برایشان دشوار باشد و گرنه اختلال اوتیسم تشخیص داده نمی شود. متخصصان می توانند علائم و نشانه های اوتیسم شدید را از همان دوران کودکی یا حتی نوزادی شناسایی کنند. آشنایی با علائم اوتیسم شدید می تواند تاثیر شایانی در تشخیص زود هنگام و درمان این اختلال داشته باشد. علائم اوتیسم شدید از دو سالگی در فرد بروز پیدا کرده و قابل تشخیص است. برخی از کودکان مبتلا چرخه رشد را به درستی نکرده ولی برخی دیگر تا شروغ ابتلا به اختلال اوتیسم شدید، رشد طبیعی دارند. شدت بروز نشانه های اوتیسم شدید در افراد مختلف، متفاوت است اما می توان گفت ناتوانی در مهارت های اجتماعی جز علائم ثابت این اختلال است. کودک مبتلا به اوتیسم شدید به سختی می تواند با دیگران ارتباط برقرار کند یا به پدر و مادر خود وابسته شود. برخی از کودکان هم برای برقراری ارتباط چشمی بسیار تلاش می کنند. کودکان مبتلا به اوتیسم شدید معمولا زود عصبانی شده و پرخاشگر هستند. برخی از علائم شابع اوتیسم شدید عبارت اند از:

اصلی ترین علائم اوتیسم شدید:

-مشکلات و اختلالات گفتاری – زبانی

-مشکلات شناختی

-مشکلات جسمی

-رفتار های تکراری

-اختلالات حسی

-علاقه به یکنواختی و عدم تمایل به تغییرات

-آسیب به خود

-نیاز به یکنواختی

-پرخاشگری

-رفتار های خشونت آمیز

-علاقه شدید به یک غذا یا رفتار خاص

–اختلال پردازش حسی

-رفتار های تکانشی

-خود آزاری

-اختلال وسواس اجباری

–اختلال یادگیری

تفاوت اوتیسم سطح 3 با اوتیسم سطح 1 و 2

اوتیسم سطح 3 شدید ترین نوع از انواع اختلالات طیف اوتیسم می باشد. افراد مبتلا به اوتیسم شدید خیلی از رفتار های اوتیسم سطح 1 و 2 را با شدت بیشتری از خود نشان می دهند. مشکلات افراد مبتلا در ارتباطات کلامی و غیر کلامی موجب می شود تعاملات اجتماعی یا تمرکز برای آن ها سخت شود. مبتلایان به اوتیسم شدید مهارت بسیار کمی برای واضح صحبت کردن با دیگران دارند و به مقدار کمی شروع کننده ارتباط با دیگران می باشند.

اوتیسم شدید (اوتیسم سطح 3) علائم و نشانه های آشکار تری نسبت به دو سطح دیگر دارد:

-مشکل در ارتباطات کلامی و غیر کلامی این کودکان اغلب گفتار قابل فهمی ندارند

-مشکل در انعطاف پذیری یا تغییر علایق به صورتی که با کوچکترن تغییر در روتین کودک به هم می ریزد و آرام نمی شود.

-مشکلات حسی بیش از حد بی قراری و قشقرق از مواردیست که در این کودکان دیده می شود.

-مشکلات تغذیه ای در پی مشکلات حسی به علت شدت زیاد مشکلات حسی کودک هر غذایی را قبول نمی کند.

-تمایل کم به حضور در اجتماع ارتباطات محدود به پدر و مادر است و کودک در محیط های عمومی ارتباطی با کسی برقرار نمی کند.

-تاخیر در سخن گفتن

-مشکلات تمرکز و توجه به صورتی که به نظر می رسد کودک در دنیای دیگری زندگی می کند و اشیاء و اتفاقات محیط را نمی بیند.

علت بروز اوتیسم

عوامل گوناگونی در پیدایش اختلال طیف اوتیسم شدید نقش دارند که البته همچنان به طور قطعی تاییدیه نگرفتند. این عوامل 2 مورد می باشند: یکی عوامل ژنتیکی و دیگری عوامل محیطی.

بیشتر دانشمندان بر این عقیده اند که ژن ها یکی از عوامل اصلی در به وجود آمدن اوتیسم می باشند و کودکی که سابقه اوتیسم در خویشناوندان نزدیک خود دارد، بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال قرار می گیرد.

استعمال دخانیات، مواد اعتیاد آور، استفاده از دارو ها و الکل و هم چنین قرار گرفتن در معرض بعضی سموم محیطی در دوران بارداری نیز احتمال بروز اختلال اوتیسم را بیشتر می کند.

درمان اوتیسم سطح 3

تحقیقات اخیر نشان می دهد که درمان های متنوع و گوناگونی برای اختلال اوتیسم شدید وجود دارد از جمله روش های درمانی غیر دارویی و البته روش های درمانی دارویی.

روش های درمانی اختلال اوتیسم شدید عبارت اند از:

-روش های درمانی دارویی: این روش ها در حقیقت شامل درمان نشانه های گوناگون این اختلال هستند. به طور مثال دارو های ضد افسردگی، دارو های روان پزشکی موثر بر اضظراب، دارو های آرام بخش، دارو های ضد روان پریشی و… .

-روش های درمانی غیر دارویی: کاردرمانی اوتیسم، توانبخشی، گفتاردرمانی اوتیسم، آموزش مهارت های ارتباطی و گفتاری، رفتار درمانی، بازی درمانی، اتاق تاریک، روان درمانی، آموزش روش های کاهش استرس و گاهی اوقات فیزیوتراپی، تغییر رژیم غذایی فرد مبتلا

سوالات متداول:

1. درمان اوتیسم شدید چیست؟

درمان های متنوع و گوناگونی برای اختلال اوتیسم شدید وجود دارد، که می توان به موارد زیر اشاره نمود: دارو درمانی،کاردرمانی اوتیسم، گفتاردرمانی اوتیسم، آموزش مهارت های ارتباطی و گفتاری، رفتار درمانی، بازی درمانی، اتاق تاریک، روان درمانی، آموزش روش های کاهش استرس و گاهی اوقات فیزیوتراپی، تغییر رژیم غذایی فرد مبتلا

2.آیا کودکان اوتیسم شدید می توانند تحصیل کنند؟

به علت شدت علائم و اختلالات حسی و ارتباطی شدید در این کودکان امکان تحصیل در مدارس عادی برای این کودکان وجود ندارد. و این کودکان نیازمند کمک های بیشتری در زمینه رفتاری و آموزشی هستند.